เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0022
ตอนที่ 22 : ก้าวทะยานเมฆ
หยวนหยานหยิงและเยี่ยนหยุนยังไม่แม้กระทั่งขยับตัว เมื่อได้เห็นฉินหยุนใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนไหว พวกนางถึงกับแทบไม่เชื่อสายตา!
โดยเฉพาะเยี่ยนหยุน นางคิดว่าท่ามกลางบรรดาเด็กใหม่ นางคือบุคคลที่มีเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวรวดเร็วที่สุด แต่แล้วตอนนี้ ฉินหยุนที่นางเพิ่งเอ่ยดูถูกไป กลับเหนือล้ำกว่านาง
“เยี่ยนหยุนจำต้องใช้เวลาอย่างน้อยห้าสิบวินาทีเพื่อเรียกใช้พลังปราณกลืนเมฆา แต่ฉินหยุนกลับใช้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น! นี่เขาทำได้อย่างไรกัน? ระดับนี้สมควรเป็นเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวขั้นกลางแล้ว!” คิ้วสีขาวของผู้อำนวยการจางขมวดขณะเอ่ยถามด้วยเสียงประหลาดใจ
หยางฉีเย่ว์มองที่ฉินหยุนซึ่งใช้เคล็ดวิชาการเคลื่อนไหวอย่างไม่รู้กล่าวอะไรดี นางรู้สึกตื่นตกใจไม่แพ้กัน
ฉินหยุนเพียงเพิ่งได้รับก้าวอัคคีเมฆาเมื่อวาน แต่พอวันนี้ เขากลับสามารถเข้าถึงขั้นกลางได้ ก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่งเขาก็เคยฝึกฝนวิชาหยางสีดำจนถึงขั้นกลางเพียงหนึ่งคืนมาแล้วครั้งหนึ่ง!
หยางฉีเย่ว์ทราบว่าฉินหยุนฝึกฝนอย่างทรหดตลอดทั้งคืน แต่นางไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะก้าวหน้ารวดเร็วถึงเพียงนี้ ถึงกับใช้เวลาเพียงแค่ห้าวินาทีเรียกใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนไหว!
ได้เห็นฉินหยุนมีความก้าวหน้าระดับสูงล้ำเพียงนี้ นางจึงมั่นใจแล้วว่าอีกฝ่ายคืออัจฉริยะระดับแถวหน้าเพื่อหนทางแห่งการฝึกตน!
“หยางฉีเย่ว์ สถาบันยุทธ์ฮัวหลิงมีกฎห้ามอาจารย์สอนวิชายุทธ์ระดับวิญญาณแก่นักเรียน แต่แล้วเจ้ากล้าดีอย่างไรกันถึงแหกกฎนี้! จงบอกข้า เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวที่ฉินหยุนใช้เป็นเจ้าถ่ายทอดใช่หรือไม่?”
ซุยฮ่วยทั้งโกรธเคืองและริษยา นางแหวใส่หยางฉีเย่ว์ผู้อยู่ไม่ไกลนัก ถึงกับเรียกด้วยชื่อไม่ใช่อาจารย์หยางอีกต่อไป
หยางฉีเย่ว์เมื่อพบว่ามีโอกาส นางก็ไม่คิดเมตตาแต่อย่างใด เสียงกล่าวเย้ยหยันดังก้อง “ซุยฮ่วย ด้วยภูมิความรู้ของเจ้านั้นยังตัดสินเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของฉินหยุนไม่ได้หรือ? นี่สัตว์เลื้อยคลานเช่นเจ้ามาเป็นอาจารย์ได้อย่างไรกัน? ข้าอับอายนักที่ได้เป็นอาจารย์สถาบันยุทธ์ฮัวหลิงร่วมกับคนเช่นเจ้า”
ทันใดนั้นเอง นักเรียนคนหนึ่งพลันอุทานร้องออก “เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของฉินหยุนคือก้าวอัคคีเมฆาของผู้อำนวยการใหญ่นี่!”
เมื่อทุกผู้คนได้ยิน พวกเขาล้วนเร่งร้อนสนทนาถึงเรื่องนี้กันอย่างดุเดือด
ใบหน้าของซุยฮ่วยแดงก่ำ นางอับอายเกินกว่าจะกล่าวได้แล้ว
กระทั่งนักเรียนยังทราบว่าเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของฉินหยุนเป็นอะไร แต่แล้วนางกลับไม่อาจ นอกจากนี้แล้วยังเป็นเคล็ดวิชาที่ผู้อำนวยการใหญ่ใช้งานอย่างก้าวอัคคีเมฆา!
ทุกผู้คนต่างนึกได้ทันทีว่าฉินหยุนได้รับวิชายุทธ์ระดับสูงถึงสองเพราะชนะการประลองก่อนหน้านี้ เป็นเขาเลือกก้าวอัคคีเมฆาเป็นหนึ่งในรางวัลที่ได้รับ
แม้จะเป็นวิชายุทธ์ระดับสูงอย่างก้าวอัคคีเมฆา แต่ทุกผู้คนล้วนไม่ยอมรับ เป็นเพราะความเร็วการเรียนรู้นี้สูงล้ำจนเกินไป นี่เพียงไม่กี่วันเท่านั้นเองหลังอีกฝ่ายได้รับรางวัล!
อาจารย์วัยกลางคนผู้หนึ่งขมวดคิ้วกล่าวพึมพำ “หรือนี่จะเป็น... แก่นแห่งวิชายุทธ์ในตำนาน? เป็นพรสวรรค์ฟ้าประทาน ความรู้ความเข้าใจของเขาต่อวิชายุทธ์ทุกประเภทจะสูงล้ำยิ่ง กระทั่งสามารถเข้าใจเรียนรู้ได้เองโดยไม่ต้องมีอาจารย์ชี้นำ เพราะแบบนี้เขาถึงสามารถเชี่ยวชาญวิชาหยางสีดำได้อย่างรวดเร็ว”
ขณะที่ทุกคนสนทนาเผ็ดร้อนถึงเรื่องนี้กันไม่หยุดปาก ฉินหยุนก็ได้รับป้ายไม้ไปถึงสามป้ายแล้ว!
ถึงตอนนี้ เยี่ยนหยุนจึงค่อยขยับ เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของนางงดงาม เสมือนวิญญาณที่ลอยล่อง! ชุดกระโปรงสีขาวของนางพลิ้วไหวตามแรงลม เป็นผลให้ขับเน้นความงามของนางจนถึงที่สุด มันสะกดสายตาแทบทุกผู้คน เป็นผลให้ทุกคนชมนางกันไม่ขาดปาก
“โอ้!” เสียงผู้คนร้องดังขึ้น
แม้หยวนหยางหยิงที่อยู่บนเวทีเดียวกันกับนางมีความงามเหนือล้ำเช่นกัน แต่นางตอนนี้ถูกทิ้งห่าง เพราะนางยังโคจรพลังปราณเพื่อใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวอยู่เลย
ขณะที่ฉินหยุนเข้าใกล้เสือดาว เขาพลันรู้สึกได้ถึงสายลมบางเบาเป่าเข้าใส่
เป็นเยี่ยนหยุนบินลัดผ่านตัวเขาไปด้วยความเร็วสูงยิ่ง!
นางจงใจพุ่งเฉียดผ่านฉินหยุนเพื่อคว้าเอาป้ายไม้ที่อยู่ในมือเขาเป็นการหักหน้า
นางต้องการยืนยันว่าเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของนางเหนือล้ำกว่าฉินหยุนต่อหน้าทุกคนในที่นี้!
อาจารย์วัยกลางคนกล่าวเสริม “ดูเหมือนฉินหยุนใช้ได้เพียงแค่พลังปราณกับเคล็ดวิชาเคลื่อนไหว เขายังไม่มีท่าเท้า ที่เป็นอยู่ตอนนี้ค่อนข้างดิบเถื่อนไปหน่อย หากเอาแต่วิ่งเช่นตอนนี้มันจะทำงานได้ไม่ดีนัก ท่าเท้าเป็นอีกส่วนที่สำคัญเช่นกัน”
“เสี่ยวหยุนสามารถใช้ท่าเท้าได้เป็นอย่างดี เมื่อนำมาเปรียบเทียบกันแล้วย่อมชัดเจนว่าใครกันแน่ที่แข็งแกร่งกว่า” เว่ยเสวียนคุนที่ก่อนหน้านี้กังวลพอสมควรพลันแค่นเสียงดังและกล่าวคำ “นับจากนี้จะได้เห็นกันว่าพื้นฐานของฉินหยุนอ่อนด้อยเพียงใด หากเขามีความก้าวหน้าเร็วเกินไปจนขาดพื้นฐาน เช่นนั้นการฝึกฝนของเขาก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ป่า”
บนลานประลองผลลัพธ์ชัดเจน เยี่ยนหยุนเหนือกว่าฉินหยุน!
ทุกคนตอนนี้โห่ร้องและกล่าวชมเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของเยี่ยนหยุนกันไม่หยุด!
ในเมื่อเยี่ยนหยุนสามารถใช้งานท่าเท้าได้ นางย่อมรวดเร็วกว่าฉินหยุน ตอนนี้มือของนางกำลังยื่นออกอีกครั้ง เพื่อเตรียมปลดและคว้าเอาป้ายไม้จากคอเสือดาวตัวที่เหลือ
ฉินหยุนมองที่เยี่ยนหยุนขณะกัดฟันแน่น เขารู้สึกไม่พอใจจากก้นบึ้งของหัวใจ
เยี่ยนหยุนหาได้ไล่ตามเสือดาวที่อยู่ใกล้นาง แต่นางจงใจเลือกตัวที่พุ่งเข้าหาเขา นี่เป็นการยั่วยุเขาอย่างชัดเจน
ตอนนี้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความแตกต่าง ทั้งหมดเป็นเพราะก้าวอัคคีเมฆายังไม่มีเคล็ดวิชาท่าเท้ามาสอดประสาน ข้อจำกัดมีมากมายนัก มันจำเป็นต้องใช้ร่วมกับท่าเท้าเพื่อให้เกิดความสำเร็จสูงสุด
ท่ามกลางความแตกตื่น ฉินหยุนไม่ทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกัน อย่างกะทันหัน เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวจำนวนหนึ่งปรากฏแก่เขาภายในใจ พวกมันคือท่าเท้าของก้าวอัคคีเมฆา!
“ก้าวทะยานเมฆ?” ราวกับเขาสามารถรู้และเข้าใจท่าเท้าได้อย่างกะทันหัน อากาศระหว่างเท้าของเขาพลันหนาแน่นขึ้นมา ระหว่างที่เหยียบย่ำตามท่าเท้า ลานประลองเริ่มสั่นไหวพร้อมเสียง “ตึง ตึง” ดังขึ้น
กระทั่งเขายังรู้สึกว่านี่เกินจะเชื่อได้ ท่าเท้าอันลึกล้ำกลับผุดขึ้นและกระจ่างภายในใจของเขาโดยทันที!
ขณะที่เยี่ยนหยุนกำลังจะสัมผัสกับป้ายไม้นั้นเอง นางพลันรู้สึกได้ถึงปราณร้อนแรงพุ่งเข้าหานางจากทางด้านหลัง! นางเร่งรีบหันกลับจึงพบว่าเป็นฉินหยุนกำลังเข้ามาใกล้ด้วยท่าทีคุกคาม เพียงพริบตาเขาก็ถึงตรงหน้านางแล้ว!
ขณะที่นางมัวแต่ตื่นตกใจ นางได้เห็นฉินหยุนคว้าเอาป้ายไม้ที่นางได้รับมาไปจากมืออย่างไม่อาจต่อต้าน!
หลังฉินหยุนได้รับป้ายไม้ เขาก็วิ่งพุ่งเข้าหาเสือดาวตัวอื่นโดยทันที!
เยี่ยนหยุนแตกตื่น ทำได้เพียงมองฉินหยุนอย่างงุนงง นางเมื่อดึงสติได้จึงเกิดความกราดเกรี้ยว นางถึงกับเสียหลักไม่ทราบว่าควรทำอย่างไรดี
รอยยิ้มที่ใบหน้าของเว่ยเสวียนคุน ผู้ที่เดิมทียินดีและมั่นใจไปแล้วพลันต้องแข็งทื่อ สีหน้าของเขากลับกลายเป็นน่าเกลียดราวกับกลืนแมลงวันเข้าไป!
เสียงร้องอุทานดังระงมจากรอบด้านของลานประลอง!
ฉินหยุนผู้ซึ่งเพิ่งได้รับก้าวอัคคีเมฆา ถึงกับสามารถโคจรพลังปราณอัคคีเมฆาได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังสามารถควบคุมท่าเท้าได้ดีไม่ใช่น้อย สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้สมควรทัดเทียมกับจุดสูงสุดของความรู้ความเข้าใจขั้นกลางแล้ว!
หากพวกเขาไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง คงไม่มีผู้ใดเชื่อแน่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นจริง
บุคคลที่ยินดีที่สุดย่อมต้องเป็นหยางฉีเย่ว์ นางหันสายตาสบมองซุยฮ่วยที่ใบหน้าซีดเผือดจนซีดกว่านี้ไม่ได้แล้ว พร้อมกันนี้ นางรู้สึกยินดียิ่งขณะความปรารถนาแรงกล้าพุ่งทะยานในหัวใจ
นั่นก็เพราะฉินหยุนกำลังจะได้รับตำแหน่งอันดับแรกของการประลองยุทธ์ราชสีห์สวรรค์!
“เสี่ยวหยุน ร่วมมือกับหยานหยิงเร็วเข้า!” ซุยฮ่วยที่ยืนอยู่ด้านล่างลานประลองพลันตะโกนเสียงดัง “หยานหยิง ร่วมมือกับเสี่ยวหยุนเร็ว!”
ดวงตาของซุยฮ่วยแดงก่ำด้วยความวิตกกังวล หากนางพ่ายแพ้ เท่ากับว่านางสูญ 40,000 เหรียญผลึกโดยเปล่า ถึงตอนนั้นนางต้องเจ็บปวดรวดร้าวไม่น้อยแน่
“นังโง่ ช้ามาก!” เยี่ยนหยุนพอดึงสติกลับมาได้จึงก่นด่าหยวนหยานหยิงอย่างกราดเกรี้ยว “ไปไล่เสือดาวตัวใหญ่พวกนั้นมาทางข้า! แล้วยืนบื้อทำอะไรอยู่ตั้งนานสองนาน? ไร้ค่าเสียจริง!”
หยวนหยานหยิงถูกเรียกหาเป็น นังโง่ ความโกรธพลันสุมขึ้นในใจ ทว่า เป็นเพราะเยี่ยนหยุนคือหลานสาวของพระยาเยี่ยน นางไม่อาจต้านรับได้หากทำอะไรล่วงเกินไป
“ฉินหยุนทำได้อีกครั้งแล้ว!”
ทุกผู้คนต่างโห่ร้องขณะฉินหยุนคว้าเอาป้ายไม้มาได้อีกหนึ่ง ตอนนี้เขาครอบครองคนเดียวถึงห้าป้ายแล้ว!
หยวนหยานหยิงท้ายที่สุดจึงค่อยใช้เคล็ดวิชาเคลื่อนไหวได้
เมื่อเยี่ยนหยุนเห็นเคล็ดวิชาเคลื่อนไหวของหยวนหยานหยิงว่าไม่ได้เลวร้ายอะไร จึงรู้สึกว่าพวกนางสามารถต้านทานฉินหยุนเอาไว้ได้ เพราะแบบนี้ความรู้สึกหนักอึ้งถึงเลือนหายไปได้ไม่น้อย
หยวนหยานหยิงไล่ต้อนเสือดาวตัวใหญ่ไปทางที่เยี่ยนหยุนอยู่
หลังเสือดาวตัวใหญ่โดนไล่มาทางด้านนี้ เยี่ยนหยุนที่เตรียมรออยู่ก่อนแล้วจึงพุ่งกายเข้าหา!
แต่แล้ว ชั่วขณะนั้นเอง ร่างหนึ่งพลันวาบผ่านตัดหน้านางไป!
ฉินหยุนปรากฏตัวที่ตรงนี้!
เขาเคลื่อนไหวได้รวดเร็วคล้ายสายฟ้า แสงสว่างวาบผ่านร่างเสือดาวตัวใหญ่ก่อนป้ายไม้จะถูกฉกชิงเอาไป!
ฉินหยุนได้รับป้ายไม้ถึงหกแล้ว ผลลัพธ์ตัดสินเป็นที่เรียบร้อย!
ก่อนหน้าเยี่ยนหยุนเป็นฝ่ายฉกชิงป้ายไม้จากฉินหยุน ทว่าเพียงพริบตาเมื่อครู่นางกลับเป็นฝ่ายพลาดโดนฉินหยุนฉกชิงเอาไปต่อหน้า
“แก!”
เยี่ยนหยุนโกรธแค้นเกินกว่าจะกล่าวคำใดออกมาได้ สายตากราดเกรี้ยวของนางจ้องมองฉินหยุนอย่างโฉดชั่วไม่คิดปิดบัง
ฉินหยุนหาได้สนใจไม่ เขาพุ่งกายเข้าหาเสือดาวตัวอื่นพร้อมยื่นมือออก ป้ายไม้อีกหนึ่งตกอยู่ในกำมือ ราวกับนี่คือเรื่องง่ายดายเพียงแค่คิดเขาก็ทำได้
