มารดาปีศาจ ตอนที่ 1 ซากศพแปรสภาพ (1)
เล่ม 1
----------------------
“อาฉิง เธอท้องลูกของเขาจริงๆ เหรอ” โม่หลินมองไปยังจ้าวฉิงด้วยความประหลาดใจ เธอและจ้าวฉิงนั้นเติบโตมาด้วยกัน ไม่มีใครรู้นิสัยของจ้าวฉิงดีเท่ากับเธออีกแล้ว
จ้าวฉิงและเธอนั้นถูกทิ้งขว้างตั้งแต่ยังเด็ก ถึงแม้จะถูกรับเลี้ยงดูโดยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทว่าคนส่วนใหญ่นั้นล้วนไม่ได้เป็นคนดีดั่งที่พวกเขาเชื่อว่าตนเองเป็น ในทางกลับกัน สถานที่นั้นช่างมืดดำและโหดร้าย หญิงชราที่คอยดูแลเด็กๆ นั้นมักจะตบตีหรือไม่ก็ดุด่าพวกเธอเสมอ ไม่ให้อาหารกินจนอิ่มนั้นถือได้ว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก ไม่ต้องกล่าวถึงการแก่งแย่งชิงดีกันระหว่างบรรดาเด็กกำพร้าด้วยกันเองเลย
จ้าวฉิงเกลียดทุกคนที่ทอดทิ้งเธอไป ฉะนั้น เธอจึงไม่ควรรู้สึกอยากมีบุตรเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ เธอเคยหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่งว่าตนเองอาจไม่สามารถเลี้ยงดูสิ่งล้ำค่าอย่างทารกน้อยได้ดีพอ
นอกจากนั้น บุคคลอย่างจ้าวฉิงและเธอ จะไปตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ยังหลงรักเขาถึงขนาดที่จะยอมตั้งครรภ์ให้กำเนิดบุตรกับเขาเชียวหรือ?
“อืม” จ้าวฉิงลูบหน้าท้องกลมโตของตนเองอย่างอ่อนโยน ดวงตาของเธอแสดงให้เห็นความอบอุ่นถึงขนาดที่สามารถละลายภูเขาน้ำแข็งได้ เธอเองก็ไม่เคยคิดฝันมาก่อน ว่าจะมีวันที่เธอได้ให้กำเนิดทารกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง ช่างถือเป็นความเมตตาจากสวรรค์
ในทุกๆ วันเธอเฝ้าภาวนานับครั้งไม่ถ้วนว่าอยากให้กำเนิดลูกน้อยคนนี้เร็วๆ หลังจากนั้น เธอก็วาดฝันถึงภาพที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าสามคนพ่อแม่ลูกและความสุขที่จะมีด้วยกันในทุกๆ วัน
โม่หลินเขย่ากาแฟในแก้ว จากนั้นก็เทเติมลงไปในถ้วยกาแฟของตัวเองจนเต็ม หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “อาฉิง เธอก็รู้ว่าทำงานในสายอาชีพนี้ ต่อให้อยากออกไปแต่จะเลิกได้ตามใจชอบหรือ”
“ฉันทำเพื่อพวกเขามามากพอแล้ว ถ้าพวกเขายอมให้ฉันถอนตัวออกไป นั่นก็ถือว่าดีที่สุดสำหรับทุกคนและน่าพึงพอใจอย่างยิ่งแล้ว อีกอย่าง...เสี่ยวหลิน เธอคิดหรือว่าฉันจะเป็นพวกที่ไม่รู้จักเตรียมตัวแล้วตัดสินใจทำอะไรมั่วซั่ว?” น้ำเสียงของจ้าวฉิงเย็นชาลงเล็กน้อย เธอเคยทำงานให้กับหน่วยงานของกองทัพมาก่อน เนื่องจากความสามารถในการจดจำที่โดดเด่นประกอบกับประสาทสัมผัสทั้งห้าที่ดีเยี่ยม อีกทั้งทักษะทางร่างกายที่สามารถจัดอยู่ในระดับสูง เธอจึงถูกโยกย้ายไปยังกองพันทหารพิเศษ อย่างไรก็ตาม เธอได้ปลดประจำการในที่สุดเนื่องจากได้รับบาดเจ็บ
การศึกษาของจ้าวฉิงนั้นไม่ถือว่าสูง เรียกได้ว่าไม่มีอะไรพิเศษ หลังจากเธอออกมาจากหน่วยงานของกองทัพแล้ว เธอก็ยังไม่เปลี่ยนอาชีพ และบังเอิญที่ในขณะนั้น ‘โม่หลิน’ ซึ่งเป็นแฮกเกอร์มือฉมังที่มีความสามารถสูงมาก ได้รับการคัดเลือกให้เข้าร่วมองค์กรดังกล่าวจึงได้ชักชวนจ้าวฉิงให้ไปเข้าร่วมด้วยกัน
การฟอกเงิน, การเจรจาซื้อขายอาวุธและกระสุนปืน ผลงานที่จ้าวฉิงได้จัดการให้กับองค์กรมีอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว สิ่งที่ต้องกังวลเพียงอย่างเดียวก็คือองค์กรนั้นไม่ต้องการปล่อยให้เธอจากไปเช่นนี้ เพราะเธอเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีพรสวรรค์มากคนหนึ่ง
“อาฉิง เธอต้องระวังตัวให้มาก” โม่หลินกัดริมฝีปากของเธอแน่น “ฉันต้องกลับไปที่กองบัญชาการเดี๋ยวนี้แล้ว ฉันจะพยายามติดต่อกับหัวหน้ากลุ่ม เขาน่าจะช่วยให้เธอออกไปได้”
“ขอบใจมาก” จ้าวฉิงขอบคุณเธออย่างจริงใจ โม่หลินบุ้ยปากกล่าวอย่างไม่พอใจ “ความสัมพันธ์ของเราสองคนเป็นแบบไหนกัน เธอยังจะมาพูดว่าขอบใจอะไรอยู่อีก ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้! ยังไงก็เถอะ...” เธอดูลังเลเล็กน้อย แล้วเลื่อนรูปถ่ายซองหนึ่งส่งให้จ้าวฉิง “ถึงเธอจะตั้งครรภ์อยู่และไม่ควรทำให้กระทบกระเทือนจิตใจ แต่ฉันคิดว่าเธอควรจะดูนี่ไว้หน่อย!”
จ้าวฉิงขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นจนเป็นปม รับรูปถ่ายเหล่านั้นมาแล้วเริ่มหยิบดู แล้วก็ต้องแข็งค้างไปทันที คนที่อยู่ในรูปไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนรักของเธอเอง ‘หลินฉีฝาน’!
รูปถ่ายมีทั้งหมดแปดใบ แต่ผู้หญิงทั้งหมดที่อยู่ในรูปล้วนเป็นคนเดียวกัน ผมสั้น ท่าทางมีเสน่ห์ และที่สำคัญที่สุดคือเธอดูคุ้นตาอย่างไม่น่าเชื่อ
จ้าวฉิงเคยเห็นรูปผู้หญิงคนนี้ในโทรศัพท์ของหลินฉีฝานมาก่อน แต่ในเวลานั้น หลินฉีฝานบอกว่าเธอเป็นเพียงเจ้านายในที่ทำงานเดียวกันกับเขาเท่านั้น พวกเขาเพียงพบกันตอนงานเลี้ยงอาหารค่ำซึ่งไปกับที่ทำงาน ก็เลยได้พูดคุยกันนิดหน่อยเท่านั้น จ้าวฉิงเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกเห็นใจหลินฉีฝาน เพื่อทำโปรเจคของเขาให้สำเร็จลุล่วง ย่อมต้องใช้เวลาเข้าสังคมค่อนข้างมาก
หลินฉีฝานไม่ใช่ทายาทของตระกูลร่ำรวย มหาวิทยาลัยที่เขาจบมาก็ไม่ได้โด่งดังอะไร ดังนั้นหากเขาต้องการจะประสบความสำเร็จ เขาย่อมต้องพยายามทำงานอย่างหนัก แต่จ้าวฉิงก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าหลินฉีฝานจะใช้ทางลัดเช่นนี้
เมื่อมองไปที่ความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างพวกเขาทั้งสองที่ปรากฏชัดอยู่ในรูป จ้าวฉิงก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ นี่เหรอคือหัวหน้าที่คุณว่า?
โม่หลินมองเธออย่างเป็นห่วง “อาฉิง อย่าได้โศกเศร้าจนเกินไป ยังไงก็ควรตรวจสอบสถานการณ์ให้ชัดเจนก่อนจะทำอะไร”
“อืม” จ้าวฉิงกลับสู่ความเยือกเย็นอย่างรวดเร็ว ลูบไล้ไปที่หน้าท้องอย่างแผ่วเบา เธอยังมีเด็กคนนี้อยู่ เธอไม่สามารถเศร้าเสียใจจนเกินไป ไม่เช่นนั้นอาจทำให้เกิดอันตรายต่อเด็กในท้องได้
“ฉันคงต้องไปก่อนแล้ว เธอต้องดูแลตัวเองด้วยล่ะ รู้มั้ย” โม่หลินหยิบกระเป๋าของเธอขึ้น รู้สึกได้ถึงความหนักอึ้งในหัวใจ หากจ้าวฉิงได้พบกับผู้ชายที่รักเธอจริงๆ ถึงแม้ว่าจ้าวฉิงจะถอนตัวออกจากองค์กรไปเพื่อเขา โม่หลินก็ยังคงรู้สึกยินดีกับเธออย่างใจจริง ที่ในที่สุดจ้าวฉิงก็จะได้มีที่ให้พึ่งพิงแล้ว แต่นี่...
