ตอนที่ 124 สุสานดาบ

"หรือมันจะเป็นเพราะผลของยา"เจียงวู่เฉิงคิด

เขายังได้ยินการพูดคุยที่ดูคลุมเคลือ ว่าสตรีคนดังกล่าวบอกว่าให้เขากินยาบางอย่าง

หลังจากคิดทุกเรื่องแล้ว เจียงวู่เฉิงก็แบกควาามเจ็บปวดที่เหลืออยู่และลุกขึ้นยืนเพื่อมองไปรอบๆตัวเขา

"นี่มันอะไรน่ะ?"

หลังจากมองไปรอบๆ เจียงวู่เฉิงก็ตกตะลึง

มีหินที่ดูทรุดโทรมอยู่ในที่รกร้างไร้พรมแดน แต่เขาก็เห็นร่องรอยที่เกิดจากดาบจำนวนมากบนพื้นดิน

ใช่ มันคือร่องรอยที่เกิดจากดาบ

พวกมันถูกทิ้งไว้โดยผู้เชี่ยวชาญในทักษะดาบ

รอยดังกล่ายเกิดจากดาบนับพัน

เจียงวู่เฉิงเริ่มสำรวจรอยดาบข้างๆเขา แต่ด้วยการจ้องมองนี้ เขาถูกดึงดูดโดยพวกมันทันที

มันมีความรุนแรงและรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มันถูกผสานด้วยความแข็งแกร่งของแก่นแท้แห่งไฟ ซึ่งทำให้เจียงวู่เฉิงรู้สึกตกใจ

"มันแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก คนที่ทิ้งรอยดาบนี้มีความเข้าใจที่แข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับแก่นแท้แห่งไฟ เจ้าของรอยดาบนี้สามารถผ่านประตูมังกรชั้นที่13ได้อย่างแน่นอน"เจียงวู่เฉิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

นอกจากนี้ที่เขาเข้าใจแก่นแท้แห่งไฟ เมื่อเห็นรอยจากดาบนี้ที่ผสานด้วยแก่นแท้แห่งไฟ เขาสามารถรู้ได้เลยว่าผู้เชี่ยวชาญที่เหลือทิ้งไว้ร่องรอยไว้นั้นทรงพลังเพียงใด

เจียงวู่เฉิงหันไปดูรอยดาบอีกที่

"ปฐพี ทุกสิ่งมีแค่หนึ่งกระบวนท่า?"

"แก่นแท้แห่งปฐพีนี้ยอดเยี่ยมมาก!"

เจียงวู่เฉิงตกตะลึงอีกครั้ง

แก่นแท้แห่งไฟและแก่นแท้แห่งปฐพีถูกผสานอยู่ในรอยจากดาบสองอันที่แข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดใจ

แต่รอยแผลที่เกิดจากดาบทั้งสองนี้เป็นรอยแผลที่พบได้บ่อยในรอยแผลที่เกิดจากดาบนับพัน

เจียงวู่เฉิงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ก้อนหินที่อยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง

ในดินแดนแห่งนี้ มีศิลาหกเม็ดที่ทรุดโทรมยืนอยู่ตรงนั้น ศิลาแต่ละอันมีรอยดาบขนาดใหญ่ที่ชัดเจนอยู่ตรงกลาง แต่รอยแผลจากดาบทั้งหกนี้มีพลังมากกว่ารอยแผลอื่นๆที่อยู่ที่พื้น

เจียงวู่เฉิงมองไปที่รอยแผลที่เกิดจากดาบบนศิลาอันหนึ่งทันที

"นี่ นี่มัน..."เจียงวู่เฉิงรู้สึกตกใจกับแผ่นศิลาที่อยู่ตรงหน้าเขา

มันค่อนข้างที่จะธรรมดาและทรุดโทรม

ที่กลางแผ่นศิลามีรอยแผลจากดาบขนาดใหญ่ที่ยาวสามเมตร

"นี่..."เจียงวู่เฉิงมองไปที่รอยขนาดใหญ่ที่กลางแผ่นศิลา เขาอาจจินตนาการได้ว่าเมื่อนานมาแล้ว บางคนที่มีพลังอันน่าเหลือเชื่อตัดมันสุ่มๆด้วยดาบที่เขาดึงออกจากฝัก

รอยแผลจากดาบถูกทิ้งไว้บนหิน...แต่แผ่นศิลานั้นไม่บุบสลาย พลังที่เขาชำนาญนั้นจะประณีตและงดงามเพียงใด?

รอยจากดาบแผลนี้มีทุกสิ่งที่ข้าสามารถจินตนาการเกี่ยวกับแก่นแท้แห่งปฐพี ความลึกซึ้ง,ความกว้างใหญ่หรือความไร้ขอบเขตทุกอย่างรวดอยู่ในนั้น

"แก่นแท้แห่งลม!แรงฉีกกระชาก,ทะลุทะลวง,ความพร่ามัว ทุกอย่างอยู่ในนั้น

"แก่นแท้แห่งไฟ!"

"แก่นแท้แห่งน้ำ!"

เจียงวู่เฉิงรู้สึกตกใจอย่างสิ้นเชิง

ในความคิดของเขา ดาบเล่มนี้เต็มไปด้วยความลึกลับของดาบทั้งสี่ไว้อย่างสมบูรณ์ ที่สำคัญกว่านั้น แก่นแท้แห่งดาบทั้งสี่ได้รวมกันอย่างสมบูรณ์แบบ

แก่นแท้ทั้งสี่...ผสานกันอย่างสมบูรณ์!

เจียงวู่เฉิงหลงใหลอย่างมาก มันน่าทึ่ง การใช้ดาบนี้เกินกว่าจินตนาการของเขา

ในความลุ่มหลง เขาอดไม่ได้ที่จะดึงดาบสะบั้นพิฆาตของเขาออกมาและฝึกฝนดาบ สตินึกคิดของเขาได้จมลงสู่ห้วงความคิดที่มีต่อรอยแผลจากดาบที่ลึกซึ้ง

"หยุด หยุดมัน!"

เจียงวู่เฉิงตะโกนอย่างกระทันหัน ในขณะเดียวกันมันก็หยุดไม่ได้จนกว่าเจียงวู่เฉิงจะกัดริมฝีปากของเขาและเริ่มมีเลือดออก เขาถึงจะสามารถปลดปล่อยตัวเองออกจากความหลงใหล

"อันตราย! อันตรายมากจริงๆ!"

เจียงวู่เฉิงก้มตัวลงและวางมือของเขาบนเข่า และหายใจอย่างหนัก เหงื่อเย็นเยียบไหลไปทั่วร่างกายของเขา

"เกือบ ข้าเกือบจะตกอยู่ในมายา"เจียงวู่เฉิงเงยหน้าดูศิลาตรงหน้าเขาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะมีสมาธิกับแผลรอยดาบเหล่านั้นอีกต่อไป

แข็งแกร่งมาก

รอยแผลจากดาบไม่กี่อันบนแผ่นศิลานั้นลึกซึ้งและอันตรายเกินไป เขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่เรียนรู้พวกมันด้วยความเข้าใจในปัจจุบันของเขาในตอนนี้

หากเขาพยายามทำความเข้าใจ เขาก็จะถูกทำให้ตกอยู่ในมายาจากพลังของรอยดาบ ในที่สุดเขาก็จะสูญเสียแก่นแท้แห่งดาบของเขา

มันบ้ามาก!

"แก่นแท้แห่งดาบบนแผ่นศิลานั้นลึกลับและน่ากลัวเกินไป ถ้าข้าพยายามที่จะทำความเข้าใจในตอนนี้ มันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย"เจียงวู่เฉิงส่ายหัว จากนั้นครู่หนึ่งเขาฟื้นจากสถานการณ์ที่เกือบจะเป็นบ้า

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เขาก็ตรวจดูบริเวณนั้นอีกครั้ง

"นี่คือสุสานดาบ?"เจียงวู่เฉิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจจากก้นบึ้งของหัวใจ

น่าทึ่งอย่างมาก!

รอยดาบนับพัน แต่ละรอยถูกทิ้งไว้โดยผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของผู้เชี่ยวชาญดาบที่แท้จริง

ความเข้าใจในแก่นแท้แห่งดาบที่อยู่รอยแผลที่เกิดจากดาบแต่ละอันนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง

ร่องรอยจากดาบแต่ละอันนั้นลึกซึ้งพอที่จะทำให้เขาหมกมุ่นอยู่กับการทำความเข้าใจเป็นเวลานาน

หลังจากถูกทำให้ตกใจ เจียงวู่เฉิงนั้นรู้สึกได้ถึงความปิติยินดี

"แก่นแท้แห่งดาบอันนี้ผสานแก่นแท้แห่งน้ำ.."

"รอยดาบนี้มีทั้งแก่นแท้แห่งไฟและแก่นแท้แห่งปฐพี มันรวมเอาแก่นแท้แห่งดาบทั้งสองเข้ากันอย่างลงตัว"

"รอยดาบนี้...มีกฎเกณฑ์และดุดันมันบรรจุสาระสำคัญของดาบไว้ในรูปแบบใด? มันไม่รู้สึกเหมือนแก่นแท้ปฐพี ไฟ น้ำและลม แต่พลังนั้นดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่า?"

เจียงวู่เฉิงยืนอยู่ข้างแก่นแท้แห่งดาบเหล่านี้ เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการที่เอาดาบสะบั้นพิฆาตของเขาออกมาและฝึกฝนในบางครั้ง ในมุมมองของเจียงวู่เฉิง ร่องรอยจากดาบเหล่านี้...มีค่ายิ่งกว่าสามขุมทรัพย์ในวังมังกร

แน่นอนว่าสถานที่นี้นั้นเป็นสิ่งที่นักดาบทุกคนต้องการ เพื่อที่จะฝึกฝนแก่นแท้แห่งดาบ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เจียงวู่เฉิงหมกมุ่นอยู่รอยแผลดาบเหล่านี้ มีสองร่างยืนอยู่บนอากาศด้วยวิชาล่องนภาอันกว้างใหญ่ของสุสานดาบ

ในคนสองคนนี้ คนหนึ่งมีความงามที่สมบูรณ์แบบด้วยผิวราวกับหิมะสีขาว และการแสดงออกที่เย็นชาในขณะที่อีกคนเป็นชายร่างกำยำที่ดูเรียบง่ายและซื่อสัตย์

"ฮึ่ม ชายคนนี้โชคดีพอที่จะมีชีวิตรอดเพราะเม็ดยา"สตรีที่สวมงามกล่าวอย่างเยือกเย็น

"ท่านหญิง แม้ว่าชายคนดังกล่าวจะมีพลังลมปราณที่ต่ำต้อย แต่พรสวรรค์ของเขาก็ค่อนข้างดี เขาได้ปลุกจิตวิญญาณดาบได้ตั้งแต่อายุยังน้อย"ชายผู้ซื่อสัตย์กล่าว

"อืม นั่นก็ดี แต่ถ้ามัน..."เสียงที่งดงามหยุดลงและนางก็ไม่พูดต่อ นางหันไปหาชายร่างกำยำและพูดว่า"เจ้าได้เตรียมองครักษ์ดาบไว้หรือยัง?"

"ขอรับ ทุกอย่างถูกจัดไว้ตามคำสั่งของท่าน"ชายร่างกำยำตอบ

"ดี"เสียงที่งดงามกล่าว นางพยักหน้าและมองลงไป"ฮืม ชายผู้นี้ใช้โอกาสอันมีค่าได้ดี แต่เขาไม่ได้ตระหนักว่าโอกาสนั้นปรากฏขึ้นมาพร้อมกับวิกฤติ อีกหนึ่งเดือนองครักษ์ดาบปรากฏขึ้นและจะถูกทรมาน"

"ข้าหวังว่าเขาจะสามารถอยู่รอดจากองครักษ์สุสานดาบได้"

...