GE186 ตอบแทนด้วยร่างกาย [ฟรี]

ทะเลไร้สิ้นสุดส่วนนอก บริเวณที่เต็มไปด้วยโขดหินสีดำ

ชายชรามีร่างกายสูงเพียง 5 ฉื่อ สวมชุดคลุมสีดำ ใบหน้าอัปลักษณ์ ปรากฏตัว

แม้ชายชราจะผอมแห้งราวกับหนังหุ้มกระดูก แต่แววตากลับดูแกร่งกล้าและเฉียบคมราวกับเหยี่ยว มันคือผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นสูงแห่งวังผนึกอสูร นาม ‘หยิงเก้อ’

ตัวมันในยามนี้โกรธแค้นเป็นอย่างมาก

หยกวิญญาณทั้ง 3 แผ่นของมันแตกไป 2! ฝูงฉลามนับหมื่นตายไปหลายพัน ในหมู่ฉลามที่ตายนั้น มีบางตัวที่กำลังจะยกระดับเป็นราชาฉลาม

“อ้านเอ๋อร์ อ้านซานตายแล้ว! เป็นฝีมือใคร!” ชายชราโกรธแค้น ทั่วร่างแผ่กลิ่นอายที่ทรงพลัง จนทำให้น้ำทะเลเดือด

เบื้องหน้ามัน อ้านต้า! ศิษย์ผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากประกาศิตสังหาร… เมื่อสัมผัสกับกลิ่นอายที่ชายชราเปล่งออกมา สีหน้ามันแปรเปลี่ยนหวาดกลัว

“ผู้อาวุโส 7 อย่าเพิ่งโกรธไป! มีเพียงคนบ้าเท่านั้นที่กล้าสังหารคนของวังผนึกอสูร เมื่อคนของเราตกตาย กลิ่นอายของผู้ที่สังหารจะถูกบันทึกลงในแผ่นหยก ผู้อาวุโสสมควรหาคนผู้นั้นได้อย่างง่ายดาย”

“ไร้สาระ! เรื่องแค่นี้ข้ารู้อยู่แล้ว! เจ้าเองก็ถูกมันทำให้บาดเจ็บมาใช่หรือเปล่า?” แววตาชายชราแปรเปลี่ยนเย็นชา

“ไม่ผิด! คนผู้นั้นฝืนทำลายทะเลสติเพื่อให้ได้พลังมา มันคงมีชีวิตได้อีกไม่นาน หากไม่เพราะมันบาดเจ็บสาหัสอยู่ก่อน ศิษย์พี่ทั้งสองคนของข้าคงไม่โง่ไล่ตามพวกมันไป!”

“ฮึ่ม! ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มบาดเจ็บสาหัส แต่กลับสังหารผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นต้นได้ถึง 2 คน… แสดงว่ามันต้องมีไพ่ตายในมือ แต่ก็สมควรใช้ไปหมดแล้ว แต่ต่อให้ใช้ไม่หมด หากข้าไล่ล่ามัน มันไม่มีทางรอดมือแน่!”

ชายชราหัวเราะเย้ยหยัน ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงสีดำทะยานออกไป

ในใจของมันคิดอยู่ 3 สิ่ง

สิ่งแรก อีกฝ่ายต้องมีระดับพลังด้อยกว่ามัน สิ่งที่สอง อีกฝ่ายบาดเจ็บ และสิ่งสุดท้าย คืออีกฝ่ายมีสมบัติล้ำค่ากับตัว

ด้วย 3 ข้อนั้นทำให้มันคิดจะไล่ล่า

“ฮ่าฮ่า! เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มที่บาดเจ็บ แต่กลับกล้าลงมือกับวังผนึกอสูรของข้า!”...

ทะเลไร้สิ้นสุด เกาะเหิงชาน

หลังจากหนิงฝานพักดูแผนที่ที่เกาะแห่งนี้ และได้รับการบอกทางจนเข้าใจ เขาก็อุ้มชู่ซวนเชียนสื่อจากไป

หนิงฝานไม่ได้ประทับตราวิญญาณกับผู้นำเกาะ เพราะทะเลไร้สิ้นสุดแห่งนี้ ไม่ได้อยู่ในความควบคุมของวิหารพิรุณ แม้จะมีการเข่นฆ่าสังหารหรือปล้นชิงก็ไม่มีใครว่า

ดังนั้น ทะเลไร้สิ้นสุดแห่งนี้จึงเป็นประโยชน์กับหนิงฝานมาก หากเขาแข็งแกร่งพอ ต่อให้ทำลายเกาะทั้งเกาะ หรือสังหารผู้คนนับหมื่น ก็ไม่มีผู้ใดกล้าเอาผิด

แต่ตอนนี้หนิงฝานต้องหนี

เพราะหลังจากอ่านความทรงจำและสังหารคนของวังผนึกอสูรไป หนิงฝานได้รู้ว่าพวกมันเป็นคนของทะเลส่วนใน เป็นคนของนิกายที่ทรงพลัง กระทั่งมีผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณอยู่ด้วย

ศิษย์ของวังผนึกอสูรได้นำอสูรเงือกและอสูรฉลามออกมาเข่นฆ่าสังหารยังทะเลรอบนอก

ความตายของพวกมันทราบไปถึงผู้อาวุโสที่รับผิดชอบดูแล และดูเหมือนพวกมันจะมีวิธีติดตามตัวผู้ที่สังหาร ซึ่งผู้ที่รับผิดชอบผู้ที่ตายนั้น คือผู้อาวุโส 7 นามหยิงเก้อ

หลังจากสังหารผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มสองคนนั้นไป หนิงฝานพบว่าในร่างของตนปราณสีเทาอยู่สองสาย

ไม่สามารถขับออกได้ด้วยปราณ และนั่น คือสิ่งที่ทำให้หยิงเก้อตามมาได้

หนิงฝานยังสัมผัสได้ว่า หยิงเก้อกำลังใกล้เข้ามาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเป็นเช่นนั้น หนิงฝานจึงนำอัฐิสวรรค์ออกมา โคจรปราณสีเทาเข้าหา กระทั่งอัฐิสวรรค์ผนึกปราณทั้งสองสายนั้นไว้ จนหนิงฝานไม่อาจสัมผัสถึงปราณทั้งสองสายได้อีก

เมื่อมีอัฐสวรรค์ หนิงฝานก็ไม่กลัวที่จะถูกตามล่า

“ตามล่าได้ก็ทำไป อย่างมากก็ทำได้เพียงตามล่าอย่างไร้ทิศทาง… อัฐิสวรรค์เป็นประโยชน์จริงๆ”

เมื่อไม่อาจสัมผัสกลิ่นอายของปราณสีเทาได้อีก หยิงเก้อที่กำลังไล่ตามมากลับแทบกระอักโลหิต

มันยืนนิ่งกลางท้องนภา สีหน้าแปรเปลี่ยนตกตะลึง

มันรู้สึกราวกับน้ำหนึ่งหยด ที่หยดลงสู่ทะเลอันไพศาลและจางหายไป

“บัดซบ! เจ้าบ้านั่นมีวิธีอำพรางการสะกดรอยของข้า! เป็นไปไม่ได้ หากไม่เป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ ก็ไม่อาจขับปราณนั่นออกมาได้”

“ไม่… เป็นไปไม่ได้! ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณที่บาดเจ็บสาหัส ยังไม่อาจสังหารอ้านชานได้ในดรรชนีเดียว ขนาดเป็นข้ายังต้องใช้หลายดรรชนีถึงจะสังหารได้… ที่มันอำพรางจากการตามล่าของข้าได้ หรือเป็นเพราะมันมีสมบัติอำพรางที่ไม่ธรรมดา?”

“ถ้าเป็นอย่างที่ข้าคิดก็สบายใจ… ฮ่าฮ่า ข้าได้สลักใบหน้าของมันเอาไว้แล้ว มนับาดเจ็บสาหัส สมควรเคลื่อนไหวได้อย่างเชื่องช้า หากข้าหาตัวมันพบ สมบัติทั้งหมดของมันก็จะตกเป็นของข้า”

“มันมีแซ่อะไรน้า~~ อ้อ! แซ่ซัว ดูเหมือนมันอาจเป็นคงของตระกูลซัวที่อยู่ทะเลส่วนใน”

“ไม่! ไม่ว่ายังไงก็ต้องสังหารมันให้ได้ แค่ระวังไม่ให้คนของตระกูลซัวรู้... คาดไม่ถึงว่าไอ้พวกนั้นจะกล้าตามล่าคนของตระกูลซัว...”

หยิงเก้อตัดสินใจ ไม่ว่ายังไงมันต้องตามหาหนิงฝานให้พบ สังหาร แล้วจากนั้นค่อยว่ากันอีกที… เพียงแต่มันไม่รู้ว่าหนิงฝานมีสมบัติพิภพอย่างปีกวายุอัสนี แม้จะบาดเจ็บแต่ยังเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วโดยที่ความเร็วไม่ตก

ไม่ว่ายังไงมันก็ตามหาหนิงฝานไม่พบ!...

เหนือท้องนภาอันกว้างใหญ่ หนิงฝานอุ้มชูซวนเชียนสื่อพุ่งทะยานอย่าต่อเนื่อง

ลมทะเลพัดผ่าน กลิ่นหอมของนางต้องจมูก

อาภรณ์พลิ้วไหว เรือนร่างต้องสัมผัส

นางเอนกายซบอกหนิงฝาน ในใจตำหนิตนเอง

“ข้าขอโทษ… หากข้าไม่เดินทางมาด้วย เจ้าก็ไม่ต้องบาดเจ็บขนาดนี้...”

“อย่าทำหน้าแบบนั้นเลย บาดแผลเล็กน้อยแค่นี้ กินโอสถและพักรักษาตัวข้าก็หายดีแล้ว...” หนิงฝานยิ้ม

“เจ็บขนาดนั้นยังจะยิ้มได้อีก… เหตุใดเจ้าต้องทำอะไรเกินตัวแบบนี้อยู่เรื่อย...”

สองมือของนางโอบกอดรอบคอหนิงฝานไม่ปล่อย

“หากเจ้าเป็นอะไรไป… ข้าจะทำยังไง...”

“หากข้าตาย เจ้าจะแต่งงานกับผู้ใดได้...” หนิงฝานหยอกล้อนาง

“ข้าไม่แต่งกับผู้ใดทั้งสิ้น!” นางกล่าวขึ้นทันที แต่จู่ๆกลับคิดว่าตนเองหลงกลหนิงฝาน

แต่งงานอะไรกัน นางยังไม่มีสามีเสียหน่อย...

“ใครจะแต่งงานกับเจ้า!” หากไม่เพราะหนิงฝานอยู่ในสภาพนี้ นางก็อยากขบกัดเขาแรงๆสักที

“อ้าว! ข้าก็นึกว่าเจ้าอยากแต่งงานกับข้า! ถึงข้าจะไม่บริสุทธิ์เหมือนบุรุษแรกแย้ม แต่ข้าก็อยากได้เจ้าเป็นกระถางขัดเกลา ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บข้าให้หายดีเร็วขึ้น”

“กระถางขัดเกลา… มันช่วยรักษาเจ้าได้จริงเหรอ?” นางกล่าวถามด้วยสีหน้าจริงจัง

แต่นั่นกลับทำให้หนิงฝานกระอักกระอ่วน เพราะเขาแค่หยอกล้อนางเล่นเท่านั้น

“ถ้าครั้งหน้าจำเป็นจริงๆ ข้าจะไปขอให้เจ้าช่วย แต่ตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปส่งเกาะมุกหยกฟ้าก่อน”

“อืม! เจ้าช่วยเหลือข้าครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าไม่รู้จะตอบแทนเจ้ายังไง! ถ้าหาก… ถ้าเจ้าต้องการรับข้าเป็นกระถางขัดเกลา จ้าก็ไม่ปฏิเสธ”

เกาะมุกหยกฟ้าอยู่ไกลออกไป 10 ล้านลี้ หนิงฝานตัดสินใจที่จะไปส่งนางด้วยตนเอง

ผ่านไป 1 เดือน หนิงฝานยังคงอุ้มนางมุ่งทะยานไม่หยุดพัก บางครั้ง มือหนิงฝานก็ซุกซน สัมผัสเข้าที่ก้นของนาง แม้นางจะเขินอายแต่ไม่ได้ขัดขืน

หนิงฝานหัวเราะกลบเกลื่อนทำเป็นเรื่องหยอกล้อ แต่นางกลับจริงจัง ที่จะใช้ร่างกายของตนตอบแทน หากหนิงฝานหาเกาะที่ไร้ซึ่งผู้คน คงได้ร่วมรักกับนางโดยที่นางไม่ขัดขืน

แต่ตอนนี้ไม่เหมาะให้ขัดเกลาผสาน เพราะอีกไม่นานหนิงฝานก็ต้องทะลวงขอบเขตแก่นทองคำ

ชู่ซวนเชียนสื่อเป็นสตรีที่หนักแน่น เมื่อนางได้ตัดสินใจสิ่งใดแล้ว นางจะไม่กลับคำ

เมื่อข้ามเส้นทางนับล้านลี้ ทั้งสองก็มาถึงบริเวณที่มีฝนชุกชุม บริเวณนั้นมีเกาะระดับกลาง ทั้งสองจึงโดยสารเรือล่องสวรรค์ เพื่อมุ่งไปยังเกาะมุกหยกฟ้าแทน เพราะวิธีนี้เดินทางได้เร็วกว่า

ผ่านไปอีก 2 เดือน เรืองล่องสวรรค์ก็นำหนิงฝานและชู่ซวนเชียนสื่อมาถึงเกาะมุกหยกฟ้า

เมื่อทั้งสองลงจากเรือ ผู้เชี่ยวชาญสตรี 2 คนที่ทำให้หน้าที่ป้องกันเกาะ ก็เข้ามาหา

“ผู้อาวุโสทั้งสองมาเยือเกาะมุกหยกฟ้าของเราด้วยเหตุใด?”

“ข้ามาส่งนาง… นางชื่อชู่ซวนเชียนสื่อ ยังไม่ได้เข้าสังกัดใด นางต้องการเข้าร่วมกับพวกเจ้า”

“หา? ผู้อาวุโสอยากเข้าร่วมนิกายเรา!”

สตรีทั้งสองคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญเปิดเส้นชีพจร ทั้งสองไม่อยากหยั่งระดับพลังของหนิงฝานและชู่ซวนเชียนสื่อได้ แต่การที่เหยียบย่างนภาได้นั้น อย่างน้อยต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณ… พวกนางเป็นศิษย์ฝ่ายนอก หากเป็นผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณ จะได้เข้าสู่นิกายฝ่ายใน แต่ถึงอย่างนั้น พวกนางยังไม่ลดความระมัดระวังลง

“ต้องขออภัยผู้อาวุโสทั้งสอง พวกข้าไม่มีอำนาจตัดสินใจรับท่านเข้าร่วมนิกาย… โปรดตามข้าเข้าไปพบผู้ดูแลนิกายภายใน”

พวกนางเร่งติดต่อกับคนภายในด้วยหยกสื่อสาร ไม่นานก็มีสตรีที่งดงามโด่ดเด่นราว 10 คนเหยียบย่างนภาลงมา พวกนางเป็นผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณ แต่ผู้ที่เป็นผู้นำกลุ่ม เป็นผู้เชี่ยวชาญครึ่งก้าวแก่นทองคำ

“เชิญผู้อาวุโสเข้าสู่นิกายข้า...” สตรีที่เป็นผู้นำกล่าว นางแผ่สัมผัสเทพตรวจสอบชู่ซวนเชียนสื่ออย่างละเอียด และต้องตกตะลึงจนอุทาน “ท่านคือผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่ม!?”

“อืม...” ชู่ซวนเชียนสื่อพยักหน้าเล็กน้อย กลิ่นอายที่นางแผ่ออกมาราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่

“ข้าขออนุญาติถามระดับพลังที่แท้จริงของผู้อาวุโส...”

“นางคือผู้เชี่ยวชาญกึ่งดวงจิตแรกเริ่ม อีกไม่นานก็จะทะลวงขอบเขต ที่มาที่นี่ก็เพราะต้องการแหล่งปราณอุดมสมบูรณ์...” หนิงฝานผายมือพลางกล่าว เพราะหากปล่อยให้นางพูด นางคงร่ายมาตั้งแต่ถูกหักหลังและขับไล่ออกจากนิกาย ผ่านการเดินทางที่ยากลำบาก กระทั่งเกือบเอาชีวิตไปทิ้งในทะเล

หากเทียบกับเรื่องราวน่ารันทดแล้ว การที่บอกไปว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญกึ่งดวงจิตแรกเริ่มที่หากำลังที่หลบภัย แบบนั้นน่าฟังกว่ามาก

“อะไรนะ! ไม่เพียงผู้อาวุโสจะเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำ แต่ยังบรรลุกึ่งดวงจิตแรกเริ่ม!”

พวกนางตกตะลึงในคำบอกเล่าของหนิงฝาน

อีกไม่นานจะทะลวงขอบเขตดวงจิตแรกเริ่ม การที่เริ่มหาที่หลบภัยนับเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นปกติ เพราะหลังจากบรรลุขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มแล้ว ก็สามารถใช้ทรัพยากรของนิกายเพื่อยกระดับพลังต่อได้

ดังนั้น พวกนางที่มาจึงไม่อาจตัดสินใจได้เช่นกัน

“ผู้อาวุโส… ข้าขออนุญาติตามผู้อาวุโสของนิกายมาเพื่อพูดคุย ยามนี้ข้าไม่มีอำนาจพอจะตัดสินท่าน...”

“ไม่จำเป็น! ข้าจะต้อนรับผู้อาวุโสท่านนี้ด้วยตัวเอง ท่านเหมาะสมให้เข้าร่วมนิกายมุกหยกฟ้าเรา!”

เมื่อสิ้นเสียง ลำแสงสามสายปรากฏ ผู้ที่มาเป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่ม

เมื่อพวกนางปรากฏกาย ร่อนตัวลงจากนภา สัมผัสเทพของพวกนางตรึงอยู่ที่หนิงฝาน เพราะพวกนางสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรงจากหนิงฝาน

สตรีที่อยู่ตรงกลางสวมอาภรณ์ในชุดกระโปรงฟ้า นางคือประมุขนิกาย เป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นต้น นาม ‘ซูเหยา’

ข้างกายของนางอีก 2 คนคือผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นกลาง เป็นผู้อาวุโสของนิกาย

เดิมทีพวกนางไม่ได้ใส่ใจผู้ที่มา แต่เมื่อได้กลิ่นคาวโลหิตและสัมผัสที่อันตรายร้ายแรงจากหนิงฝาน พวกนางจึงต้องมา

กลิ่นคาวโลหิตของฉลามจำนวนมหาศาล แผ่ออกมาร่างหนิงฝาน กลิ่นคาวโลหิตขนาดนี้ สมควรสังหารฉลามไปกว่าหมื่นตัว

แม้เป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นกลางก็ไม่กล้าทำเรื่องระห่ำขนาดนั้น

คนผู้นี้แข็งแกร่ง อย่างน้อยสมควรเป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นกลาง แม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่ยังให้ความรู้สึกที่อันตรายร้ายแรง นั่นหมายความว่าคนผู้นี้มีไพ่ตาย… การที่ผู้เชี่ยวชาญระดับนี้มาเยือน ต้องต้อนรับเป็นอย่างดี!

“สหายท่านนี้...” ซูเหยาหันมองหนิงฝาน แววตาเผยความกังวล แต่ในยามนั้นเอง ชู่ซวนเชียนสื่อกลับกล่าวขัด

“ซูเหยา… เจ้าคือซูเหยา!” สีหน้าชู่ซวนเชียนสีเผยถึงความสุข

“บังอาจ! เหตุใดกล้าเรียกชื่อประมุขนิกายห้วนๆเช่นนั้น!” ผู้อาวุโสนิกายทั้งสองโกรธ แต่ชูเหยากลับยกมือห้าม

หากเป็นทั่วไป การที่ถูกผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำเรียกขานเช่นนี้ นางย่อมไม่พอใจ

แต่ในยามนี้ นางกลับมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก นางเร่งเดินเข้าหา สองมือขาวนวลยื่นกุมมือของชู่ซวนเชียนสื่อไว้

“น้องเชียนสื่อ! เป็นเจ้า… เป็นเจ้าไม่ผิดแน่! ข้าไม่มีวันลืมรอยยิ้มของเจ้า!”

ทั้งสองคือเพื่อสมัยเด็กที่ไม่ได้พบกันนาน

“เพื่อสมัยเด็ก...” หนิงฝานยิ้มเล็กน้อย สีหน้าที่ซูเหยาแสดงออกมา เต็มไปด้วยความจริงใจไม่เสแสร้ง

“สหายเต๋าชู่ซวน ข้าขอคืนศิษย์ในเจ้า… หากวันใดเจ้าประสบกับความยากลำบาก จงมาหาข้า...”

คำกล่าวของหนิงฝานทำให้พวกนางประหลาดใจ แล้วหนิงฝานก็โบกมือ นำเอาสตรีของแคว้นซ่งหลายสิบคนออกมา

การปรากฏตัวของสตรีหลายสิบคน ทำให้พวกนางตกตะลึง

“นี่มันสมบัติสวรรค์!”

ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณที่ซ่อนตัว และใช้สัมผัสเทพเฝ้าดูเรื่องราวด้วยความตกตะลึง

“สมบัติสวรรค์! ขอบเขตประสานวิญญาณ แต่กลับแข็งแกร่งเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่ม ทั้งยังสามารถสังหารฝูงฉลามนับหมื่น… หรือเด็กนั่นจะเป็นหลานของตาเฒ่าตงสู่? บาดเจ็บหนักขนาดนั้น แต่กลับฝืนสังหารฝ่าทะเลมา ช่างเหมือนกับตาเฒ่าตงสู่ไม่มีผิด… ในเมื่อเด็กนั่นนำสตรีเหล่านั้นมาด้วยตัวเอง สตรีเหล่านั้นสมควรไม่ธรรมดา ข้าคงต้องดูพวกนางอย่างดี...”

ภายในถ้ำแห่งหนึ่งที่มีปราณหนาแน่นที่สุดของเกาะ สตรีชราผมหงอกตัดสินใจว่าจะดูแลผู้ที่หนิงฝานนำมาเป็นอย่างดี

“พวกเจ้ารับคำสั่ง เมื่อชู่ซวนเชียนสื่อเข้าร่วมนิกาย เลื่อนตำแหน่งให้นางเป็นผู้อาวุโสนิกายทันที เพื่อให้นางได้ใช้ทรัพยากรในการบรรลุดวงจิตแรกเริ่มอย่างเต็มที่!”

“รับทราบ!”