ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 2 วิถีชีวิตของนักเรียนอัจฉริยะไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบาย

ตอนที่ 1 ช็อค! เป็นงานรายได้หกหลักจริงๆ...


ตอนที่ 1 ช็อค! เป็นงานรายได้หกหลักจริงๆ...

 

 

ปี 2014 ณ เมืองจินหลิงประเทศจีน

 

ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุในเดือนมิถุนายนแผดเผาผืนแผ่นดินราวกับว่ามันพยายามระเหยน้ำทุกหยาดหยดไปจากพื้นถนนยางมะตอย

 

ลู่โจวฟังเสียงแตรรถที่กำลังดังก้องอยู่ข้างหู มองดูผู้คนที่กำลังเดินพลุกพล่านอยู่กลางถนน เขากำลังยืนจ้องมองตรงไปตามท้องถนนอยู่หน้าศูนย์ไชน่ายูนิคอม แม้ว่าอากาศเย็นๆจะพัดผ่านแผ่นหลังเป็นครั้งคราว แต่ชุดคอสตูมหนาๆที่เขาสวมอยู่ทำให้เขาสัมผัสความหรูหราฟุ่มเฟือยของเครื่องปรับอากาศได้ยากเย็นยิ่ง

 

บางคนอาจถามว่า ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?

 

แน่นอนมันก็เพื่อเอาชีวิตรอด...

 

เอาล่ะ มาอธิบายกันหน่อย

 

ไชน่ายูนิคอมร่วมมือกับโทรศัพท์วีโว่โปรโมทธุรกิจในช่วงวันหยุดฤดูร้อน พนักงานได้รับค่าจ้าง 60 หยวนต่อชั่วโมงโดยการยืนสวมชุดคอสตูมอยู่นอกประตู และเขาจะได้รับเงินเพิ่มขึ้นสองเท่าหากยืนแจกใบปลิวด้วย โดยไม่ต้องพูดถึงการที่เขาไม่ต้องทุกข์ทรมาณกับสายตาที่ผู้คนกลอกมามอง เนื่องจากอุณหภูมิด้านนอกสูงกว่าสามสิบองศา เขาจะได้รับเงินเพิ่มอีกชั่วโมงละ 10 หยวน รวมทั้งสิ้นเป็นเงิน 70 หยวนต่อชั่วโมง

 

หลังจากลู่โจวได้ยินเรื่องเงินเดือน เขาก็รับงานมาโดยไม่ลังเล

 

วิเคราะห์กันอย่างมีเหตุผล ถ้าปกติเขาทำงานวันละห้าชั่วโมง นั่นจะเท่ากับ 350 หยวนต่อวัน ถ้าเขาทำงานสามสิบวันต่อเดือน นั่นจะเป็นเงินถึง 10,500 หยวน

 

ใครจะคาดคิดล่ะว่าตำแหน่งงานที่มีรายได้หกหลักจะอยู่ที่ทางเข้าตึกไชน่ายูนิคอม?

 

แน่นอนลู่โจวรู้ว่าแม้แต่บริษัทหัวเหว่ยที่ร่ำรวยและทรงอำนาจก็เป็นไปไม่ได้ที่จะจ่ายค่าโปรโมทโฆษณาทุกวัน ไม่ต้องพูดถึงบริษัทอย่างวีโว่เลย

 

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะทำงานแค่หนึ่งสัปดาห์ เขาก็ยังได้รับเงินถึง 2600 หยวน

 

ขณะที่ลู่โจวรู้สึกเบื่อหน่ายจนนั่งนับจำนวนใบไม้บนต้นหวู่ถง ชายอ้วนผิวคล้ำที่กำลังปาดเหงื่อบนหน้าก็เดินเข้ามาหาเขา

 

ชายอ้วนคนนี้ชื่ออู๋ต้าไห่ เขาก็เหมือนกับลู่โจวที่เรียนเอกคณิตศาสตร์ในมหาลัยจินหลิง อย่างไรก็ตามอู๋ต้าไห่แก่กว่าสองปี เขาเรียนอยู่ปีสามและกำลังขึ้นปีสี่ในอีกไม่กี่เดือน เขาเป็นผู้จัดการของบรรดานักศึกษาที่ทำงานพาร์ทไทม์ และก็เป็นเขานี่เองที่แนะนำลู่โจวให้ทำงานสวมชุดคอสตูมนี้

 

"ลู่โจว นายโอเคไหม? เราหาคนมาแทนนายไหม? นายไปพักข้างในสักหน่อยเถอะ" อู๋ต้าไห่กล่าว ร่างกายของเขาไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อความร้อนที่น่าสะพรึงแบบนี้ ตอนนี้ทั้งร่างกายของเขากำลังเปียกโชกราวกับคนที่พึ่งขึ้นมาจากน้ำ

 

แม้ว่าเขาจะอยากไปพักมาก แต่ลู่โจวก็ส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร ฉันยังทนได้อีกแปปนึง"

 

"นายไม่เป็นไรจริงเหรอ? นายยืนอยู่นี่มาทั้งบ่ายแล้วนะ" อู๋ต้าไห่กล่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วง

 

เขากลัวจริงๆว่าหมอนี่จะเป็นฮีทสโตรก

 

"ฉันไม่เป็นไรจริงๆ นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" ลู่โจวกล่าว จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าอย่างหนักแน่นแล้วกล่าวเสริม "ฉันจะครบชั่วโมงแล้ว ฉันอยู่มานานแล้ว ทำไมฉันจะอยู่อีกชั่วโมงไม่ได้ล่ะ นายไม่คิดงั้นเหรอ?"

 

อู๋ต้าไห่มองดูลู่โจวแล้วกล่าวอย่างลังเล "ก็ได้ๆ...งั้นฉันไม่ห่วงนายแล้ว"

 

"นั่นแหละ ไปทำงานของนายเถอะ"

 

เมื่ออู๋ต้าไห่เห็นว่าลู่โจวหนักแน่นแค่ไหน เขาก็ไม่เซ้าซี้อีก

 

อันที่จริงอู๋ต้าไห่รู้สึกโชคดีด้วยซ้ำ

 

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหาคนที่เต็มใจมาทำงานท่ามกลางอากาศร้อนๆ มีคนทำงานพาร์ทไทม์ค่อนข้างมาก แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ขยันเหมือนลู่โจว ไม่งั้นมันอาจทำให้อู๋ต้าไห่เป็นคนสวมชุดคอสตูมยืนกลางแดดร้อนจ้าด้วยตัวเอง

 

หลังจากชายอ้วนเดินจากไป ลู่โจวก็หันหลังกลับมองต้นหวู่ถงที่อยู่ด้านนอกศูนย์ไชน่ายูนิคอม

 

ทันใดนั้นเองลู่โจวก็รู้สึกว่าวิสัยทัศน์เบื้องหน้ามันดูแปลกไป

 

ทำไมผู้คนบนท้องถนนถึง...กำลังบินขึ้นท้องฟ้า?

 

ขาเขารู้สึกอ่อนแรง ทั้งร่างกายของเขากำลังทิ้งตัวลงกับพื้น

 

ด้วยสติที่ยังหลงเหลืออยู่น้อยนิด เขาได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาหาเขาอย่างเร่งรีบ อีกทั้งยังมีเสียงตะโกนดังมาจากศูนย์ไชน่ายูนิคอม

 

"มาสคอตที่หน้าประตูเป็นลมแดดแล้ว!"

 

"รีบถอดหมวกแล้วเอาน้ำให้เขาดื่มเร็ว!"

 

"บ้าเอ้ย ลู่โจว โปรดบอกฉันทีว่านายไม่เป็นไร!"

 

"ไม่มีการสตอบสนอง แย่แล้ว รีบส่งเขาไปโรงพยาบาล!"

 

"พาขึ้นรถฉันเร็ว!"

 

"..."

 

แสงสุดท้ายจางหายไปจากสายตาเขาจนพาเขาเข้าสู่ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด...

 

.....

 

ลู่โจวเป็นนักศึกษาเอกคณิตศาสตร์ปีหนึ่งในมหาลัยจินหลิงและกำลังจะขึ้นปีสองในอีกไม่กี่เดือน ตอนแรกเขาสมัครเข้าเรียนวิศวกรรมซอร์ฟแวร์ แต่เขาขาดคะแนนไปไม่กี่คะแนนจากที่กำหนดไว้ สุดท้ายเขาจึงได้แต่ยอมเข้าสาขาที่ไม่เป็นที่นิยมอย่างคณิตศาสตร์

 

บางครั้งลู่โจวก็อดถามตัวเองไม่ได้ เขาต้องเรียนเอกวิชาที่น่ากลัวเป็นเวลาถึงสี่ปีเพื่ออะไร?

 

ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีคำตอบ

 

การเรียนเอกวิชาคณิตศาสตร์มีอยู่สองเส้นทางมาตรฐาน ไม่ว่าจะเป็นการเรียนต่อ(ต่างประเทศหรือเรียนต่อปริญญาโท-ปริญญาเอก) หรือการเปลี่ยนไปเรียนวิชาเอกอื่น

 

อันที่จริงเราสามารถทำงานให้กับมหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่ในฐานะนักศึกษาปริญญาตรีมันเป็นไปไม่ได้ นอกจากว่าเราจะใกล้ชิดกับอาจารย์มาก อย่างไรก็ตามแม้ว่าเราจะมีงานทำ แต่มันก็เป็นแค่งานเบ็ดเตล็ดเท่านั้น ไปเรียนปริญญาโทแทนยังจะดีกว่าเสียอีก

 

อย่างไรก็ตามสำหรับลู่โจวแล้วการจะจบสูงกว่าปริญญาโทนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย

 

ครอบครัวของลู่โจวอาศัยอยู่ในเจียงหนิง(หรือกังเหลง) แม้ว่าชื่อเมืองจะฟังดูคล้ายกับจินหลิง แต่ระยะทางมันอยู่ห่างกันหลายพันลี้ พ่อชนชั้นกลางของเขาทำงานอยู่ที่โรงงานแปรรูปโลหะในเจียงหนิง ส่วนแม่ของเขาป่วยเกษียณอยู่บ้าน แถมยังจำเป็นต้องใช้เงินดูแลสุขภาพค่อนข้างมาก

 

ทั้งครอบครัวของเขาพึ่งพารายได้จากพ่อ นอกจากนี้เขายังมีน้องสาวที่กำลังเรียนมัธยม และมันจะสิ้นเปลืองเงินมากขึ้นอีกเมื่อน้องสาวขึ้นมหาลัย

 

เจตนาของพ่อคือการไม่ให้ลู่โจวต้องมากังวลเรื่องเงิน ท่านต้องการให้ลู่โจวศึกษาต่อจนจบปริญญาเอก

 

อย่างไรก็ตามลู่โจวรู้อย่างชัดเจนว่านี่มันเป็นไปไม่ได้

 

เนื่องจากเขาได้ก้าวเข้าสู่สังคมไปครึ่งก้าวแล้ว เขาจำเป็นต้องพิจารณาปัญหาอื่นที่สอดคล้องกับความเป็นจริงมากกว่านี้

 

ถ้าจะให้เจาะจงมากกว่านั้นก็คือ เขาจำเป็นต้องพิจารณาปัญหาเรื่องเงินของตน

 

เขาไม่อยากเป็นภาระให้ครอบครัวหรือเป็นตัวฉุดแข้งฉุดขาอนาคตของน้องสาว ดังนั้นนับตั้งแต่ที่เขาเข้ามหาลัย เขาอยากเป็นอิสระทางการเงิน ในขณะที่คนอื่นๆออกไปฉลองร้องคาราโอเกะที่คลับหรือกำลังเรียนอย่างหนักที่ห้องสมุด เขากำลังแจกใบปลิว ติดตั้งเร้าเตอร์และส่งอาหาร

 

บางครั้งเขาก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่าเขาเรียนมหาลัยไปทำไม งานที่เขาทำนั้นไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะความชำนาญอะไรเลย แม้แต่นักเรียนมัธยมก็ทำได้ บางทีนักเรียนมัธยมอาจทำได้ดีกว่าด้วยซ้ำ อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เป็นลมแดดง่ายๆจากการยืนนอกห้องแอร์ไม่กี่ชั่วโมง

 

คำถามนี้มันก็เหมือนกับคำถาม'อาชีพหลักของเอกคณิตศาสตร์'ก่อนหน้านี้ มันไม่มีคำตอบเช่นกัน

 

ในเวลานี้เขาล้มลงแล้ว...

 

เมื่อเขาได้สติ ลู่โจวก็ตกตะลึงเมื่อเห็นว่าตนเองอยู่ท่ามกลางสีขาวที่ไกลสุดลูกหูลูกตา

 

ที่นี่...คือที่ไหน?

 

ไม่มีใครตอบ

 

ด้วยความจำที่คลุมเครือ เขาจำได้ว่าตนเองเป็นลมแดดอยู่ที่ศูนย์ไชน่ายูนิคอม และก็มีใครบางคนพาเขาขึ้นรถส่งโรงพยาบาล อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้ดูไม่เหมือนโรงพยาบาลเลยสักนิด มันดูไม่เหมือนโลกแห่งความจริงด้วยซ้ำไป

 

ในขณะที่ลู่โจวเริ่มรู้สึกเป็นกังวลกับสถานการณ์ในตอนนี้ จู่ๆหน้าจอกึ่งโปร่งใสก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า เขารู้สึกกลัวมากจนกระโดดถอยไปด้านหลัง

 

ระบบ...ไฮเทค? มันคืออะไรเนี่ย?!

 

ลู่โจวช็อคมากเมื่อเห็นตัวหนังสือสีดำที่ค่อยๆปรากฏบนหน้าจอกึ่งโปร่งใส จากนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นทันที

 

เป็นไปได้ไหมว่า...ฉันถูกเลือกโดยระบบในตำนาน?

 

เขาเคยอ่านนิยายออนไลน์ทำนองนี้มาก่อน

 

ลู่โจวกลืนน้ำลายดังอึก เขาถาม "ระบบ...นายทำอะไรได้?"

 

แม้ว่าจะไม่มีเสียงลึกลับมาตอบคำถามเขา แต่หน้าจอโฮโลแกรมกึ่งโปร่งใสก็ปรากฏข้อความขึ้นมา

 

[

 

ระบบไฮเทค :

 

ระบบนี้มีไว้เพื่อพัฒนาระดับการศึกษาของผู้ใช้ เกี่ยวกับความลับของระบบ โปรดค้นหาด้วยตัวเอง สำหรับความสามารถของระบบ ระบบจะมอบอธิบายรายละเอียดให้แก่โ

 

อินเตอร์เฟสหลักของระบบมีดังนี้ :

 

※แก่นแท้ของวิทยาศาสตร์ (แก่นแท้ของผังต้นไม้เทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์มุ่งเน้นไปที่ทฤษฏี ขีดจำกัดสูงสุดคือระดับสิบ แต้มประสบการณ์จะได้รับจากภารกิจเท่านั้น มันไม่สามารถแลกเปลี่ยนจากแต้มทั่วไป ผังต้นไม้เทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์ที่สมบูรณ์จะปลดล็อคตัวเลือกแห่งยุคอนาคต รวมไปถึงภารกิจวิศวกรรมขนาดใหญ่)

 

A คณิตศาสตร์ : พื้นฐานของวิชาทั้งมวล มันจะเป็นตัวกำหนดขีดจำกัดของวิชาวิทยาศาสตร์แขนงอื่น

 

B ฟิสิกส์ : ช่วยให้ท่านเข้าใจเอกภพ

 

C ชีววิทยา : ช่วยให้ท่านเข้าใจตนเอง

 

D วิศวกรรม : ปรับแต่งเครื่องมือ ปรับแต่งสภาพแวดล้อมและปรับแต่งโลก

 

E วัสดุศาสตร์ : วัสดุและวิศวกรรมไม่สามารถแยกออกจากกัน

 

F วิทยาการพลังงาน : จากเชื้อเพลิงซากดึกดำบรรพ์ไปสู่ฮีเลี่ยม3 จากแบตเตอรี่ลิเธียมสู่แบตเตอรี่ปฏิสสาร จากการส่งผ่านข้อมูลแบบไร้สายสู่การส่งผ่านข้อมูลระยะไกลโพ้นผ่านพลังงานเลเซอร์ ล่อเลี้ยงชีวิตทั้งมวลโดยใช้เอนโทรปี พัฒนาแหล่งพลังงานของทะเลแห่งหมู่ดาวที่อยู่ไกลโพ้น...

 

G วิทยาการสารสนเทศ : พันธุศาสตร์คือรหัสของพระเจ้า แต่ทว่าเป้าหมายสูงสุดของรหัสคือการสร้างพระเจ้า

 

----------

 

※ สาขาเทคโนโลยี : นี่เป็นสาขาแยกย่อยของผังต้นไม้เทคโนโลยี หลังจากปลดล็อคสาขาเทคโนโลยีเฉพาะ มันจำเป็นต้องใช้แต้มประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ หนึ่งแต้มประสบการณ์แลกแต้มทั่วไปได้หนึ่งแต้ม

 

ยกตัวอย่าง : พันธุศาสตร์ระดับ 1 จำเป็นต้องใช้ชีววิทยาระดับ 1 แต่ท่านสามารถปลดล็อคพันธุศาสตร์ระดับ 1 ด้วยการใช้แต้มทั่วไปหนึ่งร้อยแต้ม (0/1000)

 

พันธุศาสตร์ระดับ 2 ต้องใช้ชีววิทยาระดับ 2 วิศวกรรมระดับ 1 และหนึ่งพันแต้มประสบการณ์ ท่านถึงจะสามารถเลื่อนระดับพันธุศาสตร์จากระดับหนึ่งไปสู่ระดับสอง (0/?)

 

----------

 

พิมพ์เขียวเทคโนโลยี : พอเห็นชื่อก็จะทราบความหมายแฝง พิมพ์เขียวเทคโนโลยีที่เข้าใจได้ง่าย มันมีโปรเจ็คขนาดเล็กอย่างนาโนชิปไปจนถึงโปรเจ็คขนาดยักษ์อย่างทรงกรมไดสัน (ถ้าท่านเติมเต็มความต้องการการผลิต ท่านจะสามารถทำตามขั้นตอนของพิมพ์เขียวจนผลิตได้สำเร็จ)

 

----------

 

แต้มทั่วไป : สามารถนำมาใช้เพื่อเปิดใช้งานรางวัลภารกิจ หรือใช้สองร้อยแต้มเพื่อสุ่มภารกิจใหม่ขึ้นมา สามารถนำมาใช้เพื่อแก้ปัญหาที่แก้ได้ยากของเทคโนโลยี (ราคาแก้ไขปัญหาขึ้นอยู่กับระดับสาขาวิชา ระดับความยากของเทคโนโลยี และความยากลำบากในการแก้ปัญหา)

 

ภารกิจ : สุ่มสามภารกิจทุกครั้ง ท่านสามารถเลือกทำภารกิจหนึ่งในนั้น เมื่อทำภารกิจสำเร็จ ท่านจะได้รับรางวัลที่เหมาะสม หลังจากทำภารกิจสำเร็จ หน้าภารกิจจะถูกรีเซ็ตทันที

 

]

 

ลู่โจวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาทำหน้ายังไง เขาคิดว่าคณิตศาสตร์มันไม่มีประโยชน์ แต่ระบบบอกว่าคณิตศาสตร์เป็นบิดาของสาขาวิชาทั้งมวล รสชาติของปลาเค็มพลิกตัวทำให้เขาพูดไม่ออก

(ผู้แปล : ปลาเค็มพลิกตัว แปลประมาณว่า คนที่เคยลำบากกำลังเจอจุดเปลี่ยนของชีวิตทำให้ชีวิตดีขึ้น)

 

ลู่โจวกำลังจะพบกับบางสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งขึ้น

 

หลังจากคำแนะนำหายไป แผงคุณสมบัติก็ปรากฏขึ้นมาทันที

 

[

 

ระบบไฮเทค :

 

โฮสต์ : ลู่โจว

 

วิทยาศาสตร์แขนงหลัก :

 

A คณิตศาสตร์ : ระดับ 0 (0/1000)

 

B ฟิสิกส์ : ระดับ 0 (0/1000)

 

C ชีววิทยา : ระดับ 0 (0/1000)

 

D วิศวกรรม : ระดับ 0 (0/1000)

 

E วัสดุศาสตร์ : ระดับ 0 (0/1000)

 

F วิทยาการพลังงาน : ระดับ 0 (0/1000)

 

G วิทยาการสารสนเทศ : ระดับ 0 (0/1000)

 

แต้มทั่วไป : 0

 

ภารกิจ : ไม่มี

 

]

 

"แม้ว่าฉันจะไม่ใช่นักเรียนดีเด่น แต่ฉันก็ยังเรียนอยู่ในหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด เลขศูนย์ทั้งแถบแบบนี้มันดูถูกกันไปหน่อยไหม?"

 

ลู่โจวไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีหลังจากเขาเห็นเลขศูนย์ทั้งแถบ

 

ระบบนี้ต้องมีอะไรผิดพลาด!

 

ในขณะที่ลู่โจวกำลังคิดเรื่องนี้ ไหล่ของเขาก็เริ่มสั่นอย่างแรง และจิตสำนึกของเขาก็ถูกดึงออกไปจากมิติสีขาวบริสุทธิ์ทันที

 

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด