82 ดอกไม้หิน ดอกบ๊วยเหล็ก

82 ดอกไม้หิน ดอกบ๊วยเหล็ก

 

ใช่แล้ว ยังต้องเพิ่มสมุนไพรอีก

 

หวังเย้ารู้ว่าภารกิจสวนสมุนไพรของเขานั้น ยังต้องการสมุนไพรรากอีกสามชนิดถึงจะสามารถจบภารกิจได้ เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาก็ได้หว่านเมล็ดสมุนไพรที่เขาได้รับจากระบบเป็นรางวัลของภารกิจลงไปในแปลง พวกมันคือสมุนไพรรากและหญ้าหานชวง หญ้าหานชวงนั้นจะเติบโตขึ้นในฤดูหนาวและจำศีลในฤดูร้อน มันช่วยลดการอักเสบและล้างพิษ

 

สมุนไพรรากนั้นเป็นรางวัลที่เขาจะได้รับก็ต่อเมื่อทำภารกิจของระบบให้สำเร็จ มันควรจะต้องปลูกในเวลานี้ แต่เขาไม่มีเมล็ดสมุนไพรรากเหลืออยู่เลยและไม่มีทางให้เลือกไม่มาก ดังนั้นเขาจึงต้องซื้อจากในร้านขายยาของระบบ เมล็ดสมุนไพรที่เขาสามารถแลกได้นั้นมีไม่มากนักด้วยเลเวลที่ต่ำของเขา และพวกมันบางส่วนยังซ่ำกับที่เขาปลูกเอาไว้แล้วด้วย

 

เขาได้เลือกบางส่วนตามในหนังสือสมุนไพรเวทมนต์

ดอกไม้หิน : เกิดจากหินและเติบโตบนหิน มันสามารถละลายหินปูนในร่างกาย

ดอกบ๊วยเหล็ก : มันดูคล้ายกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานและแข็งแกร่งราวกับเหล็ก มันช่วยให้กระดูกและกล้ามเนื้อแข็งแรง

ดอกตางหยาง : มันดูร้อนแรงราวกับพระอาทิตย์ มันสามารถช่วยผสานพลังฉี

 

สมุนไพรรากทั้งสามถูกปลูกลงไปที่พื้นที่ที่เหมาะสมและรดด้วยน้ำแร่โบราณ

 

ในวันที่เหน็บหนาวแบบนี้ น้ำธรรมดาจะกลายเป็นน้ำแข็ง แต่น้ำแร่โบราณไม่ใช่ มันกลับสามารถละลายพื้นดินที่แข็งและทำให้มันนุ่มขึ้นได้ราวกับเป็นน้ำอุ่น ช่างเป็นเวทมนต์ที่ทำให้หวังเย้าต้องตกตะลึงได้จริงๆ

 

วันต่อมา เขาได้โทรบอกเทียนหยวนถูว่ายาเสร็จเรียบร้อยแล้ว และสามารถมารับได้เลย เทียนหยวนถูจึงรีบมาในทันที ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็มาถึงและรีบเดินขึ้นไปบนเนินเขาอย่างรวดเร็ว  และยังมาพร้อมกับของขวัญเช่นเคย

 

“ผมบอกคุณแล้วว่าให้เลิกเอาของขวัญมาให้ผม” หวังเย้าพูด เขารู้สึกอับอายที่ต้องรับของขวัญมากมายจากเทียนหยวนถู

 

“นี่เป็นของขวัญปีใหม่สำหรับคุณและครอบครัวนะครับ” เทียนหยวนถูตอบด้วยรอยยิ้ม

 

“ยาต้องกินตอนอุ่นให้หมดภายในสามวันนะครับ” หวังเย้าเอาซุปเป่ยหยวนให้กับเทียนหยวนถู

 

“ขอบคุณมาก เท่าไหร่ครับ?” เทียนหยวนถูรับมาอย่างระมัดระวัง ราวกับมันคือของมีค่า

 

“ครั้งนี้ไม่คิดเงินครับ” หวังเย้าพูดหลังจากที่เงียบไป มันเป็นของขวัญสำหรับตอบแทนการช่วยเหลือของเทียนหยวนถูครั้งก่อน หวังเย้าใช้สิทธิการให้ยาฟรีสามครั้งในทุกๆสามวันที่ระบบให้ไว้ ยาหนึ่งโดสนี้ควรจะมีราคาถึงหนึ่งล้านหยวน แต่กลับนำไปใช้ในการตอบแทนการช่วยเหลือที่เคยได้รับ หวังเย้าเกลียดการที่ต้องติดหนี้คนอื่นมาก เพราะเขาเป็นคนให้ความสำคัญกับความมิตรภาพมาก

 

“ขอบคุณ!” เทียนหยวนถูประหลาดใจ “แล้วผมจะกลับมาแสดงความขอบคุณคุณวันหลังนะครับ” เขาเคยซื้อยาจากหวังเย้ามาก่อน เขาจึงรู้ว่ายามหัศจรรย์ที่หวังเย้าทำขึ้นมานั้นมีราคาที่สูงมาก ยาสมุนไพรจะต้องแพงมากแน่ๆ แต่หวังเย้ากลับให้เขามาฟรีๆ

 

“ด้วยความยินดี”

 

‘ภารกิจ : ได้รับการจดจำจากคนสิบคน (ผู้ป่วยหรือครอบครัวของพวกเขา) ภายในสิบวัน คุณต้องไม่ไปเยี่ยมพวกเขาและเป็นภารกิจที่ห้ามทำซ้ำ

รางวัล : คุณจะได้รับรางวัลแบบสุ่ม แต่หม้ออเนกประสงค์จะถูกยึดหากภารกิจล้มเหลว’

 

ทำให้คนจดจำได้สิบคนภายในสิบวัน?

 

หวังเย้าขมวดคิ้ว มันคงจะยากมากเพราะเขาไม่สามารถไปเยี่ยมพวกเขาได้โดยตรง นั้นหมายความว่าเขาไม่สามารถโฆษณาสินค้าของเขาได้และเขาต้องรอให้มันมาหาที่ประตูบ้านเอง

 

ภารกิจไม่ได้มีมานานแล้ว แต่ครั้งนี้เขามีปัญหาแล้วจริงๆ!

 

เทียนหยวนถูไม่ได้อยู่บนเนินเขานานเพราะเขามีงานยุ่ง แล้วอากาศในกระท่อมก็หนาวมาก เขาจึงไม่อยากอยู่นาน เขารีบลงจากเนินเขาไปอย่างรวดเร็วซึ่งเร็วกว่าขามาด้วยซ้ำ

 

เมื่อออกมาจากหมู่บ้านแล้ว เขาก็ไม่ได้กลับเข้าเมืองเหลียนชาน แต่กลับตรงไปที่ห่ายชิวแทน เขาขับรถอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น

 

มีสถานที่ที่เป็นโซนพิเศษติดกับทะเล ซึ่งเป็นสถานที่ที่กลุ่มคนมีอำนาจของเมืองเลือกเป็นที่อยู่อาศัยกัน เทียนหยวนถูขับเข้าไปในวิลล่าหลังหนึ่ง มีสุภาพบุรุษท่านหนึ่งยืนอยู่ภายในห้องรับแขก

 

“หยวนถู”

 

“ห่ายชุน ในที่สุดฉันทำหน้าที่ของฉันสำเร็จแล้ว ป้อนสิ่งนี้ให้กับเธอ” เทียนหยวนถูนำยาที่เขาได้รับมาจากหวังเย้าออกมาจากถุง

 

“นายไปกับฉันด้วยสิ แม่เพิ่งจะถามหานายเมื่อกี้”

 

ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องนอน ภายในวิลล่านั้นอบอุ่นเพราะมีฮีตเตอร์เปิดเอาไว้ แต่ภายในห้องนอนนั้นกลับอุ่นกว่าทุกห้อง มีหญิงมีอายุนอนอยู่บนเตียงนอน เธอมีผมขาวและผอมบาง และเธอก็ดูซีดเซียวและเหนื่อยล้า เธอห่อตัวด้วยเสื้อโค้ทตัวหนาทั้งที่อยู่ภายในห้องนอนที่อบอุ่นเช่นนี้

 

“คุณป้าครับ”

 

“หยวนถู ไม่เจอกันนานเลย นั่งก่อนสิจ๊ะ” เธอยินดีมากเมื่อได้เมื่อได้เห็นเขา

 

เทียนหยวนถูนั่งลงแล้วเริ่มพูดคุยกัน ชายอีกคนที่มาด้วยกันไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นและยิ้ม เขาได้พูดถึงยาเมื่อทั้งสองคุยกันจบแล้ว

 

“แม่ครับ นี่คือยาที่หยวนถูเอามาให้แม่ ลองกินดูครับ” ชายอีกคนพูดเบาๆ

 

“อ้อ เธอยังไม่เลิกหวังอีกเหรอ? โรคของป้ามันรักษาไม่ได้แล้วล่ะ!” เธอถอนหายใจ

 

“คุณป้าครับ แค่ลองดูครับ บางทีมันอาจจะได้ผล” เทียนหยวนถูพูด

 

“ก็ได้ แม่จะลองก็ได้!” เธอพูด

 

เธอเทยาออกมา แล้วดื่มมันลงไป

 

เธอรู้สึกอบอุ่นเมื่อตัวยาได้ไหลเข้าในร่างกายเธอ และพลังภายในของเธอก็อุ่นร้อนกระจายไปทั่วร่าง ร่างที่เย็นเฉียบของเธอเริ่มอุ่นขึ้นและเธอก็รู้สึกได้ถึงพละกำลังที่เพิ่มขึ้น เธอรู้สึกแปลกไป

 

“มันได้ผล” เธอพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

“นั้นมันดีมากเลย คุณป้าควรอุ่นมันก่อนดื่มและกินให้หมดภายในสามวันนะครับ” เทียนหยวนถูพูด

 

“ได้จ๊ะ”

 

เทียนหยวนถูและชายอีกคนอยู่ภายในห้องนอนสักพัก แล้วพวกเขาจึงพากันไปที่ห้องทำงาน

 

“นายเป็นยังไงบ้าง?” เทียนหยวนถูถามเพื่อนของเขา

 

“เห้อ พอใกล้สิ้นปีก็มีแต่งานเต็มไปหมดเลยล่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงฉันก็ต้องออกไปข้างนอกอีก”

 

“เหรอ ถ้างั้นฉันไม่กวนนายแล้ว” เทียนหยวนถูลุกขึ้นและเตรียมออกไป

 

“ไม่ต้องรีบไปหรอก ฉันยังพอมีเวลาอยู่ นั่งลงแล้วมาคุยกันก่อน” ชายอีกคนหยุดเขา

 

“นายผอมลงนะ”

 

“อืม น้ำหนักฉันลงน่ะ ฉันงานยุ่งมาก” ชายอีกคนพูด “แต่ต่อไปก็จะดีขึ้น”