ตอนที่ 220 มาถึง

การต่อสู้ดำเนินไปประมาณสิบห้านาที คลื่นเหล็กสังหารฝูงแมลงจนหมด และสารละลายสีขาวก็ปกคลุมทั่วพื้น ส่งกลิ่นเหม็นเมื่อระเหยด้วยอุณหภูมิสูง

ทั้งกลุ่มไม่มีใครบาดเจ็บ ผู้คนมองหานเซี่ยว ผู้ยืนสูบบุหรี่ด้วยความรู้สึกปลอดภัย พวกเขาค่อนข้างกลัวเมื่อต้องออกเขตอนุรักษ์ เพราะถิ่นทุรกันดารของอความารีนเต็มไปด้วยอันตาย แต่ตอนนี้ มันย่อมไม่มีอันตรายใดอีกตราบเท่าที่มีหานเซี่ยว

หลิวจ้าวตระหนักว่าทีมคุ้มกันที่เขานำกลายเป็นผู้ถูกคุ้มกันแทน และความชื่นชมต่อหานเซี่ยวก็เบ่งบานในใจ ผู้แข็งแกร่งมักได้รับความชื่นชมเสมอ

เครื่องจักรของท่านได้ฆ่าปูทะเลทราย(ระดับ15) ได้รับค่าประสบการณ์10หน่วย

เมื่อระดับสูงกว่ามอนสเตอร์มากเกินไป ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจะลดลงมาก ปูตัวหนึ่งให้ค่าประสบการณ์สิบหน่วย แต่มีพวกมันอย่างน้อยหมื่นตัว หานเซี่ยวมองหน้าต่างสถานะ เขาได้รับค่าประสบการณ์กว่าแสน

เฮลิคอปเตอร์ที่บินวนลงจอด หวงยู่เฝ้าดูจากด้านบน และก็ตกใจที่เห็นฝูงแมลงตกตายง่ายๆ

หวงยู่คิดหนีไปจริงๆและเขาก็เกือบอยากทิ้งคนอื่นไว้ด้านหลัง ตอนนี้อันตรายหมดลงแล้ว สีหน้าเขากลายเป็นอึดอัด มันรู้สึกเหมือนคนรอบตัวมองเขาด้วยความรังเกียจ

สายช่างกลทรงพลังมากจริงๆ...ห่าวเทียนใคร่ครวญขณะอุ้มลูกหมีไว้ เขาเป็นนักสู้และตอนนี้ก็กังวลเรื่งอนาคตในฐานะมือโปร

ในทางกลับกัน ดาบคลั่งผู้เป็นเทพนักสู้ในชีวิตก่อนหน้าหานเซี่ยวกลับยินดีที่เลือกสายช่างกล

ยิ่งมีอะไรมาก สีหน้าของขนมปังสุนัขก็ยินดี เขาไม่ต้องกังวลถึงการหาเนื้อหาสำหรับวิดิโอเขาตราบเท่าที่คอยตามตูดปีศาจทมิฬต้อยๆ

สามผู้เล่นที่กระตุ้นภารกิจปกป้องทีมได้รับค่าประสบการณ์โดยไม่ต้องทำอะไรเลย ดาบคลั่งและขนมปังสุนัขเคยชินกับมันแล้ว แต่มันเป็นครั้งแรกสำหรับห่าวเทียน

เมื่อเห็นแถบค่าประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก ห่าวเทียนก็มีความรู้สึกผสมปนเป จำนวนที่เขาได้รับจากการทำภารกิจอย่างเหน็ดเหนื่อยยังเทียบไม่ได้กับการติดตามหานเซี่ยวและไม่ต้องทำอะไร

ไม่แปลกใจเลยทำไมหลายคนถึงอยากได้ภารกิจของปีศาจทมิฬ แม้กระทั่งผู้เล่นระดับเทพอย่างเขายังคิดเหมือนกัน

อันตรายของถิ่นทุรกันดารคือสัตว์ร้าย โจร และรังสี แต่ด้วยกองทัพเหล็กที่คอยปกป้องพวกเขาสัตว์ร้ายจำนวนมากจึงถูกจัดการง่ายๆ มันเป็นการเดินทางที่น่ากลัว แต่ก็ไร้อันตราย

...

เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากซากโลหะเทาได้หนึ่งวัน ขบวนรบก็ตั้งค่าย

มันเป็นคืนมืดที่ท้องฟ้าแจ่มใส และหากมีใครมองท้องฟ้า ทั่วแม่น้ำดวงดาวก็จะสะท้อนในดวงตา สภาพแวดล้อมทางเทคโนโลยีของอความารีนคล้ายกับโลก แต่ธรรมชาติมันสวยงามกว่า

ในเขตดารา9ของกาแล็กซี่กาตัน ความหนาแน่นอารยธรรมของเขตดาราต่ำมาก แต่ดาวก็กระจุกอยู่แน่น ดาวว่างเปล่าหลายแห่งถูกดึงดูดโดยดาวหนาแน่นสูงและเริ่มโคจรรอบมัน ดาวอความารีนเป็นหนึ่งในดาวที่โคจรรอบดาวเหล่านั้น แค่มีอุณหภูมิเหมาะสมสำหรับการดำรงอยู่ นอกจากนี้ ยังมีดาวเทียมธรรมชาติบางอันที่โคจรรอบดาวเคราะห์อความารีน ซึ่งก็คือ’ดวงจันทร์ต่างๆ’ที่สะท้อนแสงจากดาวประจำไปยังดาวเคราะห์ที่อยู่ในมุมมืดของมัน

ก่อนยุคเก่า มีหลายประเทศที่สร้างยานอวกาศเพื่อเทียบดาวเทียมธรรมชาติ แต่มันก็รกร้าง

โอกาสที่ทำให้อารยธรรมโกโดแรนติดต่อกับอความารีนเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งในดวงดาวของโกโดร่าจับคลื่นในอวกาศที่สร้างโดยยานอวกาศรุ่นแรกของอความารีนได้

โกโดร่าคืออารยธรรมกาแล็กซี่ในกาแล็กซี่กาตัน พื้นที่ที่พวกเขาสำรวจนับรวมถึงเขตดารามากมายของกาแล็กซี่กาตัน แต่พวกเขาเป็นกลุ่มที่บังคับใช้กฏหมายมากกว่าจะติดต่อด้วยแรงจูงใจที่เป็นมิตร

เร็วๆนี้ หานเซี่ยวได้อ่านวิจัยที่ประเทศต่างๆในอความารีนมีเกี่ยวกับอวกาศ ผู้เล่นสามารถเข้าถึงข้อมูลนี้ได้ผ่านแหล่งต่างๆเช่นกัน และมันก็เป็นรายละเอียดที่น่าสมจริงอย่างเหลือเชื่อ ซึ่งทำให้ผู้เล่นรู้สึกถึงความสมจริงอย่างมาก ด้วยมุมมองของNPC หานเซี่ยวสามารถเห็นข้อมูลได้มากกว่า

ในค่าย ขณะที่หานเซี่ยวและโคนี่กำลังคุยกันเรื่องแบบแปลน ทหารก็เข้ามารายงาน

“ท่าน เราจับคนเร่ร่อนได้ เขามาซุ่มอยู่ใกล้ค่ายเรา”

มันเป็นเด็กวัยรุ่นสวมชุดขาดๆ เขามีปืนล่าสัตว์สองกระบอก ซึ่งถูกทหารยึด เมื่อเห็นว่าค่ายเต็มไปด้วยทหารติดอาวุธ ความกลัวก็ฉายผ่านใบหน้าเขาและเริ่มสั่นเทา

หานเซี่ยวมีความคิด“มีอาณานิคมอยู่ใกล้ๆงั้นหรอ?”

หลิวจ้าวมองแผนที่และกล่าว“มีอาณานิคมขนาดกลางอยู่2-3แห่งครับ”

หานเซี่ยวพยักหน้าและมองเด็กตรงหน้าอย่างใคร่ครวญ เด็กรู้สึกว่าสายตาของชายชุดดำตรงหน้ากดดันจนแข้งขาอ่อน ก่อนที่หานเซี่ยวจะถาม เขาก็อธิบายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ผมเป็นคนเร่ร่อนจากกลุ่มใกล้เคียง ผมออกล่าเพื่อหาอาหารและบังเอิญเห็นพวกเขาผ่านมา ดังนั้นผมเลยอยากเข้ามาดูใกล้ๆ”

หานเซี่ยวลูบคางและครุ่นคิดสักพัก เมื่อเห็นเด็กวัยรุ่นดูขาดสารอาหารและผอมแห้ง เขาจึงพูด“หลิวจ้าว เอาอาหารมาให้เขา”

เด็กตกตะลึงไปสักพัก

“กลับไปที่อาณานิคมของเธอและบอกคนของเธอว่าทีมเราจะสร้างเมืองในซากโลหะเทา เราจะจัดหางานจำนวนมากพร้อมจ่ายค่าจ้างให้ บอกหัวหน้าเธอให้รู้เจตนาฉัน เราหวังว่าพวกเขาจะสามารถเข้ามาพักอาศัยกับเรา”

ถุงอาหารหนักนำวัยรุ่นกลับคืนสติ สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความโล่งอกและประหลาดใจ

เขาเป็นนักล่าของอาณานิคม ด้วยเหยื่อที่น้อยมาก คนในอาณานิคมจึงอดอยาก อาหารนี้สามารถทำให้พวกเขาอิ่มได้หลายมื้อ

วัยรุ่นกลัวมากเมื่อถูกจับ แต่ตอนนี้ก็พบว่าคนเหล่านี้ไม่ได้ชั่วร้าย เขาโล่งใจมากขึ้นและเริ่มพิจารณาข้อเสนอของหานเซี่ยว

คนเร่ร่อนส่วนใหญ่ไม่ได้มีชีวิตหรูหราที่จะเพลิดเพลินกับอาหารเต็มท้อง ดังนั้นโอกาสการทำงานแลกกับอาหารจึงดึงดูดได้ดี

หลังส่งคนไปส่งวัยรุ่น หานเซี่ยวก็นำแผนที่ออกมาและกล่าว“ซากโลหะเทาโดดเดี่ยว ไม่มีที่อยู่อาศัยมนุษย์ในรัศมี30ไมล์ แต่ยังมีอาณานิคมอยู่มากกว่าสิบไกลออกไป ส่วนใหญ่เป็นขนาดเล็ก มีคนประมาณ2-3พันคน หลิวจ้าว นำคนและอาหารติดตัวไป และกระจายข่าวถึงการสร้างเขตอนุรักษ์เรา”

ความตั้งใจเดิมของเขตอนุรักษ์คือการปกป้องคนเร่ร่อน ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องปกติที่จะดึงดูดคนเร่ร่อนให้ย้ายเข้ามา หวงยู่คิดว่าเขามองแผนหานเซี่ยวออกและคิดกับตัวเอง เขาอยากจ้างคนเร่ร่อนมาเป็นคนงาน แต่มันก็ยังน้อยเกินไป

หานเวี่ยวอยากจัดวางผังพื้นฐานให้เสร็จภายในหนึ่งเดือน  ซึ่งต้องใช้คนอย่างน้อยแสน มีคนเร่ร่อนน้อยเกินไปสำหรับเรื่องนั้น

หวงยู่ส่ายหัว เขารู้สึกว่าแผนหนึ่งเดือนต้องพังไม่เป็นท่า มันไม่ได้สร้างความเสียหายต่อองค์กร แต่มันย่อมทำให้ปีศาจทมิฬเสียชื่อและหน้าตา การไม่อาจทำตามคำพูดได้ย่อมทำให้คนอื่นมองเขาแย่ลง

ฉันจะขอกลับไปสำนักงานใหญ่หลังอยู่ครบหนึ่งเดือน หวงยู่คิด ไม่มีโอกาสที่จะได้รับความดีความชอบหรือผลประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลา

หลิวจ้าวกล่าว“แต่หากเรากระจายทหาร การป้องกันเราก็จะไม่พอ”

หานเซี่ยวชี้ไปทางโรเวอร์2.5ที่ลาดตระเวนในค่ายและหัวเราะเบาๆ

“ผมให้คุณตอบอีกครั้ง”

“ผมจะรับรองความสำเร็จของภารกิจ”หลิวจ้าวเปลี่ยนคำพูดทันทีและยืนตรง

...

ที่ราบไร้สิ้นสุดของคาสเป็นสีน้ำตาลแดงและดูเหมือนเลือดแห้ง หานเซี่ยวกลับมาอีกครั้ง มันเป็นมุมมองที่คุ้นเคย

มาคิดเกี่ยวกับมัน ฉันก็ไม่ได้กลับฐานฉันมานานแล้ว หานเซี่ยวคิด ฐานเขาอยู่ในโหมดสแตนด์บายเนื่องจากเขาไม่ได้ใช้งานมันจริง

โครงร่างของซากโลหะเทาปรากฏในสายตาเขา

ครั้งหนึ่งเคยมีถนนกว้าง แต่เมื่อไม่มีการบำรุง ตอนนี้มันจึงเต็มไปด้วยวัชพืช คอนกรีตแตกเปิดและพืชก็เติบโต หนังสือพิมพ์เก่าลอยช้าๆบนถนนและไฟถนนที่ดับไปนานแล้วก็ปกคลุมด้วยเถาวัลย์

มันเป็นมุมมองที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ทางเข้าซากโลหะเทาเป็นถนนร้าง ขบวนรบเคลื่อนผ่านถนน และเสียงเดียวก็คือเสียงของเครื่องยนต์และล้อรถ

คนงานจำนวนมากต้องเปลี่ยนเมืองร้างนี้ให้เป็นเขตอนุรักษ์ นั่นทำให้พวกเขารู้สึกกดดันมาก

ท่านมาถึงซากโลหะเทาแล้ว

จำนวนประชากรปัจจุบัน : 1034

ความเสียหาย : 0%

เป้าหมายสำเร็จ

ท่านได้รับค่าประสบการณ์2.5แสนหน่วย

เกรดภารกิจกลายเป็นD-แล้ว

ภารกิจเนื้อเรื่องหลักที่หานเซี่ยวได้รับคือ[ก่อสร้างเขตอนุรักษ์3] มันเป็นภารกิจขนาดใหญ่ที่ต้องดูแลกระบวนการทั้งหมด ดังนั้น ตามอาคารหลายสิบประเภทที่เขตอนุรักษ์ต้องการ มันจึงแบ่งออกเป็นข้อกำหนดการก่อสร้างนับสิบ

เป้าหมายภารกิจปัจจุบันเปลี่ยนไป

เป้าหมายปัจจุบัน : สร้างแบบแปลนให้เสร็จภายในสามเดือน

เวลาปัจจุบัน : วันที่1

ในสามเดือน ทำข้อกำหนดก่อสร้างทั้ง13ข้อด้านล่างให้สำเร็จ[ขยาย/ยุบ]

รางวัล : ค่าประสบการณ์8แสน เพิ่มชื่อเสียงตาข่ายมืด+1250 เพิ่มเกรดภารกิจ

ข้อกำหนดพิเศษ : หากการก่อสร้างเสร็จก่อนกำหนด รางวัลโบนัสและเกรดจะเพิ่มขึ้นตามจำนวนวัน รางวัลค่าประสบการณ์+10%ต่อวัน