ตอนที่ 25 - ยิมฝึกยิงธนู

ตอนที่ 25 ยิมฝึกยิงธนู

-------------------------

ตอนที่ 25 ยิมฝึกยิงธนู

ช่วงกลางดึกอันเงียบสงัดนั้น!

ในห้องนอนของเฉินโจวอี้ เด็กหญิงเปลือกหอยที่นอนนิ่งไม่ขยับอยู่บนโต๊ะหนังสือ จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมานั่งทันที

เธอก้มมองดูชุดกระโปรงเจ้าหญิงบนร่างของเธอ สีสันที่สวยงามทำให้ในที่สุดในสายตาของเธอก็เกิดความอ่อนไหว เธอลุกขึ้นยืนเดินย่องไปเบาๆ ไม่กี่ก้าว จากนั้นก็หมุนข้อเท้าเบาๆ แล้วหมุนตัวไปมา เธอมองดูกระโปรงที่พลิ้วไปตามการหมุน ช่างราวกับกลีบดอกไม้ที่พลิ้วสไว

ใบหน้าเล็กๆ ของเธอเผยความสุขออกมาอย่างอดไม่ได้

แต่พอนึกถึงสถานการณ์ในวันนี้ของตัวเธอเอง เธอก็รีบหุบยิ้มทันที

เธอรีบเดินไปยังด้านหน้าช้อนขนาดใหญ่นั่น ดมไปดมมาดูเหมือนมันจะมีกลิ่นหอมฉุน เธอจึงเผยสีหน้าขยะแขยงออกมา เพียงแต่ว่าความหิวในท้อง บวกกับการเตรียมการที่จะหลบหนี เธอจึงจำเป็นต้องบีบจมูกแล้วดื่มมันเข้าไปสองสามอึก มันหวานจนเธอต้องขมวดคิ้ว

เมื่อเธอกินจนอิ่มท้องแล้ว จึงพักผ่อนสักพัก พอรู้สึกว่าร่างกายเริ่มฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว เธอจึงเริ่มดำเนินการเตรียมหนีทันที

เธอเดินไปตามแนวโต๊ะหนังสือ แล้วมองลงไปเบื้องล่างเป็นครั้งคราว พบว่าทุกที่มีช่องว่างขนาดใหญ่

โชคดีที่โลกประหลาดใบนี้ ถึงแม้ว่าจะทำให้ความสามารถของเธอหายไปจนหมด แต่กลับทำให้ร่างกายของเธอดูเบาขึ้น

เธอพูดกระตุ้นตัวเองในใจ พลางกัดฟันแน่น เล็งไปยังสถานที่ที่คนตัวยักษ์เพิ่งนั่งลงไปเมื่อก่อนหน้านี้ แล้วกระโดดลงไปทันที

ร่างของเธอข้ามส่วนโค้งของโต๊ะไป ล้มลงไปบนเก้าอี้แล้วกลิ้งอยู่สองสามตลบ จากนั้นลุกขึ้นยืนขึ้นมา

สบายกว่าที่จินตนาการไว้เยอะ เธออดไม่ได้ที่จะเพิ่มความกล้าให้แก่ตัวเอง

ทันใดนั้นหูของเธอก็ได้ยินเสียงกรนที่ดังสนั่น เธอรีบหนีออกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว เธอกลั้นหายใจ ใบหน้าเล็กๆ ตกใจกลัวจนขาวซีด

โชคดีที่ " คนตัวยักษ์ " แค่พลิกตัว ในไม่ช้าเสียงกรนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

จนกระทั่งผ่านไปสักระยะใหญ่ๆ เธอจึงกล้าที่จะเดินออกมา เธอเดินย่องอย่างเบาที่สุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความระแวดระวัง ไม่นานนักเธอก็มาถึงประตู

ประตูและพื้นมีช่องว่างห่างกันประมาณสี่ถึงห้ามิลลิเมตร

ดวงตาของเธอเปล่งประกายขึ้น เธอรีบเดินไป ช่องว่างแบบนี้เพียงพอแล้วสำหรับร่างกายเล็กๆ ของเธอ

หัวใจของเธอตื่นเต้นจนเกือบจะกระโดดขึ้น เธอรีบหมอบลงไปกับพื้น แล้วคลานไปด้านหน้า

หัวโผล่พ้นไปแล้ว!

ในไม่ช้าหน้าอกก็โผล่พ้นไป!

ในใจของเธอตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่เธอเตรียมกำลังที่จะหลบหนีออกจากถ้ำเวทย์มนต์นี้ต่อไป ทันใดนั้นเธอก็พบว่าเธอไปข้างหน้าต่อไปไม่ได้แล้ว ดูเหมือนว่าจะถูกบางสิ่งฉุดไว้ เธอพยายามฉุดกระชากสุดชีวิต แต่มันกลับไม่มีความเคลื่อนไหว

....

วันต่อมา ท้องฟ้ายังไม่ทันสว่างดี เฉินโจวอี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

ทันทีที่เขาตื่นเขารีบมองไปยังโต๊ะหนังสือ จู่ๆ ก็พบว่าเด็กหญิงเปลือกหอยหายไปแล้ว

เขาตกใจมาก รีบค้นหาเธออย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็พบเธอ ชุดเจ้าหญิงปุกปุยของเธอถูกซอกประตูหนีบไว้ ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคงจะหนีไปได้จริงๆ

เขาเอาเด็กหญิงเปลือกหอยกลับมามัดอีกครั้ง แล้วปิดด้วยเทปอีกชั้น เขาแอบหวั่น ในใจของเขาอดคิดไม่ได้ว่า เขาจะซื้อกรงมาใส่เธอดีไหม?

....

วันนี้เขาตื่นเร็วขึ้นกว่าเดิม พ่อแม่และน้องสาวของเขายังไม่ตื่น เขาจึงรีบล้างหน้าแปรงฟัน แล้วกลับไปที่ห้องนอน

หลังจากเก็บสัมภาระเสร็จแล้ว รอจนกระทั่งหลังเวลาเจ็ดโมงตรง เขาก็กระโดดลงไปจากทางหน้าต่างอีกครั้ง

" แม่ครับ ผมไปก่อนนะ ฝากบอกพ่อให้ผมด้วยนะ "

" รู้แล้ว ตั้งใจเรียนนะ ไม่ต้องกังวลเรื่องทางบ้าน " แม่ของเขาที่กำลังวุ่นอยู่ในครัวพูดตะโกนขึ้น

" โจวอี้ไปไหน? " เฉินต้าเหว่ยได้ยินเสียง จึงรีบเดินออกมาพร้อมผ้ากันเปื้อน

" ไปนานแล้ว "

" ไอ้ลูกคนนี้ ฉันยังมีเรื่องที่อยากคุยกับเขาอยู่เลยนะ! สองสามวันนี้ทำไมถึงไม่ยอมโผล่หัวออกมาพบปะครอบครัวบ้าง "

....

หลังจากที่เฉินโจวอี้เดินออกมาจากบ้าน เขารีบไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อน ซื้ออาหารและน้ำตุนไว้เป็นจำนวนมาก จากนั้นเขาก็ไปยังโรงแรมเล็กๆ เพื่อจองห้องเดี่ยวสำหรับสิบห้าวัน แล้ววางสัมภาระไว้ที่โรงแรม

เขาลองคำนวณเวลาดู จนกระทั่งสิบเอ็ดโมง ถึงจะค่อยๆ แอบเข้าสู่โลกที่แตกต่างนั้น

เมื่อคืนตอนที่เขาดูข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตจากในโทรศัพท์มือถือ เขาก็พอเข้าใจคร่าวๆ ว่าเวลาของโลกที่แตกต่างยาวประมาณสี่สิบชั่วโมงในโลกมนุษย์

เป็นไปตามคาด หลังจากที่เขาเข้าไปแล้ว สีของท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นหมอกบนภูเขาและเสียงเพลงแปลกประหลาดต่างก็หายไปหมดแล้ว ดูราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนยังไงยังงั้น

เขาปล่อยเด็กหญิงเปลือกหอยอีกครั้ง ใช้แค่เชือกไนล่อนผูกขาของเธอไว้ เขายังคงข่มขู่ให้เด็กหญิงเปลือกหอยเก็บทรายทองคำมาให้เขา

พอกลับมายังสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย เด็กหญิงเปลือกหอยก็รู้สึกว่าความสามารถพิเศษของตัวเองกลับมาแล้ว เธอลองทดสอบบินไปสักพัก ใบหน้าเล็กๆ ของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ เธอบินไปมารอบๆ อย่างมีความสุข แล้วหาทรายทองคำไปด้วย ดูเหมือนว่าเธอจะลืมเรื่องที่ถูกกักขังไปแล้ว

หรือบางทีอาจจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองไปเสียแล้ว

เฉินโจวอี้ยังคงฝึกต่อไปเรื่อยๆ

ที่นี่เขามีข้อได้เปรียบอย่างมากอยู่ข้อหนึ่ง ความสามารถในการฟื้นฟูตามธรรมชาติของเขาสามารถซ่อมแซมอาการปวดเกร็งของกล้ามเนื้อได้อย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันยังสามารถกำจัดความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อได้เร็วขึ้น ซึ่งช่วยให้เขาทนต่อการฝึกฝนที่มีระดับความแข็งแกร่งที่สูงขึ้นและเข้มข้นมากยิ่งขึ้น

นี่เป็นปรากฏการณ์ที่เขาเพิ่งค้นพบเมื่อวาน ทุกครั้งที่เขาฝึกจนกระทั่งกล้ามเนื้อกระตุก ใช้เวลาแค่สิบกว่าวินาที ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อก็ค่อยๆ ฟื้นฟูขึ้น

แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อน อย่างน้อยๆ เลยต้องใช้เวลาถึงสี่หรือห้าชั่วโมงในการฟื้นฟู

การเคลื่อนไหวของวิชาดาบในแต่ละกระบวนท่า ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับระบบกล้ามเนื้อในร่างกาย ขณะเดียวกันสำหรับการฝึกที่ทรงพลังนั้น เวลาฝึกนั้นค่อนข้างจะเปลืองแรงเป็นอย่างมาก กล้ามเนื้อมีแนวโน้มว่าจะอ่อนล้าได้ง่าย ชาวยุทธฝึกหัดน้อยคนมากที่จะฝึกได้อย่างต่อเนื่องถึงห้านาที

โดยปกติแล้วจะฝึกกันแค่สามถึงสี่นาที ตอนที่กล้ามเนื้อยังไม่เหนื่อยล้าจนถึงระดับขีดจำกัดนั้น จำเป็นต้องพักสักสิบนาที เวลาฝึกหนึ่งชั่วโมง จะหมดเวลาส่วนใหญ่ไปกับกระบวนการพักเสียมากกว่า

แต่เขากลับไม่ต้องเป็นเช่นนั้น ซึ่งหมายความว่าเขามีเวลาฝึกฝนมากกว่าคนอื่น

........

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวเวลาในโลกมนุษย์ก็ผ่านไปสองวันแล้ว

ตอนเที่ยง เขาสะพายกระเป๋าหนึ่งใบ รีบเดินออกจากโรงแรมไป

จากนั้น เขาก็มายังร้านทองบริเวณใกล้เคียง เอาทองคำที่เด็กหญิงเปลือกหอยเก็บรวบรวมมาได้ในหลายวันนี้มาจำนำ

ก่อนหน้านี้ทองคำได้ถูกเขาหลอมกลายเป็นทองคำแท่งแล้ว นอกจากนี้ยังเป็นการหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็นอีกด้วย เพราะสุดท้ายแล้วทรายทองคำมันสะดุดตาเกินไป มันง่ายต่อการถูกสงสัยว่าค้นพบทรายทองคำหรือไม่

ในช่วงนี้เนื่องจากเขาเปลี่ยนวิธีการแสวงหาผลประโยชน์จากเธอ จากเดิมทีที่เคยข่มขู่ให้กดดันจนหวาดกลัว กลายเป็นการกระตุ้นด้วยสิ่งของนานา เช่นกระโปรงหลากหลายรูปแบบ ลูกแก้วสวยงาม รวมถึงเครื่องประดับสีสันสดใสอีกบางส่วน

ดังนั้น ประสิทธิภาพในการเก็บรวบรวมทรายทองคำของเด็กหญิงเปลือกหอยจึงมีมากขึ้นเรื่อยๆ ความกระตือรือร้นในการเก็บก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

ภายในระยะเวลาเก็บรวบรวมเพียงไม่กี่วัน ทรายทองคำที่เก็บได้ก็มีมากกว่าหนึ่งปอนด์แล้ว

เขามองดูที่ตู้เอทีเอ็ม ยอดเงินฝากสูงถึง 110,000 หยวนก้อนนั้น

ทำให้เฉินโจวอี้ใจเต้นแรง

ที่เมืองตงหนิงซึ่งเป็นเมืองเศรษฐกิจในวงแหวนที่ห้าหรือหกนี้ ราคาบ้านในแต่ละห้องก็ราคาเกือบหนึ่งแสนหยวนหมดแล้ว เงินหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหยวนสามารถซื้อห้องห้องหนึ่งได้

แต่สำหรับเฉินโจวอี้ผู้ที่ไม่เคยมีเงินฝากในสมุดบัญชีมากกว่าสามพันหยวนตั้งแต่เด็กจนโต นี่ถือเป็นเงินก้อนใหญ่

....

ที่เขาออกมาในครั้งนี้ ไม่ได้ออกมาแค่เพียงขายทองคำเท่านั้น

ถึงแม้ว่าเขาจะพูดโกหกต่อหน้าแม่ของเขา หลอกพวกเขาว่าตัวเองต้องการเข้าร่วมการฝึกฝนก่อนปิดการทดสอบ แต่คำโกหกนี้จะต้องมีความจริงอยู่บ้าง เขาต้องผ่านการทดสอบชาวยุทธฝึกหัดให้ได้

ตอนนี้ความแข็งแกร่งของร่างกายเขาไม่ใช่ปัญหา วิชาดาบที่ฝึกซ้อมภายใต้แรงโน้มถ่วงที่สูงถึงสามเท่ายิ่งเกิดการปรับตัวมากยิ่งขึ้น น่าจะผ่านการทดสอบ เหลือแค่วิถีแห่งธนูเท่านั้น

แต่เขาไม่ต้องการลงเรียนเสริมอีกแล้ว

ประการแรกเลย คือมันไม่ทันแล้ว

ประการที่สอง วิธีการสอนที่ไม่มีประสิทธิภาพแบบนั้นไม่เหมาะสมกับเขา

....

หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาเดินทางมาถึงหน้าประตูยิมฝึกยิงธนู

เฉินโจวอี้ลงมาจากรถแท็กซี่ ที่นี่เป็นยิมฝึกยิงธนูที่ใหญ่ที่สุดของเมืองตงหนิง

ชาวยุทธฝึกหัดหลายคน ต่างก็มาที่นี่เพื่อฝึกฝน บางครั้งยังเห็นแม้กระทั่งชาวยุทธมาฝึกอยู่ประปราย

" ขอถามหน่อยครับ ที่นี่เก็บค่าเข้ายังไงครับ? "

ผู้หญิงที่อยู่หน้าเค้าเตอร์ยิ้มพลางพูดขึ้น " ที่นี่สามารถทำบัตรสมาชิกรายปี รายครึ่งปี รายฤดูการและรายเดือนค่ะ ถ้าเป็นรายเดือนจะมีค่าใช้จ่ายในการทำบัตรอยู่ที่สี่พันห้าร้อยหยวน ถ้าทำบัตรสมาชิกรายปีจะได้รับส่วนลด 50% สำหรับรายครึ่งปีจะได้รับส่วนลด 20% ค่ะ "

" มีการเก็บเงินแบบรายวัน หรือคิดตามเวลาไหมครับ " เขารีบตัดบทการเสนอขายของเธอ

" มีค่ะ เรามีบัตรรายครั้ง หนึ่งครั้งราคาสามร้อยหยวน ใช้ได้ตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงสามทุ่ม ถ้าหากต้องการบริการเสริม เช่นครูฝึกสอนส่วนตัวและบริการนวด จะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมค่ะ "

" งั้นช่วยทำบัตรรายครั้งให้ผมหนึ่งใบ "

" ขอบัตรประชาชนของคุณด้วยค่ะ"

เฉินโจงอี้หยิบบัตรประชาชนออกมา หลังจากจ่ายเงินเสร็จแล้ว ไม่นานเขาก็ได้บัตรสมาชิกชั่วคราวมา

ยังไม่ทันเดินถึงประตูทางเข้า เขาก็ได้ยินเสียงหนักของลูกธนูที่ยิงกระทบกับเป้าดัง " พรวดๆ "

พื้นที่ยิมฝึกยิงธนูทั้งยิมนี้ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่มาก มองไปตามทางเดินทั้งสองฝั่ง ดูเหมือนจะมีความยาวมากกว่าหนึ่งร้อยเมตร ครอบคลุมพื้นที่มากกว่าตารางเมตร

วันนี้ยังอยู่ในช่วงวันหยุดของวันชาติจีน เป็นฤดูกาลแห่งการท่องเที่ยว ทั้งยิมเต็มไปด้วยผู้คนเต็มไปหมด

ไม่เพียงแค่มีแต่พวกผู้ชายผู้หญิงที่สวมชุดกีฬาสีขาวเท่านั้น ยังคงมีพวกชายกำยำกล้ามเนื้อเป็นมัดด้วย มีแม้กระทั่งคนแก่และเด็กอีกจำนวนไม่น้อย

สามารถมองออกเลยว่า คนเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังเป็นมือสมัครเล่น

เมื่อเทียบกับวิชาดาบ ขั้นเริ่มต้นเป็นอะไรที่ยากมาก แต่วิถีแห่งธนูกลับเป็นอะไรที่ง่ายในการเรียนแต่ยากในการทำความเข้าใจ แม้แต่คนจำนวนมากที่ไม่สนใจในศิลปะการต่อสู้ ยังสามารถใช้การยิงธนูเป็นกีฬาสำหรับพักผ่อนได้

แต่ว่า ในที่นี้ก็มีพวกมีฝีมืออยู่ไม่น้อย