ตอนที่ 25 โชคร้าย

ฉินอวี่เยียนพาฉู่ชิงหยุนเข้าไปในห้องที่มีหม้อปรุงยาสีดำโบราณตั้งอยู่ตรงกลางห้อง และมีอักขระจำนวนมากถูกจารึกเอาไว้ ทั้งยังความรู้สึกที่เก่าแก่และกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม

"นายน้อยฉู่ ในเมืองซีเฟิงอาวุธและอุปกรณ์ระดับสมบัตินั้นเป็นสิ่งที่หาได้ยาก ยิ่งหม้อปรุงยาระดับสมบัติยิ่งหายากขึ้นไปอีก ข้ามีหม้อปรุงยาระดับสมบัติแค่สองใบเท่านั้น ซึ่งหนึ่งในนั้นข้ากำลังใช้อยู่....ส่วนอีกใบอยู่ตรงหน้านายน้อยแล้ว"

ฉินอวี่เยียนชี้ไปที่หม้อปรุงยาโบราณที่อยู่ด้านหน้านางและพูดว่า "หม้อปรุงยานี้มีชื่อว่าหม้อจิตทมิฬ ในขณะที่หลอมเม็ดยา มันสามารถปล่อยความชื้นที่มองไม่เห็นออกมาหล่อเลี้ยงวัตถุดิบและจัดอยู่ในระดับสมบัติขั้นต่ำ"

ฉู่ชิงหยุนเดินเข้าไปดูและตรวจสอบอย่างละเอียด ก่อนที่จะเผยสีหน้าพึงพอใจออกมาให้เห็น ในตอนนี้หม้อปรุงยาระดับสมบัติขั้นต่ำเหมาะสมกับเขาที่สุด และฉู่ชิงหยุนถามว่า "เจ้าหม้อจิตทมิฬมีราคาเท่าไรหรือ?"

"หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ" ฉินอวี่เยียนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ถ้าเป็นคนอื่นซื้อมันไป ราคาของมันคงจะสูงกว่านี้ แต่เพื่อนายน้อยฉู่แล้ว เป็นธรรมดาที่ข้าจะลดราคาให้"

ฉู่ชิงหยุนพยักหน้า หม้อปรุงยาระดับสมบัติขั้นต่ำนั้นหาได้ยากในเมืองซีเฟิง ผลึกวิญญาณหนึ่งร้อยผลึกนับว่าไม่แพงเลย

"ข้าถูกใจมันมาก แต่ข้าพกมาแค่ยี่สิบผลึกวิญญาณ ไม่ทราบว่าคุณหญิงอวี่เยียนจะให้ข้าติดส่วนที่เหลือไว้ก่อนได้หรือไม่ หลังจากที่การเก็บเกี่ยวทรัพยากรในภูเขาเฟิงฉีเสร็จสิ้น ข้าจะจ่ายส่วนที่เหลือให้ทีหลัง" เดิมทีฉู่ชิงหยุนมีผลึกวิญญาณแปดสิบผลึก แต่หลังจากที่เขาให้ฉู่หู่หกสิบผลึก เขาจึงเหลือเพียงแค่ยี่สิบผลึก ซึ่งมันขาดเยอะมากถึงจะซื้อหม้อปรุงยาจิตทมิฬได้

"แน่นอน" ฉินอวี่เยียนยังคงต้องการรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับฉู่ชิงหยุน แน่นอนว่านางย่อมไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป

หลังจากที่นำผลึกวิญญาณยี่สิบผลึกออกมาและส่งมอบให้กับฉินอวี่เยียน ฉู่ชิงหยุนเก็บหม้อปรุงยาจิตทมิฬเข้าไปในแหวนมิติของเขาทันที

หม้อปรุงยาจิตทมิฬนั้นมีน้ำหนักหลายพันกิโลกรัม แต่โชคดีที่เขามีแหวนมิติ ไม่เช่นนั้นคงเป็นเรื่องยากที่ฉู่ชิงหยุนจะขนมันกลับไปที่เมืองฉู่ได้

"หืม?" ในขณะนั้น ฉู่ชิงหยุนหยุดชะงักและมองไปที่แท่นหินที่อยู่ตรงมุมห้อง บนแท่นหินมีหยกขนาดเท่าหัวผู้ใหญ่วางอยู่ มันมีสีเขียวและดูสวยงามมาก

"หยกนี่เรียกว่าหยกมรกต โดยทั่วไปมักจะใช้กับอาวุธ อย่างไรก็ตาม หยกมรกตธรรมดาจะมีขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือเท่านั้น แต่หยกมรกตอันนี้เป็นกรณีพิเศษ มันจึงอยู่ที่นี่" เมื่อเห็นฉู่ชิงหยุนสนใจ ฉินซานรีบอธิบายทันที

"หยกมรกตที่มีขนาดใหญ่ขนาดนี้จะต้องหายากแน่นอน" ฉู่ชิงหยุนถามฉินอวี่เยี่ยน "มันมีราคาเท่าไหร่งั้นหรือ?"

"สามผลึกวิญญาณ ถ้านายน้อยฉู่ถูกใจมัน ข้าก็ยินดีที่จะขายให้" ฉินอวี่เยียนกล่าว เนื่องจากนางได้ตรวจสอบหยกมรกตนี้หลายครั้งแล้ว และไม่พบอะไรพิเศษ นอกจากขนาดของมัน

"ข้าซื้อ แต่ขอติดท่านไว้ก่อนนะ" ฉู่ชิงหยุนหัวเราะและเก็บหยกมรกตเข้าไปในแหวนมิติ

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ฉู่ชิงหยุนได้ซื้อหยกมรกต ฉินอวี่เยียนกับฉินซานเผยสีหน้าแห่งความสุขออกมา โดยที่ฉู่ชิงหยุนไม่ทันสังเกตเห็น

การที่ฉู่ชิงหยุนมาตำหนักร้อยสมบัติในครั้งนี้ นอกเหนือจากการซื้อหม้อปรุงยาแล้ว เขายังต้องการหารือเกี่ยวกับการเก็บเกี่ยวทรัพยากรด้วย

ระหว่างการสนทนา แม้ว่าฉินอวี่เยียนและฉินซานจะพยายามล้วงความลับที่ฉู่ชิงหยุนปกปิดเอาไว้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรเลย

ถึงขั้นเริ่มสงสัยตัวเองว่าพวกเขาเข้าใจฉู่ชิงหยุนผิดไปหรือไม่ ฉู่ชิงหยุนอาจต้องการแค่ความมั่งคั่งเท่านั้น และไม่มีอะไรอื่นนอกจากนั้น

"การร่วมมือกันเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง ตระกูลฉู่ของข้ายังต่ำต้อย และยังต้องการความช่วยเหลือจากตำหนักร้อยสมบัติอีกมาก" ฉู่ชิงหยุนสวมเสื้อคลุมสีดดำอีกครั้งเพื่อปกปิดตัวตน และกล่าวจากลาฉินอวี่เยียนและฉินซานก่อนที่จะหันหลังจากไป

แต่หลังจากที่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฉู่ชิงหยุนก็หยุดชะงัก

เขาหันหน้ากลับไปหาฉินอวี่เยียนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณหญิงอวี่เยียน ศาสตร์แห่งการปรุงยา สิ่งที่สำคัญคือการก้าวทีละก้าว เมื่อท่านพบกับคอขวด ท่านควรทำจิตใจให้สงบและตัวสอบตัวเองอีกครั้ง และสูตรยาที่ข้ามอบให้จะเป็นประโยชน์อย่างมากถ้าศึกษาอย่างละเอียด"

"ตรวจสอบตัวเอง?" ฉินอวี่เยียนพึมพัมประโยคที่เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา และหดม่านตาลงดูเหมือนว่านางกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง และทันใดนั้นสีหน้าที่ตกใจก็ปรากฏออกมาให้เห็น

"ขอบคุณนายน้อยฉู่มากสำหรับความช่วยเหลือ ในอนาคต ถ้านายน้อยฉู่ต้องการความช่วยเหลือใดๆจากตำหนักร้อยสมับัติ ข้าจะไม่ปฏิเสธที่จะช่วยเหลือนายน้อยฉู่อย่างแน่นอน และจะทำสุดความสามารถเพื่อช่วยเหลือนายน้อยฉู่" หลังจากนั้นฉู่ชิงหยุนก็เดินออกจากตำหนักร้อยสมบัติโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของฉู่ชิงหยุน ช่วยไม่ได้ที่ฉินอวี่เยียนจะถอนหายใจออกมา

เหตุผลที่นางย้ายมาอยู่ที่เมืองบ้านนอกอย่างเมืองซีเฟิงนั้นคือการทะลวงผ่านคอขวดของศาสตร์ปรุงยา และก้าวเข้าสู่นักปรุงยาระดับสาม

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก ฉินอวี่เยียนคิดไม่ออกเลยว่าจะทะลวงผ่านคอขวดยังไงดี ถึงขั้นรู้สึกสิ้นหวัง

ทว่าวันนี้เพียงแค่ประโยคสั้นๆของฉู่ชิงหยุนก็ทำให้นางตระหนักข้อบกพร่องของตัวเองได้ทันที

นางมั่นใจว่าภายในครึ่งเดือนจะทะลวงผ่านคอขวดสำเร็จและกลายเป็นนักปรุงยาระดับสาม!

...

ด้วยความคิดที่อยู่ในใจ ฉินอวี่เยียนอยากจะเก็บตัวเข้าไปฝึกฝนไม่ไหวแล้ว แต่ทว่าด้านหน้าของนางมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีฟ้าปรากฏตัวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

"ข้าไม่ได้เจอคุณหญิงอวี่เยียนตั้งนาน แต่ดูเหมือนว่าท่านจะงดงามขึ้นกว่าแต่ก่อนเสียอีก" ชายวัยกลางคนหัวเราะและยิ้ม ก่อนที่จะแสดงความเคารพนาง

"เจ้าเป็นใคร? ข้ารู้จักเจ้าหรือไม่?" สีหน้าของฉินอวี่เยียนมืดมนขึ้นมาทันที และไม่แม้แต่จะชายตามองชายวัยกลางคน จากนั้นนางก็หันหลังกลับไปเพื่อเก็บตัวฝึกฝนปรุงยา

ชายวัยกลางคนรู้สึกอับอาย แต่เขาก็ยังคงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้ามีนามว่าฉงเสียน ในเมื่อคุณหญิงอวี่เยียนมีเรื่องบางอย่างที่ต้องทำ เช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวลาเพื่อเพื่อไม่เป็นการรบกวนท่าน"

หลังพูดจบ สุ่ยฉงเสียนพยายามที่จะออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการเสียหน้าอีกต่อไป

"สุ่ยฉงเสียน!" ร่างของฉินอวี่เยียนสั่นเล็กน้อย นางหันหลังกลับมาและพูดว่า "เจ้าคือผู้นำตระกูลสุ่ยอย่างนั้นรึ? สุ่ยเชียนเย่วนางเป็นบุตรสาวของเจ้าใช่หรือไม่?"

เสียงของฉินอวี่เยียนดังขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ผู้คนที่อยู่รอบข้างได้ยินสิ่งที่นางพูดอย่างชัดเจน พวกเขาหยุดสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำอยู่ทีละคน แล้วหันไปจ้องมองสุ่ยฉงเสียน

"เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณหญิงอวี่เยียนรู้จักบุตรสาวของข้า" เมื่อเห็นทุกคนจ้องมอง ความภาคภูมิใจของสุ่ยฉงเสียนเริ่มกลับมา และเขาก้าวเดินไปข้างหน้าเพื่อเข้าใกล้ฉินอวี่เยียน

แต่เมื่อเขาเดินเข้ามาหาฉินอวี่เยียน เขายังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา ฉินอวี่เยียนได้พูดกับฉินซานตัดหน้าเขาว่า "ฉินซาน ถ่ายทอดคำสั่งของข้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปความสัมพันธ์ระหว่างตำหนักร้อยสมบัติและตระกูลสุ่ยถือเป็นอันสิ้นสุด ไม่ว่าเขาจะใหญ่มาจากไหนก็ตาม"

หลังจากนั้น นางหันไปมองสุ่ยฉงเสียนอีกครั้ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ถ้าตระกูลสุ่ยต้องการถามถึงเหตุผล ข้าจะบอกก็ได้ ข้าแค่ไม่ชอบตระกูลสุ่ยมันก็แค่นั้น!"

หลังจากพูดจบ ฉินอวี่เยียนเดินกลับเข้าไปในห้อง ปล่อยให้ผู้คนที่อยู่ด้านนอกตกตะลึง และพวกเขาไม่รู้ว่าทำไมฉินอวี่เยียนถึงตัดสินใจแบบนั้น

คนที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดแน่นอนว่าจะต้องเป็นสุ่ยฉงเสียน

วันนี้เขาเพิ่งจะเดินทางมาถึงตำหนักร้อยสมบัติ แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้

ฉินอวี่เยียนต้องการตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลสุ่ย ยิ่งไปกว่านั้น เหตุผลของนางคือนางไม่ชอบพวกเขา นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน?

สุ่ยฉงเสียนถึงขั้นสาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยมีเรื่องกับตำหนักร้อยสมบัติ ร่วมถึงคุณหญิงฉินอวี่เยียน

"ช่างเป็นคนที่โชคร้ายจริงๆ" เมื่อเห็นท่าทางที่ซบเซาของสุ่ยฉงเสียน ฉินซานอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

เขารู้ว่าที่ฉินอวี่เยียนตัดสินใจแบบนั้นออกไปส่วนใหญ่เป็นเพราะฉู่ชิงหยุน

มันเป็นความผิดพลาดของตระกูลสุ่ยที่ทำตัวหยิ่งยโสและอวดดีกับฉู่ชิงหยุน สมควรแล้วที่เขาจะโดนแบบนั้น!