ตอนที่ 28 ผลึกวิญญาณเพลิง

ฉู่ชิงหยุนออกจากห้อง และเมื่อเขาเพิ่งจะเดินมาถึงลานกว้าง เขาก็สังเกตเห็นสุ่ยหลิวเชียง

ครั้งนี้ นางสวมกระโปรงผ้าโปร่งสีขาวยืนอยู่ที่ประตูพร้อมและกำลังเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยสีหน้ามีความสุข ฉากที่เห็นมันงดงามมาก ซึ่งทำให้ฉู่ชิงหยุนห้ามตัวเองไม่ไหว

"พี่หยุน ท่านฝึกฝนเสร็จแล้ว?" ดูเหมือนว่าสุ่ยหลิวเชียงจะรู้สึกได้ถึงบางอย่างนางจึงหันหลับไปมองและเมื่อเห็นฉู่ชิงหยุน นางจึงวิ่งไปหาเขาอย่างรวดเร็ว

"ข้าทำให้เจ้าเป็นห่วงหรือเปล่า?" ฉู่ชิงหยุนเดินไปข้างหน้า และจับแก้มของสุ่ยหลิวเชียงด้วยมือทั้งสองข้างและแววตาที่อ่อนโยน

เมื่อสุ่ยหลิวเชียงเห็นแววตาที่อ่อนโยนของฉู่ชิงหยุน ใบหน้าของนางเริ่มกลายเป็นสีแดง

แม้ว่านางจะเป็นภรรยาของฉู่ชิงหยุนแล้ว แต่นางก็ยังคงเป็นคนขี้อายและไม่คุ้นเคยกับความใกล้ชิดแบบนี้

"พี่หยุน ข้าถามอะไรหน่อยได้ไหม?" ทันใดนั้น ดวงตาที่งดงามของสุ่ยหลิวเชียงก็เปล่งประกายระยิบระยับ

"แน่นอน" ฉู่ชิงหยุนพยักหน้า

"ในตอนที่ข้าเริ่มฝึกฝน ร่างกายของข้าเริ่มหนาวแปลกๆ ความหนาวเย็นนั่นทำให้พลังปราณภายในร่างกายของข้าสลายไปเองและข้าไม่สามารถเชื่อมต่อพลังปราณของโลก ทำให้ข้าไม่สามารถสร้างจิตยุทธขึ้นมาได้"

สุ่ยหลิวเชียงขมวดคิ้วและดูเหมือนนางจะประสบกับปัญหานี้มานาน ทำให้นางพูดออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิด "หรือมันเป็นเพราะว่าพรสวรรค์ของข้าจะต่ำเกินไปเลยฝึกฝนเหมือนกับคนทั่วไปไม่ได้?"

"ตอนนี้เจ้ายังสร้างจิตยุทธขึ้นมาไม่ได้อีกหรือ?" ฉู่ชิงหยุนรู้สึกแปลกใจเมื่อได้ยินสุ่ยหลิวเชียงพูด

ในวันที่เขาเพิ่งกลับจากตำหนักร้อยสมบัติและกลับมาที่เมืองฉู่ เขาได้ยินฉู่หู่บอกว่าสุ่ยหลิวเชียงเก็บตัวฝึกฝนมาสามวันแล้ว แต่ก็ยังสร้างจิตยุทธขึ้นมาไม่ได้

นี่เป็นเรื่องแปลกมากที่สุ่ยหลิวเชียงยังสร้างจิตยุทธไม่ได้ทั้งที่ผ่านมาสิบกว่าวันแล้ว

ด้วยความรู้ความเข้าใจของฉู่ชิงหยุน จิตยุทธเป็นรากฐานของการฝึกฝนบ่มเพาะพลัง คนธรรมใช้เวลาแค่หนึ่งถึงสองวันเท่านั้นก็สามารถสร้างจิตยุทธขึ้นมาได้แล้ว อย่างมากที่สุดก็ไม่เกินเจ็ดวัน

ฉู่ชิงหยุนเหยียดมือออกไปแล้ววางลงบนไหล่ของสุ่ยหลิ่วเชียง และปลดปล่อยพลังปราณเล็กน้อยแผ่กระจายไปทั่วแขนและเข้าไปในร่างกายของสุ่ยหลิวเชียงจนโคจรไปทั่วร่างกายของนาง

"อวัยภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวงทั้งหกไม่ได้รับความเสียหาย และเส้นลมปราณก็ปกติ ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือร่างกายอ่อนแอ"

ฉู่ชิงหยุนดึงมือกลับมาและพูดกับสุ่ยหลิวเชียวพรางหัวเราะ "การที่จะสร้างจิตยุทธนั้นจะต้องเชื่อมต่อกับสวรรค์และปฐพี ในกระบวนการนี้จะต้องใช้พลังกายและจิตใจที่เข้มแข็ง เหตุผลที่เจ้าสร้างจิตยุทธไม่ได้มันน่าจะเป็นเพราะร่างกายของเจ้าอ่อนแอเกินไป"

ฉู่ชิงหยุนคงไม่รู้ว่า ตลอดสิบหกปีที่ผ่านมา สุ่ยหลิวเชียงมีชีวิตที่ทุกข์ยากกว่าคนอื่น อย่าว่าแต่ทรัพยากรบ่มเพาะพลังเลย แม้กระทั่งอาหารสามมื้อต่อวันยังไม่รับประกันได้ว่านางจะได้กินครบทุกมื้อ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่นางจะมีร่างกายอ่อนแอ

"แล้วปราณหยินล่ะ? มันมาจากไหน?" สุ่ยหลิวเชียงถามอีกครั้ง

"เมื่อครู่ ข้าตรวจสอบร่างกายของเจ้าอย่างละเอียดแล้ว แต่ไม่พบปราณหยินในตัวเจ้าเลย ในความคิดของข้า ความหนาวเย็นที่เจ้ารู้สึกมันน่าจะมาจากจิตยุทธของเจ้า แม้ว่าเจ้าจะยังไม่สามารถสร้างมันได้ แต่จิตยุทธของเจ้าเริ่มที่จะดูดกลืนพลังปราณจากสวรรค์และปฐพี ดังนั้นจิตยุทธของเจ้าจะต้องเป็นระดับสูงอย่างแน่นอน"

คำพูดสุดท้ายของฉู่ชิงหยุนทำให้สุ่ยหลิวเชียงรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก นางคิดเสมอมาว่าตัวเองเป็นคนที่ไร้ซึ่งพรสวรรค์และคงทำได้แค่เป็นภาระของฉู่ชิงหยุนไปตลอดชีวิต

"ตอนนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องเร่งรีบสร้างจิตยุทธหรอก เจ้าควรกินเม็ดยาและยาบำรุงร่างกายเสียก่อน เมื่อร่างกายของเจ้าแข็งแรงขึ้นแล้ว จะต้องสร้างจิตยุทธขึ้นมาได้อย่างแน่นอน" ฉู่ชิงหยุนยิ้มเล็กน้อยและพูดให้กำลังใจสุ่ยหลิวเชียง

"นายน้อย!" ในขณะนั้น ฉู่ชิงหยุนได้ยินเสียงกรีดร้องและเห็นฉู่หู่รีบวิ่งเข้ามาหาด้วยสีหน้ามีความสุข

"เจ้ามีปัญหาอะไรงั้นรึ?" ฉู่ชิงหยุนรู้สึกได้ถึงบางอย่างผิดปกติ

"นายน้อย ในที่สุดท่านก็ออกมาจากสักที หากวันนี้ท่านไม่ยอมออกมาอีก ข้าคงจะบุกเข้าไปลากท่านออกมาแล้ว" แววตาของฉู่หู่เปล่งประกายสดใส สิ่งที่เขาพูดทำให้ฉู่หู่รู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น เขาไม่รู้ว่าฉู่หู่พูดถึงอะไร

เมื่อเห็นท่าทางสงสัยของฉู่ชิงหยุน ฉู่หู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆและเริ่มพูด

ไม่กี่วันก่อน เหมืองที่อยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลฉู่พังทลายลงและมีถ้ำปรากฏออกมาให้เห็น หลังจากที่เข้าไปในถ้ำจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ร้อนแรง ยิ่งไปกว่านั้น มันยังมีผลึกวิญญาณเพลิงอยู่ด้วย!

ผลึกวิญญาณเพลิงมีรูปร่างเป็นผลึกหกเหลี่ยมบรรจุปราณที่ร้อนระอุ และยังเป็นแร่หายาก หากใช้มันสร้างอาวุธ มันจะทำให้อาวุธทรงพลังขึ้น

ภายในถ้ำลึกเข้าไปหลายร้อยเมตรจะเจอผลึกวิญญาณเพลิงจำนวนมาก หากขุดมันจนหมด ทุกตระกูลจะต้องอิจฉาตาร้อนอย่างแน่นอน

เมื่อเปรียบเทียบกับความตื่นเต้นของฉู่หู่แล้ว ฉู่ชิงหยุนยังคงยิ่งสงบ

ในฐานะปีศาจเฒ่าที่มีอายุและความรู้มากมายนับพันปี แค่ผลึกวิญญาณเพลิงเขาจะตกใจได้อย่างไร?

"หากพวกเราค้นพบผลึกวิญญาณเพลิง พวกเราจะต้องรีบลงมือขุดให้เร็วที่สุด ทำไมเจ้าต้องรอให้ข้าออกมาจากการฝึกฝนด้วย?" ฉู่ชิงหยุนรู้ดีว่าผลึกวิญญาณเพลิงนั้นมีความสำคัญต่อตระกูลฉู่มากแค่ไหน

ฉู่หู่น่าจะจัดการเองได้ ทำไมเขาต้องรอให้ฉู่ชิงหยุนออกมาจากการฝึกฝนด้วย?

"นายน้อย ภายในถ้ำนอกจากผลึกวิญญาณเพลิงแล้วมันยังไม่หมอกพิษกระจัดกระจายอยู่ด้วย หากสูดดมเข้าไปจะทำให้เวียนหัวและสูญเสียพลังปราณ" ฉู่หู่ถอนหายใจ

นอกจากนี้ฉู่หู่ก็รู้ว่าผลึกวิญญาณเพลิงนั้นมีค่ามากแค่ไหน และพวกมันอาจทำให้ตระกูลอื่นเกิดความสนใจขึ้นมาได้

แต่หมอกนั่น เขาไม่มีทางจัดการได้ นอกจากรอฉู่ชิงหยุนออกมาจากการฝึกฝน

ฉู่ชิงหยุนรู้สึกแปลกใจเมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หู่

เท่าที่เขารู้ ผลึกวิญญาณเพลิงส่วนใหญ่จะอยู่ในที่ที่มีความร้อนและมีสภาพเลวร้าย สถานที่แบบนั้นมันไม่น่าจะมีสัตว์อสูรและหมอกพิษ ดังนั้นการที่มีหมอกพิษอยู่ภายในถ้ำจึงเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก

"หรือว่ามันจะเป็น..." ทันใดนั้น ฉู่ชิงหยุนคิดอะไรบางอย่างออกมา

เขามองไปที่ฉู่หู่และถามว่า "หมอกนั่นมีกลิ่นหวานอ่อนๆใช่หรือไม่?"

"นายน้อยรู้ได้ยังไง?" ฉู่หู่จ้องมองไปที่เขาด้วยท่าทางตกตะลึง แล้วตอบว่า "ใช่แล้ว มันมีกลิ่นหวานเล็กน้อยอยู่ภายในถ้ำ ยิ่งลึกเท่าไร ก็ยิ่งหวานขึ้นเท่านั้น"

"ถ้างั้นข้าก็เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว" ฉู่ชิงหยุนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พาข้าไปที่เหมือง"

"ขอครับ" เมื่อเห็นสีหน้าที่มั่นใจของฉู่ชิงหยุน ฉู่หู่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ในใจ

เขาไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่การประชุมประจำตระกูล ฉู่หู่มีความรู้สึกพิเศษ มันเหมือนกับว่าตราบใดที่ฉู่ชิงหยุนอยู่ที่นี่ ความสับสนและข้อสงสัยทั้งหมดก็จะถูกแก้ไข