บทที่ 102 ไปยังเมืองชวูเซี่ย
บทที่ 102
ภารกิจระดับกลางชั้นหัวกะทิ : ฆ่าอาชญากรที่ต้องการตัว จ้าวต๋าหู่
จ้าวต๋าหู่ ขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่เจ็ด
เทคนิคบ่มเพาะ : สีเหลืองขั้นสูงเทคนิคพยักฆ์คำราม
ทักษะต่อสู้ ฝ่ามือพยัคฆ์คำราม และวิชาดาบพยัคฆ์คำราม
รางวัลภารกิจ : 5,000 คะแนนสะสม
หลี่ฟู่เฉินไม่ได้เลือกภารกิจท้ายทายระดับต่ำ กลับกันเขาเลือกภารกิจหัวทะทิระดับกลางแทน
แม้ว่ามันจะเป็นภารกิจระดับกลาง แต่รางวัลภารกิจหัวกะทินี้ก็ต่ำกว่าภารกิจกลุ่มโจรวายุทมิฬมาก เพราะอย่างไรแล้วเขาก็มาถึง 7000
***
นี่เป็นเมืองที่เงียบสงบและสวยงาม
ถนนของเมืองเกลื่อนไปด้วยหลุม เกลื่อนไปด้วยมูลวัวหรือม้าเป็นครั้งคราว ส่งผลทำให้กลิ่นฉุนไปทั่ว
ในใจกลางของเมืองเล็กๆ นั้นเป็นโรงแรมที่เรียบง่ายและร้านอาหารเล็กๆ
ผู้ชายที่ดูน่ากลัวกำลังทานอาหารอยู่ด้วยพฤติกรรมที่เสียกิริยา ทางด้านขวาของเขา เป็นดาบขนาดใหญ่ เพียงแค่มองดูก็คล้ายทีจะคราชีวิตผู้คนไปได้
จอแจ๋ จอแจ๋
เยาวชนเดินเข้ามา
สำรวจสภาพแวดล้อม เขาสังเกตเห็นชายร่างใหญ่
“จ้าวต๋าหู่” หลี่ฟู่เฉินกล่าว
จ้าวต๋าหู่เงยหัวขึ้นและสำรวจหลี่ฟู่เฉิน “เจ้ามาที่นี่เพื่อฆ่าข้า?”
“ถูกแล้ว”
“เพียงแค่เจ้า?”
“แค่ข้าก็เพียงพอแล้ว”
“ในฝันเจ้าเถอะ!”
เพ้ง!
จ้าวต๋าหู่พลิกโต๊ะ ส่งผลทำให้จานที่อยู่ในโต๊ะแตกออก ราวกับพยัคฆ์ที่ดุร้าย เขาพุ่งไปที่ถนน งอเข่าและกระโดดขึ้นไปบนหลังคา เริ่มหลบหนี
ในโรงแรม หลี่ฟู่เฉินหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย มองออกไปนอกโรงแรม บางครั้งท่านอาจจะเห็นสิ่งที่คล้ายภูติผี
บนเนินดินเล็กๆ ที่อยู่นอกเมือง จ้าวต๋าหู่หยุด ที่ด้านของเขาหลี่ฟู่เฉินยืนอยู่เงียบๆ
“เจ้าหนีไม่พ้นหรอก” หลี่ฟู่เฉินกล่าวอย่างสงบ
ออร่าชั่วร้ายระเบิดออกมาจากร่างกายของจ้างต๋าหู่ “สารเลว! เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าจริงๆ? ข้าเพียงแค่กลัวว่าหลังจากที่ฆ่าเจ้าไปแล้ว ข้าจะถูกนิกายคังหลุนไล่ล่าด้วยความโกรธแค้น”
การฆ่าศิษย์นิกายชั้นในจะทำให้ได้รับความสนใจจากนิกายคังหลุนเป็นอย่างมาก จ้าวต๋าหู่ไม่ต้องการถูกไล่ล่าโดยศิษย์ที่แข็งแกร่งกว่านี้
“หากเจ้าสามารถทนฝ่ามือข้าได้แม้แต่เพียงฝ่ามือเดียว ข้าจะปล่อยเจ้าไป”
หลี่ฟูเฉินไพร่มือซ้ายไว้ที่ด้านหลัง ขณะที่มือขวาของเขาปล่อยอยู่ที่ด้านข้าง
“เจ้าตาย!”
จ้าวต๋าหู่นำมือทั้งสองจับลงไปที่ด้ามดาบเหล็กยักษ์ ขณะที่ฟันลงไปยังหลี่ฟู่เฉินราวกับคนที่ย้าคลั่ง พลังฉีชีกกระชากบรรยากาศออกจากกัน มันฟังดูเหมือนเสียงพยัคฆ์คำราม
ในพริบตา หลี่ฟู่เฉินหลีกเบี่ยงตัวออกจากจ้าวต๋าหู่ที่บ้าคลั่ง ขณะที่มือขวาของเขาพุ่งชนไหล่ของจ้างต๋าหู่อย่างรวดเร็ว
แสงสีแดงที่ไร้ลักษณ์ถูกปล่อยออกมา ฝ่ามือของหลี่ฟู่เฉินมีความแข็งแกร่งถึงขั้นผิดปกติ
ไหล่ของจ้าวต๋าหู่ยุบตัวลงทันทีและถูกเผาไหม้เกรียม ร่างกายของเขาล้มลงเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกทิ้ง
ตายทันที!
“สิบสามเดือน… ความสามารถของข้าเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า!”
การฆ่าจ้าวต๋าหู่ด้วยการโจมตีครั้งเดียวไม่ทำให้หลี่ฟู่เฉินประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเข้าใจความสามารถของตัวเองได้ทั้งหมด แม้แต่กระทั่งตัวเขาเอง
ในช่วง 13 เดือนที่ผ่านมานี้ จิตวิญญาณของเขาพัฒนาไปถึง 50% สีฟ้าอ่อน
เทคนิคเปลวเพลิงลี้ลับของเขาอยู่ระดับที่สิบสาม
การฝึกฝนอยู่ในระดับที่สี่ของขอบเขตต้นกำเนิด
นอกจากนี้ ย่างก้าวเงาวายุ ดาบดาวตก ฝ่ามือหลอมเหล็ก และลูกเตะไร้เงาพวกมันทั้งหมดไปถึงขั้นดีเลิศแล้ว
ความก้าวหน้าในด้านต่างๆ เหล่านี้ ส่งผลทำให้เขาไม่สามารถทราบระดับความสามารถในปัจจุบันของตัวเขาเอง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำภารกิจระดับหัวกะทิชั้นกลางเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเอง
สิ่งที่ทำให้เขาไม่ได้แปลกใจมากนัก ก็เพราะจ้าวต๋าหู่ผู้ที่มีความสามารถเทียบเท่ากับชายสวมหน้ากาก ดังนั้นเขาย่อมไม่สามารถต้านทานฝ่ามือได้แม้แต่หนึ่งฝ่าและตกตายไปในทันที
13 เดือนที่แล้ว หลี่ฟูเฉินต้องใช้ยุทธวิธีทั้งหมดเพื่อกำจัดชายที่สวมหน้ากาก
หลังจากปล้นบัตรทองสองสามใบซึ่งมีมูลค่า 1,000 เหรียญทองจากจ้างต๋าหู่ หลี่ฟูเฉินตัดหัวของเป้าหมายออกและจากไปอย่างเงียบๆ
***
=ห้องโถงภารกิจ=
“หืมมม? หลายภารกิจ?”
ส่งภารกิจเสร็จ หลี่ฟู่เฉินไม่ออกเดินทางทันที กลับกัน เขากำลังเตรียมที่จะเลือกภารกิจระดับกลางท้าทายแทน
แม้ว่าการหาคะแนนจะของเขาจะช้าลงเมื่อเทียบกับการตกปลาสมบัติ แต่ภารกิจนิกายกลับหาเหรียญทองจำนวนมากแทนได้
ภายในนิกาย มูลค่าของเหรียญทองจะไม่มีค่าเท่าคะแนนสะสม แต่ในโลกภายนอก คะแนนสะสมไม่มีประโยชน์และเหรียญทองจะเป็นสกุลเงินที่แท้จริง
มีภารกิจระดับกลางท้าทายอยู่มากมาย หลังจากมองผ่านดู หลี่ฟูเฉินพบภารกิจหลายอย่าง
มันเป็นภารกิจที่มีความหมายสำหรับศิษย์หลายคนในการช่วยกันขับไล่สัตว์ร้ายที่โจมตีเมืองชวูเซี่ยในเมืองกวงชวู
(หมายเหตุ TL: ชวูเซี่ย = เลือดสัตว์ร้าย, กวงชวู = สัตว์ร้าย)
(หมายเหตุ TL: เมืองในที่นี้จะมีเมืองเล็กเมืองใหญ่ซ้อนทับอยู่ในที่เดียวกับ คล้ายกับหมู่บ้านที่เป็นเขตปกครอง เดียวจะหาคำเรียกอีกที)
รางวัลของภารกิจคือ 10,000 คะแนนสะสม
“ขับไล่สัตว์ปีศาจ? อืมม”
หลี่ฟู่เฉินอยากรู้เกี่ยวกับภารกิจนี้
เมืองหยุนหวูประสบพบเจอกับสัตว์ร้ายมามากมาย แต่เขาก็ไม่เคยเห็นมันมาก่อน
“สหายน้อยท่านนี้ คำแนะนำของข้าคือการไม่ทำภารกิจนี้” ด้านข้าง ศิษย์พี่ที่มีใบหน้าสี่เหลี่ยมและมีอายุห่างจากหลี่ฟู่เฉินอย่างน้อย 10 ปีกว่าให้คำแนะนำด้วยความปราถนาดี
หลี่ฟู่เฉินถาม “เพราะเหตุใด?”
“การขับไล่สัตว์ร้ายนั้นน่าเบื่อและอันตรายยิ่ง ผู้ที่รับภารกิจนี้ต้องอยู่ระดับที่ห้าของขอบเขตต้นกำเนิดหรือเป็นศิษย์ที่ฝึกฝนเทคนิคการปรับแต่งร่างกายที่น่าพรั่นพรึง”
หลี่ฟู่เฉินแจง “หากไม่เป็นอันตราย ข้าก็คงไม่อยากทำภารกิจ”
ศิษย์ชั้นในหน้าเหลี่ยมส่ายหัว “คลื่นสัตว์ร้ายไม่ง่ายอย่างที่คิด มันต้องการความสามารถสูงส่งและพลังฉีที่เพียงพอ หากมีความสามารถสูงแต่พลังฉีไม่พอใช้ เจ้าก็ย่อมไม่สามารถมีเวลาแม้แต่จะกินยาเพื่อเพิ่มพลังฉี และหากมีพลังฉีเพียงพอแต่ไร้ความสามารถ นั้นจะทำให้ชีวิตของเจ้าตกอยู่ในอันตรายได้ในทุกสถานการณ์ ทุกปี ศิษย์ชั้นในอย่างน้อยสิบคนจะต้องสละชีวิตระหว่างภารกิจนี้ไป”
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของศิษย์พี่ ข้ามั่นใจในตัวเอง” หลี่ฟู่เฉินปฏิเสธความปรารถนาดีของศิษย์พี่
“นั่นคือคำแนะนำของข้า มันขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะรับมันหรือไม่”
ศิษย์ชั้นในหน้าเหลี่ยมถอดหายใจและจากไป
เขาต้องการทำความดีโดยการแนะนำหลี่ฟู่เฉินและป้องกันการสูญเสียชีวิตที่เมืองชวูเซี่ยอีก
แต่เขาไม่คิดว่าศิษย์น้องจะเพิกเฉยต่อคำแนะนำของเขาและยังดื้อดึง
ดูเหมือนว่าศิษย์ชั้นในชุดใหม่ครานี้จะไม่ยอมรับรู้บทเรียนจากเขาและไปเผชิญทุกข์ด้วยตัวเอง
หากอยากหาสิ่งที่ท้าทาย ภารกิจระดับกลางขั้นเริ่มต้นง่ายมากที่จะทำให้สำเร็จ มันนึกอะไรถึงเริ่มจากภารกิจระดับกลางท้าทาย?
***
สองสัปดาห์ต่อมา ในที่สุดหลี่ฟูเฉินก็มาถึงเมืองชวูเซี่ย
เหตุผลที่เมืองกวงชวูเรียกว่าเมืองสัตว์ร้าย เป็นเพราะภูเขากวงชวูอยู่ในบริเวณใกล้เคียง สัตว์ปีศาจที่อาศัยอยู่ในภูเขานั้นดุร้าย พวกมันจะถูกปล่อยเป็นอิสระทุกๆ ปีและทุกๆ สิบปี นั้นจึงเกิดคลื่นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่
เขตชวูเซี่ยเป็นเขตแรกที่อยู่แนวเดียวกับเมือง
ได้มีการกล่าวกันว่าเลือดจากสัตว์ปีศาจระดับ 5 ได้ซึมซับลงไปยังดินของเมืองชวูเซี่ย ส่งผลทำพลังงานในท้องฟ้าและพลังงานในปฐพีมีความหนาแน่นสูง ก่อเกิดให้พื้นที่เหมาะสำหรับการบ่มเพาะ
บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมสัตว์ปีศาจจากภูเขาถึงเข้ามาโจมตีเมืองนี้เป็นส่วนใหญ่
เมื่อมาถึงเมืองชวูเซี่ย หลี่ฟู่เฉินอดไม่ได้ที่จะเสียใจเมื่อเห็นเมือง
เมืองชวูเซี่ยนั้นใหญ่กว่าเมืองทั่วไปหลายเท่า กำแพงด้านนอกสูง 20+ เมตรและหนาอีก 10 เมตร สร้างและปรับแต่งขั้นจากแร่ ความแข็งแกร่งของมันไม่สามารถประเมินได้
หลี่ฟูเฉินเองก็ไร้หนทางที่จะทำลายกำแพง การโจมตีหลายสิบครั้งเองก็ไม่ได้ผลเช่นกัน ดาบของเขาเคลื่อนไหว ดาบดาวตกดีที่สุดก็เจาะรูลึกเพียงเมตรหนึ่ง แม้หลังจากการโจมตีด้วยดาบไปสามสิบสี่สิบครั้ง อยากมากมันก็แค่ได้รู้เหมือนรังผึ้ง
เมืองนี้มีประตูสองฝั่ง หลี่ฟู่เฉินเข้าไปด้วยประตูตะวันตก
ภายในเมืองมีจอมยุทธ์มากมายและกองทหารลาดตระเวน
พวกเขาเป็นกองกำลังทหารของเมืองชวูเซี่ย คนที่อ่อนแอ่ที่สุดของพวกเขาก็อยู่ระดับที่เก้าของขอบเขตพลังฉี
นอกจากนี้ หลี่ฟู่เฉินเห็นศิษย์ชั้นในจากนิกายคังหลนุมากมาย เช่นเดียวกับศิษย์หน้าเหลี่ยมก่อนหน้านี้ แต่ละคนอย่างน้อยก็อยู่ในระดับที่ห้าของขอบเขตต้นกำเนิด
“หลี่ฟู่เฉิน”
เสียงที่อ่อนโยนและกระจ่างใส่เรียกหลี่ฟู่เฉิน หันมองไปด้านข้าง มันคือหวูชิงเหม่ยที่สวมเสื้อคลุมนิกายสีเขียวอ่อน เธอดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ส่งผลทำให้เธอโดดเด่นท่ามกลางฝูงชน รูปลักษณ์ดึงดูดให้ผู้คนต้องชื่นชมนับไม่ถ้วน
