GE192 บรรลุแก่นทองคำขั้นสูงสุด [ฟรี]

ภายในตำหนักที่อยู่ห่างไกลแห่งหนึ่ง เสียงครามกระเส่าของสตรีดังระงม

สตรีเยาว์วัยมากมายถูกพรากความบริสุทธิ์ โลหิตแห่งพรหมจรรย์ไหลริน สองขาสั่นเทาไม่อาจควบคุม

“พ… พอแล้ว ข้าไม่อยากได้อีกแล้ว...”

พวกนางร้องขอความเมตตา แต่สิ่งที่พวกนางได้รับกลับมีเพียงเสียงผ่อนลมหายใจที่เย็นชาจากบุรุษผู้หนึ่ง

ใบหน้าของพวกนางยังแดงก่ำ ของเหลวยังไหลรินออกจากหว่างขา

ทุกสิ่งดำเนินไป

บุรุษผู้นั่นราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

แม้ของเหลวที่หว่างขาพวกนางหยุดไหลริน แต่พวกนางยังคงถูกกระทำเช่นนั้นไม่พัก

“เจ้าคุกเข่าลงแล้วเลียซะ!”

“เจ้ากางขาออก!”

ทั้งเจ็บปวด ทั้งเสียวซ่านมีความสุข ปะปนไปในดินแดนแห่งสรวงสวรรค์แห่งนี้

แล้วปราณหยินแรงเริ่มของพวกนางทั้งหมดก็ถูกช่วงชิง...

สตรีแทบทั้งหมดตกตาย ฝันร้ายดำเนินอย่างต่อเนื่อง 3 วัน 3 คืน

หนิงฝานสวมอาภรณ์แล้วออกจากตำหนัก สตรีของนิกายเหอฮวนที่ยังเหลือรอดมีเพียงคนเดียว

ภายนอกตำหนัก สตรีเยาว์วัยนางหนึ่งยืนมองหนิงฝานที่เดินเข้ามา

“พี่ชาย… ท่านอย่าได้ข่มเหงจื่อเฮ่อเลย...” นางกล่าว น้ำตาเป็นสายไหลริน

นางหวาดกลัวบุรุษเบื้องหน้าอย่างที่สุด

ยิ่งคิดถึงสิ่งที่ตนต้องประสบ สีหน้าของนางยิ่งทุกข์ทนมัวหมอง

หากต้องทนให้บุรุษผู้นี้ย่ำยี ขอข้าตายด้วยน้ำมือตนเองเสียดีกว่า!

นางดึงปิ่นปักผมออกจากศีรษะ แล้วเข้าที่ลำคอของตน

ใบหน้าที่หมองเศร้า หยาดน้ำตาที่ไหลริน ทำให้หนิงฝานที่เฝ้าดูเสียใจอย่างที่สุด

จื่อเฮ่อคือเด็กสาวผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องราวกับราวี

นางคือผู้ช่วยชีวิต คือผู้มอบสร้อยหยินหยาง และทำให้เขาได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางของผู้ฝึกตน

แต่หากจะก้าวผ่าน… หนิงฝานต้องตัดนางจากใจ!

แม้จะรู้ว่ามันเป็นเพียงความฝัน แม้จะรู้ว่านางคือส่วนสำคัญของหัวใจปีศาจ แต่นางที่อยู่ตรงหน้า...ก็ยากจะตัดใจสังหาร

นางคือบริสุทธิ์ไร้มลทิน

นางคือผ้าขาวที่ไม่สำควรเกลือกกลั้วโลหิต

แต่หนิงฝานกลับเป็นฉุดรั้งนางลงมาให้มัวหมอง

แต่ชีวิตก็เป็นเช่นนี้...

“เด็กโง่… ข้าจะยอมให้เจ้าบาดเจ็บได้ยังไง… ต่อให้เจ้าเป็นหัวใจปีศาจของข้า แต่หากจะให้ข้าตัดเจ้าออกไปจากใจ ข้าจะหักใจทำได้ยังไง...”

“จงรู้ไว้… ข้ายอมพลิกสวรรค์เพื่อแลกกับตัวเจ้า”

“จงรู้ไว้... ข้ายอมเป็นปฏิปักษ์กับสวรรค์เพื่อให้เจ้าไม่ต้องด่างพร้อย”

“จงรู้ไว้… หากให้ข้าละทิ้งความรู้สึกที่มีต่อเจ้า ข้าขอลุกขึ้นต่อต้านสวรรค์ ทรยศกับการฝึกฝนของผู้เชี่ยวชาญในอดีต”

หนิงฝานยื่นมือสัมผัสใบหน้าของนางเบาๆด้วยความรักใคร่ เช็ดน้ำตาที่ไหลริน คำกล่าวที่ออกมาจากในหนิงฝาน ทำให้จิตใจดวงน้อยๆของนางสั่นไหว ใบหน้าแดงระเรื่อ

“ข… ข้าไม่เข้าใจที่ท่านกล่าว”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ… เจ้ารู้เพียงว่า เจ้าคือหัวใจปีศาจ ที่ข้าไม่อาจตัดเจ้าออกไปจากใจได้...”

แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา ดินแดนแห่งความวันผุสลาย!

ผืนนภา ผสุธาปั่นป่วน ทุกสิ่งพลิกผัน เหลือไว้เพียงโลกดั้งเดิม!

หนิงฝานยืนมือไพล่หลังท่ามกลางดินแดนรกร้างไร้สิ้นสุด จ้องมองทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ข้าจะไม่ยอมตัดความรู้สึกออกจากใจ!”

คำกล่าวนั้นราวกับทำให้พิภพและสวรรค์พิโรธ

อัสนีสีแดงฉานฟาดผ่านกระหน่ำ!

ในสมัยโบราณ การฝึกฝนแบ่งออกเป็นสามสาย! ได้แก่ ‘ฝ่ายธรรมะ’ ‘ฝ่ายคนทรยศ’ และ ‘ฝ่ายปิดบังซ่อนเร้น’!

ฝ่ายธรรมะคือฝ่ายที่ได้รับการยินยอมจากสวรรค์ เป็นผู้ผดุงความยุติธรรมกำจัดคนชั่ว! เมื่อยามที่บรรลุแก่นทองคำ ต้องตัดขาดซึ่งญาติมิตร พี่น้อง ครอบครัว บุตร และภรรยา! เต๋าแห่งสวรรค์อันยิ่งใหญ่คือไร้ซึ่งจิตใจ ไร้ซึ่งอารมณ์เฉกเช่นมนุษย์ทั่วไป ปลายทางของการฝึกตนฝ่ายนี้ คือการบรรลุ ‘เทพ’

ฝ่ายปิดบังซ่อนเร้น คือฝ่ายที่ซ่อนความจริงจากสวรรค์ เหมือน ‘ชู่เฉินสื่อ’ ที่ก่อนจะบรรลุขอบเขตแก่นทองคำ ทำเหมือนตัดความรู้สึก แต่ที่แท้กลับไม่ได้ตัดความรู้สึกทิ้ง จิตใจจึงปั่นป่วนและรวนเรได้ง่าย… ฝ่ายนี้เป็นฝ่ายที่อ่อนด้อยที่สุดใน 3 ฝ่าย ผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกฝนฝ่ายนี้จึงถูกเรียกขานว่า ‘อสูร’

ส่วนฝ่ายคนทรยศ… คือผู้ที่ยืนกรานจะต่อต้านสวรรค์ คงไว้ซึ่งความรู้สึก เผชิญหน้ากับความพิโรธของสวรรค์… ผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกฝนฝ่ายนี้ จะถูกเรียกว่า ‘ปีศาจ’

เทพ อสูร และปีศาจ… ปีศาจนั้นได้ชื่อว่าสังหารผู้คนอย่างไร้หัวใจ ไร้ซึ่งความเมตตา...

ปีศาจต้องท้าทายสวรรค์ จึงต้องเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์

แต่ละขั้นที่บรรลุแก่นทองคำ จะต้องเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์

หากไม่สามารถต่อต้านอัสนีพิโรธของสวรรค์ได้ ก็จะตกตายไป

เพราะเต๋าแห่งสวรรค์นั้น ไม่ไว้สำหรับผู้ที่เชื่อฟังเท่านั้น!...

อัสนีแดงฟาดผ่า ผืนดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผมดำขลับหนิงฝานพลิ้วไสว แววตาเย็นชาราวน้ำแข็ง

หน้าผากเปล่งแสงดาราเจิดจ้า ร่างกายขยายใหญ่แปรสภาพเป็นยักษ์สูง 100 จ้าง อัสนีแดงที่ฟาดผ่าราวกับผ่าเข้าใส่ศิลาแข็ง ไม่เกิดผลกระทบใดๆ

อัสนีบนท้องนภารวบรวมพลัง แรงกดดันเพิ่มพูนมหาศาล อัสนีแดงแปรเปลี่ยนเป็นอัสนีโลหิต ฟาดผ่ากระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง

แต่นั่นกลับไม่อาจขู่ขวัญหนิงฝาน

อัสนี 10 สายฟาดผ่าไม่อาจทำอันตราย

อัสนี 100 สายฟาดผ่าไม่อาจทำอันตราย

อัสนี 1000 สายผสานแล้วฟาดผ่า!

หนิงฝานในร่างยักษ์เปล่งเสียงคำรามลั่น

เส้นผมดำขลับขาวขึ้น ใบหน้าข้างซ้ายปรากฏลวดลายสีดำ ก่อนที่ทั่วร่างหนิงฝานจะกลายเป็นสีดำสนิท

เข้าต้านอัสนีสายยักษ์ที่ฟาดผ่าลงมา

วันคืนผันผ่าน… จากวันเป็นเดือน… จากเดือนเป็นปี… กระทั่งเคลื่อนเข้าใกล้จุดสิ้นสุดของผลแห่งความฝัน หากหนิงฝานไม่อาจทนอัสนีสวรรค์ได้ เขาจะก้าวผ่านขอบเขตแก่นทองคำไม่เสร็จ!

หากพลาดโอกาสบรรลุ ความกลัวก็จะฝังลงในหัวใจ ครั้งหน้าที่หนิงฝานต้องเผชิญกับการทะลวงขอบเขตแก่นทองคำอีก หนิงฝานจะไร้ซึ่งความกล้าที่ต้องเผชิญกับมัน

ทันใดนั้นเอง ชื่อชู่เฉินสื่อผุดขึ้นในใจ หวนนึกถึงเส้นทางแห่งเต๋าที่ชายชราถากถาง

“แม้ไร้ซึ่งพิรุณ...แต่ยังมีพิรุณแฝงเร้น แม้จะไร้ซึ่งขุนเขา...แต่ยังมีขุนเขาแฝงเร้น มังกรเร้นกายในวารี...พร้อมปรากฏกายได้ทุกเมื่อ… หนอนดักแด้...รอวันปรากฏกายเป็นผีเสื้อ แม้ราชาไม่ลงมือสังหาร...แต่ยังคงไว้ซึ่งอำนาจ ในโลกใบนี้ไม่ได้แค่พิภพและสวรรค์!”

คำกล่าวของชู่เฉินสื่อสะท้อนก้องในจิตใจ แววตาของหนิงฝานปรากฏอัสนีแปรบปราบ!

ดาราอัสนีของหนิงฝานสามารถอัสนีสวรรค์ได้ เหตุใดจะควบคุมอัสนีในยามนี้ไม่ได้!

อัสนีโลหิตสีแดงฉานแฝงด้วยเจตนาสังหารของสวรรค์!

หากไร้ซึ่งเจตนาสังหาร อัสนีสวรรค์ก็ไม่อาจสัมผัสกาย!

“เพียงพลิกฝ่ามือ...พิรุณโปรยปราย!”

หนิงฝานในร่างยักษ์พลิกฝ่ามือ พิรุณโปรยปรายพรั่งพรมทุกหนแห่ง

“แผ่นดินให้กำเนิดอัสนี ผืนฟ้าให้กำเนิดพิรุณ!”

ผืนดินสั่นเสือนอย่างรุนแรง พิรุณโปรยปรายโหมกระหน่ำ

อัสนีสีแดงฉานกระหน่ำผืนพิภพเป็นสาย เสียงดังกระหึ่มสะท้อนไปทั่วผืนนภาที่พรั่งพรมด้วยพิรุณ ราวกับสวรรค์ร่ำไห้

“นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสชู่เฉินสื่อกล่าวถึง… พิรุณถือกำเนิดจากผืนพิภพ โปรบปรายต่อต้านลิขิตสวรรค์ วนเวียนเป็นวัฏจักรอนันต์! ข้าจะไม่ตัดความรู้สึกของข้า… ข้าจะทะลวงแก่นทองคำ!”

ข้าจะทะลวงแก่นทองคำ!

ข้าจะทะลวงแก่นทองคำ!!

ข้าจะทะลวงแก่นทองคำ!!!

ชั่วพริบตานั้น ดาราอัสนีบนหน้าผากหนิงฝานแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม

อัสนีสีแดงฉานที่ฟาดฝ่าสั่นไหวไม่เป็นสาย พวกมันเริ่มหวาดกลัว!

กลิ่นอายของหนิงฝานร่างยักษ์ เพิ่มพูนมหาศาลในพริบตา

แก่นทองคำมนุษย์ และแก่นทองคำของอสูรผสานรวมเป็นหนึ่ง!

แรงกดดันเพิ่มพูนเป็นขอบเขตแก่นทองคำขั้นต้น… ขั้นกลาง… ขั้นสูง… และขั้นสูงสุด...

ดินแดนแห่งความฝันแตกสลาย

ร่างหนิงฝานที่นั่งอยู่ในถ้ำ เปล่งแรงกดดันที่รุนแรงจนทำให้ถ้ำพังทะลาย!

ผ่านมาเพียง 60 ปีในวิหารสาบสูญ หนิงฝานบรรลุขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูงสุด! อีกเพียงก้าวเดียวจะบรรลุขอบเขตดวงจิตแรกเริ่ม

แต่เมื่อบรรลุขอบเขตแก่นทองคำ จิตใจของหนิงฝานก็เปลี่ยนไป

ความเมตตาหมดสิ้น

เขาจะช่วงชิงสตรีทุกคนในทะเลไร้สิ้นสุดส่วนนอก เพื่อยกระดับพลังของตน

หนิงฝานในยามนี้ได้ก้าวเข้าสู่เส้นแห่งปีศาจโดยสมบูรณ์...