บทที่ 212 - ฉันก็ด้วย (4) [06-10-2019]
บทที่ 212 - ฉันก็ด้วย (4)”
[กรรร ก๊าซซซซซซซ!]
เลียร่าได้เผชิญหน้ากับมันพร้อมกับเสียงร้องคำราม แม้ว่าเลียร่าจะต้องเสียบันทึกที่เธอเก็บมาตลอดชีวิตไปไม่ใช่น้อย แต่ว่าเลียร่าเป็นคนจำพวกที่ใช้การฝึกฝนมากกว่าา มากกว่ามากด้วย! มันจึงเป็ฯปกติที่หอกของเธอจะเหนือกว่าศัตรูของเธอ
[ตาย!]
[ฉันจะไม่ยอมให้แกฆ่า... อิลฮาน!]
มีรูจำนวนมากอยู่บนท้องของมันแล้ว ไม่ใช่แค่นั้น กระทั่งในตอนนี้ก็ยังมีบาดแผลใหม่ๆของมันเกิดขึ้นมาเลือดๆ และเมื่อดูจากที่เลียร่ายังไม่ได้ถูกโจมตีเลยแม้แต่ทีเดียวทำให้ชัดเจนว่าเธอกำลังได้เปรียบ
[สิ่งมีชีวิต... โง่เขลา]
[โง่เขลา? อย่ามาพูดอย่างนี้กับฉัน!]
ไม่ว่ายังไงเลียร่าก็มีปัญหาอยู่ จากการที่เธอได้เคลื่อนไหวเพื่อปกป้องยูอิลฮานก็คือพิษร้ายที่ทำร้ายตัวเธอเองอย่างมาก
ขณะเดียวกันขนปีกของเธอก็ได้หลุดออกมา เลือดของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงของเธอก็ได้ไหลย้อนกลับ กระดูกของเธอได้เริ่มปริแตก เนื้อของเธอได้เริ่มเน่าเปือย กล้ามเนื้อได้เริ่มตายลง และผิวหนังของเธอก็แห้งกรัง ความสวยงามของเธอที่ทำให้คนอื่นต้องกังขาว่าจะมีใครอีกที่งามสู้เธอได้อีกไหมในตอนนี้กำลังพังทลายลงด้วยความเร็วที่น่ากลัวจนส่งผลให้รูปลักษณ์ของเธอดูไม่น่ามองแล้ว
[ทำไม...ทำไมถึงทำเพื่อคนแบบนั้น? คนที่ทำเพื่อตัวเองเท่านั้น!]
[นั่นมันเป็นเหตุผลที่ทำไมมอนสเตอร์แบบแกแย่ สิ่งที่แกเลียนแบบเขาก็มีแค่รูปลักษณ์ภายนอกของยูอิลฮาน นั่นเป็นเหตุผลให้แก... อ่อนแอ!]
ในที่สุดแล้วหอกของเลียร่าก็ได้ทำลายหอกของเงาพังลง แน่นอนว่านั่นมันก็แค่เงาส่วนหนึ่งเท่านั้นทำให้ไม่นานมันก็จะฟื้นคืนกลับมาแน่ แต่สิ่งที่เลียร่าเล็งเอาไว้ก็คือช่วงเวลาที่มันกำลังทำการฟื้นฟูกลับมานั่นเอง!
[ฮ่าาาาาาาห์!]
เธอได้ดึงหอกกลับมาเหวี่ยงเข้าใส่และแทงไปด้านหน้าในทันที ตอนนี้เธอกำลังพยายามที่จะกำราบมันก่อนที่พลังในฐานะสิ่งมีชีวิตชั้นศูงของเธอจะมาถึงจุดสิ้นสุด!
[ติดคริติคอล!]
[ติดคริติคอล!]
[ก๊าซซซซซซ!]
ปลายหอกของเธอได้ระเบิดขึ้นภายในร่างกายของมัน เงามันรู้ได้ทันทีว่าได้เกิดบาดแผลที่ไม่อาจจะฟื้นฟู ลบล้างอย่างถาวรเกิดขึ้นกับร่างกายของมัน
[เธอไม่ได้พยายามจะฆ่าฉัน เธอ...]
[ฮ่าาาาห์!]
และเลียร่าได้ใช้ประโยชน์ในช่วงเวลาที่มันคิดได้นี่เองทำการโจมตีเข้าไปอีกหนึ่งครั้งอย่างรุนแรงจากความสับสนของมัน ถึงแม้แบบนั้นมันก็ยังคงพูดคำที่เหลือออกมา
[เธอกำลังพยายามจะให้เขาฆ่าฉัน...?]
[การที่ฉันฆ่าแกไปจะได้อะไรล่ะ?]
อีกไม่นานฉันก็จะเสียพลังทั้งหมดและตายไปแล้ว - เลียร่าได้กลืนคำพูดคำนี้ลงไป หากยูอิลฮานได้ยินคำพูดนี้เขาจะต้องโกรธแน่
และมันก็จริงนั่นแหละที่มันไม่มีความหมายอะไรที่เธอจะได้รับบันทึกและค่าประสบการณ์คลาส 6 มาในเมื่อีอกไม่นานเธอก็จะตายแล้ว
เธอกำลังคิดที่จะใช้พลังทั้งหมดของเธอกำราบมันลงและให้ยูอิลฮานจัดการมันในตอนสุดท้ายหลังจากที่เขาวิวัฒนาการสกิลเสร็จแล้ว
นี่คือการเสียสละของเธอ เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เลียร่าจะทิ้งไว้ให้ยูอิลฮานได้ มันจะทำให้วิญญาณของยูอิลฮานพัฒนาและทำให้เขาแกร่งขึ้น นี่จะช่วยให้เขาเอาตัวรอดจากสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายในอนาคตได้
[มนุษย์... ฉันไม่เข้าใจพวกมนุษย์เลยจริงๆ]
[ฉันก็ไม่ได้หวังให้แกเข้าใจ!]
มันได้เหวี่ยงหอกที่สร้างขึ้นมาใหม่เข้ามา สำหรับเลียร่าที่ในตอนนี้เริ่มจะเสียพลังในฐานะคลาส 6 ของเธอไปการโจมตีนี้หลบได้ยากมาก เธอจึงเลือกไม่หลบหอกแต่เป็นการโจมตีสวนกลับไปเพื่อสร้างบาดแผลให้มันเช่นกัน
[ติดคริติคอล!]
[กรอดดด!]
หอกของมันได้ทำให้หมวกที่ยูอิลฮานทำขึ้นมาพังลงไปอย่างง่ายดาย และเฉือนผ่านผิวหนังใบหน้าที่แข็งเหมือนไม้ของเธอจนใบหน้าของเลียร่าดูไม่น่ามองยิ่งกว่าเดิมไปอีก ยังไงก็ตามเลียร่าก็ยังไม่หยุดลง เธอได้แทงหอกออกไปสร้างบาดแผลที่ไหลของมันอีกรูหนึ่ง
[ฉันจำเป็นต้องฆ่ามนุษย์นั่น!]
[ฉันก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ใช่แก... ฆ่าเขา!]
คลื่นพลังของเลียร่าได้ระเบิดออกมา นี่คือพลังที่มีขึ้นมาจากพรสวรรค์และความพยายามของเธอเพียงอย่างเดียว! คลื่นพลังที่ไม่สิ้นสุดได้ถูกรวมเข้าด้วยกันและระเบิดขึ้นภายในตัวของเงา ร่างกายที่อยู่คลาส 6 ของมันกำลังพังทลายลงทุกขณะแล้ว
เลียร่าคือคนที่แข็งแกร่งมากๆแล้วในหมู่ของคลาส 6 ด้วยกันเอง แกร่งมากยิ่งกว่าสเปียร่าที่เป็นคนฝึกเธอ และมากยิ่งกว่าใครๆบนกองทัพสวรรค์ กองทัพปีศาจแห่งการทำลายหรือใครก็ตาม
[กรอดดด]
ยังไงก็ตามนี่คือขีดจำกัดของเธอแล้ว เมื่อเหลืออีกแค่ก้าวเดียวเธอก็จะกำราบเงาได้แล้ว เธอก็ล้มลงคุกเข่า แต่ถึงแบบการที่เธอยืนหยัดมาได้ถึงตอนนี้ก็กล้าหาญมากแล้ว
[ผู้หญิง... โง่เขลา!]
ใบหน้าของเธอยับเยินจนถึงจุดที่แยกส่วนตาๆบนใบหน้าไม่ออกแล้วนอกจากดวงตาสีแดงฉานของเธอ พรของเทพแห่งความรักได้พยายามยื้อชีวิตของเธอเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอขยับได้อยู่ดี
หากก้าวไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียวหัวใจของเธอก็คงจะหยุดเต็ม ขาของเธอได้ถูกดึงฉีกออกมา แขนถูกตัด และสมองของเธอก็ถูกทำลายไปแล้ว แต่ถึงแบบนั้นเธอก็อยากจะก้าวออกไปต่อ แต่ว่าพรของเทพแห่งความรักได้ตัดสินจะยื้อชีวิตเธอเอาไว้เพื่อเติมเต็มในความรักไม่ยอมให้เธอได้ทำแบบนั้น
[เธอทำล้มเหลว]
เงานั่นที่อยู่ในสภาพที่แย่ไม่ต่างกันได้หัวเราะออกมา
[ฉันจะต้องรอด ฉันจะต้องฆ่าเขา เจตจำนงที่อ่อนแอจะต้องสูญหายไปจากโลกใบนี้...!]
[หุบปาก...!]
ร่างกายของมันได้เริ่มจากลงไปแล้ว รูบนตัวของมันตอนนี้มีมากแแค่ไหนกันนะ? ภายในของมันถูกทำลายไปถึงขนาดไหนแล้วนะ? แค่ขยับตัวมันก็ยังยากแล้วเลย ระหว่างที่มันพยายามจะฆ่ายูอิลฮานมันก็อาจจะได้ตายเลย
ดังนั้นมันจึงเลือกที่จะถอยก่อน มันยังมีเวลาเหลืออยู่อีกมา กลับไปฟื้นตัวระหว่างรอเลียร่าตายอย่างช้าๆและกลับมาลอบโจมตียูอิลฮานอีกครั้งหนึ่ง
ยูอิลฮานไม่อาจจะเอาชนะมันได้อยู่แล้ว การจะระบายความแค้นจะต้องสำเร็จแน่นอน แต่ตอนนี้มันจะต้องอดทนไว้และถอยไปก่อน
"เฮ้"
แต่แล้วมันก็ไม่อาจจะถอยได้
"แกคิดว่าจะหนีไปได้หรอ?"
เสียงที่ไม่ดังและไม่เบาได้ดังขึ้นมาในพื้นที่แห่งนี้ ตลอดการต่อสู้มันได้จับตากับเลียร่าอยู่ตลอด แต่ในตอนนี้ในที่สุดแล้วมันก็ได้เงยหน้าขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียง และมันก็ได้รู้ถึงสภาพแวดล้อมที่เปลื่ยนไป
[นี่มัน...?]
รอบๆนี้กำลังถูกเพลิงลุกท่วม เพลิงที่มีสีขาวกึ่งโปร่งแสงที่ไม่ควรจะมีอยู่ในโลกใบนี้ เพลิงที่กำลังลุกไหม้พื้นที่โดยรอบเป็นขนาดใหญ่ที่มีคำสาปและพิษร้ายที่น่ากลัวทำให้ไม่มีใครสามารถจะหลบหนีไปได้
[ได้ยังไงกัน...?]
"การซ่อนตัวของแกหายแล้ว"
ยูอิลฮานได้หัวเราะออกด้วยสายตาที่ชั่วร้าย สายตาของเขาในตอนนี้มีเพลิงสีแดงฉานลุกไหม้อยู่ภายในมากยิ่งกว่าของเลียร่าซะอีก ร่องรอยของพรจากเทพธิดาแห่งเพลิงได้พิสูจน์ให้เห็นว่าในฐานะสิ่งมีชีวิตแล้วเขาได้ก้าวกระโดดไปอย่างมาก
"แล้วแกคิดว่าแกจะซ่อนตัวต่อหน้าฉันได้อีกครั้งงั้นหรอ?"
กล้ามเนื้อทั้งร่างของยูอิลฮานที่ปกคลุมไปด้วยเกราะร่างมังกรเพลิงนรกได้โป่งพองขึ้นมาราวกับร่างของเขากำลังจะระเบิดออกมา นี่คือปรากฏการณ์ที่จะเกิดขี้นชั่วคราวในระหว่างที่สกิลพลังเหนือมนุษย์ของเขาได้พัฒนาขึ้นไปเป็นสกิลเฉพาะด้วยการผสมกับสกิลอื่น
[นาย!]
"แกไม่คิดหรอว่าฉันใช้เวลาวิวัฒนาการสกิลนานเกินไป?"
[แต่ถึงแบบนั้น ในเวลาสั้นๆ...!]
"ใช่ ฉันได้กลายเป็นคลาส 4"
ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาอย่างมืดมน รอยยิ้มของเขาเป็นรอยยิ้มของผู้ที่มีชัยชนะอย่างสบายๆและในเวลาเดียวกันก็เป็นรอยยิ้มของคนที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น
มันเคยจับตาดูเขามาก่อน มันรู้ถึงรอยยิ้มแบบนี้ดี มันได้พยายามจะขยับร่างกายแต่กลับทำไม่ได้เลย โลกใบนี้ไม่ยอมให้มันทำแบบนั้น
[ได้ยังไงกัน...!]
"ในตอนนี้พื้นที่แห่งนี้เป็นของฉันเพียงคนเดียว"
ยูอิลฮานได้ยกหอกของเขาขึ้นมา เพลิงสีขาวโปร่งแสงได้ก่อตัวขึ้นมารอบตัวหอกของเขาเพื่อเสริมพลังและขยายขนาดหอกขึ้น ด้วยพลังโจมตีธาตุไฟที่สูงมากๆ ความเชี่ยวชาญสกิลประกายเพลิง และอย่างสุดท้ายพรของเทพธิดาแห่งเพลิงที่รวมด้วยกันทำให้เกิดเป็นพลังที่อยู่เหนือกว่าเหตุผลใดๆ
นี่เป็นพลังที่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำจะมีได้งั้นหรอ? ไม่ ไม่แน่นอน แต่สำหรับยูอิลฮานแล้วเขาไม่ปกติมานานมากแล้ว
[ฉัน……!]
"รุกฆาต."
โซ่เพลิงสีขาวเส้นหนึ่งได้ผุดขึ้นมาจากพื้นพร้อมเสียงโลหะมัดตัวมันเอาไว้ มันได้พยายามที่จะต่อต้านหลบหนีอย่างสุดพลัง แต่จากบาดแผลที่เลียร่าทำไว้ทำให้มันนั้นทำให้การหลบหนีเป็นไปไม่ได้เลย
[อั๊ก อ๊ากกก! ก๊าซซซซซซซ!]
"ทางเข้านรกน่ะอาจจะมีอยู่ แต่ที่นั่นน่ะมันไร้ทางออก"
ระหว่างที่มันพยายามสะบัดตัวหลบหนี ยูอิลฮานก็ได้ถือหอกที่ถูกปกคลุมไปด้วยเพลิงพุ่งตรงเข้าไปหามันแล้ว ยิ่งเขาเข้าใกล้มันมากเท่าไหร่เพลิงที่มีอยู่ก็ยิ่งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของยูอิลฮานได้พูดในเจตจำนงของเขาออกมา
"ถ้าหากว่ามันจะมีทางออกล่ะก็ นี่คือทางออกนั้น"
ในที่สุดแล้วมันก็สัมผัสได้ถึงความตายเป็นครั้งแรก
[ฉันจะ...!]
ยูอิลฮานไม่มีความคิดใดๆสักนิดที่จะฟังคำพูดสุดท้ายนี้ เขาจะต้องรีบๆจัดการทุกอย่างเพื่อกลับไปหาเลียร่า เธอคือคนสำคัญที่สุดของเขา สำคัญมากๆจนไม่มีใครทดแทนได้
เขาของเขาได้แทงลงไปทำลายพื้นี่ที่มีเงาอยู่ ไม่ว่าอะไรในพื้นที่แห่งนั้นได้ถูกเพลิงเผาทำลายจนหมดสิ้น
"ตายไปซะ"
มันไมอาจตอบอะไรกลับมาได้แล้ว สำหรับสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำลายจนสิ้นแล้วไม่มีสิทธิ์นี้
"ฟู่วว...."
ยูอิลฮานได้ดึงหอกของเขากลับมา นรกที่ถูกอัญเชิญขึ้นมาบนผืนดินก็ยังหายไปโดยไร้ร่องรอย
[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึกเจตจำนงแห่งความโกลาหล เลเวล 403]
บนม่านตาของเขาได้มีข้อความนับไม่ถ้วนปรากฏออกมารวมไปถึงการเพิ่มเลเวลด้วย แต่ยูอิลฮานไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เขาได้ยืนยันถึงการตายของศัตรูไปแล้ว
"เลียร่า"
[อิล ฮาน...]
เขาได้วิ่งพร้อมตะโกนเรียกชื่อของทูตสวรรค์ที่รักเขา เธอได้ล้มตัวอยู่บนชักกระตุกอยู่ แต่เธอก็ยังไม่ตาย และเขาก็รู้สึกยินดีกับเรื่องนี้มากยิ่งกว่าอะไรซะอีก
[ฉัน... คำตอบ...]
"ก่อนอื่นรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะให้คำตอบที่เธอต้องการให้มากจนกว่าเธอพอใจเลย"
ยูอิลฮานที่ทรุดตัวลงข้างๆเลียร่าได้ยิ้มออกมาอย่างสดใสราวกับว่าสีหน้าที่น่ากลัวเมื่อตะกี้นี้ไม่เคยมีอยู่มาก่อน แต่ถึงแบบนั้นดวงตาของเขาได้เต็มไปด้วยน้ำตา แต่เลียร่าก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้เลยดังนั้นจึงไม่เป็นไร
[แต่ตอนนี้...]
"เธอนี่ไปเรียนเรื่องผิดๆนี้มาจากหนังดราม่าสินะ ชู่ววว ทีวีนี่แย่จริงๆเลยเนอะ"
เขาได้กรีดข้อมือจนเลือดไหลออกมา เมื่อเลือดของเขาได้หยดลงไปบนเกราะที่เลียร่าได้ใส่เอาไว้ ตัวเกราะได้เปล่งแสงจ้าออกมาและเริ่มที่จะละลายลง เลียร่าก็ยังรู้ถึงเรื่องนี้
[...หา?]
น้ำเสียงของเลียร่าได้เปลื่ยนมาชัดขึ้นเล็กน้อย เมื่อเผชิญหน้ากับเธอ ยูอิลฮานได้เดาะลิ้นออกมา
"ในทุกวันนี้น่ะถ้าเธอทำตัวแบบนี้ เธอก็จะเจอแต่คอมเมนท์ที่แสดงความไม่ชอบกับจดหมายขู่ฆ่านะ"
ทั้งๆที่นายกำลังต่อสู้กับโลกเนี้ยนะ เขากล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน
"ฉันจะจัดการทุกๆอย่างเอง ฉันจะไม่ยอมปล่อยอะไรไปเด็ดขาด"
[อิลฮาน...?]
"เตรียมตัวเอาไว้นะ สำหรับทั้งชีวิตของเธอ"
เมื่อได้ยินแบบนี้ทั้งสองตาของเลียร่าได้ลืมขึ้นมา เธอได้เห็นใบหน้าของยูอิลฮานที่เต็มไปด้วยน้ำตาแล้ว แต่เธอเลือกที่จะไม่พูดออกไปเพื่อรักษาศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของเขาเอาไว้
การเกิดใหม่ได้เริ่มขึ้นมาแล้ว