ตอนที่ 27 เข็มพิษ
ในชีวิตที่แล้วของฉู่ชิงหยุน เขาเคยถูกวางยาพิษและมันทำให้เขาคุ้นเคยกับกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของมันมาก ดังนั้นเขาจึงสามารถสรุปได้ว่าภายในหยกมรกตนั่นมีหยกพิษอยู่ข้างใน
"หยกพิษเป็นพิษชนิดหนึ่งที่มีพิษร้ายแรงมาก ถ้าคนที่ใช้อาวุธประเภทพิษรู้เข้า พวกเขาจะต้องพยายามปล้นมันไปจากข้าด้วยทุกวิถีทางอย่างแน่นอน นั่นเป็นเพราะพิษคือรากฐานอาวุธของพวกเขา" ฉู่ชิงหยุนมองหยกพิษภายในขวด และจู่ๆมันก็ทำให้เขานึกถึงสหายเก่าในชีวิตที่แล้วของเขา
แน่นอนว่าคนที่ฉู่ชิงหยุนนึกถึงนั้นคือเซียวฉิงเทียน และมันทำให้แววตาของเขาดูมืดมนขึ้นมาทันที
จนถึงปัจจุบัน ฉู่ชิงหยุนก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเซียวฉิงเทียนถึงต้องการฆ่าเขา ยิ่งไปกว่านั้น เขายังลงมือทำด้วยความเด็ดขาดและไม่ลังเล ราวกับวางแผนที่จะฆ่าเขามานานแล้ว
"เจ้าเซียวฉิงเทียน ในเมื่อข้ากลับมาเกิดใหม่ ข้าจะไม่มีทางทำผิดพลาดเป็นครั้งที่สอง และจะต้องแก้แค้นเจ้าอย่างแน่นอน!" ฉู่ชิงหยุนสูดลมหายใจเข้าลึกๆและสาบานอยู่ในใจ
จากนั้น เขานำหม้อปรุงยาจิตทมิฬออกมา และนั่งอยู่ด้านข้างพร้อมกับปล่อยพลังปราณออกมาจากร่างกายเข้าไป แล้วก็รีบเปิดฝาขวดหยกและโยนหยกพิษเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ด้วยการห่อหุ้มของพลังปราณ ควันพิษจึงไม่แพร่กระจายออกไปไหน และค่อยๆหลอมละลายมันอย่างช้าๆ
"หยกพิษจะถูกเผาไหม้เมื่อพบกับไฟ แต่ถ้ามีพลังปราณห่อหุ้มมันไว้พิษที่กระจายออกมาจะไม่แพร่ไปไหน แต่น่าเสียดายที่พลังปราณของข้าในปัจจุบันนั้นยังอ่อนแอ จึงไม่อาจหลอมละลายมันได้เร็วนัก"
ฉู่ชิงหยุนหัวเราะอย่างขมขื่น จากนั้นเขาก็หลับตาลงและเริ่มหลอมละลายหยกพิษอย่างตั้งใจ
หลังจากผ่านไปเวลานาน ฉู่ชิงหยุนใช้เวลาทั้งหมดไปกับการละลายหยกพิษและหลอมเม็ดยา หลังจากที่พลังปราณเหือดแห้ง เขาก็จะนำเม็ดยาหลอมกายาและเม็ดยาเสริมพลังวิญญาณออกมากินเพื่อฟื้นฟูพลังปราณของเขา
...
ในขณะเดียวกัน นอกเมืองฉู่ ภายในบ้านไม้ที่อยู่ในป่าลึก ฉู่ผิงเทียนและเหล่าผู้อาวุโสกำลังรวมตัวกัน
ฉู่ผิงเทียนมองไปที่ทุกคนและเริ่มพูดว่า "ข้าได้ส่งบางคนเข้าไปตรวจสอบแล้ว ฉู่ชิงหยุนได้บรรลุข้อตกลงการเป็นพันธมิตรกับตำหนักร้อยสมบัติเพื่อช่วยเหลือกันเก็บเกี่ยวทรัพยากรบนภูเขาเฟิงฉี นั่นเป็นเหตุผลที่ฉินซานปรากฏตัวกลางงานประชุมประจำตระกูลในเวลาที่เหมาะเจาะขนาดนั้น ซึ่งพวกเราทุกคนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของฉู่ชิงหยุน!"
"อายุยังน้อยแต่ฉลาดนัก ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเขาต่ำเกินไป" ผู้อาวุโสสองกัดฟันขณะพูด
"ตั้งแต่วันนั้น เดิมทีข้าต้องการแพร่กระจายข่าวลือว่าฉู่ชิงหยุนเก็บผลประโยชน์ของตระกูลฉู่ทั้งหมดเข้ากระเป๋าตัวเอง แต่ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะนำผลประโยชน์ที่ได้ทั้งหมดเข้าตระกูล โดยที่ไม่รับเงินแม้แต่เหรียญเดียว"
"นอกเหนือจากพวกเราแล้ว ดูเหมือนคนอื่นในตระกูลเกือบทั้งหมดได้ยอมรับฉู่ชิงหยุนเป็นผู้นำตระกูลแล้ว และตั้งหน้าตั้งตารอคอยเขาอยู่ ถ้ามันยังเป็นแบบนี้อีกต่อไป พวกเราจะสูญเสียฐานที่มั่นของพวกเราในเมืองฉู่"
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม สีหน้าของคนที่อยู่ที่นี่เริ่มบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด
ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและฉู่ชิงหยุนนั้นเป็นเหมือนกับน้ำและไฟ และอยู่ในจุดที่ไม่อาจปรองดองกันได้ ความรุ่งโรจน์ของฉู่ชิงหยุนไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเขา แต่เป็นอันตรายต่อพวกเขาอย่างมาก
"ในเมื่อฉู่ชิงหยุนเป็นอุปสรรคของพวกเรา พวกเราคงจะต้องชิงลงมือฆ่าเขาก่อน มิฉะนั้นชีวิตของพวกเราจะต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน" คำพูดของฉู่ผิงเทียนทำให้ทุกคนสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่หนาวเย็น
ฉู่ผิงเฟิงส่ายหัวและพูดว่า "ฉู่ชิงหยุนมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากับตำหนักร้อยสมบัติ ถ้าพวกเราเป็นฝ่ายเริ่มลงมือ ตำหนักร้อยสมบัติไม่มีทางปล่อยพวกเราไปแน่ เรื่องนี้มันเสี่ยงเกินไป"
ตำหนักร้อยสมบัตินั้นทรงพลังมาก แม้กระทั่งเจ้าเมืองยังไม่กล้าที่จะยั่วยุพวกเขา
ถ้าฉู่ชิงหยุนถูกฆ่า ตำหนักร้อยสมบัติจะต้องไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน และตอนนั้นเองจะเป็นเวลาตายของพวกเขาทุกคน
"เรื่องนั้นไม่มีทางเกิดขึ้น" ฉู่ผิงเทียนยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "เหตุผลที่ตำหนักร้อยสมบัติเป็นมิตรกับฉู่ชิงหยุนมันเป็นเพราะฉู่ชิงหยุนมอบผลประโยชน์มหาศาลแก่พวกเขา สำหรับตำหนักร้อยสมบัติ ฉู่ชิงหยุนเป็นแค่หุ้นส่วนเท่านั้น และในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นอะไรขนาดนั้น"
"ตราบใดที่พวกเราฆ่าฉู่ชิงหยุนและชิงตราผู้นำตระกูลมาได้ ทุกอย่างภายในตระกูลฉู่ก็จะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา และในเวลานั้น ทุกคนภายในตระกูลก็จะยอมรับพวกเรา และพวกเราจะมอบสิทธิประโยชน์เพิ่มเติมให้แก่ตำหนักร้อยสมบัติ มันจะมีพ่อค้าคนไหนในโลกที่จะปล่อยผลประโยชน์มหาศาลไปเพื่อคนตายเพียงคนเดียว?"
ทุกคนเริ่มใจเย็นลง สำหรับตำหนักร้อยสมบัติ ฉู่ชิงหยุนไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์ก็เท่านั้น ตราบใดที่พวกเขามอบผลประโยชน์ให้กับตำหนักร้อยสมบัติมากพอ ฉินซานก็จะไม่อะไรกับพวกเขา
ในเวลานั้น ฉู่ผิงเทียนในฐานะผู้นำตระกูลฉู่จะยังคงร่วมมือกับตำหนักร้อยสมบัติและยินดีที่จะมอบผลประโยชน์ให้กับพวกเขาเพิ่มขึ้น ตำหนักร้อยสมบัติจะไม่ไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอนและจะถือว่าพวกเขาเป็นแขกผู้มีเกียรติ
"แต่ฉู่ชิงหยุนยังคงเก็บตัวฝึกฝนอยู่หลายวัน มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะฆ่าเขา" ผู้อาวุโสสองยังคงกังวลเล็กน้อย
"มันไม่ใช่เรื่องสำคัญว่าเขาจะเก็บตัวฝึกฝนกี่วัน ยังไงเสียเขาก็จะต้องออกมาอยู่ดี และถ้าพวกเราโจมตีถูกจังหวะ แม้กระทั่งจอมยุทธระดับสูงก็ยังไม่สามารถหลบหนีได้ แล้วฉู่ชิงหยุนจะนับว่าเป็นอันใด?"
ดวงตาของฉู่ผิงเทียนหดแคบลงเล็กน้อย และจ้องมองไปที่ชายลึกลับคนหนึ่งที่อยู่ตรงมุมห้อง
...
สิบวันผ่านไป
ในสิบวันที่ผ่านไปของโลกภายในอก เท่ากับห้าสิบวันภายในมิติฝึกฝน
ในเกือบสองเดือนที่ผ่านมา ฉู่ชิงหยุนกินเม็ดยาทั้งหมด จนในที่สุดเขาก็ทะลวงผ่านระดับหลอมกายาขั้นห้า
การพัฒนาใช้เวลานานขึ้นเล็กน้อย แต่ฉู่ชิงหยุนก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจ แต่รู้สึกมีความสุขมากกว่า เพราะเขาไม่ได้หลอมเม็ดยาระดับสองสำเร็จเท่านั้น แต่ยังละลายหยกพิษสำเร็จแล้วด้วย
ในสายตาของเขา มีของเหลวสีม่วงลอยอยู่เหนือหม้อปรุงยา
ของเหลวสีม่วงนั่นคือหยกพิษหลังจากที่ถูกหลอมละลาย สิ่งเจือปนที่อยู่ในนั้นถูกกำจัดออกไปจนหมดด้วยฝีมือของฉู่ชิงหยุน ทำให้มันบริสุทธิ์มาก และกลิ่นหอมที่ฟุ้งกระจายออกมายังรุนแรงขึ้นกว่าเก่า
ฉู่ชิงหยุนนำเข็มเงินสามเล่มที่เตรียมไว้นานแล้วออกมา และวางเรียงกัน เขาดึงของเหลวสีม่วงเข้ามาและดึงพลังปราณกลับเข้าไปในร่าง แล้วของเหลวสีม่วงก็ตกลงบนเข็มเงินก่อนที่จะหลอมเข้าด้วย
ไม่นานหลังจากนั้น ของเหลวสีม่วงก็หลอมเข้ากับเข็มสีม่วงทั้งสามเล่มอย่างสมบูรณ์
เพียงแค่เหลือบมองอาจจะเห็นว่าเข็มทั้งสามเล่มดูไม่แตกต่างจากเข็มเงินทั่วไป ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือมันส่งกลิ่นหอมจางๆออกมา
"ในที่สุดก็ทำสำเร็จ!" ฉู่ชิงหยุนเก็บเข็มทั้งสามเล่มอย่างระมัดระวังด้วยสีหน้ามีความสุข
เมื่อเข็มเงินถูกทิ่มแทงเข้าไปในร่างกาย พิษของมันจะถูกปล่อยออกมาทันทีและมันจะบุกเข้าไปในอวัยวะภายในโดยตรง ไม่ว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็เป็นเรื่องยากอยู่ดีที่จะต่อต้าน
เรื่องที่ฉู่ชิงหยุนพูดไม่ได้เป็นการกล่าวเกินจริง เขามีเข็มสามเล่มเท่ากับว่าเขาสามารถปลิดชีพอีกฝ่ายสามคนได้ในทันที!
"ด้วยเข็มพิษทั้งสามเล่มนี้ มันจะทำให้ชีวิตของข้าปลอดภัยขึ้นในอนาคต แต่ข้าจะใช้ในกรณีที่ไม่มีทางเลือกเท่านั้น" ฉู่ชิงหยุนคิดในใจ
อาวุธลับอย่างเข็มพิษมีพิษที่ร้ายกาจมาก ซึ่งแน่นอนว่ามันจะต้องมีค่าเป็นอย่างยิ่ง