บทที่ 201 - เห็นฉันไหมล่ะ? (2) [12-09-2019]

บทที่ 201 - เห็นฉันไหมล่ะ? (2)”

 

[อิลฮาน แล้วนี่นายกำลังจะทำอะไร]

เลียร่าได้ถามออกมาอย่างอารมณ์ดี และยูอิลฮานก็ตอบกลับเธอไปด้วยน้ำเสียงสดใสในระหว่างที่เทของเหลวสีดำลงไปในถังยักษ์

"ฉันกำลังจะอาบน้ำไงล่ะ!"

[ฉันก็รู้ว่านายใช้ถังยักษ์มาแทนอ่างอาบน้ำนานแล้ว แล้วก็ถังยักษ์มันยังทำให้รู้สึกดีเหมือนกับมานาถูกกระตุ้นนะ แต่...]

"เธอก็รู้นี่นา!"

ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมา การได้เจอกับคนที่ชอบเหมือนกันเป็นเรื่องที่น่ายินดี เขายังรู้สึกดีใจที่มีที่อาบน้ำที่ดีให้กับเลียร่าด้วย แน่นอนว่าเขาก็หวังว่าในตอนที่แช่น้ำด้วยกันเธอจะไม่เปลื่อยอีก

[อะ...]

รอยยิ้มของยูอิลฮานเป็นการโจมตีที่เกือบจะทำให้เลียร่าที่ชอบเขาเป็นลม เลียร่าได้ลืมสิ่งที่เธอจะพูดไปครู่หนึ่งและมองไปที่เขาก่อนที่ซักพักเธอจะตั้งสติได้

[ตะ แต่ว่าทำไมนายถึงใช้เลือดของปีศาจสั่นสะเทือนนั่นมาอาบน้ำล่ะ!]

"ฉันยังได้ผสมเลือดมังกรลงไปในอัตราส่วน 3 ต่อ 7 แล้วก็ยังทำหัตถกรรมมานาง่ายๆด้วยผงของหินพลังเวทย์คลาส 4 ด้วยนะ"

[มันก็เหมือนกันแหละน่า! เดี๋ยวนะ นี่นายไปเรียนรู้การทำหัตถกรรมมานากับเลือดมาตอนไหนกัน? พิษกับคำสาปมันจะถูกเสริมพลังขึ้นนะ!]

ยูอิลฮานได้ถอนหายใจตอบกลับไป

"นั่นน่ะคือสิ่งที่ฉันต้องการเลยล่ะ"

[ถ้าเป็นแบบนั้นนายอาจจะเป็นอันตรายได้นะ...]

"แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่ ที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์ที่มีพิษกับคำสาปเหลืออยู่เลย!"

[เพราะแบบนั้นนายก็เลยเอาพิษกับคำสาปมาอาบน้ำเนี้ยนะ!? นายมันบ้าไปแล้วงั้นหรอ!?]

"ไม่เป็นไรน่า นี่มันอยู่ในการคำนวนของฉันอยู่แล้ว"

ถังยักษ์นั้นตอบสนองกับชิ้นส่วนที่เกี่ยวข้องกับมังกรเป็นพิเศษ นี่ก็เลยทำให้เขาผสมเลือดมังกรเข้ากับเลือดของปีศาจสั่นสะเทือนด้วย ด้วยความที่เลือดกับถังยักษ์สอดคล้องเข้าด้วยกันทำให้หากเป็นแบบนี้ต่อไปพิษก็จะหายไปในซักพักหนึ่งและเกิดเป็นวัตถุดิบใหม่ขึ้นมา

เพราะแบบนั้นเลยทำให้เขาต้องทำการหัตถกรรมมานาเพื่อทำให้พิษกับคำสาปคงอยู่ไว้ไม่หายไป สำหรับยูอลฮานที่ได้ซึมซับความรู้ทางวิศวกรรมเวทย์ไปแล้ว อ่างอาบน้ำเลือดนี่ได้สำเร็จลงภายใต้การคำนวนที่ละเอียดอ่อนของเขา

ยูอิลฮานมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหาอะไรแน่ หรือหากจะมีก็คงจะเป็นแค่ความเจ็บปวดที่เกิดจากคำสาปกับพิษแค่นั้น แต่ว่าเพื่อฝึกสกิลแล้วแค่นี้เขาก็ทนมันไว้ได้ดังนั้นมันไม่ได้สำคัญอะไรเลย

[ผิวของนายคงจะไม่เปลื่ยนเป็นสีเขียวหรอกนะ?]

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า"

ยูอิลฮานได้เมินความกังวลของเลียร่าและถอดเสื้อออกมา ในคราวนี้เลียร่าไม่ได้มีความคิดที่จะไปอาบน้ำกับเขาแล้ว เธอแค่มองดูอยู่ห่างๆ

"เยี่ยม"

ก่อนที่เขาจะลงไปอาบน้ำเขาได้ตรวจดูระบบป้องกันของป้อมปราการปรับแต่งให้มันป้องกันการโจมตีได้ต่อให้จะเป็นการโจมตีของสิ่งมีชีวิตชั้นสูง จากนั้นเขาก็เข้าไปในอ่างอาบน้ำเลือดโดยไม่ลังเล

"โอ้ว"

[นายไม่เป็นไรนะ? นายโอเคใช่ไหม?]

เลียร่าได้ได้ขึ้นมาทันทีที่เขาเข้าไปในถังยักษ์ ยูอิลฮานได้ส่ายหัวดดยไม่พูดอะไรและแช่ตัวลงไปในน้ำ

"หืมม หืมมมมมมมม"

[นายไม่เป็นไรจริงๆหรอ? แน่ใจนะ?]

ยูอิลฮานได้แสดงความคิดเห็นออกมาตรงๆ

"ฉันรู้สึกเหมือนร่างของฉันกำลังละลาย"

[เหมือนงั้นหรอ นั่นมันไม่ใช่ความรู้สึกแล้วนะ นี่มันหมายความว่านายไม่ได้ไม่เป็นไรเลยสักนิด!]

"ฉันคิดว่าฉันคงไม่ต้องฝึกการฟื้นฟูเหนือมนุษย์อีกแล้วแหะ"

[นี่ฉันจริงจังนะ! ออกมาเดี๋ยวนี้เลย!]

ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้สลัดเลียร่าที่เขามาดึงเขาออกไปและทิ้งตัวลงไปในถังยักษ์ลึกขึ้น การได้รับความเสียหายที่รุนแรงมันก็หมายความว่านี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับใช้ยกระดับความต้านทานคำสาปกับพิษแล้ว

ในวินาทีที่เขาได้ก้าวเข้ามาในถังยักษ์ทั้งสองสกิลก็ถูกกระตุ้นและเขาก็รู้สึกได้เลยว่าสกิลทั้งสองสกิลกำลังพัฒนาขึ้นอย่างช้ามากๆ ถึงแบบนั้นเขาก็ไม่คิดอะไรมากเพราะทั้งสองสกิลเป็นสกิลระดับสูงมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เลเวลสกิลจะเพิ่มขึ้นในทันที แต่ว่าหากเขาฝึกฝนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆอีกไม่นานเขาก็จะเชี่ยวชาญทั้งสองสกิลนี้แน่นอน

"แล้วก็สกิลการฟื้นฟูเหนือมนุษย์ก็กำลังพัฒนาขึ้นเหมือนกัน"

[อ่าา แต่นั่นมันดูท่าจะเจ็บมากเลยนะ]

ของเหลวในถังยักษ์ได้เรืองแสงออกมาผสานเข้ากันกับถังยักษ์และโจมตีร่างกายของยูอิลฮาน ต้องขอบคุณเลือดมังกรในตัวยูอิลฮานที่มีปฏิกิริยากับมันทำให้ร่างกายของเขาดูดเอาพิษทั้งหมดเข้าไปในตัวโดยไม่ต่อต้านมากนักและทำให้ผลที่ออกมาถูกเพิ่มขึนอีก

ยังไงก็ตามเขาก็ได้ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทั้งหมดด้วยการฟื้นฟูเหนือมนุษย์โดยที่ไม่สนใจความเจ็บปวดและการถูกกระตุ้นเลย พลังงานการพักผ่อนของเขาที่ถูกสร้างขึ้นมาเองไม่อาจจะสร้างขึ้นมาได้ทันกับการฟื้นฟูของเขาทำให้เขายังต้องดื่มเครื่องดื่มลมหายใจลงไปเป็นพักๆอีกด้วย

"ระหว่างอาบน้ำไปกินไวน์ไปด้วยนี่แหละดีที่สุดแล้ว"

[การดื่มลมหายใจแทนบลัดดริ้งนี่มันก็เพราะความชอบของนายด้วยงั้นสินะ?]

"ไม่หรอก ฉันคิดว่ามันให้พลังงานบางอย่างด้วยน่ะเพราะลมหายใจนี่ทำขึ้นมาจากเลือดมังกร"

[ฉันรู้แล้วน่า! อ๊า ตอนนี้แม้แต่ตัวนายก็เริ่มเรืองแสงจางๆขึ้นมาแล้ว!]

ยูอิลฮานไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะใช้ร่างกายของเขามาทดสอบ

เลียร่าได้ร้องออกมาเมื่อเห็นน้ำเลือดและยูอิลฮานเรืองแสงขึ้นเหมือนๆกัน แต่ตัวยูอิลฮานเองก็ยังคงสงบอยู่

"แต่มันก็ไม่ได้ทำให้สกิลต้านทานพิษขั้นสูงกับต้านทานคำสาปขั้นสูงไม่ยกระดับขึ้น นี่มันแปลกๆแหะ"

ความรู้สึกเจ็บปวดร่างกายเหมือนร่างกำลังละลายก็ไม่อยู่นานนัก ไม่นานเขาก็รู้สึกเหมือนกับร่องลอยไปกับความรู้สึกเหมือนเป็นอิสระ

เมื่อเวลาผ่านไปซักพักหนึ่งก็ได้มีความเปลื่ยนแปลงใหม่เกิดขึ้นมา มันเป็นความเปลื่ยนแปลงที่ยูอิลฮานไม่ได้คาดคิดเลยสักนิด เขาไม่เคยคาดหวังเลย

'นี่มันค่อนข้างจะ...'

ถังยักษ์ได้ถูกสร้างขึ้นมาจากหัวใจมังกร น้ำที่ใช้อาบก็ทำมาจากเลือดมังกรกับเลือดปีศาจ เครื่องดื่มลมหายใจที่เขาดื่มก็ยังทำมาจากเลือดมังกรและสุดท้ายก็คือเลือดมังกรในร่างของเขา

องค์ประกอบทั้งหมดนี้ได้สอดคล้องผสานเข้าด้วยกันภายในยูอิลฮาน เขารู้สึกได้ถึงออร่าเล็กๆที่เขาไม่เคยสังเกตมาก่อน ตอนนี้ออร่านั้นกำลังผุดออกมา

'นี่มันคืออะไร? ออร่านี่มันโผล่ขึ้นมาจากการพันธะสัญญาของฉันกับมิลงั้นหรอ?'

ความเจ็บปวดของพิษกับคำสาปก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ยูอิลฮานได้หลับตาลงตั้งสมาธิไปที่พลังเล็กๆที่ผุดมาจากพื้นที่เล็กๆ

ยูอิลฮานแค่สัมผัสพลังนี้ได้เท่านั้น แต่เขาไม่อาจจะไล่ตามเงาพลังนี้ได้ทันเลย แต่ว่าด้วยการผสานพลังงานภายในถังกำลังช่วยเขาอยู่ ยิ่งการผสานกันมากขึ้นก็ทำให้ร่างกายของเขายิงเรืองแสงขึ้นมา

[อิลฮาน อิลฮาน?]

"ฉันยังอยู่"

[จู่ๆนายก็หลับตานี่มันทำให้ฉันเป็นห่วงนะ]

"...ฉันไม่เป็นไร นี่ดูเหมือนจะสำเร็จล่ะ"

มันต่างไปจากในตอนที่เขาใช้ถังยักษ์เป็นอ่างอาบน้ำแบบปกติโดยสิ้นเชิง นี่มันจะอธิบายยังไงดีนะ? การปลุกพลังงั้นหรอ? ไม่สิ แบบนั้นไม่น่าจะใช้ สัญชาตญาณได้บอกกับเขาว่านี่ไม่ใช่พลังที่คลาส 4 ตามปกติควรจะได้รับ

"ถ้างั้นก็เป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงงั้นหรอ?"

[ฉันก็บอกแล้วว่ามันไม่ง่ายหรอกนะ]

"ใช่ ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงมันแล้วเหมือนกัน"

[หา?]

เลียร่าได้แต่สงสัยกับคำพูดนี้ แต่ยูอิลฮานก็ไม่ได้ตอบเธอกลับไป เขาได้พยายามที่จะผสานพลังต่อไปด้วยการจิบลมหายใจไปอีกอึก

[อิลฮาน การฝึกสกิลการต้านทานพิษขั้นสูงกับการต้านทานคำสาปขั้นสูงกำลังไปด้วยดีใช่ไหม?]

"ใช่ ถึงนั่นจะเป็นแค่ผลข้างเคียงก็เถอะนะ"

[ผลข้างเคียง? ถ้างั้นเป้าหมายหลักของนายคืออะไรล่ะ!? หรือว่านายกำลังจะเปลื่ยนร่างไปเป็นปีศาจประหลาดนั่น ใช่ไหม? ใช่ไหมอิลฮาน!!? บอกฉันมานะ!]

ในระหว่างที่เลียร่ายิ่งเข้าใจผิดมากขึ้นไปอีก ยูอิลฮานก็ได้ทิ้งร่างลงไปในถัง เขาคิดว่าต่อให้เขาจะฝึกทั้งสองสกิลเสร็จแล้วเขาก็ต้องอาบน้ำด้วยเลือดนี้ พอคิดได้แบบนี้เขาก็ยิ้มออกมา เลียร่าที่เห็นแบบนี้ก็ยิ่งตะโกนขึ้นมา

[รอยยิ้มน่าสงสัยนั่นมันอะไรกัน? ถ้านายกลายไปเป็นอะไรแปลกๆฉันจะร้องจริงๆนะ!]

"ถ้าฉันกลายไปสไลม์ก็ฝากดูแลฉันด้วยนะ"

[นายมันแย่ที่สุด!]

และจากนั้นเวลาก็ได้ผ่านไปอีก 1 ปี

ในระหว่างเวลาที่ผ่านมานี้ยูอิลฮานก็ได้ฝึกฝนทุกๆสกิลของเขา ใช้ป้อมปราการลอยฟ้าฆ่ามอนสเตอร์บนโลก อาบน้ำด้วยเลือดที่เต็มไปด้วยพิษกับคำสาป

เนื่องจากเขาได้ฆ่ามอนสเตรอื?กๆชนิดที่อยู่บนโลกโดยไม่นอนหลับมันจะแปลกมากๆหากสกิลของเขาจะไม่พัฒนาขึ้นเลย เขาได้เชี่ยวชาญสกิลการต้านทานพิษขั้นสูง การต้านทานคำสาปขั้นสูง และการฟื้นฟูเหนือมนุษย์มาได้ตั้งนานแล้ว และสกิลอื่นๆอย่างยมทูตก็ใกล้จะเชี่ยวชาญแล้วเช่นกัน

ปัญหาเดียวอย่างที่เขาคาดเอาไว้เลยก็คือพรของเทพธิดาแห่งเพลิง เขาได้ใช้ประกายเพลิงตลอดในทุกๆการต่อสู้จัดการกับมอนสเตอร์แล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับพรในเร็วๆนี้เลยสักนิด

สำหรับยูอิลฮานที่ไม่รู้ในเงื่อนไขการได้รับพรแบบเจาะจงแล้ว เขาก็ได้แต่ใช้เพลิงในหลากหลายรูปแบบเท่าที่เป็นไปได้ และแน่นอนว่าเขาก็ยังได้พยายามใช้ประกายเพลิงกับอาร์ติแฟคและกับดักทุกชนิดด้วยความรู้ทางวิศวกรรมเวทย์ที่เขามี แต่ว่าไม่ว่าเขาจะดิ้นรนไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นสัญญาณของเงื่อนไขที่จะถูกเติมเต็มเลยสักนิดเดียว นี่คือเรื่องที่น่าผิดหวังเอามากๆ

"ตอนฉันได้รับพรของเทพแห่งช่างตีเหล็กมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?"

[ขอโทษด้วยนะ ฉันก็ไม่รู้เลยเหมือนกัน]

"ใช่ ฉันก็ไม่รู้สักนิด"

บันทึกของเทพไม่มีตัวตนอยู่จริงงั้นหรอ? หรือบางทีพวกนั้นอาจจะให้พรแค่กับคนที่สนใจโดยที่ไม่ต้องมีเงื่อนไขอะไรสักนิดหรือป่าวนะ? หากว่านี่คือเรื่องจริงเขาก็ได้วางแผนที่จะยอมแพ้ในเรื่องคลาส 4 และหาเส้นทางใหม่ในทันที

[ฉันคิดว่าพลังของเพลิงก็ได้อยู้เหนือกว่าระดับสูงไปแล้วนะ ปัญหาอยู่ตรงไหนกัน?]

ประกายเพลิงของเขาก็อยู่ที่เลเวล 99 ใกล้ที่จะเชี่ยวชาญแล้ว รวมไปถึงเพลิงนิรันดร์กับโลหิตมังกรก็ยังช่วยเสริมพลังไฟอีกด้วย ถ้ามันไม่ได้ผลถ้างั้นยังเหลืออะไรอีกที่เขาจำเป็นต้องทำ

ยูอิลฮานกระทั่งอยากจะเรียนเวทย์ไฟอื่นอีกต่อให้เขาจะไม่มีความคุ้นกับเวทมนตร์เลยก็ตาม แต่น่าเสียดายที่คนที่อยู่ข้างๆเขาคือเลียร่าไม่ใช่เอิลต้า

ยูอิลฮานได้หรี่ตามองเลียร่า เขาคิดว่าเธอได้ช่วยสนับสนุนเขาทางจิตใจ แต่จริงๆแล้วเธอกลับไม่ได้ช่วยในด้านอื่นเลย หากเป็นแบบนี้ต่อไปแม้แต่โอโรจิที่เป็นเพียงจิตวิญญาณยังช่วยเขามากกว่าเธอซะอีก

แต่เลียร่าที่รู้ถึงสายตานี้ได้มุ่ยหน้าขึ้น

[มองแบบนี้หมายความว่ายังไง? นายกำลังคิดอะไรที่หยาบคายอยู่งั้นสินะ?]

"ไม่ ฉันแค่กำลังคิดว่าเธอสวยมากๆ"

[จริงหรอ?]

สีหน้าของเลียร่าได้สดใสขึ้นมาในทันที ยูอิลฮานก็รู้สึกพูดไม่ออกกับรอยยิ้มที่ไร้ที่ดิของเธอทำให้เขารีบหันหน้าไปทางอืนทันที นี่ไม่ใช่แค่หลบสายตาเธอแต่เขาก็ทำเพื่อหามอนสเตอร์เช่นกัน

พรของเทพธิดาแห่งเพลิงคือเป้าหมายใหญ่ที่สุดและการล่ามอนสเตอร์ก็คือวัฏจักรชีวิตประจำวันของเขา หากว่าเขาพยายามถ้างั้นเขาก็จะไปถึงเป้าหมายในสักวัน ยูอิลฮานเชื่อแบบนี้และทำแบบนี้เสมอมา ในเวลานี้ก็ไม่ต่างกัน

[ฮิฮิ]

"อืมๆ"

เลียร่าได้เข้ามาคล้องแขนเขา แต่ยูอิลฮานได้มองไปด้านล่างทันทีที่สังเกตถึงบางอย่าง

"ความเร็วกำลังลดลง"

[ความเร็วอะไร?]

"ความเร็วที่มอนสเตอร์จะโผล่ออกมา"

[นี่มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกหรอ? นายจะได้ได้รับแรงกดดันน้อยลง]

"มันไม่ดีเลย ฉันยังเหลือสกิลอีกตั้งเยอะที่ต้องฝึก"

เลียร่าได้ถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อได้ยินแบบนี้ เธอทำได้แต่มองดูเขาอยู่ข้างๆเท่านั้น

[ฉันไม่คิดว่ามันจะแย่หรอกนะถ้าทำสิ่งต่างๆให้ช้าลงหน่อย... เฮ้อ แล้วนี่นายกำลังจะทำอะไรต่อล่ะ?]

"ดันเจี้ยนไงล่ะ ถึงฉันจะไม่ได้ยุ่งกับดันเจี้ยนเลยจนถึงตอนนี้ก็เพราะว่าฉันวุ่นวายกับการกวาดล้างมอนสเตอร์ด้านนอกมากพอแล้ว พวกตัวที่อยู่ในดันเจี้ยนมาหนึ่งปีมันต้องไม่ง่ายแน่นอน"

[งั้นนายจะเข้าไปในดันเจี้ยนงั้นหรอ? ถ้างั้นแล้วป้อมปราการลอยฟ้าล่ะ?]

"มันก็คงจะไม่ดีถ้าฉันไม่ใช่มันทำอะไรซักอย่าง งั้นก็..."

[งั้นก็?]

ในตอนนี้เองเลียร่าก็น่าจะรู้ตัวแล้ว ยูอิลฮานกำลังจะทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงอีกครั้งหนึ่ง

ยูอิลฮานได้พูดออกมา

"เลียร่า เธอเคยได้ยินคำว่า ‘ประตูหลัง(backdoor)' ไหม?"