ตอนที่ 171 กุหลาบกับหนามแหลม
นางเก็บซ่อนความอ่อนไหวของนางไว้ใต้คมกระบี่;ไม่เคยเปิดเผยมันให้คนอื่นเห็น ความเก็บกด,ทุกข์ทรมาน,คับข้องใจและความขมขื่นทั้งหมด,ถูกปลดปล่อยออกมาภายในชั่วอึดใจเดียว
ในที่สุด,ดวงตาของหลิวหรูเยว่ก็มีน้ำตาไหลรินออกมาอย่างช้าๆ,ไหลรินออกมาขณะที่นางยิ้ม “ขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อนข้าอยู่นาน เจ้าควรกลับไปก่อน,ให้ข้าอยู่คนเดียวสักพัก”
ทุกคนล้วนต้องปลดปล่อยความกังวลออกมา,โดยเฉพาะสตรีที่ต้องทำเป็นแข็งแกร่ง;พวกนางจะรู้สึกเปล่าเปลี่ยวในใจ หากความกังวลถูกเก็บซ่อนไว้ในใจเป็นเวลานาน,พวกนางจะกลายเป็นมีปัญหา
เซี่ยวเฉินยิ้มบางเบาพร้อมกับลุกขึ้นยืน ความปรารถนาดั้งเดิมในใจของเขาถูกโยนทิ้งไปที่ไหนแล้วก็ไม่อาจทราบ เมื่อภารกิจของเขาเสร็จสิ้นแล้ว,ก็ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องอยู่อีกต่อไป
เขานำเสื้อผ้าแห้งสะอาดออกมาจากแหวนห้วงจักรวาลและวางมันลงที่ข้างบ่อน้ำพุร้อน จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นมาและมุ่งหน้าออกจากถ้ำ
เซี่ยวเฉินรู้ว่าในครั้งหน้าที่เขาพบนางหลังจากออกไปจากถ้ำ,นางจะกลับกลายไปเป็นกุหลาบหนามเช่นเดิม นางจะแสดงเพียงด้านที่แหลมคม หญิงสาวที่บอบบางละเอียดอ่อนในตัวนางจะไม่เผยออกมาอีก
มองดูแผ่นหลังของเซี่ยวเฉินขณะที่เขาจากไป,หลิวหรูเยว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,นางก็ยิ้มขมๆ,และส่ายหัวไปมาก่อนที่จะจมร่างของนางลงไปในน้ำ
กระแสน้ำหมุนวนรอบบ่อน้ำพุร้อนทำให้ผู้ใดก็ตามรู้สึกอบอุ่น อย่างไรก็ตาม,หัวใจของหลิวหรูเยว่ค่อยๆสงบลง บางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้;ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน
ตอนรุ่งของเช้าวันต่อมา,เซี่ยวเฉินถือนามบัตรไว้ในมือของเขาและศึกษามันอย่างละเอียด ในที่สุด,เขาก็ตัดสินใจเดินทางไปที่ยอดเขาสตรีหยก แม้ว่าบ่อน้ำพุร้อนสมุนไพรจะช่วยเร่งกระบวณการรักษา,มันไม่ได้ให้ผลในการขจัดรอยแผลเป็นได้เทียบเท่ากับเม็ดยาบำรุงโฉมที่เขากำลังจะสกัดออกมา ดังนั้น,เขาเขียนรายชื่อสมุนไพรที่เขาต้องการและมองหาหลิวสุยเฟิง
เมื่อหลิวสุยเฟิงได้ยินว่าเซี่ยวเฉินนั้นต้องการให้เขาพาไปที่ยอดเขาสตรีหยก,เขารีบส่ายหัวและตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่มีทาง,ดูใบหน้าของข้าตอนนี้,ปูดบวมราวกับหัวหมู จะให้ข้าออกไปในสภาพนี้ได้เช่นไร หากแม่นางชินอวิ๋นเห็นข้าในสภาพนี้,ข้าคงรู้สึกราวกับตกตายทั้งเป็น”
เซี่ยวเฉินพบว่ามันน่าขบขัน,เขาไม่คาดิดว่าหลิวสุยเฟิงจะปฏิเสธเขาเช่นนี้,เขายอมถอยออกมาและพูดขึ้น “เป็นเช่นนั้น,อย่างน้อยก็ไปส่งข้าที่ตีนเขายอดเขาสตรีหยกได้หรือไม่”
หลิวสุยเฟิงหัวเราะเบาๆ “ข้าขอบอกไว้ก่อน,ข้าจะไม่ขึ้นไปบนภูเขา รอสักครู่,ข้าจะไปหยิบเสื้อคลุม”
ผ่านไปครู่หนึ่ง,หลิวสุยเฟิงสวมชุดคลุมสีดำ ใบหน้าของเขาถูกปกปิดอยู่ในเงาอย่างสมบูรณ์ มองไม่เห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน,และมันดูแปลกประหลาด
“ฮ่าฮ่า,มันเหมือนยิ่งขึ้นไปอีก นำทางไป!” เซี่ยวเฉินยิ้ม
หลิวสุยเฟิงชื่นชอบที่จะไปยอดเขาสตรีหยกไม่ว่าจะเวลาใดก็ตาม ดังนั้น,เขาคุ้นเคยกับเส้นทางเป็นอย่างมาก ไม่นาน,เขาก็นำเซี่ยวเฉินมาที่ตีนเขาของยอดเขาสตรีหยก
ยอดเขาสตรีหยกสูงตระหง่านเหนือพื้นดิน,บนยอดของยอดเขาปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก ยอดเขาถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวขจีอย่างสมบูรณ์ มีกลิ่นหอมอบอวลโดยรอบยอดเขาสตรีหยก,และมันสามารถได้กลิ่นมาแต่ไกล;ผู้ใดที่ได้กลิ่นต่างรู้สึกผ่อนคลายและไร้กังวล
สิ่งที่ทำให้เซี่ยวเฉินรู้สึกประหลาดก็คือมีสานุศิษย์จากยอดเขาอื่นมาออกันที่ตีนเขา พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่ตีนเขาด้วยท่าทางสง่างามและกระจายเป็นกลุ่มเล็กๆกำลังพูดคุยกัน
“ศิษย์ของยอดเขาสตรีหยกกำลังลงมา” ทันใดนั้นก็มีบางคนตะโกนขึ้น
ฝูงชนเคลื่อนตัวในทันทีขณะที่เขาพุ่งตรงไปราวกับฝูงผึ้ง พวกเขาเพิกเฉยต่อท่าทางสง่างามทั้งหมดและเบียดเสียดกันเข้าไป;พวกเขาแต่ละคนหมายจะเป็นคนแรกที่เข้าไปถึงตัวสานุศิษย์ยอดเขาสตรีหยก
“ศิษย์น้องเซียว,เจ้ากำลังจะไปทำภารกิจของนิกาย? ข้าจะไปกับเจ้าเอง ข้าได้ก้าวสู่ระดับขอบเขตปรมาจารย์ยุทธขั้นสูงเมื่อไม่นานมานี้ ข้ารับรองความปลอดภัยของเจ้า!”
TL: 肖 เซียว ซึ่งเป็นคนละตัวกับ 萧 เซี่ยวของเซี่ยวเฉินแต่ออกเสียงคล้ายกัน
“ศิษย์น้องเซียว,ข้าได้รับอาวุธวิญญาณระดับปฐพีมาเมื่อวันก่อน;ตอนนี้ความแข็งแกร่งของข้ายกระดับขึ้น ข้าจะไปกับเจ้าเอง!”
“ศิษย์น้องเซียว,ให้ข้าไปกับเจ้า! ข้ามีชุดเกราะศึกระดับลึกลับ ข้าจะมอบมันให้กับเจ้าเช่นนั้นเจ้าจะไม่ต้องเป็นกังวล”
หญิงสาวในชุดสีขาวถูกล้อมหน้าล้อมหลังด้วยฝูงชนในทันที,ราวกับจันทร์ที่ล้อมรอบไปด้วยดารา สานุศิษย์นิกายศาลากระบี่สวรรค์ที่ล้อมตัวนางทั้งหมดยังคงกระดิกหางต่อไป,แสดงความปรารถนาที่อยากจะไปทำภารกิจกับนาง
หญิงสาวแซ่เซียวมีความใจร้อนกระจายไปทั่วใบหน้าของนาง นางไม่สนใจคนที่อยู่รอบตัว,แต่ในที่สุดนางก็หงุดหงิดและดุด่าทุกคนที่อยู่รอบตัวนาง หลังจากนั้น,ทุกคนก็หยุดไล่ตามนาง
เซี่ยวเฉินรู้สึกว่ามันช่างน่าสนใจ ดังนั้น,เขาจึงถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น? กลุ่มคนที่ไปล้อมหน้าล้อมหลังหญิงสาวผู้นั้นคิดจะทำอะไร?”
หลิวสุยเฟิงตอบกลับ “ในหลายยอดเขาภายในศาลากระบี่สวรรค์,สถานการณ์ก็คือจำนวนบุรุษมากกว่าสตรี หากสานุศิษย์พวกนั้นอยากจะค้นหาหญิงสาวสักคน,พวกเขาทำได้เพียงหันความสนใจมาที่ยอดเขาสตรีหยก อย่างไรก็ตาม,ยอดเขาสตรีหยกไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไป ดังนั้นพวกเขาก็ทำให้ได้เพียงอยู่ด้านล่าง,ที่ตีนเขา”
นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเช่นนั้นแล้ว,หลิวสุยเฟิงขึ้นไปได้เช่นไร? เซี่ยวเฉินอดคิดด้วยความสงสัยไม่ได้ เป็นไปได้ว่าหลิวสุยเฟิงมีบางอย่างพิเศษ
หลิวสุยเฟิงยิ้มขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “พวกเขาคิดว่าข้าเป็นใคร? คนเหล่านั้นเปรียบเทียบกับข้าได้เช่นไร? มันง่ายดายสำหรับข้าในการขึ้นไปบนยอดเขาสตรีหยก นอกจากนั้น,ข้ายังเป็นที่ต้อนรับของที่นี่ มันเป็นสิ่งที่คนพวกนี้ไม่อาจบรรลุได้”
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุย,ศิษย์ยอดเขาสตรีหยกแซ่เซียวผู้นั้นก็เดินเข้ามาใกล้พวกเขาทั้งสอง หลิวสุยเฟิงกังวลอย่างชัดเจน,เขารีบหยุดพูดและก้มหัวลงต่ำ
ในทันทีที่นางเดินผ่านไป,หญิงสาวผู้นั้นหยุดฝีเท้าลงทันที นางหันหลับมาและมองดูหลิวสุยเฟิงอย่างละเอียด
ผ่านไปครู่หนึ่ง,นางเผยความประหลาดใจบนใบหน้า “หลิวสุยเฟิง,ทำไมเจ้าถึงแต่งกายเช่นนั้น? เจ้าไม่ได้กำลังพักป่วยรึ? ทำไมตอนนี้เจ้าดูแข็งแรง? ข้ากำลังจะไปตามหาเจ้าพอดี”
หลิวสุยเฟิงถูกจำได้… เขายิ้มและพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “ศิษย์น้องเซียว,ข้ามาที่นี่เพื่อส่งของเพื่อนข้า ข้าบาดเจ็บจริงๆ,ข้าไม่ได้โกหก”
ศิษย์น้องเซียวสูดจมูกและพูดขึ้น “ข้าไม่เชื่อเจ้า กลับมากับข้าโดยเร็ว ในวันที่เจ้าไม่อยู่,พวกนกเข้ามาในทุ่งสมุนไพรที่ข้ารับผิดชอบและจิกเล็มสมุนไพร ข้าถูกอาจารย์ดุว่าอย่างหนัก”
“มากับข้าแล้วไปไล่นกพวกนั้น มิฉะนั้น,ข้าจะบอกอาจารย์ว่าเจ้าโกหกและสั่งห้ามไม่ให้เจ้าขึ้นมาที่ยอดเขาสตรีหยกอีก มาดูกันว่าเจ้าจะตามจีบพี่สาวฉู่ได้เช่นไรหลังจากนั้น”
เซี่ยวเฉินพบว่ามันน่าขบขัน หลิวสุยเฟิงทำงานเป็นหุ่นไล่กาให้กับยอดเขาสตรีหยก กระนั้น,เขายังมาภาคภูมิใจที่สามารถขึ้นไปยังยอดเขาสตรีหยกได้
เมื่อผู้คนโดยรอบได้ยินว่าศิษย์น้องเซียวอยากได้คนไปไล่พวกนกออกไป,พวกเขาเข้ามาล้อมนางอีกครั้ง พวกเขาต่างเปิดปากตะโกน “ในเมื่อเขาไม่เต็มใจ,ข้าจะไปช่วยเจ้าเอง!”
ศิษย์น้องเซียวพูดพลาง “ใครขอให้เจ้าไป! ข้าหงุดหงิดเต็มทีแล้ว,ไสหัวไปแล้วอย่ามาระรานข้าอีก”
เซี่ยวเฉินตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่างานไร้เสน่ห์อย่างงานไล่นกจะมีคนตบตีแย่งชิงกันถึงเพียงนี้ เมื่อเป็นเช่นนี้,หลิวสุยเฟิงก็มีสิทธิ์ภาคภูมิใจอย่างแน่นอน
หลิวสุยเฟิงถูกกดดันไปสู่สถานการณ์ที่ช่วยไม่ได้,นางกุมจุดอ่อนของเขาเอาไว้ เขาทำได้เพียงตามนางกับเซี่ยวเฉินไปที่ยอดเขาสตรีหยก เซี่ยวเฉินเดินตามไปอย่างเงียบๆด้านหลังพวกเขา
“เขาเป็นใคร? เขารู้หรือไม่ว่ายอดเขาสตรีหยกห้ามคนนอกเข้า?” ศิษย์น้องเซียวพูดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อนางเห็นว่าเซี่ยวเฉินเดินตามมา
หลิวสุยเฟิงรีบอธิบาย “เขามีนามบัตรที่บรรพบุรุษอาจารย์หญิงมอบให้เขาไว้ เขาได้รับคำเชิญ”
“เจ้าคือเย่เฉิน!” ดวงตาของศิษย์น้องเซียวเปล่งประกายพร้อมกับร้องขึ้นอย่าเป็นสุข หลังจากนั้น,นางก็อุทานขึ้น “เขาไม่ได้ดูหล่อเหลามากนัก เขาไล่ซ่งเฉวไปได้เช่นไร?”
หญิงสาวผู้นี้ตรงไปตรงมายิ่งนัก เซี่ยวเฉินเพียงยิ้มแต่ไม่ได้ตอบกลับ ขณะที่พวกเขามุ่งหน้าต่อไป,เซี่ยวเฉินก็ได้รู้ว่าหลิวสุยเฟิงได้งานไล่นกมาได้อย่างไร
ยอดเขาสตรีหยกมีทุ่งสมุนไพรที่กว้างใหญ่อย่างมาก มีนกมากมายที่จ้องมองมาที่ทุ่งสมุนไพรแห่งนี้ บางครั้ง,พวกมันก็จะโฉบลงมาจิกเล็มสมุนไพร
นอกจากนั้น,นกพวกนี้ก็ไม่ใช่นกธรรมดา หลังจากที่วนเวียนอยู่ในยอดเขาสตรีหยกที่พลังวิญญาณหนาแน่น,สติปัญญาของนกพวกนี้ก็สูงขึ้นมาก ในจังหวะที่มีโอกาส,พวกมันก็จะลงมาฉกฉวย
สมุนไพรใดๆในทุ่งของยอดเขาสตรีหยกมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยเหรียญทอง หากสมุนไพรอายุเยอะถูกพวกนกกิน,มันจะโชคร้ายยิ่งกว่านี้ ดังนั้น,คนระดับสูงของยอดเขาสตรีหยกต่างปวดหัวกับนกพวกนี้
บางครั้ง,เมื่อมีสมุนไพรวิญญาณงอกขึ้นมา,มันจะมีแม้กระทั่งสัตว์อสูรวิญญาณประเภทปีกเข้ามา ดังนั้น,ทุกๆทุ่งสมุนไพรจะมียามเฝ้าปกป้อง
ในช่วงหนึ่ง,ยอดเขาสตรีหยกงานล้นมือ,ดังนั้นพวกเขาจึงออกภารกิจนิกาย หลิวสุยเฟิงโชคดีที่ได้หนึ่งในภารกิจพวกนั้นมา
หลิวสุยเฟิงไล่นกพวกนั้นได้ดีเยี่ยม ทุ่งที่เขาเป็นคนดูแลไม่เคยมีนกลงมาจิกแทะสมุนไพร ดังนั้น,เมื่อภารกิจจบลง,ยอดเขาสตรีหยกถึงกับเสนอตำแหน่งปกป้องทุ่งให้กับเขา—หุ่นไล่กามืออาชีพ
เซี่ยวเฉินยังทราบชื่อของหญิงสาวแซ่เซียวผู้นี้คือยู่ฮ๋วน นางย่างเข้า 14 ขวบในปีนี้ นางยังคงวอแวกับเซี่ยวเฉินไปตลอดทาง,ถามคำถามแปลกประหลาดเป็นบางครั้ง;พวกมันทำให้เขาปวดหัว
ในไม่ช้า,พวกเขาก็มาถึงด่านแรก เซี่ยวเฉินแสดงนามบัตรที่บรรพบุรุษอาจารย์หญิงมอบให้กับเขา,และคนที่ด่านก็ไม่ได้ห้ามอะไรเขา พวกเขายังแม้กระทั่งส่งคนมานำทางให้กับเซี่ยวเฉิน
มองดูเซี่ยวเฉินเดินตรงขึ้นไปยังยอดเขาสตรีหยก,ฝูงชนด้านล่างตกตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเขาบางคนถึงกับลองเสี่ยงโชค,คิดว่าเขาสามารถขึ้นไปบนยอดเขาสตรีหยกได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม,ก่อนที่เขาจะได้ไปถึงด่านแรกเสียอีก,พวกเขาถูกใครบางคนโยนออกมาอย่างไร้ความปราณี พวกเขาร่วงลงอย่างน่าสังเวชและกลิ้งลงเขาไปอย่างน่าอับอาย
“พวกเราขึ้นไปไม่ได้? เจ้าหมอนั้นมันขึ้นไปได้อย่างไร?” บางคนอุทานขึ้น
มีบางคนที่เห็นเซี่ยวเฉินเมื่อวาน,เยาะเย้ยใส่เขา “เขาคือคนที่มีนามบัตรของบรรพบุรุษอาจารย์หญิง หากเจ้ามีสักใบเช่นนั้นเจ้าก็ขึ้นไปได้เช่นกัน”
“เช่นนั้นเขาคือเย่เฉิน เขาเป็นเพียงระดับขอบเขตปรมาจารย์ยุทธขั้นต้น,เขาขับไล่ซ่งเฉวออกไปได้เช่นไร?”
“เขาใช้สมบัติลับของยอดเขาฉิงหยุน,นั้นคือวิธีที่เขาไล่ซ่งเฉวไป นอกจากนั้น,ท่านเจ้ายอดเขาคนก่อนของยอดเขาฉิงหยุนก็ลงมือด้วย ด้วยความแข็งแกร่งของเขา,เขาจะสามารถเทียบเคียงท่านเจ้ายอดเขาได้เช่นไร?”
บนยอดเขา,เซี่ยวเฉินไม่สามารถได้ยินทุกอย่างที่กำลังพูดเกี่ยวกับเขา เมื่อพวกเขามาถึงที่ทุ่งสมุนไพร,เขาก็แยกทางกับหลิวสุยเฟิงและเซียวยู่ฮ๋วน
ทุ่งสมุนไพรและก็ทุ่งสมุนไพรปรากฎต่อหน้าเซี่ยวเฉิน;มันช่างเปิดหูเปิดตา ที่หลิวสุยเฟิงพูดเป็นเรื่องจริง ขณะที่เขาเดินมา,เขาเห็นสมุนไพรนับหมื่นอย่างแท้จริง
นอกเหนือจากสมุนไพรวิญญาณบางตัวที่ต้องการสภาพแวดล้อมพิเศษ,สมุนไพรทั้งหมดภายในทวีปเทียนหวู่สามารถพบที่นี่ได้อย่างง่ายดาย
ผ่านไปครู่หนึ่ง,เซี่ยวเฉินก็ถูกพาไปเหนือหน้าผาสูงชันและโขดหินสูง มีศาลาไม้ตั้งตระหง่าน,ราวกับว่ามันกำลังร่องลอยอยู่ในอากาศ
“พี่ชายเย่,โปรดรอตรงนี้สักครู่ ให้ข้าไปรายงานบรรพบุรุษอาจารย์หญิงก่อน”
เซี่ยวเฉินพยักหน้า ไม่นานหลังจากนั้น,หญิงสาวที่นำทางเซี่ยวเฉินก็ออกมาและพาเซี่ยวเฉินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของศาลา
เขามองเห็นเทพธิดาที่เขาพบเมื่อวาน นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้และมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า เมื่อเซี่ยวเฉินได้พบสตรีนางนี้อีกครั้ง,เขาไม่อยากจะเชื่อว่าคนผู้นี้อายุมากกว่า 200 ปีแล้ว