GE179 หลับนอนกับเจ้า [ฟรี]
แต้มกว่า 640,000 แต้ม ทำให้หนิงฝานกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงของเขาจูซาน
หานหยุนสีหน้าแปรเปลี่ยนอัปลักษณ์ มันได้แต้ม 590,000 ซึ่งน้อยกว่าหนิงฝาน
“เห้อ… ข้าสู้ไม่ไหว… ซัวหมิงทรงพลังจริงๆ!”
เรื่องที่ซัวหมิงบาดเจ็บ ไม่สามารถเข้าร่วมศึกตัดสินได้ ทำให้ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากเศร้าใจ
“หากผู้อาวุโสซัวหมิงไม่บาดเจ็บ ท่านคงโดดเด่นในศึกตัดสินแน่...”
คำกล่าวของผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ ทำให้ชู่ซวนเชียนสื่อเป็นห่วงหนิงฝาน
หนิงฝานบาดเจ็บ ทำให้ไม่อาจเข้าร่วมสงคราม
ภายในอาคารที่สร้างจากหยก… นางอยู่ภายในนี้หลายวัน เมื่อแน่ใจว่าหนิงฝานไม่เป็นอะไร นางก็วางใจ
ในระหว่างที่หนิงฝานฝึกฝน นางก็ออกไปป้องกันเมือง แม้แต้มที่นางได้ยามนี้จะเพียงพอให้ใช้ข่ายอาคมเคลื่อนย้าย แต่นางยังคงเก็บแต้มต่อไป เพื่อจะได้เอาส่วนที่เหลือไปแลกเป็นหยกสวรรค์ให้หนิงฝาน
ตำหนักที่สร้างจากหยกแห่งนี้เป็นของแม่ทัพ 6 หู่หยาน แต่มันยกให้หนิงฝานใช่รักษาตัว
เหตุที่มันใจกว้างกับหนิงฝาน เพราะหนิงฝานหักหน้าหยุนขวาง แก้แค้นให้มัน
หนิงฝานรับอาคารแห่งนี้มาอย่างมีความสุข เขาใช้มันเพื่อรักษาตัวและถอนปราณอสูรในโลหะดาราโบราณออก อาคารหยกแห่งนี้นับว่าเหมาะมาก
อาคารแห่งนี้มีด้วยกัน 9 ชั้น เป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นเพื่อเก็บตัวฝึกฝนของผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่ม แต่ละชั้นจะมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย ทั้งสำหรับการหลอมสร้างสมบัติ สำหรับการปรุงโอสถ และอื่นๆ นั่นทำให้หนิงฝานพึงพอใจอย่างที่สุด ที่สำคัญ ภายนอกตำหนักยังมีข่ายอาคมในระดับดวงจิตแรกเริ่มขึ้นสูงสุดคุ้มกัน
ผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มแต่ละคนมีความลับเป็นของตน อาคารแห่งนี้ป้องกันสัมผัสเทพเจ้ามาภายในได้ ต่อให้เป็นสัมผัสเทพของท่านเสวี่ย หรือผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้นคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถใช้สัมผัสเทพผ่านเข้ามาได้
บนชั้น 7… หนิงฝานนำโลหะดาราโบราณออกมาพร้อมกับสมุนไพรพันปี จากนั้นเริ่มถอนปราณอสูรออกจากโลหะดารา...
กล่าวย้อนถึงการดูดซับแก่นโลหิตอสูรก่อนหน้า
ปราณอสูรและโลหิตอสูรภายในร่างของหนิงฝานยกระดับ
โลหิตอสูรที่ได้จากอสูรในขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มที่เขาสังหาร กลั่นให้เป็นแก่นโลหิตได้ยากมาก
พลังของอสูรที่อยู่ภายในโลหิตนั้นมีการต่อต้านการถูกดูดซับที่รุนแรง ทำให้หนิงฝานต้องดูดซับด้วยความระมัดระวัง
ด้วยความที่อสูรที่หนิงฝานสังหารอยู่ในขอบเขตดวงจิตแรกเริ่ม การกลั่นโลหิตของมันให้เหลือเพียงแก่นโลหิตที่พร้อมดูดซับ ทำได้ยาก
หลังจากใช้วิชาอสูรในการกลั่น แก่นโลหิตหยกแรกก็ปรากฏ หนิงฝานใช้เวลา 10 วันในการดูดซับ
เมื่อผ่านไป 10 วัน แก่นโลหิตหยกแรกหมดลง ปราณอสูรของเขาทะลวงขอบเขตประสานวิญญาณขั้นกลาง
เมื่อแก่นโลหิตหยดที่ 2 ปรากฏจากการกลั่นหลังจากดูดซับหยดแรกเสร็จ หนิงฝานก็ดูดซับต่อ
ผ่านไป 13 วัน ปราณอสูรของเขาบรรลุขอบเขตประสานวิญญาณขั้นสูง
โลหิตอสูรที่ไหลเวียนภายในร่างเริ่มเหลือน้อย เพียงพอให้กลั่นออกมาเป็นแก่นโลหิตเพียง 1 หยดเท่านั้น
เมื่อกลั่นและดูดซับแก่นโลหิตที่ 3 หมด ปราณอสูรของหนิงฝานก็บรรลุถึงขอบเขตประสานวิญญาณขั้นสูงสุด หรือกึ่งแก่นทองคำ
เดิมทีปราณของหนิงฝานอยู่ในขอบเขตประสานวิญญาณขั้นสูงสุด เมื่อปราณอสูรบรรลุในระดับเดียวกับปราณดั้งเดิม มันจึงผสานรวมเข้าด้วยกัน เพื่อรอทะลวงขอบเขตแก่นทองคำ
หากหนิงฝานผสานปราณอสูรและปราณดั้งเดิม จะทำให้ปราณของเขามีอานุภาพเทียบเท่าปราณของผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นต้น แต่ก็ไม่ห่างจากปราณของผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นกลางมากนัก...
“ช่างเป็นโลหิตอสูรที่ทรงพลัง”
กลิ่นอายของปราณอสูรปรากฏ สีหน้าของหนิงฝานดูเปลี่ยนไป
ในระหว่างช่วงพักรักษาตัวที่ผ่าน หนิงฝานถอนปราณอสูรออกจากโลหะดาราโบราณได้ทั้งหมด เขาแสดงสีหน้าพึงพอใจและเก็บโลหะไป
เมื่อหนิงฝานลงจากอาคารหยก เขาพบสตรีที่งดงามนางหนึ่ง สองเท้าเปลือยเปล่า ยืนท่ามกลางพิรุณโปรยปราย ด้วยร่มกระดาษคันหนึ่ง ราวกับนางคนผู้หนึ่งมานานแล้ว
หนิงฝานประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“แม่นางหยุนรอข้า… ท่านมีเรื่องอันใดกับข้า?”
“อืม… ข้าอยากพูดคุยกับเจ้า”
นางจ้องมองหนิงฝาน ปราณอสูรที่ยังแผ่ออกจากร่างของเขา ทำให้นางประหลาดใจ
เหตุใดหนิงฝานฝึกฝนปราณอสูร… หานหยวนจี๋มีเส้นลมปราณปีศาจโบราณไม่ใช่หรือ?
นางไม่ถึง แต่เรื่องที่น่าประหลาดใจของหนิงฝานก็มีมากมายเป็นเรื่องธรรมดา แม้จะกล่าวว่ามีเส้นลมปราณปีศาจ แต่เหตุใดหนิงฝานถึงได้ครอบครองดาราอัสนี...
ยามนี้ ดวงตาของหนิงฝานเป็นประกาย ปราณอสูรแผ่ออกจากร่าง ทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
“มีอะไรเหรอ? หน้ามีอะไรติดอยู่หรือเปล่า?”
“เปล่า… ข้ารู้สึกว่าเจ้าเหมือนกับสหายที่ข้ารู้จัก...” นางเดินเข้าไปในอาคารหยก
“อืม… โลกใบนี้มีผู้เชี่ยวชาญนับพันล้านคน การที่ได้พบคนที่คล้ายกันย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก”
หนิงฝานพานางไปโต๊ะรับแขก พับแขนเสื้อ รินน้ำชาให้
หนิงฝานใช้ปราณกระตุ้น ทำให้น้ำชาอุ่นและส่งกลิ่นหอม
“นั่งลงก่อนเถอะ… ชานี้ถือว่าแทนคำขอโทษของข้า ในสิ่งที่ข้าเคยล่วงเกินท่านไป และขอบคุณที่ท่านยังใจกว้างกับข้า”
“ใจกว้าง? ข้าก็อยากทำแบบนั้น แต่สิ่งที่เจ้าทำกับข้าในอดีตเป็นเรื่องร้ายแรง มันฝังลึกลงไปในใจของข้า ทำให้จิตใจของข้าไม่สงบ...”
นางยกชาจิบอย่างผ่อนคลาย
จากกลิ่นหอมของชา ทำให้รู้ว่าเป็นชาที่ไม่ธรรมดา อย่างน้อยต้องมีสมุนไพรพันปีเป็นส่วนผสม… นับว่าหนิงฝานหรูหราฟุ่มเฟือยมาก
เมื่อได้จิบชา นางไม่อยากวางแก้ว แต่ในขณะนั้น นางกลับนึกถึงบางสิ่ง จึงหยุดดื่มและจ้องมองหนิงฝาน
“เจ้าคงไม่ได้วางยาเสน่ห์ลงในชานี้ใช่มั้ย?”
“นี่ข้าดูเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? หากข้าต้องการท่านจริง แค่ดรรชนีคลายหยินก็ทำให้ท่านไร้ทางสู้แล้ว”
“เจ้ากล้าเหรอ?” นางโกรธ กระทั่งทำถ้วยชาหลุดมือแตก
ชาถ้วยนี้แพงมาก แต่หากจะให้นางขอโทษที่ทำชาหก คงไม่มีวัน
เพราะยามนี้นางเริ่มกังวล
ยิ่งหนิงฝานนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ห่าง ยิ่งทำให้นางเป็นกังวลมากขึ้น
หนิงฝานทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนใจ รินน้ำชาให้นางใหม่
เขาเดาว่าการที่นางมาหา อาจเป็นเพราะนางไม่สบายใจ
ดูเหมือนการกระทำของเขาในวันนั้น จะส่งผลกับนางมาจนถึงทุกวันนี้
“ดื่มชาก่อนเถอะ ข้าไม่ได้ใส่อะไรเข้าไปทั้งนั้นแหละ...”
“อืม...” นางยกถ้วยชา เมื่อจิบชา นางก็สดชื่น
สมแล้วที่เป็นชาชงด้วยสมุนไพรพันปี แม้เป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่ม ก็ยากที่จะหาผู้ที่หรูหราฟุ้มเฟือยเหมือนหนิงฝานไม่ได้
“ที่ท่านมา เพราะอยากให้ข้าช่วยคลายความกังวลใจใช่หรือไม่?”
“ใช่! แต่ข้าไม่ได้มาเพื่อขอร้อง แต่มาเพื่อสั่ง! ถือเป็นการชดเชยที่เจ้าล่วงเกินข้า”
“ใจเย็นๆก่อน… ท่านต้องการให้ข้าช่วยยังไง?”
“นอนกับข้า...”
“เอ่อ… ปราณหยางแรกเริ่มของข้าไม่มีแล้ว เพราะถูกสตรีหลายคนช่วงชิงไป… แต่หากแม่นางคิดว่ามันจะคลายความกังวลได้… ย่อมไม่จำเป็น”
หนิงฝานวางถ้วยชา สีหน้าดูแปลกไป
หรือนางจะมาเสนอตัวให้หนิงฝานถึงที่?
หากเป็นก่อนหน้านี้ หนิงฝานคงไม่ลังเล แต่ยามนี้ หนิงฝานไม่กล้าครอบครองนาง เพราะนางเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นกลาง
แม้จะทำให้นางเป็นกระถางขัดเกลาได้ แต่ด้วยระดับของนางที่ห่างจากหนิงฝานมาก หากเขาดูดซับพลัง เขาอาจต้องทะลวงขอบเขตแก่นทองคำทันทีโดยไม่อาจรั้งรอ
“หากท่านต้องการร่วมรักความความกังวล ให้มาหาข้าวันหน้าเถอะ...”
“ฮึ่ม! เจ้ามันไร้ยางอายสิ้นดี!”
ใบหน้าของนางแดงก่ำ
นางแค่อยากหลับนอน ไม่ได้อยากร่วมรัก เหตุใดหนิงฝานถึงกล่าววาจาไร้ยางอายเช่นนั้น
“ข้าหมายถึงแค่หลับนอน ไม่ใช่ร่วมรัก ข้ามีวิชานิทรา ที่จะนำเจ้าเข้าสู่ความฝันของข้า เพื่อตัดความกังวลภายใน”
“ที่แท้เป็นเช่นนั้น...”
“ย่อมได้ การได้ร่วมหลับนอนกับสตรีที่งดงาม แม้ไม่ได้ร่วมรัก แต่ก็นับเป็นเรื่องดีแล้ว… ว่าแต่ ท่านไม่ไปเปลี่ยนชุดก่อนเหรอ? หลับนอนทั้งแบบนี้จะดีเหรอ?”
หนิงฝานนำเกราะทมิฬออกมา ให้มันไปเฝ้าทางเข้าอาคารเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด
หนิงฝานไม่ปฏิเสธที่จะช่วยหยุนโร่วเหว่ย เพราะใดอดีตเขาก็ทำไม่ดีกับนางไว้ ทำให้นางสูญเสียความบริสุทธิ์ ทิ้งไว้เป็นบาดแผลในใจของนางมาจนถึงปัจจุบัน กระทั่งกระทบกับการฝึกฝนของนาง
“แม่นางเร่งเข้าเถอะ ข้าเหลือเวลาอีกเพียง 10 วัน หลังจากนั้นข้าต้องไปจากแคว้นจินแล้ว ข้าไม่อาจเสียเวลาได้อีก”
“ช้าก่อน… ข้า!”
หัวใจนางเต้นรัว
แม้จะเป็นเพียงการหลับนอนทั่วไป ไม่ได้ทำสิ่งใดเกินเลย แต่ก็เป็นครั้งที่นางจะได้นอนร่วมเตียงกับบุรุษ...
