ตอนที่ 22 ผสานจิตยุทธ

เมื่อพวกเขาทั้งสามคนกลับถึงบ้าน ฉู่หู่ตะโกนให้กำลังใจฉู่ชิงหยุนเสียงดังหลังจากที่เขาปิดประตู

สุ่ยหลิวเชียงที่ยืนอยู่ด้านข้างฉู่หู่แสดงสีหน้าที่ดูตื่นเต้นออกมาให้เห็น

เพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉู่ชิงหยุนจะเป็นผู้นำตระกูลคนใหม่ของตระกูลฉู่

"ฉู่หู่ หากเจ้าตะโกนอีกครั้ง ข้าจะทุบตีเจ้า!" ฉู่ชิงหยุนเหลือบตามองและนำขวดหยกจำนวนมากออกมา เขาวางพวกมันลงบนโต๊ะและพูดว่า "พวกนี้คือเม็ดยาหลอมกายา พวกเจ้าหยิบไปและรีบสร้างจิตยุทธขึ้นมาให้ได้เร็วที่สุด"

เมื่อฉู่หู่ได้ยินเช่นนั้น เขาจ้องมองไปที่ฉู่ชิงหยุนและพูดว่า "นี่ข้าฟังผิดไปหรือเปล่า นายน้อยมอบเม็ดยาหลอมกายาให้ข้า?"

"ถ้าเจ้าไม่อยากได้ ข้าจะได้ให้สุ่ยหลิวเชียงทั้งหมด" ฉู่ชิงหยุนยื่นมือออกไปแกล้งทำเป็นหยิบขวด

ฉู่ไห่รีบเดินเข้าไปหยิบขวดหยกไว้ในมือทันทีแล้วพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะ "ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าจะมีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับเม็ดยาจากนายน้อย?"

ในขณะที่พูด ฉู่ไห่ซุกเม็ดยาหลอมกายาไว้ในอ้อมแขนราวกับกลัวฉู่ชิงหยุนเปลี่ยนใจ การกระทำของเขาทำให้สุ่ยหลิวเชียงหัวเราะคิกคัก

"เจ้าทำตัวเหมือนเด็กจริงๆ" ฉู่ชิงหยุนเองก็หัวเราะ แต่ในไม่ช้าท่าทีของเขาก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและพูดกับฉู่ไห่ว่า "หลังจากที่ข้าได้ต่อสู้กับฉู่ไห่ มันทำให้ข้าตระหนักถึงความแข็งแกร่งของตัวเอง และข้าจะเก็บตัวฝึกฝน แต่ก่อนหน้านั้น ข้ามีเรื่องบางอย่างจะบอกเจ้า"

"นายน้อยพูดออกมาได้เลย" เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของฉู่ชิงหยุน ฉู่ไห่ไม่หัวเราะและเล่นอีกต่อไป

"ไม่กี่วันก่อน ข้าได้ทำข้อตกลงกับตำหนักร้อยสมบัติเพื่อเก็บเกี่ยวเก็บเกี่ยวทรัพยากรบนภูเขาเฟิงฉี นี่เป็นเรื่องที่สำคัญต่อตระกูลฉู่มาก และข้าฝากเจ้าเป็นคนจัดการ"

"ให้ข้าเป็นคนจัดการ?" ฉู่ไห่รู้สึกตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ และรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินฉู่ชิงหยุนพูด

ฉู่ชิงหยุนพยักหน้าและพูดว่า "ใช่ ข้าจะให้เจ้าเป็นคนจัดการทั้งหมด และเจ้าไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะถามอะไรทั้งนั้น นอกจากนี้ เจ้าจะต้องเลือกผู้คนที่ไว้ใจได้และฝึกฝนพวกเขาเพื่อต่อสู้กับฉู่ผิงเทียน"

ดังที่ฉู่ชิงหยุนพูดก่อนหน้านี้ เขาได้ลงมือฆ่าฉู่ไห่ ทำให้ฉู่ผิงเทียนโกรธแค้นเขามาก และไม่อาจอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันได้

มันฟังดูมีเหตุผลที่ฉู่ผิงเทียนจะไม่ปล่อยให้ฉู่ชิงหยุนมีชีวิตอยู่ และอีกฝ่ายจะต้องหาวิธีฆ่าเขาอย่างแน่นอน

ฉู่ชิงหยุนจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อยืนหยัดต่อสู้กับมัน

และการเก็บเกี่ยวทรัพยากรเป็นภูเขาเฟิงฉีนั้นเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม!

"ข้าเข้าใจแล้ว" เมื่อฉู่ไห่ได้ยินคำพูดของฉู่ชิงหยุน เขาไม่พูดถามอะไรออกมาเลย แต่กลับรู้สึกตื่นเต้น

หลังจากนั้น ฉู่ชิหยุนได้พูดคุยกับฉู่หู่เกี่ยวกับการเป็นพันธมิตรกับตำหนักร้อยสมบัติ หลังจากที่ฉู่หู่เข้าใจเรื่องการเป็นพันธมิตรกัน ทำให้เขามีคำถามมากมายเกี่ยวกับการร่วมมือกัน ความคิดบางอย่างนั้นลึกซึ้งมากและทำให้ดวงตาของฉู่ชิงหยุนเปล่งประกาย

"ข้าได้มอบหมายงานที่สำคัญให้กับเขา มันจะต้องไม่เกิดความผิดพลาดอย่างแน่นอน แต่ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าฉู่ไห่จะตื่นเต้นขนาดนั้น" ฉู่ชิงหยุนมองไปที่ฉู่หู่ด้วยความพึงพอใจ

ในชีวิตที่แล้วของเขา ไม่นานหลังจากที่ฉู่ชิงหยุนเดินทางออกจากเมืองซีเฟิง เขาได้ยินว่าฉู่หู่เดินทางออกจากเมืองฉู่และเข้าร่วมกับสมาคมการค้าแห่งหนึ่ง

ในเวลาแค่หนึ่งปี หลังจากที่ฉู่หู่เข้าร่วมกับสมาคมการค้า เขาไต่เต้ากลายจนได้รับตำแหน่งระดับสูง นี่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ก้าวไกลและความสามารถที่ยอดเยี่ยม

ฉู่หู่อยู่กับฉู่ชิงหยุนตั้งแต่ยังเด็ก ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ฉู่หู่ไม่คิดที่จะทอดทิ้งเขาไปและคอยช่วยเหลือฉู่ชิงหยุนอย่างเงียบๆ

ความภักดีของเขา บวกกับความสามารถ เขาจะต้องจัดการเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน

พวกเขาพูดคุยกันจนดึก และทั้งสามคนก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

หลังจากนั้น ฉู่ชิงหยุนเข้าไปในมิติภายในหินสังสารวัฎ เขาไม่ได้เริ่มฝึกฝนบ่มเพาะพลังทันที แต่นั่งคิด

"การประชุมประจำตระกูล แม้จะเกิดเรื่องไม่คาดคิด แต่ก็ไม่ได้ต่างจากที่ข้าคาดการณ์เอาไว้ ข้าคิดว่าจะต้องมีผู้คนมากมายที่เลือกจะสนับสนุนข้าอย่างแน่นอน" ฉู่ชิงหยุนสรุปอยู่ในใจ

ฉู่ชิงหยุนได้เตรียมความพร้อมสำคัญการประชุมประจำตระกูลครั้งนี้ไว้มาก และทุกอย่างก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

แม้ว่าฉินซานจะไม่ปรากฏตัวออกมา เขาก็ยังมีทางหนีมากมาย

แต่หากทำแบบนั้น มันจะเสี่ยงเกินไป ไม่เพียงแต่จะเปิดเผยไพ่ลับใบสุดท้ายของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นอันตรายต่อร่างกายของฉู่ชิงหยุนด้วย

นั่นเป็นเพราะ เขาไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนในอดีต และมีระดับพลังแค่หลอมกายาขั้นสี่ การจะเอาชนะฉู่ผิงเทียนที่มีระดับพลังจิตวิญญาณขั้นสอง เขาจะต้องจ่ายด้วยราคาที่สูงลิ่ว

"ความแข็งแกร่ง ข้าต้องการความแข็งแกร่ง!" ความคิดนี่ปรากฏอยู่ในใจของเขา ดวงตาของฉู่ชิงหยุนเปล่งประกายแหลมคม มือขวาของเขายื่นออกไปข้างหน้า และมีแสงสีเทาปรากฏอยู่บนฝ่ามือ

รัศมีเทาที่เปล่งออกมารวบตัวกันเป็นหมาป่าปีศาจที่ดุร้าย โดยเฉพาะกรงเล็บที่แหลมคมของมันและแววตาแดงก่ำด้วยจิตสังหาร

ถ้าฉู่ผิงเทียนอยู่ที่นี่และเห็นฉากที่เกิดขึ้น มั่นใจได้เลยว่าเขาจะต้องประหลาดใจถึงขั้นอ้าปากค้าง ใช่แล้วนี่คือจิตยุทธของฉู่ไห่ หมาป่าปีศาจ

หลังจากที่ฉู่ไห่ถูกฆ่า ชิงหยุนได้ใช้เทคนิคไร้นามและดูดกลืนจิตยุทธหมาป่าปีศาจเข้ามาในร่างกายของเขา และเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้

"เจ้าเกลียดข้าหรือไม่?" ฉู่ชิงหยุนสามารถรู้สึกได้ถึงแววตาที่หนาวเย็นของหมาป่าปีศาจและหัวเราะเยาะเล็กน้อย

จิตยุทธคือจิตวิญญาณของจอมยุทธ

ก่อนที่ฉู่ไห่จะตาย เขาเกลียดชังฉู่ชิงหยุนมาก ซึ่งแน่นอนว่าความรู้สึกของเขาส่งผลกระทบต่อหมาป่าปีศาจ และทำให้มันเกลียดชังฉู่ชิงหยุน

หมาป่าปีศาจจ้องมองไปที่ฉู่ชิงหยุนอย่างไม่แยแสและส่งเสียงคำราม หลังจากนั้นมันวิ่งออกไปข้างหน้าและกระโจนเข้าใส่ฉู่ชิงหยุน และหวังที่จะฉีกกระชากฉู่ชิงหยุนทั้งเป็น

"แม้แต่ฉู่ไห่ยังตายด้วยน้ำมือของข้า แล้วเจ้าจะเอาอะไรมาต่อกรกับข้า?" ฉู่ชิงหยุนจับดาบที่สร้างขึ้นมาจากจิตยุทธของเขาและเข้าปะทะกับหมาป่าปีศาจ

ฉู่ชิงหยุนปรากฏตัวต่อหน้าหมาป่าปีศาจและสะบั้นดาบตัดกรงเล็บของหมาป่าปีศาจ

"ประทับ!" เสียงที่เยือกเย็นดังออกมาจากปากของฉู่ชิงหยุน ฝ่ามือซ้ายของเขาปรากฏเปลวเพลิงสีดำและประทับไปที่ระหว่างคิ้วของหมาป่าปีศาจ

หมาป่าปีศาจส่งเสียงกรีดร้องออกมา ร่างกายของมันเริ่มสั่นสะท้าน เหมือนกับน้ำแข็งเจอกับไฟและเริ่มละลาย ท้ายที่สุดมันก็กลายเป็นผลึกสีเทาที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือ

"ในชีวิตที่แล้วของข้า จิตยุทธที่ข้าดูดกลืนเป็นครั้งแรกเป็นจิตยุทธระดับสอง แต่ครั้งนี้ข้าไม่คิดเลยว่าจะสามารถดูดกลืนจิตยุทธระดับสามได้ในครั้งเดียว" ฉู่ชิงหยุนหยิบผลึกสีเทาขึ้นมาและพูดพึมพัม

แต่ผสานจิตยุทธนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

เมื่อเขาเริ่มผสานจิตยุทธเข้าด้วยกัน เขาจะต้องอดทนต่อความเจ็บปวดที่ไร้ที่สิ้นสุด ถ้าจิตยุทธมีระดับสูง ความเจ็บปวดที่ได้รับอาจเป็นอันตรายต่อชีวิตของเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉู่ชิงหยุนต้องระวัง และในปัจจุบันดูเหมือนว่าจิตยุทธระดับสามจะเป็นขีดจำกัดของเขา

เม็ดยาทั้งหมดถูกนำออกมาและเรียงเป็นแถว ฉู่ชิงหยุนเริ่มนั่งสมาธิและจดจ่อไปที่ผลึกสีเทา ห่อหุ้มมันด้วยพลังปราณและค่อยๆหลอมรวมมันเข้ากับจิตยุทธดาบ

"อ๊าก!" ทันทีที่ผลึกสีเทาถูกหลอมรวมเข้ากับจิตยุทธดาบ ฉู่ชิงหยุนรู้สึกเจ็บปวดมากราวกับมันกำลังฉีกกระชากหัวใจและปอดของเขา แล้วทันใดนั้น บนจิตยุทธดาบ แสงสีเทาอันมืดมนระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน

แสงสีเทาเลือนรางพวกนั้นดูแปลกประหลาดมาก กลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมาแฝงไปด้วยจิตยุทธของหมาป่าปีศาจที่ผสานเข้ากับจิตยุทธดาบ ทำให้ดาบของเขาเริ่มเลือนรางเหมือนกับภูติผี และให้ความรู้สึกที่หนาวเย็น

"หลังจากที่หลอมรวมจิตยุทธดาบของข้าเข้ากับจิตยุทธระดับสาม มันเลยทำให้จิตยุทธดาบของข้ามีลักษณะของหมาป่าปีศาจ" ฉู่ชิงหยุนมองดูการเปลี่ยนแปลงของจิตยุทธดาบ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฉู่ชิงหยุนไม่รู้คือช่วงเวลาที่เขากำลังหลอมรวมจิตยุทธทั้งสองเข้าด้วยกัน ตำราสังสารวัฏที่วางอยู่บนแท่นหินสั่นสะเทือนอย่างกะทันหันโดยที่ไม่มีการแจ้งเตือน และฉู่ชิงหยุนก็ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นนี้...