88 ยาวิเศษ ระดับสาม
88 ยาวิเศษ ระดับสาม
“แล้วทำไมนายถึงได้เห่าเสียงดังแบบนี้? ฉันก็นึกว่านายเห็นโจรซะอีก!” หวังเย้าหัวเราะ เขาลูบหัวของซานเซียนและพูดกับมัน “นายกำลังขอบคุณต้าเซี่ยใช่ไหม?”
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! ซานเซียนชี้ไปที่กระต่ายด้วยอุ้งเท้าของมัน แล้วมองหวังเย้า
“นายหมายความว่ายังไง?” หวังเย้าที่กำลังงุนงงถาม “อ้อ รู้แล้ว นายไม่รู้ว่าต้องกินยังไงใช่ไหม?ฉันให้แต่อาหารหมากระป๋องกับนาย นายเลยลืมไปว่านายกินเนื้อได้สินะ”
โฮ่ง! ซานเซียนเห่าเสียงลึกและต่ำ แล้วจ้องหวังเย้าด้วยสายตาแปลกๆ คล้ายกับกำลังบอกว่า “นายโง่รึเปล่า? ฉันเคยกินเนื้อดิบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
สุดท้ายซานเซียนก็ไม่ต้องกินเนื้อกระต่ายดิบ หวังเย้าได้เอาเนื้อกระต่ายไปปรุงสุกและใส่ไว้ในจานข้าวของซานเซียน ซานเซียนเห่าไปที่ต้าเซี่ย แสดงให้รู้ว่าต้าเซี่ยสามารถมากินกับมันได้ ก่อนที่มันจะเริ่มกิน มันดูเป็นสุนัขที่ใจกว้าง
อินทรีย์ร่อนลงจากต้นไม้มาอยู่ด้านข้างซานเซียน มันจ้องไปที่เนื้อกระต่ายที่สุกแล้วและลังเลว่าควรจะกินดีหรือไม่ ซานเซียนพลักจานของมันไปที่ด้านหน้าต้าเซี่ยและให้มันกินก่อน
“โอ้ ซานเซียน! นายใจดีจริงๆ!” หวังเย้าพูด
สุนัขตัวนี้ยิ่งนานวันยิ่งฉลาดมากขึ้นเรื่อยๆ บางทีสักวันมันอาจจะอ่านใจเขาออกก็ได้! หวังเย้าคิด
หวังเย้ากลับมาบ้านเร็วขึ้นในตอนเย็นและพบว่าแม่ของเขานั้นกำลังอารมณ์ดีมาก เธอร้องเพลงและทำกับข้าวไปด้วย
“สวัสดีครับแม่ อะไรทำให้แม่อารมณ์ดีขนาดนี้ครับ?” หวังเย้าถาม
“อาเฟิงโฉวของลูกเพิ่งมาเมื่อกี้นี้” จางซิวหยิงพูด
“เขาต้องการอะไรเหรอครับ?” หวังเย้าถาม
“เขามาที่นี่เพื่อขอบคุณยาที่ลูกทำให้ภรรยาของเขา อาการท้องเสียของเธอหายดีหลังจากที่กินยาไปเพียงแค่หนึ่งโดส!” จางซิวหยิงพูดด้วยรอยยิ้ม
“ดีแล้วครับ! ผมก็นึกว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้แม่มีความสุขขนาดนี้!” หวังเย้าพูด
“แม่มีความสุขเพราะว่าแม่มีลูกชายที่มีความสามารถยังไงล่ะ!” จางซิวหยิงพูดด้วยความยินดี
หวังเย้ารู้สึกประทับใจ เขาแทบจะมีน้ำตาไหลออกมา พ่อแม่นั้นมักพอใจกับเรื่องธรรมดาแบบนี้ พ่อแม่ส่วนใหญ่เพียงต้องการให้ลูกๆของพวกเขามีชีวิตที่มีความสุขและปลอดภัย พวกเขาทำงานหนักเพื่อให้ลูกมีชีวิตที่ง่ายขึ้น ด้วยความสำเร็จและพัฒนาการเพียงเล็กน้อย หรือคำพูดไม่กี่คำจากลูกของพวกเขา ก็ทำให้พวกเขามีความสุขได้แล้ว
“แม่ครับ มาให้ผมช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่านะครับ” หวังเย้าพูดและถูจมูกของตัวเอง
“แม่ใกล้จะเสร็จแล้ว ลูกไปรออยู่ในห้องทานข้าวเถอะ ข้างในนั้นอุ่นกว่า” จางซิวหยิงพูด
หวังเฟิงฮวาดูเหมือนจะกำลังอารมณ์ดีอยู่เช่นกัน ในมื้อค่ำเขาจึงดื่มไวน์มากกว่าปกติ
เมื่อหวังเย้าเปิดหน้าต่างของระบบขึ้นมาดู เขาก็พบว่าคะแนนภารกิจของเขาได้เปลี่ยนไปเป็น 5/10 ซึ่งมันหมายความว่ามีคนอีกสองคนที่รู้ถึงความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นมา สองคนนั้นควรจะเป็นหวังเฟิงโฉวและภรรยาของเขา
หวังเย้านั้นต้องการได้รับการยอมรับจากครอบครัวของเขาและผู้ป่วย
...
เช้าของวันต่อมาท้องฟ้ายังคงไม่สดใสเช่นเคย
‘ภารกิจlll(สวนสมุนไพร) : ประสบความสำเร็จในการปลูกสมุนไพรมากกว่าหนึ่งร้อยชนิด และมีสมุนไพรรากอย่างน้อยเจ็ดชนิด ซึ่งนับรวมสมุนไพรรากจากภารกิจที่lและllด้วย
รางวัล : รายการสมุนไพรวิเศษเล่ม2, สูตรยา 1 สูตร, เมล็ดสมุนไพร 1 ถุง และคะแนนทักษะ 1 คะแนน
ภารกิจสำเร็จ’ ระบบพูด
หวังเย้ารู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยิน
ความจริงหวังเย้าได้ปลูกสมุนไพรรากไปหลายวันแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบอะไรจากระบบเลย หลังจากที่ได้พิจารณาดูแปลงสมุนไพรของเขาแล้ว เขาก็รู้ว่ามันไม่มีสารอาหารและพลังเพียงพอที่จะสามารถรองรับสมุนไพรรากได้เป็นจำนวนมาก ถึงแม้ว่าสมุนไพรรากที่เขาได้ปลูกไปทีหลังนั้นยังสามารถเติบโตได้ แต่ก็อยู่ในระดับที่เชื่องช้ามาก ยังไม่มีอะไรโผล่ขึ้นมาจากดินเลย แม้ว่าเขาจะรดน้ำแร่สมุนไพรมากกว่าปกติแล้ว
ดังนั้น หวังเย้าจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงบอกของระบบ และรับรู้ได้ถึงปัญหาของแปลงสมุนไพร
มันเป็นเนินเขาขนาดใหญ่ที่มีสารอาหารไม่เพียงพอต่อการเจริญเติบโตของสมุนไพรราก นอกจากปัญหาเรื่องของเมฆฝนแล้ว หวังเย้าเดาว่าจำนวนของสมุนไพรที่หนาแน่นในแปลงสมุนไพรก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สมุนไพรรากนั้นเติบโตช้าด้วยเช่นกัน
เขาต้องการหาสาเหตุของมันให้เจอ
ในรายการสมุนไพรวิเศษเล่ม2 นั้นมีข้อมูลเกี่ยวกับสมุนไพรรากที่หวังเย้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เมื่อรวมกับรายการสมุนไพรเล่ม1แล้วทั้งหมดจะมีสมุนไพรรากอยู่ 108 ชนิดด้วยกัน หวังเย้านั้นได้ปลูกสมุนไพรรากไปแค่สิบชนิดเท่านั้นเอง คุณสมบัติของสมุนไพรรากแต่ละชนิดนั้นแตกต่างกันไป มีทั้งคุณสมบัติระดับสูง กลาง และต่ำ และสมุนไพรรากที่หวังเย้าปลูกนั้นส่วนใหญ่อยู่ในระดับต่ำ
การจำแนกสมุนไพรแต่ละชนิดในเล่มหนึ่งนั้นถูกจัดเอาไว้อย่างคร่าวๆ แต่ในเล่มสองนั้นได้มีการทำตารางอธิบายเอาไว้อย่างชัดเจน
หวังเย้าลองอ่านผ่านๆก่อนที่จะเก็บมันกลับไปในช่องเก็บของ
วันที่ 23 ในเดือนที่พระจันทร์เต็มดวงนั้น จะเป็นช่วงเวลาของการนมัสการเทพแห่งครัว หรือเรียกอีกอย่างว่า ตงชู่ซือมิ้ง มันยังเป็นงานเทศกาลสุดท้ายก่อนที่จะถึงปีใหม่จีน ดังนั้นหลายครอบครัวในหมู่บ้านจึงให้ความสำคัญกับเทศกาลนี้มาก เทพแห่งครัวถือว่าเป็นเทพที่สำคัญของทุกครัวเรือน เพราะเขาเป็นผู้ที่ปรุงอาหาร ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการดำรงชีวิตของมนุษย์ ทุกๆครอบครัวถวายของสักการะเทพแห่งครัวเพื่อขอพรให้คนที่พวกเขารักได้รับแต่สิ่งดีดีในปีใหม่ที่จะถึงนี้
ในวันที่ 23 ของเดือนเต็มดวงนี้ หวังเย้าก็ได้ไปรับพี่สาวของเขาจากในเมืองกลับมาที่บ้าน หวังรุ่ยเงียบตลอดทางที่กลับบ้าน
“เป็นอะไร? พี่ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?” หวังเย้าถาม
“อืม เมื่อวานฉันไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน แล้วฉันคิดว่าฉันน่าจะเป็นอาหารเป็นพิษน่ะ” หวังรุ่ยพูด
“แล้วพี่กินยาไปรึยัง?” หวังเย้าถาม
“กินแล้ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายท้องอยู่ดี” หวังรุ่ยพูด
“งั้นถ้ากลับไปถึงที่บ้านแล้วผมจะเอายาสมุนไพรให้กินนะ” หวังเย้าพูด
เมื่อกลับมาถึงที่บ้านแล้ว หวังเย้าก็ได้จับชีพจรของพี่สาวดู และพบว่าอาการไม่ได้น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ พี่สาวของเขาไปทานอาหารในร้านที่ไม่สะอาดก็เท่านั้น เธอแค่ต้องการสมุนไพรเพื่อแก้อาการท้องเสียเท่านั้น
“นายทำตัวเหมือนหมอเลย!” หวังรุ่ยพูด เธอได้ดื่มน้ำอุ่นลงไปและเริ่มรู้สึกดีขึ้น น้ำอุ่นนั้นดูเหมือนจะช่วยให้เธอมีพลังกลับคืนมาและเธอก็เริ่มกลายเป็นคนพูดมากเหมือนเดิม หวังรุ่ยคิดว่าวิธีที่น้องชายของเธอจับชีพจรนั้นดูราวกับว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีนไปจริงๆ เธอคิดว่าไม่มีใครมองออกว่าความจริงแล้วน้องชายของเธอนั้นไม่ใช่หมอจริงๆ
“นายไปเรียนมาจากที่ไหน? จากหมอยาจีนแก่ๆที่ไม่มีตัวตนนั้นใช่ไหม?” เธอล้อเล่น
“เอ่อ ผมต้องกลับขึ้นไปบนเนินเขาแล้ว” หวังเย้ารีบเปลี่ยนเรื่องและออกจากบ้านไป
ในระหว่างทางขึ้นเขานั้น หวังเย้ากำลังคิดเกี่ยวกับสมุนไพรที่จะสามารถช่วยรักษาอาการของพี่สาวของเขาได้ เขาคิดถึงสูตรยาที่จะใช้ออกได้ในเวลาเพียงไม่นาน และมันสามารถใช้สมุนไพรในแปลงของเขาเองได้
...
ค่ำคืนในฤดูหนาวนั้นมักจะยาวนานกว่า
ไฟในกระท่อมของหวังเย้านั้นส่องแสงสว่าง เสียงฟืนเผา น้ำแร่โบราณที่กำลังเดือด และภายในกระท่อมที่อบอวลไปด้วยกลิ่นของสมุนไพร หวังเย้านั้นกำลังต้มยาอยู่
แครก! ป๊อป! เปรี๊ยะ! หวังเย้าได้ยินเสียงแตกของฟืนที่กำลังเปาไหมอยู่
ผู้คนต่างเริ่มฉลองก่อนปีใหม่และส่งเทพแห่งครัวกลับสู่ท้องฟ้า พวกเขาจะคอยต้อนรับเทพแห่งครัวกลับมาในวันเริ่มต้นของปีใหม่
เรียบร้อย!
หวังเย้ารับรู้ได้ว่ายานั้นต้มเสร็จแล้วจากการดูความเปลี่ยนแปลงของสมุนไพรภายในหม้อ เขาเทยาลงไปในขวดกระเบื้องเคลือบ ทำความสะอาดและกลับไปที่บ้าน
