ตอนที่แล้ว79 สุนัขที่โศกเศร้า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป81 ยาสมุนไพรถูกปรุงโดยมนุษย์

80 โรคประหลาด


80 โรคประหลาด

 

หวังเย้าเริ่มอ่านข้อมูลการรักษาที่เทียนหยวนถูนำมาให้ในทันที

 

ในเอกสารนั้นมีข้อมูลที่ละเอียดมาก มันมีทั้งการรักษาของแพทย์ตะวันตกและยาสมุนไพรจีน

 

โรคที่ผู้ป่วยเป็นนั้นแปลกประหลาด ด้วยอาการที่มีหลากหลายแบบ แต่หวังเย้าก็หาจุดสำคัญของโรคได้จากการเปรียบเทียบกับข้อมูลของระบบ

 

ผู้ป่วยขาดพลังหยาง เป็นเหตุให้เกิดความไม่สมดุลของหยินและหยางขึ้น

 

แม้แต่ในช่วงที่ร้อนที่สุดของทุกปี เธอก็ยังคงสั่นด้วยความหนาวตลอดเวลา และมันยิ่งแย่ลงเมื่ออยู่ในฤดูหนาว ในหนึ่งปีนั้นเธออยู่แต่ในบ้านไม่ต่ำกว่า 300 วัน

 

เธอเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว และสุขภาพของเธอก็แย่ลงเรื่อยๆ

 

หวังเย้าต้องการเจอตัวคนไข้เพื่อที่จะได้วินิจฉัยโรคให้แม่นยำมากขึ้น เพราะแค่อ่านจากเอกสารการรักษานั้นมันไม่เพียงพอ เขาไม่ใช่มือใหม่เกี่ยวกับการแพทย์อีกต่อไป เขามีความเข้าใจในการหาสาเหตุของโรคผ่านการจับชีพจร เขาต้องการที่จะใช่มันกับตัวผู้ป่วย

 

หลังจากที่อ่านเอกสารเรียบร้อยแล้ว หวังเย้าก็ได้คิดขั้นตอนการรักษาแบบพื้นฐานออกมา

 

ผู้ป่วยนั้นมีสุขภาพที่แย่มาก เขาต้องเพิ่มความแข็งแรงของระบบภูมิคุ้มกันของเธอเป็นอันดับแรก ซุปเป่ยหยวนน่าจะเหมาะ

 

มีเพียงเรื่องเดียวก็คือชานจิงและกุยหยวนนั้นเติบโตได้ช้ามาก จากลักษณะของลำต้นและใบนั้น หวังเย้าก็รู้ว่ารากของมันยังไม่พร้อม

 

แต่เขาก็ไม่มีคะแนนมากพอที่จะใช้ซื้อสมุนไพรรากจากในร้านค้าของระบบได้

 

ฉันจะทำยังไงดี?

 

หวังเย้าหันไปมองสมุนไพรที่ถูกปกคลุกไปด้วยหิมะ

 

สมุนไพรทั่วไปนั้นเติบโตอย่างรวดเร็วด้วยผลของน้ำแร่โบราณ สมุนไพรห้าอย่างที่หวังเย้าได้ปลูกเอาไว้นั้นก็พร้อมที่จะใช้ได้แล้ว ก่อนหน้านั้นเขาเคยลองนำสมุนไพรธรรมดาไปแลกเพื่อให้ได้คะแนนมา แต่เขาก็ต้องใช้สมุนไพรในปริมาณที่สูงมาเพื่อแลกคะแนนมา

 

ฉันสามารถเอาสมุนไพรไปแลกได้ ถ้าฉันคิดหาทางอื่นไม่ออกแล้ว

 

แต่เขาก็ยังไม่ได้ทำในทันที เขาต้องคิดให้รอบคอบก่อน

 

หลังจากที่คิดมาทั้งวัน หวังเย้าก็ยังคิดหาทางอื่นไม่ออก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจนำสมุนไพรของเขาแลกกับคะแนน

 

ซุปเป่ยหยวนนั้นสามารถช่วยให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นได้ มันไม่มีผลเสียต่อร่างกาย

 

หวังเย้าได้ขุดเอาสมุนไพรรากบางตัวขึ้นมาในตอนกลางวัน

 

พื้นดินแข็งราวกับหินเพราะความหนาวเย็นของฤดูหนาว หวังเย้าต้องใช้ความพยายามมากขึ้นเพื่อขุดสมุนไพรขึ้นมา

 

โชคดีที่หวังเย้าไม่ได้รีบมาก เขาจึงค่อยๆขุดขึ้นมาทีละต้นและปรับหน้าดินให้เรียบหลังจากที่ขุดเสร็จแล้ว

 

จากนั้น หวังเย้าก็ได้โทรบอกเทียนหยวนถูถึงแผนการรักษาที่เขาวางเอาไว้ เขาตั้งใจที่จะปรุงยาให้กับคนไข้ให้เป็นไปตามสเต็บของอาการ เทียนหยวนถูยินดีมากเมื่อได้ยิน

 

หวังเย้าใช้เวลาสามวันในการเก็บเกี่ยวสมุนไพรให้เพียงพอกับการแลก ชานจิงและกุยหยวน ตอนนี้เหลือเพียงเตรียมสมุนไพรสำหรับทำซุปเป่ยหยวนให้ครบเท่านั้น

 

เขาไม่เหลือสมุนไพรเก็บเอาไว้เลย

 

ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเข้าเมืองอีกแล้ว

 

เข้าใกล้ช่วงเวลาของปีใหม่จีนเข้าไปทุกที คนหนุ่มสาวที่ทำงานอยู่ข้างนอกก็พากันกลับมาที่หมู่บ้าน ภายในหมู่บ้านเริ่มมีชีวิตชีวามากขึ้น ทุกคนรู้สึกได้ว่าช่วงเวลาแห่งการเฉลิมฉลองได้ใกล้เข้ามาแล้ว

 

รถของหวังเย้านั้นซ่อมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางผู้จัดการร้าน4sได้ให้พนักงานของทางร้านขับรถมาให้หวังเย้าที่ในเมือง หวังเย้าได้ไปรับรถของเขาและซื้อสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับทำซุปเป่ยหยวน แต่คุณภาพของสมุนไพรที่ได้นั้นไม่สามารถเทียบกับสมุนไพรที่เหอฉีเชิงเคยจัดหาให้ได้เลย มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากที่จะต้องนำสมุนไพรคุณภาพต่ำมาใช้กับสมุนไพรราก

 

หวังเย้าสอบถามพนักงานร้านหากพวกเขาสามารถหาสมุนไพรที่มีคุณภาพดีกว่านี้มาได้ พนักงานร้านตอบว่า พวกเขาสามารถหามาได้แต่ต้องใช้เวลา หวังเย้าจึงได้วางมัดจำเอาไว้สำหรับจองสมุนไพรคุณภาพดีกว่านี้

 

เขาได้ขอให้พนักงานร้านเตรียมสมุนไพรป่าให้หากเป็นไปได้ ซึ่งเป็นคำขอพิเศษ

 

เขายังต้องการสมุนไพรทั้งหมดให้ได้ภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์

 

“ปล่อยให้ผมจัดการเอง ผมจะเตรียมสมุนไพรให้พร้อมเมื่อคุณมาถึง” พนักงานพูด ความจริง ลูกค้าแบบหวังเย้านั้นมักจะได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากทางร้าน เพราะมันทำให้ทางร้านได้กำไรจากการขายสมุนไพรป่าจากพวกเขาเป็นเงินจำนวนมาก

 

เช่น มีโสมป่าอยู่ 8 ชนิด ซึ่งมันยากมากที่จะจำแนกออกจากกันได้ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในบางครั้งก็ยังไม่สามารถบอกความแตกต่างของพวกมันได้ ยิ่งมือสมัครเล่นแบบหวังเย้ายิ่งเป็นไปได้ยาก

 

หลังจากที่ออกมาจากร้านขายสมุนไพรแล้ว หวังเย้าได้ไปซื้อเสื้อผ้าให้พ่อแม่ของเขาและข้าวของสำหรับปีใหม่จีนในห้าง ยังมีบุหรี่และไวน์เหลืออยู่ที่บ้าน รวมทั้งของที่เทียนหยวนถูได้ให้มาด้วย

 

“ทำไมถึงซื้อของมาเยอะแยะแบบนี้? อีกไม่กี่วันแม่ก็จะเข้าเมืองไปซื้อของเหมือนกัน”จางซิวหยิงแกล้งทำเป็นบ่นเมื่อเห็นว่าหวังเย้าซื้อของสำหรับจัดงานปีใหม่มามากมาย แต่ความจริงแล้วเธอนั้นดีใจมากที่ได้เจอลูกชายของเธอ

 

หวังเย้ากลับขึ้นไปบนเนินเขาหลังจากที่อยู่ที่บ้านไม่นาน

 

ด้านนอกนั้นพระอาทิตย์ส่องสว่าง แต่มันก็ยังไม่ร้อนพอที่จะละลายหิมะได้เร็ว

 

ต้นไม้ที่ปลูกเอาไว้ใบของมันเริ่มใหญ่ขึ้น ลำต้นของมันก็สูงขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น

 

เด็กน้อยโตเร็วๆนะ เมื่อพวกแกโตขึ้นค่ายกลห้าแถว(องค์ประกอบห้าเส้น เปลี่ยนเป็นค่ายกลห้าแถว) ก็จะมีพลังมากขึ้น

 

หวังเย้าเข้าไปในกระท่อมและนำสมุนไพรที่เขาซื้อมาจากร้านในเมืองออกมา เขาได้รับความรู้มาจากระบบแล้ว ดังนั้นเขาจึงจำสมุนไพรได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว

 

ไม่มีสมุนไพรตัวไหนเลยที่เป็นสมุนไพรป่า และคุณภาพก็ต่ำมาก

 

สมุนไพรนั้นแพงเกินจริง แต่เขาก็ไม่สามารถหาร้านที่ดีกว่านี้ได้แล้ว ร้านขายสมุนไพรที่เขามักจะไปนั้น ถือว่าเป็นร้านที่ใหญ่ที่สุดในเมืองและมีสมุนไพรหลากหลายชนิด และราคาของสมุนไพรก็ถูกกว่าร้านขนาดเล็กอีกร้านมาก

 

ฉันควรจะรอใช้สมุนไพรป่าที่สั่งไว้ดีกว่า หวังเย้าวางสมุนไพรเอาไว้

 

เขาไม่อยากจะให้สมุนไพรรากนั้นต้องเสียเปล่า ยิ่งหวังเย้าเข้าใจเรื่องสมุนไพรมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งให้ความสำคัญกับสมุนไพรรากมากยิ่งขึ้น สมุนไพรธรรมดาทั่วไปไม่สามารถเทียบกับสมุนไพรรากได้เลย

 

สามวันต่อมา เขาได้รับสายจากร้านขายสมุนไพรว่าสมุนไพรที่เขาสั่งไว้มาถึงแล้ว

 

หวังเย้าขับรถเข้าไปในเมืองหลังจากที่บอกแม่ของเขาเรียบร้อยแล้ว คนที่ต้อนรับหวังเย้านั้นไม่ใช่พนักงานที่เขาเจอทุกครั้ง แต่เป็นคุณหลี่ซึ่งเป็นผู้จัดการของร้าน คุณหลี่นั้นมีดวงตาที่เรียวเล็กแต่เต็มไปด้วยการคิดคำนวน เขามีรอยยิ้มอยู่เต็มใบหน้า เห็นได้ชัดเจนว่าเขานั้นเป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง

 

คุณหลี่ยังไม่ได้เอาสมุนไพรออกมา แต่เขาเชิญหวังเย้าไปที่ห้องประชุมเพื่อดื่มชาแทน

 

“ผู้จัดการหลี่ ไม่ต้องสนใจเรื่องชาหรอก ผมมาที่นี่แค่ต้องการสมุนไพรที่ผมได้สั่งเอาไว้เท่านั้น” หวังเย้าพูด

 

“ไม่เป็นไรๆ ดื่มชากันก่อน มันต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะได้สมุนไพรทั้งหมดที่คุณต้องการ แล้วก็ไม่ง่ายเลยที่จะได้สมุนไพรป่ามา” คุณหลี่ถอนหายใจ

 

“ผมต้องขอบคุณในความพยายามของคุณมากนะครับ” หวังเย้าพูดด้วยรอยยิ้ม

 

นักธุรกิจสนใจแต่เพียงกำไรเท่านั้น และคุณหลี่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ฉันหวังว่าสมุนไพรที่สั่งมาจะไม่มีปัญหาอะไรนะ หวังเย้าคิด

 

หลังจากที่พูดคุยกับหวังเย้าได้สักพัก ผู้จัดการหลี่ก็ได้ให้พนักงานนำสมุนไพรออกมาวางไว้บนโต๊ะ

 

ความจริงแล้วผู้จัดการหลี่ไม่จำเป็นที่จะต้องจุกจิกกับเรื่องของสมุนไพรเลย แต่เขาคิดว่าหวังเย้านั้นอาจจะกลายมาเป็นหนึ่งในลูกค้ารายใหญ่ของทางร้าน และตัวสมุนไพรเองก็มีปัญหานิดหน่อยด้วย เขาไม่ต้องการให้มีอะไรผิดพลาด ดังนั้นเขาจึงมาต้อนรับหวังเย้าด้วยตัวเอง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด