ตอนที่ 29 ผลแก่นแท้แห่งเพลิง

เหมืองอยู่ห่างจากตระกูลฉู่ประมาณสิบกิโลเมตรเท่านั้น

เมื่อฉู่ชิงหยุนมาถึงหน้าถ้ำ ผู้คุ้มกันของตระกูลฉู่มากกว่าสิบคนยืนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว และพวกเขาต่างโค้งคำนับฉู่ชิงหยุนทันทีเมื่อเขามาถึง

ตั้งแต่ที่ฉู่ชิงหยุนกลายเป็นผู้นำตระกูลฉู่ ตระกูลฉู่ของพวกเราจึงเริ่มกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง

ถ้าไม่รวมเรื่องการเก็บเกี่ยวทรัพยากรแล้ว เพียงแค่การร่วมมือกับตำหนักร้อยสมบัติก็เพียงพอที่จะทำให้ตระกูลอื่นเริ่มเป็นฝ่ายเข้ามาสานสัมพันธ์กับพวกเขาเอง หากเรื่องนี้ยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่น พวกเขาจะได้รับความมั่งคั่งมากมายแน่นอน

นอกจากนั้น ฉู่ชิงหยุนไม่ได้เก็บเงินเข้ากระเป๋าส่วนตัวแม้แต่เหรียญเดียว แต่นำเข้าคลังสมบัติของตระกูลเพื่อซื้อทรัพยากรบ่มเพาะพลังหรือเพื่อพัฒนาเมืองฉู่ แม้การกระทำของเขาจะทำให้ผู้คนในตระกูลฉู่ตกตะลึง แต่มันก็ทำให้พวกเขายอมรับฉู่ชิงหยุนในฐานะผู้นำตระกูล

เบื้องหน้าพวกเขา เหล่าผู้คุ้มกันที่อยู่ตรงหน้าได้รับการคัดเลือกโดยฉู่หู่และสามารถไว้วางใจได้อย่างแน่นอน

"พวกเจ้าอย่าปล่อยให้ใครเข้าไปในถ้ำเด็ดขาด" ฉู่ชิงหยุนพูดและเดินเข้าไปในถ้ำพร้อมกับฉู่หู่

เมื่อเข้าไปในถ้ำ ฉู่ชิงหยุนรู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนบนใบหน้าของเขา ผนังถ้ำถูกฝังด้วยผลึกวิญญาณเพลิงขนาดต่างๆมากมาย

เมื่อมองไปข้างหน้าจะเห็นว่ายิ่งลึกเท่าไร ผลึกเพลิงวิญญาณก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น รวมถึงหมอกที่หนาแน่นขึ้น

"มันจะต้องเป็นผลแก่นแท้แห่งเพลิงแน่นอน!" ฉู่ชิงหยุนรู้สึกดีใจ เขาหยิบขวดยาสองขวดออกมาจากแหวนมิติ ขวดแรกเขาใช้เอง ส่วนอีกขวดหนึ่งส่งให้กับฉู่หู่

"นายน้อย มันเป็นเม็ดยาอะไรอย่างนั้นหรือ?" ฉู่หู่รับเม็ดยาและถามฉู่ชิงหยุน

"เม็ดยาชำระหัวใจ" ฉู่ชิงหยุนตอบอย่างเฉยเมย แต่ทำให้ดวงตาของฉู่หู่แข็งทื่อและถือขวดยาด้วยมือไม้ที่สั่น

เมื่อพูดถึงเม็ดยาชำระหัวใจ ใครในเมืองฉีเฟิงที่จะไม่รู้

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเม็ดยาระดับสอง แต่หลังจากที่กินเข้าไป มันจะช่วยทำลายอุปสรรคการบ่มเพาะพลัง และทำให้จิตใจมั่นคง มันมีบทบาทมากที่จะช่วยทะลวงผ่านระดับ

ในตอนที่ตำหนักร้อยสมบัติเพิ่งจะวางจำหน่ายเม็ดยาชำระหัวใจ ภายในไม่กี่ชั่วโมงก็ถูกขายจนหมด และราคาของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเดิมแปดพันเป็นหนึ่งหมื่นหกพัน

ถึงกระนั้น เม็ดยาชำระหัวใจก็ยังขาดตลาดอยู่ดี และมีผู้คนนับไม่ถ้วนที่ต้องการซื้อมัน

เมื่อมองไปที่ขวดยาภายในมือ มันทำให้ฉู่หู่รู้สึกลังเล หากเขากินมันเข้าไปก็เหมือนกับว่าเงินหนึ่งหมื่นหกพันเหรียญจะอยู่ในท้องของเขา ซึ่งเป็นอะไรที่ฟุ่มเฟือยมาก

ในความเป็นจริง ฉู่หู่ไม่รู้ว่าสูตรหลอมเม็ดยาชำระจิตใจนั้นฉู่ชิงหยุนเป็นคนมอบให้กับฉินซานเอง หลังจากนั้นฉินซานก็ส่งต่อไปให้กับฉินอวี่เยียน และตำหนักร้อยสมบัติก็เริ่มศึกษามันและหลอมมันขึ้นมา

เม็ดยาชำระหัวใจที่วางขายอยู่ในตลาดมีประสิทธิภาพต่ำมาก ประสิทธิภาพของมันอยู่ที่ประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นและสูงสุดก็ไม่เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์

แต่เม็ดยาที่อยู่ในมือฉู่หู่ที่ได้รับมาจากฉู่ชิงหยุนนั้นมีประสิทธิภาพร้อยเปอร์เซ็นต์ นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริงว่าเม็ดยาของเขามีประสิทธิภาพมากกว่าที่วางขายในตลาดถึงสามเท่า

"เจ้ามัวทำอะไรอยู่?" ฉู่ชิงหยุนหันกลับไปมองฉู่หู่และพูดว่า "หมอกพิษนี่จะทำให้พลังปราณผันผวน แต่หลังจากที่เจ้ากินเม็ดยานี้เข้าไป เจ้าจะรักษาพลังปราณเอาไว้ได้ รีบกินเข้าไปได้แล้ว"

เมื่อถูกฉู่ชิงหยุนกระตุ้น ฉู่หู่พยักหน้าด้วยความโศกเศร้าและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะกินเม็ดยาชำระหัวใจ

หลังจากที่กินเข้าไป ฉู่หู่เริ่มสงบลง พลังปราณภายในร่างของเขาเสถียรขึ้นและได้รับอิทธิพลของความร้อนน้อยลง

พวกเขาทั้งสองคนยังคงเดินลึกเข้าไปในถ้ำ ผนังถ้ำนั้นฝังไปด้วยหินวิญญาณเพลิงจำนวนนับไม่ถ้วนทั้งยังมีคุณภาพสูงมาก ซึ่งทำให้ฉู่หู่ส่งเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกับแววตาที่เปล่งประกาย

สำหรับฉู่ชิงหยุนแล้ว เขายิ้มเล็กน้อยเท่านั้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาจะสนใจมันไม่ได้ผลึกวิญญาณเพลิง

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็เดินมาถึงปลายทางถ้ำ

โถงถ้ำที่นี่ค่อนข้างกว้าง และล้อมรอบด้วยกำแพงสามด้านที่เต็มไปด้วยผลึกวิญญาณเพลิงส่องแสงระยิบระยับทำให้ดูงดงามมาก

แต่ฉู่ชิงหยุนไม่ได้สนใจผลึกวิญญาณเพลิงพวกนั้น สายตาของเขาจ้องไปที่ต้นไม้โบราณที่มีรูปร่างแปลกประหลาดอยู่ใจกลางโถงถ้ำ และมีผลสีแดงอยู่เต็มต้น

"หายากมากที่จะเห็นต้นไม้เติบโตในถ้ำลึกแบบนี้" ฉู่หู่มองไปที่ต้นไม้โบราณ ทันทีที่เขาจะก้าวเดินไปข้างหน้า เขารู้สึกว่าพลังปราณภายในร่างกายเริ่มผันผวนอย่างรุนแรงราวกับจะปะทุออกมา

เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉู่ชิงหยุนรีบดึงฉู่หู่กลับมาอย่างรวดเร็ว และเห็นร่างของฉู่หู่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

"นายน้อย มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้อย่างไร?" ฉู่หู่ชี้ไปที่ต้นไม้โบราณตรงหน้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง

"ต้นไม้โบราณนี้มีชื่อว่าต้นแก่นแท้แห่งเพลิง การจะพบเจอมันเป็นเรื่องยากมาก และมันจะเติบโตในสถานที่ที่มีความร้อนสูงและสภาพแวดล้อมเลวร้ายเท่านั้น เมื่อต้นแก่นแท้แห่งเพลิงผลิดอกผลของมันจะปล่อยหมอกพิษออกมา หากสูดหมอกนั่นเข้าไปในร่างกาย มันจะทำให้พลังปราณของเจ้าผันผวนอย่างรุนแรงและอาจระเบิดตายได้"

คำพูดของฉู่ชิงหยุนทำให้ฉู่หู่ตัวสั่น หากปราศจากคำอธิบาย เขาจะรู้แค่ว่ามันเป็นหมอกประหลาดที่ปกคลุมไปทั่วถ้ำเท่านั้น

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อครู่ดูเหมือนว่าเขาจะสูดดมหมอกมากเกินไปจนทำให้พลังปราณในร่างกายเกิดความผันผวน

ถ้าฉู่ชิงหยุนไม่ดึงเขากลับมาได้ทันเวลา ผลที่ตามมาคงจะไม่อาจคาดคิดได้

"หากมีต้นไม้ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมันอยู่ ดูเหมือนการจะเก็บผลแก่นแท้แห่งเพลิงจะเป็นไปไม่ได้เลย" ฉู่หู่ถอนหายใจอย่างไร้หนทาง

"หมอกของต้นแก่นแท้แห่งเพลิงส่วนใหญ่มาจากผลแก่นแท้แห่งเพลิง เมื่อผลแก่นแท้แห่งเพลิงสุก หมอกก็จะกระจายหายไป ยิ่งไปกว่านั้น ผลของมันจัดอยู่ในสมุนไพรระดับสาม หากคนที่อยู่ระดับหลอมกายากินมันเข้าไป พวกเขาจะทะลวงผ่านขั้นต่อไปได้ทันทีโดยที่ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ" ฉู่ชิงหยุนมองไปที่ผลแก่นแท้แห่งเพลิงด้วยแววตาที่เปล่งประกาย

"สมุนไพรระดับสาม แต่ทำให้ทะลวงผ่านขั้นได้โดยตรง?" ฉู่หู่รู้สึกแปลกใจ

หลังจากที่จิตยุทธของเขาตื่นขึ้นมา ทำให้เขารู้ว่าการจะทะลวงผ่านแต่ละระดับนั้นเป็นเรื่องที่ยากเย็นขนาดไหน

แต่เมื่อครู่ ฉู่ชิงหยุนกลับพูดว่าผลแก่นแท้แห่งเพลิงที่อยู่ตรงหน้าจะทำให้ทะลวงผ่านระดับได้โดยตรง ซึ่งทำให้ฉู่หู่รู้สึกตกตะลึงมาก

บนต้นแก่นแท้แห่งเพลิงมีผลแก่นแท้แห่งเพลิงมากกว่าสิบผล ถ้าเก็บพวกมันได้ทั้งหมด ไม่ใช้ว่าเขาจะสามารถทะลวงผ่านระดับจิตวิญญาณได้ในเวลาอันสั้นหรอกหรือ?

บางทีฉู่ชิงหยุนอาจคาดเดาได้ว่าฉู่หู่กำลังคิดอะไรอยู่ เขาเลยหันมามองและพูดอธิบายว่า "แม้ว่าผลแก่นแท้แห่งเพลิงจะแปลกประหลาด แต่มันก็มีข้อจำกัดเช่นกัน หลังจากที่กินไปแล้วครั้งหนึ่ง ประสิทธิภาพของมันจะน้อยลงเรื่อยๆ"

"นอกจากนั้น ผลแก่นแท้แห่งเพลิงพวกนี้มันยังไม่สุก และต้องรออีกประมาณสิบปีเพื่อเก็บเกี่ยว หากเก็บก่อนหน้านั้น ผลพวกนั้นจะไม่มีประสิทธิภาพอะไร และจะเป็นแค่ผลไม้ธรรมดาเท่านั้น"

ฉู่ชิงหยุนพูดยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่หู่แข็งทื่อขึ้น และความรู้สึกที่ตื่นเต้นภายในใจของเขาทั้งหมดก็หายไปในทันที