105 รากโป๊ยกั๊ก

105 รากโป๊ยกั๊ก

 

หวังเย้านั้นมีสูตรยาที่สามารถช่วยลดความเจ็บปวด แต่สูตรยาตัวนี้ไม่ใช่สูตรยาที่เขาได้รับมาจากระบบ ซึ่งผลลัทธ์ของมันอาจจะไม่ดีเท่าที่ควร เพื่อที่จะเพิ่มประสิทธิภาพของสูตรยา เขาจำเป็นที่จะต้องศึกษาเพิ่มเติมก่อน

 

“สูตรนี้ใช้ไม่ได้ ถึงแม้ว่ามันจะช่วยขับไล่ความเย็นและลดความเจ็บปวด แต่มันร้อนและรุนแรงเกินไป สูตรนี้ก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะจุดที่มันสามารถแสดงผลของยานั้นคลาดเคลื่อนเกินไป” หวังเยาพึมพัมกับตัวเอง

 

หวังเย้าได้ค้นหาสูตรยาต่างๆจนกระทั่งตะวันตกดิน เขาก็ยังหาสูตรยาที่เหมาะสมไม่เจอ

 

“ลองหาดูหาอีกสักรอบ ถ้ายังหาไม่ได้จริงๆ คงต้องใช้สูตรที่อ่อนที่สุดแล้วค่อยปรับเปลี่ยนมันแทน” เขาพูดกับตัวเอง

 

ความรู้เกี่ยวกับยาของหวังเย้าได้สั่งสมเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับยาที่ทำมาจากสมุนไพรเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้จำนวนมากที่เขาได้ดูดซับมาจากระบบ ทำให้เขาสามารถที่จะสร้างสูตรยาออกมาได้ด้วยตัวเอง ซึ่งมันจะกลายเป็นสูตรเฉพาะของเขาเอง แต่ว่า กว่าสูตรยาสูตรหนึ่งจะถูกสร้างแล้วนำมาใช้ได้จริงนั้น จำเป็นที่จะต้องทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อความถูกต้อง และไม่มีความผิดพลาดเกิดขึ้น

 

ดังนั้น หวังเย้าจึงต้องเลือกทางเลือกสอง นั้นก็คือการใช้สูตรยาที่ผ่านการใช้และทดลองมาเรียบร้อยแล้ว และนำมันมาปรับปรุงให้ดีขึ้นโดยไม่เปลี่ยนสูตรและตัวยาหลัก โดยพื้นฐานก็คือ โครงสร้างหลักของสูตรยานั้นยังคงอยู่ แต่มีเพียงการปรับเปลี่ยนเพียงเล็กน้อย ซึ่งเกิดความเสี่ยงที่ต่ำมาก

 

หวังเย้าเรียกรายการสมุนไพรเวทมนต์ออกมาจากระบบและเริ่มเปิดอ่านแต่ละหน้า ด้วยหวังว่าจะเจอสมุนไพรที่มีคุณสมบัติในการบรรเทาความเจ็บปวดได้ เมื่อค้นหาอย่าละเอียด หวังเย้าก็พบว่ามันมีอยู่สองชนิดและหวังเย้าก็ได้เลือกหนึ่งในนั้น

 

รากโป๊ยกั๊ก : ลดความร้อนภายในร่างกายและล้างพิษ, ขจัดเลือดคลั่งและบรรเทาความเจ็บปวด ใบของมันเป็นทรงแปดเหลี่ยม มีลักษณะคล้ายกับดอกบัวและเติบโตบนพื้นดิน

 

ความจริงแล้ว ภายในร้านขายยาของระบบนั้นมีสมุนไพรอยู่หลายตัวที่สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดและมีฤทธิ์ที่ยอดเยี่ยมกว่านี้ แต่น่าเสียดายที่คะแนนของหวังเย้านั้นสามารถแลกได้เพียงรากโป๊ยกั๊ก

 

นอกจากการบรรเทาความเจ็บปวดแล้ว เพื่อที่จะให้ครบถ้วนสมบูรณ์ยิ่งนั้น มันควรที่จะนำมารวมกับสมุนไพรที่สามารถช่วยสร้างสมดุลให้กับลำไส้ด้วย ซึ่งเป็นการผสมผสานยาที่จะใช้รักษาอาการเจ็บป่วยส่วนอื่นๆของเด็กชายที่นอกเหนือจากแขนซ้ายที่บาดเจ็บของเขา เมื่อส่วนอื่นๆได้รับการรักษาแล้ว ความยากในการรักษาแขนซ้ายนั้นจะง่ายขึ้นมาก

 

“ยากล่อมประสาทและยาบรรเทาอาการเจ็บปวดไม่ควรมีฤทธิ์ที่ขัดแย้งกัน ฉันจำเป็นต้องวิเคาะห์ให้ละเอียดอีกครั้ง”

 

นอกจากการดูแลสมุนไพรและฝึกฝนซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาแล้วนั้น หวังเย้าได้ใช้เวลาสองวันเต็มไปกับการศึกษาค้นคว้าตัวยาทั้งหมด

 

เมื่อได้นัดหมายเวลากับโจวฉงแล้ว หวังเย้าก็ได้เข้าไปในเมืองอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาได้นำอันเฉินซานไปด้วย

 

เมื่อพบโจวหวูคังแล้ว หวังเย้าก็ได้จับชีพจรของเขาดู ครั้งนี้ เมื่อดูจากชีพจรแล้ว หวังเย้าสามารถบอกได้ว่าไม่กี่วันมานี้ร่างกายของเด็กชายได้พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น มันแสดงให้เห็นว่าซุปเป่ยหยวนนั้นยังคงแสดงผลของมันอยู่และยังจำเป็นที่จะต้องดื่มมันต่อไป การหายใจของเด็กชายนั้นยาวขึ้น กลิ่นลมหายใจได้เปลี่ยนไป และสุขภาพของลำไส้นั้นดีขึ้น แต่กำลังกายของเขานั้นอ่อนแรงและมีถุงใต้ตาขนาดใหญ่ มันเป็นหลักฐานว่าคุณภาพในการนอนหลับของเขานั้นยังคงไม่ดีขึ้น

 

“ไม่กี่วันมานี้อาการของเขามีการพัฒนาไปในทางที่ดี” หวังเย้าวินิจฉัย

 

“ใช่ครับ คังรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน” โจวฉงตอบ สองสามวันมานี้เขารู้สึกได้ว่าสุขภาพของลูกชายนั้นดีขึ้น และมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขมาก

 

“เขายังคงนอนหลับไม่สนิทในตอนกลางคืนใช่ไหม?”

 

“ครับ เขายังไม่สามารถหลับสนิทได้” โจวฉงตอบ

 

ปกติแล้ว ลูกชายของเขานั้นจะนอนครั้งละไม่เกินครึ่งชั่วโมง เขาจะตื่นแล้วหลับไปอีกครั้ง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในทุกๆคืน มันไม่อาจเรียกว่าการนอนหลับจริงๆได้เลย

 

“ยาตัวนี้สามารถช่วยลดความตรึงเครียดและควบคุมพลังฉี มันยังผ่อนคลายเส้นประสาทและช่วยให้การนอนหลับของเขาดีขึ้น วิธีดื่มก็เหมือนกับยาที่ให้ไปครั้งก่อน” หวังเย้าส่งยาให้กับเขา

 

“ครับ” โจวฉงรับยามา เมื่อได้รับยามาในครั้งก่อน และเห็นว่าสุขภาพของลูกชายของเขานั้นดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงได้เข้าใจถึงความสามารถทางการแพทย์ของชายหนุ่มคนนี้ มันช่างน่าตกใจและน่าประทับใจในเวลาเดียวกัน เขาจึงมั่นใจว่ายาที่ได้รับมาในครั้งนี้ จะต้องมีผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน

 

โจวฉงได้เทยาให้ลูกชายของเขาดื่มลงไป

 

“ยาตัวนี้จะใช้เวลานานหน่อยกว่าจะออกฤทธิ์ ผมขอตัวกลับก่อน มันจะดีมากถ้าหากพวกคุณสามารถอยู่ที่นี่ในระยะยาวได้ มันจะช่วยให้ผมสามารถมารักษาคังได้ตลอดเวลา” หวังเย้าพูด

 

เมื่อได้พูดเรื่องที่ควรพูดแล้ว หวังเย้าก็จากไป

 

อากาศด้านนอกนั้นดีมาก ลมอุ่นของฤดูร้อนพัดมาและเขาก็ไม่ได้รีบจากไปไหน เขาขับรถไปรอบๆเมือง เดินในสวนสาธารณะและถือโอกาสไปเยี่ยมหวังหมิงเปาที่ร้านของเขา

 

“ทำไมวันนี้นายถึงมีเวลาว่างได้ล่ะ?”

 

“ฉันรักษาคนไข้เสร็จเร็วกว่าทุกทีน่ะ” หวังเยาพูด

 

“คนไข้? ตอนนี้นายออกเยี่ยมคนไข้ด้วยเหรอ? นายยังไม่มีใบรับรองนี้ แล้วมันจะไม่เกิดปัญหาเหรอ?” หวังหมิงเปาตกใจ

 

“คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหานะ” หวังเย้าก้มหัวลงเพื่อจิบชา

 

“คนไข้ป่วยเป็นอะไรเหรอ?”

 

“โรคประหลาด แขนของเขาแห้งและผอมราวกับกิ่งไม้”

 

“อะไรนะ?” หวังหมิงเปาตกใจ

 

“คนไข้เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง” หวังเย้าพึมพัม

 

“เขาคงจะทรมานมาก...” เสียงของหวังหมิงเปามีความเศร้าปนอยู่

 

“ใช่ ด้านหนึ่งร่างกายของเขาต้องเจ็บป่วยจากโรคที่เป็นอยู่ อีกด้านเขาก็ได้รับความทรมานทางจิตใจ เพราะโรคที่ป่วยเรื่อยรังมาหลายปีและสร้างความกดดันให้ตัวเขา เขายังมีอายุไม่ถึงสิบปีด้วยซ้ำ ฉันรู้สึกว่าความทรมานทางจิตใจที่เขามีนั้นมันน่ากลัวกว่าโรคที่เขาเป็นอยู่ซะอีก โชคดีที่เด็กชายนั้นเข้มแข็งและทนมาได้จนถึงทุกวันนี้” หวังเย้าพูด

 

จากการที่หวังเย้าได้พบเด็กชายหลายครั้ง และถึงแม้ว่าเด็กชายนั้นจะเป็นคนพูดน้อยและเก็บตัว เขาก็สามารถเห็นความเข้มแข็งที่แสดงผ่านสายตาของเขาได้ โรคเรื่อยรังที่เป็นอยู่หลายปีไม่ได้ทำให้เขายอมแพ้ ผู้ใหญ่บางคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน อาจจะไม่มีความกล้าและเข้มแข็งได้เท่าเขา ถ้าหากเด็กชายสามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้ ในอนาคตเขาจะสามารถกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก

 

หลังจากที่ได้พบกับเด็กชายแล้ว หวังเย้าก็รู้สึกสงสารและอยากจะช่วยเด็กคนนี้ ยิ่งเมื่อได้เห็นถึงจิตใจที่เข้มแข็งของเขา เขาก็เกิดความต้องการที่จะช่วยเหลือและเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของเด็กชายให้ได้

 

“อ้อ แล้วนี่ก็เป็นข้อมูลการรักษาของเพื่อนฉัน นายลองเอาไปดูสิ” หวังหมิงเปาหยิบแฟ้มขึ้นมาจากโต๊ะของเขาและเอามันให้กับหวังเย้า

 

หวังเย้าเปิดมันออกมาดู

 

“โรคผิวหนัง ผิวเน่าเปื่อยเป็นหนอง?”

 

โรคที่เพื่อนของหวังหมิงเปาเป็นนั้นแปลกมาก ร่างกายของเขานั้นบวมและมีหนองกับแผลม่วงช้ำที่ดูเหมือนจะไม่ยอมสมานตัวกัน ฤดูกาลก็มีส่วนกับโรคนี้ด้วย นั้นก็คือในช่วงฤดูร้อนอาการของบาดแผลที่เป็นอยู่จะแย่ลง แต่กลับดีขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว อาการของเขาจะเป็นวนเวียนอยู่แบบนี้ทุกๆปีและแย่ลงเรื่อยๆ