บทที่ 95 ความสำเร็จสองเท่า
บทที่ 95
ความสำเร็จสองเท่า
“อย่าประเมิณตัวเองสูงมากเกินไปนัก”
ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา ดวงตาของหลี่ฟู่เฉินเปล่งประกายแวววาว
ดาบเป็นเครื่องมือที่โหดเหี้ยม
มันถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้สำหรับการฆ่า
หากดาบไม่สามารถฆ่าได้ เช่นนั้นแล้วมันก็ถือว่าสูญเสียความหมายทั้งหมดไป
ดาบของหลี่ฟู่เฉินนั้นคู่ควรกับการเป็นเครื่องมือที่โหดเหี้ยม
“หนี หนีเอาตัวรอดเร็ว!”
พวกโจรที่เหลือวิ่งหนีด้วยความกลัว พวกเขาหวังว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดจะมอบเท้าให้อีกซักสองสามคู่เอามาให้พวกเขาวิ่งเร็วขึ้น ขณะนั้นเองที่พวกเขารีบออกจากห้องโถงถ้ำ
ปิส ปิส ปิส…
ด้วยลูกเตะที่ความรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด หลี่ฟู่เฉินเปิดฉากด้วยอาวุธที่อยู่ใต้เท้าของเขา พุ่งเข้าไปเจาะร่างกายของโจรแต่ละคน
โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ โจรทั้งหมดที่บุกเข้ามานั้นถูกสังหาร
มองไปรอบๆ ซากศพที่นอนอยู่บนพื้นดิน หลี่ฟู่เฉินไม่ได้มีความรู้สึกผิดใดๆ
คนเหล่านี้ไม่ได้เป็นคนพิการและไม่ได้เป็นผู้ฝึกฝนที่อ่อนแอ หากพวกเขาใช้ชีวิตตามแนวทางที่ถูกควร พวกเขาก็น่าจะทำมันได้ดีมาก แต่มันเป็นความผิดพลาดของพวกเขาเอง ที่เดินไปตามเส้นทางของการเป็นโจร
โจรคืออะไร? พวกเขาฆ่าผู้บริสุทธิ์ พวกเขาละเมิดทั้งชายและหญิง ผู้หญิงเปลือยกายเหล่านั้นส่วนใหญ่อาจจะถูกจับมา และเป็นที่ระบายเพื่อความสุขของพวกเขา
หากพวกเขาไม่สมควรตาย แล้วจะเป็นใครที่สมควรตาย?
“พวกเจ้าทุกคนควรหาเสื้อผ้ามาคนละชิ้น ออกค้นหาทรัพย์สินของเหล่าโจร ข้าจะแบ่งส่วนให้”
หลี่ฟู่เฉินพบผู้หญิงเปลือยกายจำนวนหนึ่งตัวสั่นอยู่ในถ้ำและสั่งการพวกเธอ
“นายท่าน เรามีน้องสาวคนอื่นๆ ที่ถูกขังอยู่อีกห้อง” หญิงสาวรวบรวมความกล้าก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมา
หลี่ฟู่เฉินกล่าว “พาข้าไปที่นั่น”
โจรที่อยู่ในห้องขังยังไม่ทราบแน่ชัดถึงความหายนะที่เกิดขึ้นด้านนอก พวกเขาถามชื่อหลี่ฟู่เฉินเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา
หลี่ฟู่เฉินไม่ได้กล่าวคำใด และดำเนินการเพื่อฆ่าพวกเขาทั้งหมดอย่างไร้ความเมตตา
พวกโจรลักพาตัวผู้หญิงมามากมาย ผู้หญิงมากกว่า 40 คนไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่ร้องไห้หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากหลี่ฟู่เฉิน
หลี่ฟู่เฉินถอนหายใจ โดยที่คิดว่าผู้หญิงเหล่านี้ช่างน่าสงสาร แม้ว่าพวกเธอจะกลับไปยังที่ที่พวกเธอจากมา พวกเธอส่วนใหญ่ก็คงมีแนวโน้มที่จะถูกขับไล่ออก
มันคงจะเป็นปาฏิหาริย์ถ้าพวกเธอยังคงบริสุทธิ์อยู่หลังจากที่ถูกลักพาตัว
หลี่ฟู่เฉินกล่าวคำแนะนำ “อย่าร้องไห้ ข้าเข้าใจว่าเจ้าอาจรู้สึกไม่ยุติธรรม และรู้สึกอนาคตของตนเองดูหม่องหม่น แต่มันก็เป็นไปตามสิ่งที่มันเป็น การร้องไห้ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ตอนนี้ควรรวมทรัพสินย์ทั้งหมดของโจรเหล่านี้และกลับไปที่เมือง จากนั้นข้าจะแบ่งเป็นส่วนๆ ด้วยทรัพย์สินที่ได้ไปใหม่นี้ ข้าเชื่อว่าเจ้าควรจะสามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้”
เชื่อหลี่ฟู่เฉิน ทุกคนกลายเป็นยุ่งและค้นหาทรัพย์สินของโจรเหล่านี้
150,000 เหรียญทอง
จากสิ่งที่เหล่าโจรวายุทมิฬซ่อนเอาไว้ พวกเธอพบเหรียญทองทั้งหมด 150,000 เหรียญ
มันเป็นความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่และใครจะรู้ว่ามีกี่หมู่บ้านและเมืองกี่เมืองกันที่ได้รับความเดือดร้อนจากการโจรกรรมของกลุ่มโจรวายุทมิฬ
นอกเหนือจากเหรียญทอง อาวุธของโจรและม้าเลือดปีศาจมากกว่า 100 ตัวก็มีค่าเช่นกัน
รวบรวมรถม้าสองสามคัน หลี่ฟู่เฉินบรรจุเหรียญทองและอาวุธทั้งหมดลงในนั้น จากนั้นเขาก็นำผู้หญิงและม้ากลับไปที่เมืองชิงหลิน
***
ไม่กี่วันต่อมาที่เมืองชิงหลิน
“เหรียญทองหนึ่งพันต่อคน ดูแลตัวเองจากนี้ไป”
จองชั้นสองของร้านอาหาร หลี่ฟู่เฉินหยิบบัตรทองมากกว่า 40 ใบซึ่งมีมูลค่า 1,000 เหรียญทองต่อใบออกมา จากนั้นเขาก็แจกจ่ายให้กับผู้หญิงแต่ละคน และสิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของหญิงสาวแต่ละคนเปลี่ยนแปลงไป
ด้วย 1,000 เหรียญทอง ตราบใดที่พวกเธอไม่ใช้มันอย่างสุรุ่ยสุร่าย มันจะเพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตที่เหลือของพวกเธอ
“ขอบคุณท่านมากสำหรับความใจดีอันยิ่งใหญ่นี้ ฉันคงไม่สามารถชำระหนี้ครั้งนี้ได้ ข้าหวังว่าชีวิตต่อไปนี้ของข้าคงจะสามารถตอบแทนท่านได้”
“ความมีน้ำใจของนายท่านข้าจะไม่มีวันลืม”
หลังจากคำพูดขอบคุณและแสดงความกตัญญูรู้คุณแก่หลี่ฟูเฉินทีละคนๆ มันก็ทำให้เขารู้สึกถึงอารมณ์ขึ้นเล็กน้อย
จากกับเหล่าหญิงสาว หลี่ฟูเฉินนำทรัพย์สินที่ได้มาใหม่นี้กลับคืนสู่นิกายคังหลุน
ระหว่างทาง หลี่ฟู่เฉินคิดว่าเขาสมควรกลับไปที่บ้านบ้าง
ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่มีความมั่งคั่ง เขาเองก็ได้รับเทคนิคบ่มเพาะสีเหลืองระดับสูงสุดมาด้วยเช่นกัน
หากตระกูลหลี่ได้ฝึกฝนเทคนิคนี้ พลังของตระกูลหลี่ก็จะเพิ่มขึ้นไปอีกระดับได้ภายในไม่กี่ปี
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาก็มีเกือบ 200,000 เหรียญทองแล้ว หากเขาสามารถให้ของขวัญ 100,000 เหรียญทองแก่พวกเขาได้ พ่อแม่ของเขาก็สามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้
ในท้ายที่สุดแล้ว หลี่ฟู่เฉินก็ไม่ได้กลับไป
เชื่อว่าข่าวของเขาที่เขาเข้าไปเป็นศิษย์นิกายชั้นในควรจะไปถึงตระกูลหลี่แล้ว
ผู้นำตระกูลและผู้อาวุโสของตระกูลหลี่คงไม่กล้าสร้างความยากลำบากแก่พ่อแม่ของเขาเป็นแน่
ที่สำคัญที่สุดคือ เขาหวังว่าเมื่อเขากลับไป เขาจะสามารถเปลี่ยนตระกูลหลี่ทั้งหมดได้ แต่ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา เขายังไม่สามารถทำให้ผู้นำตระกูลหลี่ยอมถอยกลับไปได้
กลับไปที่นิกายคังหลุน หลี่ฟูเฉินส่งมอบภารกิจของเขา
ผู้ดูแลในโถงภารกิจรูสึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่หลี่ฟู่เฉินทำภารกิจได้สำเร็จจริงๆ
แต่เขาคิดว่ามันเป็นโชคของหลี่ฟู่เฉิน เขาอาจพบกับเจ้าเมืองโดยบังเอิญในที่ซ่อนของโจร
ไม่เช่นนั้น หลี่ฟูเฉินที่เพิ่งเข้ามาอยู่ระดับที่สองของขอบเขตต้นกำเนิดจะทำภารกิจนี้สำเร็จได้อย่างไร?
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่เขากลับมาพร้อมกับหัวของหัวหน้าวายุทมิฬ ภารกิจก็ถือว่าสำเร็จ
สำหรับภารกิจที่ต้องทำต่อเนื่องอีก มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา
มอบภารกิจกำจัดกลุ่มโจรวายุทมิฬ หลี่ฟู่เฉินก็ไม่ได้ทำภารกิจใดๆ อื่นอีก
เขาสามารถสัมผัสได้ว่าย่างก้าวเงาวายุและวิชาดาบดาวตกกำลังจะประสบกับความก้าวหน้า
สำหรับเดือนที่ผ่านมา เขาใช้ย่างก้าวเงาวายุสำหรับการเดินทางเพียงอย่างเดียว
ระหว่างการเดินทาง เขาค่อยๆเข้าใจวิธีการลดความต้านทานอากาศ วิธีเพิ่มความเร็ว และวิธีการคงอยู่โดยไม่การแสดงตัวตน
สำหรับวิชาดาบดาวตก แม้ว่าเขาจะใช้มันเพียงครั้งเดียว แต่ครั้งนี้ก็เป็นการฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเขามาก
ในระยะสั้น ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคตัวเบาหรือทักษะดาบ พวกมันทั้งหมดจะต้องผ่านการใช้งานจริงเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดี
***
ในป่าบนยอดเขา...
เงาดำคล้ายกับหมอกกำลังเคลื่อนที่โดยไร้เสียงใดๆ
เงาดำเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ ก่อนที่จะกระพริบตา มันอาจดูเหมือนอยู่ไกล แต่หลังจากกระพริบตาไปหนึ่งครั้ง มันจะมาปรากฏต่อหน้าของท่านทันที
สำหรับการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและยังคงรักษาความเงียบไว้ได้ มันคงไม่เกินจริงนักหากจะเรียกว่าภูติผี
เงาดำเริ่มจากความเร็วสูงสุดไปจนกระทั่งหยุดนิ่ง สายลมแกว่งไหว เงาดำยืนอยู่บนกิ่งเล็กๆ ซึ่งแม้แต่นกตัวเล็กก็อาจทำให้มันแตกหักได้หากยืนอยู่บนมัน
“ขั้นสี่ของย่างก้าวเงาวายุ ช่างน่าเหลือเชื่อ”
เทคนิคตัวเบามีชื่อเสียงด้านความยากต่อการฝึกฝน แต่เมื่อเข้าฝึกฝนแล้ว มันจะให้ประโยชน์ที่น่าประทับใจ
มันไม่ได้เป็นการว่าร้ายหากจะกล่าวว่าการใช้เทคนิคตัวเบาระหว่างการต่อสู้นั้นคล้ายคลึงกับการใช้เทคนิคบ่มเพาะ
หากศัตรูไม่เร็วเท่ากับท่าน เมื่อนั้นจะเป็นเราฝ่ายเดียวที่โจมตี
และถ้าความสามารถของศัตรูเป็นฝ่านเข้าสะกดข่มเรา ท่านก็สามารถใช้เทคนิคตัวเบาในการหลบหนีได้
ท้ายที่สุดแล้ว หากเทคนิคตัวเบาของท่านดีพอ มันก็หมายความว่าฝีมือของเรานั้นไม่มีวันเป็นรอง
จะต่อสู้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับเรา
***
ไม่กี่วันต่อมา...
ปิส!
แร่เหล็กสีเหลืองขั้นกลางสูง 2 เมตรถูกเจาะโดยดาบของหลี่ฟู่เฉิน
ไม่กี่วันที่ผ่านมา หลี่ฟูเฉินยังไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้
ความแข็งแรงและความเร็วในการโจมตีอาจเกี่ยวข้องกัน แต่มันไม่ได้เกี่ยวข้องกันทั้งหมดในช่วงๆ เวลาๆ นึง
ยกตัวอย่างเช่น วิชาธาราจันทรา มันอาจมีความเร็วสูง แต่ไม่มีพลังโจมตีที่แข็งแกร่ง
แต่วิชาดาบดาวตกนั้นแตกต่างกัน มันรวมทั้งความเร็วและความแข็งแกร่งของการโจมตีเป็นหนึ่งเดียว และนั้นมันก็หมายถึงความเร็วที่เร็วขึ้น พลังการโจมตีที่สูงขึ้น
แต่วิชาดาบดาวตกนั้นสามารถใช้งานได้เพียงระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น ที่ซึ่งเปรียบเทียบไม่ได้เลยกับวิชาธาราจันทรา
“ฟู่เฉิน สามวันต่อจากนี้ ตระกูลหลี่และตระกูลกั่วของเรากำลังจะต่อสู้กันเอง เข้าร่วมกับเราเพื่อสนับสนุนสมาชิก”
ในวันนี้ หญิงสาวซึ่งมีรูปหน้าอัลมอนด์ที่งดงามมายังลานของหลี่ฟู่เฉิน
“จิ่นซิ่ว เจี๋ย”
(หมายเหตุ TL: ใช้คำเคารพ พี่สาว = เจี๋ย, พี่ชาย = เซี๋ยง)
หลี่ฟู่เฉินจำคนที่เข้ามา
หลี่จิ่นซิ่วอายุ 31 ปี ระดับที่แปดของขอบเขตต้นกำเนิด ความสามารถของเธอดีกว่าของหลี่ชานเหอ ซึ่งมีอายุ 30 ปีในปีนี้ แต่ก็ยังอยู่แค่เพียงระดับที่ห้าของขอบเขตต้นกำเนิด
“แน่นอน ฉันจะไป” หลี่ฟู่เฉินพยักหน้า
หลี่จิ่นซิ่วพอใจกับชื่อเสียงและเกียรติยศที่หลี่ฟู่เฉินนำมาสู่ตระกูลหลี่ เธอกล่าว “ในวันนั้น กั่วหงและกั่วหยานจะถูกทิ้งไว้ให้เจ้าเพื่อทำการดูแล”