ตอนที่ 243 ไม่ใช่คู่มือ 2

ทั้งกลุ่มวิ่งตามทางเดินคดเคี้ยวลงไป ลิฟต์ทางออกดูเหมือนจะถูกขัดขวาง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงบันไดฉุกเฉิน

ศัตรูมากันทุกทิศทางพยายามขวางทางพวกเขา หานเซี่ยววิ่งผ่านและทุกอย่างจากทักษะระยะประชิดเขาเพื่อจัดการศัตรู โดยปราศจากไวเปอร์ ซึ่งเป็นไพ่ตาย เขาสู้เหมือนนักฆ่า ทิ้งศพไว้เกลื่อนด้านหลัง

มีศัตรูอยู่สี่ประเภท กองทัพใหม่ ยอดมนุษย์ ผู้บริหารและผู้เล่น มีเพียงผู้บริหารถึงทำให้เขาช้าลงได้ ขณะที่อื่นๆโดยเฉพาะผู้เล่นจะถูกทุบตีในเสี้ยววินาที

ผู้เล่นกรูกันมาเป็นคลื่นและร้องระงม หานเซี่ยวคิดว่าหากมันดำเนินต่อไปเช่นนี้ เขาอาจทำให้ผู้เล่นใช้การคืนชีพของทั้งสัปดาห์หมดลง ซึ่งช่วยเยียวยาการติดเกมพวกเขาและให้พวกเขาไปมีเวลาทำการบ้านได้

ด้วยความที่ผู้เล่นไม่อาจคุกคามเขาได้มาก หานเซี่ยวจึงไม่อยากเสียเวลาไปคุยกับพวกเขา เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่อาจเปลี่ยนฝั่งได้

ไม่นาน ผู้เล่นก็ลังเลและหยุดวิ่งอย่างบ้าคลั่งเหมือนก่อนหน้า

แม้พวกเขาจะไม่กลัวตาย พวกเขาก็ยังไม่อยากเอาชีวิตไปทิ้งขว้างเล่นๆ พวกเขาตระหนักวง่ารางวัลภารกิจก็แค่บางสิ่งที่สามารถสร้างแรงจูงใจแต่ก็ไม่อาจแตะต้องได้ง่าย ด้วยระดับปัจจุบันพวกเขา การพยายามหยุดสัตว์ประหลาดดตนนี้นับเป็นเรื่องบ้าคลั่งโดยสิ้นเชิง

ความรู้สึกเหมือนมีของมาล่อแต่ก็แตะต้องไม่ได้ และหากยังฝืนทุรังต่อไปก็จะยิ่งทำให้ตัวเองขาดทุน

ในชั่วพริบตา ผู้เล่นก็พากันถอย ใครจะสนภารกิจเช่นนั้น?งานบ้าอะไรกัน?

ไม่ใช่แค่นั้น แต่เมื่อโจมตี หน้าต่างสถานะยังแสดงความสัมพันธ์กับNPCคนนี้ลดลงอีกด้วยว แต่ทว่า ไม่มีใครใส่ใจมันจริงๆ เพราะไม่มีใครรู้จักเขา

อิเล็คโทรลักกลืนน้ำลายอย่างประหม่า เขาจำได้ว่าหานเซี่ยวคือคนให้ภารกิจเขา แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นสัตรู นับประสาอะไรกับคนที่ทรงพลังขนาดนี้ ตอนนี้ อิเล็คโทรลักกำลังวิ่งตามเหล่าผู้บริหาร ทั้งหมดล้วนมีคำว่า’อันตรายถึงตาย’ติดอยู่ อิเล็คโทรลักกลัวมาก

บ้าจริง ทำไมพวกเขาถึงมีคำว่าอันตรายถึงตายอยู่เหมือนกัน?นี่มันบ้าไปแล้ว!

แล้วยังอันตรายถึงตายนั่น?ทำไมไม่พูดว่าคุณมาที่นี่เพื่อฆ่าคนเลยละ?

ผู้เล่นไม่อาจบ่นถึงความไม่ยุติธรรมได้

...

ผู้บริหารในสำนักงานใหญ่ไม่ได้อ่อนแอ แต่มันกลับดูน่าสมเพชต่อหน้าหานเซี่ยว เว้นแต่พวกเขาจะมีระดับ50เป็นอย่างน้อย พวกเขาไม่มีโอกาสถ่วงเวลาเขาได้เลย

ฮีล่าไม่ได้ช่วยแม้แต่ครั้งเดียวตลอดทาง ดังนั้นเธอจึงทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อปกป้องออโรร่าได้ หานเซี่ยวไร้เทียมทาน แต่ฮีล่าก็ตระหนักว่าพวกองค์กรต้นกำเนิดยังไม่รู้ถึงการทรยศของเธอ บางคนกลับร้องตะโกนให้เธอช่วยต้านทานสัตว์ประหลาดตนนี้

กล้องตามทางถูกหานเซี่ยวระเบิดและผู้นำองค์กรต้นกำเนิดก็ไม่รู้ว่าหานเซี่ยวและฮีล่าร่วมมือกันอยู่ ฮีล่าตระหนักว่านี่คือข้อได้เปรียบ!

เมื่อฮีล่ามองแผ่นหลังของหานเซี่ยว เธอก็คิด หรือนี่จะเป็นแผนของเขาทั้งหมด?เขาไม่ขอให้ฉันช่วยก็เพื่อการนี้?

ปัง!

…และผู้บริหารอีกคนก็ล้มกองแทบเท้าเขา หานเซี่ยวปาดเลือดบนหน้าและสูดหายใจลึก

เขาเองก็ไม่ได้สบายๆนัก ผู้บริหารบางคนมีพลังแปลกๆที่สามารถคุกคามเขาได้ แต่ทั้งพลังป้องกันและพลังชีวิตเขาก็สูงมาก ดังนั้นความเสียหายจึงแทบไม่ส่งผลอะไร ปัญหาคือพลังงานและค่าความแข็งแกร่งเขา ซึ่งได้ลดลงสูง แต่เขาก็ยังไม่คิดใช้ไวเปอร์

ภารกิจเลื่อนสายอาชีพเพิ่มเป็น27แต้มแล้ว และหานเซี่ยวก็พบว่าการฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งมีโอกาสมอบแต้มให้เขา2-3หน่วยเลยทีเดียว

“อีกแค่สองชั้น”หานเซี่ยวกล่าว

“ระวังตัวด้วย นี่ก็แค่พวกปลายแถว กองกำลังหลักยังมาไม่ถึง”

สีหน้าฮีล่าตึงเครียดเพราะรู้ว่าผู้นำได้ระดมกำลังคนมามากแค่ไหน ถึงแม้หานเซี่ยวจะแข็งแกร่ง เขาก็ไม่มีทางจัดการได้ทั้งกองทัพด้วยตัวคนเดียว

ฮีล่ายังพิจารณาถึงพวกซุ่มโจมตี และหูฟังเธอก็ยังเชื่อมต่อ แต่ทว่า จำนวนของศัตรูก็มีสูงมากและเธอก็ไม่อาจจับใจความอะไรได้มากนักจากเสียงซ้อนทับหลายเสียง

พวกเขาต้องฉลาดหากอยากหลบหนีออกไปจากที่นี่

ในเวลานั้น ฮีล่าก็คิดแผนที่จะรับประกันความปลอดภัยของเธอและน้องสาวแต่อาจทำให้หานเซี่ยวตกอยู่ในอันตราย เธอกัดริมฝีปากก่อนตัดสินใจพูดขึ้น“ฉันมีความคิด”

หานเซี่ยวตอบกลับทันที“แยกกันไป และฉันจะเป็นเหยื่อล่อ”

ดวงตาของฮีล่าเบิกกว้าง และเต็มไปด้วยความตกใจ“นายรู้ได้ยังไง?”

“ฉันเดา”หานเซี่ยวตอบ จากชั่ววินาทีที่ฮีล่าปรากฏ เขาก็ได้คิดแผนคร่าวๆขึ้นมาแล้ว ซึ่งทำให้เขามุ่งเน้นการทำลายกล้องวงจรปิดทั้งหมด มันเพื่อไม่ให้องค์กรต้นกำเนิดรู้ว่าฮีล่าทรยศ

ฮีล่าสามารถใช้ตำแหน่งเธอในฐานะผู้บริหารระดับสูงเพื่อหลบหนีได้ง่ายๆ ส่วนหานเซี่ยวก็ต้องดึงดูดความสนใจ

อย่างไรก็ตาม นี่ก็หมายถึงการเองตัวเองไปเสี่ยงอันตรายอีกด้วย ฮีล่าไม่เคยคิดว่าหานเซี่ยวจะเสนอแผนนี้ด้วยตัวเอง

“แยกกันไปนะดีแล้ว บอกเส้นทางลับมาให้ฉัน และฉันจะตามเธอไปหลังเบี่ยงเบนความสนใจได้”

ฮีล่าตกใจ

พวกเขาไม่มีเหตุผลให้เชื่อใจกัน แต่หานเซี่ยวก็ยังให้ทางเลือกเธอ เธอไม่อาจเข้าใจความคิดเขาได้เลย

เขาไม่กลัวว่าฉันจะให้ตำแหน่งผิดๆงั้นหรอ?อย่างไรก็ตาม ความคิดนี้กลับเริ่มครอบงำเธอและไม่ยอมหายไป

ให้ตำแหน่งอื่นเขาไป ปล่อยให้เขาถูกองค์กรต้นกำเนิดล้อมและซื้อเวลาให้มากขึ้น

มันราวกับเป็นเสียงของด้านมืดในใจเธอ

เพื่อออโรร่า ฉันจะต้องทำทุกอย่างให้เธอพ้นจากอันตราย

ฮีล่มลดสายตาลง ลูบหัวออโรร่าผ่านกระเป๋าและรู้สึกถึงร่างกายบอบบางที่สั่นเล็กน้อย

“ห้องH-418 อิฐก้อนที่4บนพื้นจากซ้ายมือคือทางเข้า”

“เข้าใจแล้ว”หานเซี่ยวหัวเราะ ไม่สงสัยคำพูดเธอเลยขณะลูบกระเป๋าออโรร่าอย่างอ่อนโยน“ไป”

ฮีล่ามองหานเซี่ยวเป็นครั้งสุดท้าย พยายามจำภาพเขาลงความทรงจำเธอก่อนหมุนตัวและออกวิ่งไป กลัวจะเสียเวลาไปแม้แต่วินาทีเดียว

หานเซี่ยววิ่งตรงไปอีกฝั่ง เขาหยิบระเบิดรูปทรงต่างๆออกมาและติดพวกมันลงบนกำแพงตามทาง

เนื่องจากเขากำลังรับหน้าที่ดึงดูด เขาก็ต้องทำให้มันยิ่งใหญ่

บูม!

เสียงของระเบิดดังทีละลูก ตามด้วยคลื่นความร้อนที่กระจายไปทั่ว

ทั่วสำนักงานใหญ่สั่นสะเทือน แม้ความเสียหายจริงจะไม่ถือว่ามาก แต่แรงสั่นสะเทือนก็ยังรู้สึกได้ แม้จะไม่มีกล้องวงจรปิด ใครก็บอกได้ว่าหานเซี่ยวอยู่ไหนตามแรงระเบิด

กองทหารจำนวนมากรีบเปลี่ยนทิศทางและตรงไปทางเขา

“แค่รอให้ฉันไปฆ่าแกด้วยมือฉันเอง”

ผู้นำตัวสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ

....

หานเซี่ยวฮัมเพลงและแม้จะรู้ว่ากองทัพศัตรูกำลังใกล้เข้ามา เขาก็ทำตัวเหมือนเดินเล่นเพราะรู้ว่าพวกเขากำลังเดินมาหากับดักเขา

หลังเดินเข้ามุม เขาก็เห็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยทหาร ยอดมนุษย์ทุกคนพร้อมอุปกรณ์ครบมือ อย่างน้อย20คน พวกเขาเหมือนกำแพงที่ขวางเส้นทางหานเซี่ยว

คนที่ยืนด้านหน้าตัวใหญ่กว่าคนอื่น ร่างกายทุกส่วนเขานอกจากใบหน้าดูเหมือนทำจากโลหะ นี่คือวัตถุทดลองหมายเลข1

“ซีโร่ แกยังจำฉันได้ไหม?”หมายเลข1กล่าวผ่านรอดไรฟัน น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความชิงชัง“แกฆ่าฉัน”

“ฉันกลายเป็นสัตว์ประหลาด พลังทั้งหมดนี้มีไว้เพื่อบดขยี้แก!”

“ฉันจะหักแขนขาแกเหมือนที่แกทำกับฉัน!”

หมายเลข1คำรามและออกแรงถีบตัว พลังระเบิดจากเครื่องกลภายในร่างเขาและพื้นด้านใต้เขาก็สั่นสะเทือน หมายเลข1ระเบิดตัวเหมือนกระสุน บินตรงไปหาหานเซี่ยวด้วยร่างกายใหญ่โต

จิตสังหารอัดแน่นในดวงตาหมายเลข1 เขาอยากเจอศัตรูคู่แค้นเขามานานแล้ว

ในวินาทีสุดท้าย หานเซี่ยวกลับก้าวไปด้านข้าง หลบการโจมตี จากนั้นก็ยื่นมือออกไปคว้าหมายเลข1 ทุ่มเขาลงกับพื้น จากนั้นก็ปล่อยพลังแม่เหล็กเจาะผ่านการป้องกันของหมายเลข1

หมายเลข1ไม่รู้สึกถึงแขนขวาเขาอีก และร่างซีกขวาของเขาก็เริ่มพังทีละส่วนจนท้ายที่สุด เศษอะไหล่ก็ปลิวว่อนออกมา

การออกแบบของหมายเลข1เหมือนกับแขนกลน้ำหนักเบาเขามาก หานเซี่ยวเพิ่งเรียนรู้’การเชื่อมต่อประสาท’ได้ไม่นาน และในฐานะช่างกลวงแหวนแม่เหล็ก เขาสามารถประกอบหรือถอดอุปกรณ์ได้ง่ายๆ

ดังนั้น สุดยอดทหารเหล่านี้จึงไม่ต่างอะไรกับเศษเหล็กต่อหน้าหานเซี่ยว

หมายเลข1ผู้สูญเสียสมดุลจ้องมองร่างซีกขวาเขา เขาไม่อาจบอกได้ว่าก่อนหน้าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ในที่สุดเขาก็ได้สติ ความโกรธเขาหวนคืนมาและเขาก็ยันตัวขึ้นยืนอีกครั้ง

“ฉันต้องเสียทุกอย่างไปเพื่อพลังนี้ แกคิดว่าแกเป็นใครกันถึงมาทำกับฉันแบบนี้!”

หลังเห็นว่าเขาคำรามเหมือนคนบ้า หานเซี่ยวก็ตัดสินใจถอดแขนอีกข้างรวมถึงขาเขาเช่นกัน

เมื่อยอดมนุษย์คนอื่นพุ่งมา หานเซี่ยวก็ร่ายรำรอบพวกเขาและแขนขาก็กระจายไปทั่วสถานที่

ในไม่ช้า หานเซี่ยวก็กลายเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ท่ามกลางแขนขาและเศษอะไหล่ นี่ไม่ต่างอะไรกับหนังสยองขวัญ

หมายเลข1แหงนหน้ามองเพดาน ความเกลียดชังเขียนทั่วใบหน้าเขา มันเต็มไปด้วยคำถามว่าทำไมเขาถึงแพ้

หานเซี่ยวอยากถามมาสักพักแล้วว่า...ไอหมอนี่เป็นใคร?

หานเซี่ยวจำไม่ได้ว่ามันคือหมายเลข1เพราะรูปลักษณ์มันต่างกันมาก ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับเขา หมายเลข1ได้ตายไปแล้ว

“เราเคยพบกันด้วยงั้นหรอ?”หานเซี่ยวถามอย่างสับสน

“แกจะไม่รู้จักฉันได้ยังไง?!”หมายเลข1โกรธ“ฉันคือศัตรูคู่แค้นของแก!”

คู่แค้น?ไอหัวเหล็กนี่เป็นใคร?

หานเซี่ยวสบถ และหูเขาก็เริ่มเจ็บจากเสียงร้องของหมายเลข1 ดังนั้นเขาจึงหยิบแขนบนพื้นฟาดหน้าหมายเลข1

มันช่วยให้เงียบขึ้นเยอะ

ปากของหมายเลข1ฉาบลงกับพื้นและทำได้แค่ส่งเสียงแผ่วเบา เขาโกรธ แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ยกเว้นจ้องมองหานเซี่ยวด้วยหางตา

ไม่นาน เสียงของกล้องรักษาความปลอดภัยก็ดังขึ้นอีกครั้ง