EH9 สาวน้อยที่แข็งแกร่ง

 

15 นาที… ดูเหมือนนานแต่จริงๆสั้นนิดเดียว ในช่วงเวลา 15 นาทีนี้ ผมได้เห็นเหตุการณ์ที่เหมือนหนังแอคชั่นไซไฟแห่งโลกอนาคต ชายร่างใหญ่ทั้ง 3 คนที่ดูห้าวหาญกลายเป็นคนเสียสติโดยสมบูรณ์ การที่ได้เห็นแพนโดร่าทำให้ 3 คนนั้นเสียสติ ผมก็รู้สึกคลื่นไส้แทบทนไม่ไหว

 

ตอนนี้ร่างกายของแพนโดร่าส่งเสียงแปลกๆออกมา เวลาที่หยุดเดินกลับคืนสภาวะปกติ ผู้คนที่หยุดนิ่งเริ่มเดินขวักไขว่ นาฬิกาเรือนยักษ์บนท้องฟ้าหายไป พร้อมกับเสียงร้องของนักเรียนหลายๆคนดังขึ้น

 

ผมรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้ผมแทบปรับตัวไม่ทัน

 

ที่นักเรียนพวกนั้นหวีดร้อง เพราะสังเกตุเห็นว่าชาย 3 คนที่ถือปืนเมื่อครู่ ลงไปกองกับพื้นในสภาพน้ำลายฟูมปาก มือหงิกงอ

 

ถ้าเกิดเป็นคนที่สังเกตุดีๆจะรู้สึกว่ามันไม่น่ากลัว เพราะถึงแพนโดร่าจะจู่โจมชายทั้งสามคนนั้นเหมือนในหนัง แต่ตอนที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น เวลาได้หยุดเดิน เมื่อเวลากลับมาเดินเป็นปกติ ทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ตอนนี้ทุกคนคิดแค่อย่างเดียว คือรีบหนีตัวใครตัวมัน

 

เพราะตามพล็อตเรื่องทั่วไปแล้ว อีกไม่นานตำรวจก็คงมา

 

ผมเองก็ไม่สนใจอะไรเหมือนกัน แค่คิดว่าควรจะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

 

ผมเลยรีบพาเชียนเชียนเดินเข้าโรงเรียน แต่จู่ๆผมกลับรู้สึกสะดุ้ง เหมือนกับมีบางอย่างอยู่ข้างหลัง

 

ไม่มีใครสังเกตุเห็นว่าในกลุ่มนักเรียนโรงเรียนหรูหราที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่ผมกับเชียนเชียน

 

เมื่อเข้ามาถึงอาคารแห่งหนึ่งในโรงเรียน เชียนเชียนก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ชั้นกลัวแทบตาย คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตอนแรกก็นึกว่าเป็นหนัง แต่กลายเป็นว่ามันคือเรื่องจริง”

 

ผมยิ้มเจื่อน ถ้าเทียบกันแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย

 

“อาจุน… เธอรู้หรือเปล่าว่าทำไม 3 คนนั้นถึงก่อเรื่อง? เป็นเพราะเรื่องเงินหรือเปล่า? แต่โรงเรียนฝั่งนั้นก็เป็นโรงเรียนของลูกคนรวย ที่ตกเป็นเป้าให้ปล้นก็ถือเป็นเรื่องปกติ แต่ว่า… จู่ๆทำไม 3 คนนั้นถึงกลายเป็นสภาพนั้นได้? เหมือนพวกนั้นหมดสติไปในชั่วพริบตา!”

 

“จริงสิอาจุน เธอพาน้องมาสมัครเรียนไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังไม่รีบไป?”

 

คำพูดของเชียนเชียนทำให้ผมได้สติ ผมลืมเรื่องที่สำคัญที่สุดไป!

 

แพนโดร่า! เมื่อครู่ผมคิดแค่ว่าจะพาเชียนเชียนออกมา จนลืมแพนโดร่าไปซะสนิท หรือว่าเธอแอบตามมาเงียบๆ?

 

ผมรีบหันหลังกลับไปมอง เห็นสาวน้อยคนหนึ่งยืนอยู่

 

ถึงผมจะรู้ว่าแผนโดร่าไม่ใช้มนุษย์ แต่ที่ผ่านมา ผมก็มองเธอเหมือนเป็นน้องสาวจริงๆของตัวเอง แต่พอได้เห็นเธอกลายเป็นสาวน้อยโลลิสวมอาวุธยุทธปกรณ์ ผมก็นึกขึ้นได้ว่าจริงๆแล้วเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นอาวุธสงครามของจักรวรรดิชี่หลิง

 

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง

 

ผมไม่ได้เกลียดแพนโดร่า แต่ผมรู้สึกผูกพันกับเธอ ถึงจะรู้ว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่ก็ยากที่ผมจะคิดแบบนั้น ผมคิดว่าเธอเป็นมนุษย์เสมอ ถึงจะสีหน้าจะดูเย็นชาไร้อารมณ์ก็เถอะ

 

“อาจุน.. นายเป็นอะไรไป? หรือนายยังตกใจกับเรื่องเมื่อกี้ไม่หาย?” เมื่อเชียนเชียนเห็นผมเงียบไป เธอก็เลยถามด้วยความกังวล เพราะกลัวว่าผมจะตกใจกับเรื่องเมื่อกี้ไม่หาย

 

แต่นั่นก็ทำให้ผมตกใจจริงๆนั่นแหละ

 

“ไม่เป็นไรหรอก… ชั้นแค่กลัวว่าลี่ลี่จะตกใจ เธอไปเข้าเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นจะลี่ลี่ไปหาครู”

 

เชียนเชียนมองผมด้วยแววตาเป็นห่วงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “งั้นชั้นไปก่อนนะ นายก็รีบๆเข้าเรียนก็แล้วกัน”

 

“เห้อ… จริงๆแล้วเชียนเชียนเด็กกว่าชั้น แต่เธอก็เป็นห่วงชั้นตลอด...”

 

“จักรพรรดิ...”

 

“อย่าเรียกชั้นแบบนั้น” ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

แพนโดร่าตกใจกับคำพูดของผม สีหน้าที่เย็นชากลับดูเหมือนตกใจไม่น้อย ดวงตาเบิกกว้าง แต่ก็ทำให้เธอดูน่ารักดี

 

แพนโดร่าตกใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกลับคืนสีหน้าเดิม “จักรพรรดิ...คือชื่อเรียกสำหรับผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในจักรวรรดิชี่หลิง แต่ถ้าเกิดจักรพรรดิไม่พอใจ ชั้นจะอยู่เงียบไม่พูด”

 

“ไม่ใช่แบบนั้น… ชั้นอยากให้เธอเรียกชั้นว่าพี่”

 

แพนโดร่ามองผมเงียบๆอยู่พักหนึ่ง ก่อนเสียง *ซี่~* จะดังออกมาจากร่างกายของเธอ ตามด้วยควันขาวที่ลอยขึ้นจากหัว

 

เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว… นี่แค่ให้เปลี่ยนชื่อเรียก ถึงกับทำให้เธอระบบรวนเลยเหรอ?

 

“รายงาน… การเปลี่ยนชื่อเรียกจักรพรรดิไม่ถือว่าผิดกฏของจักรวรดิชี่หลิง แต่ในตอนสงคราม จะต้องเรียกจักรพรรดิเหมือนเดิม”

 

หลังจากแพนโดร่าเงียบไปพักหนึ่ง เธอก็พูดในสิ่งที่คิดออกมา ก่อนจะยกมือกุมหัว “พี่… สมองหนูรวน...”

 

เธอดูน่ารักมาก...

 

ผมพาแพนโดนร่าเข้าชั้นเรียน เธอแนะนำตัวได้เป็นธรรมชาติ ตอนแรกผมกังวลว่าการพาเธอเข้าชั้นเรียนด้วยจะทำให้เกิดปัญหามากมาย แต่ดูเหมือนแพนโดร่าผู้น่ารัก จะกลายเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าของห้อง เพื่อนๆของผมทุกคนเห็นอกเห็นใจ และคอยเอาอกเอาใจเธอไม่ห่าง

 

ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมก็สบายใจ อย่างน้อยๆก็ไม่ต้องห่วงว่าใครจะรังแกแพนโดร่า เพราะถ้าแพนโดร่ารู้ว่าใครคิดร้ายด้วย เธอจะแปลงร่างเป็นนักรบสาวโมเอะในชุดติดอาวุธเต็มรูปแบบแน่นอน

 

ผมได้แต่หวังว่าจะไม่มีคนโง่คนไหนที่มาหาเรื่องเธอ

 

ตอนนี้ ผมสามารถสั่งการจักรวรรดิซี่หลิงที่อยู่คนละกาแลคซี่ได้ แพนโดร่าเองก็เรียกชุดรบพร้อมกับอาวุธที่ถล่มดวงดาวได้

 

ดังนั้นตอนนี้ แพนโดร่าจึงกลายเป็นสาวน้อยโลลิที่ไม่มีใครทำร้ายเธอได้