ตอนที่ 60 : โครงร่างนวนิยาย(อ่านฟรี)
ในมือของฟางฉีมีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในมือของเขา หน้าแรกปรากฏลายมืออันสวยงามเขียนว่า “Diablo : Volume One”
เขาเงยหน้าขึ้นไปเจอะกับใบหน้าที่สวยงาม
เฉินชิงชิงเอามือไขว้หลังและโน้มหน้าออกมาพูดกับเขาอย่างตื่นเต้น “ดูสิ!”
ฟางฉีพยักหน้าเบาๆ เพียงแค่หน้าแรกก็บอกได้เลยว่าผู้เขียนนั้นใส่ใจในการสร้างหนังสื่อมาก การเขียนนั้นเป็นระเบียบเรียบร้อยดูอ่านงานสบายตา
ซูฉีซินพูดถูกเกี่ยวกับเฉินชิงชิง เธอเป็นคนมีความสามารถทั้งศิลปะการต่อสู้และทักษะด้านวรรณคดี ก่อนหน้านี้เธอเคยสังเกตเห็นฟางฉีเลือกตัวละครพาลาดิน นั่นจึงทำให้เธอเลือกเล่นพาลาดินเช่นกัน และพาลาดินเองก็เป็นตัวละครหลักตัวแรกที่เธอสร้างขึ้นในเล่มนี้!
ครั้งแรกที่ Diablo II ออกมา ทั้งเนื้อเรื่องหรือเรื่องราวในเกมเอง นั้นตื่นเต้นและน่าสนใจมาก มันจึงไม่แปลกที่หลังจากมีเกมแล้ว นักเขียนหลายคนที่ได้สร้างวรรณกรรมออนไลน์จะอยากผลิตหนังสือที่เกี่ยวกับ Diablo
ณ คาเฟ่ ในตอนนี้เต็มไปด้วยลูกค้า นาหลันฮงวู, อันเชง, ซงฉิงเฟิง และคนอื่นๆ ต่างพยายามที่จะไปยังจุดซ่อนตัวของ Andariel
พวกเขาพบกับสัตว์ประหลาดแทบจะทุกประเภท พวกเขาต่างต่อสู้ด้วยพลังและทักษะที่ตัวละครของพวกเขามี ทั้งสกิลน้ำแข็ง, ไฟนรก หรือแม้แต่การโจมตีระยะประชิด ตัวละครทุกตัวที่พวกเขาเล่นกันเป็นทีมนั้นช่วยกันต่อสู้ในระหว่างการเดินทาง ทุกฉากล้วนเต็มไปด้วยความสนุกและตื่นเต้น
“ระวังหน่อยเจ้าหนู ฉันอาจจะช่วยนายไม่ได้ถ้านายถูกโจมตี” นาหลันฮงวูและผู้เฒ่าฟูเอ่ย ทั้งสองถือโล่บังไว้
ยิ่งเข้าใกล้ถิ่นของ Andariel มากเท่าไร สัตว์ประหลาดก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นมากเท่านั้น!
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเดินทางอยู่ใต้ดินและแมพนั้นไม่มีแสงสว่างมากนัก เขาจึงสุ่มเอาหากโชคดีก็เดินต่อไปอีก หากโชคไม่ดีก็ต้องต่อกรกับฝูงสัตว์ร้าย!
พวกเขามีรูปแบบทักษะก้าวหน้า จู่ๆนาหลัยฮงวูก็หยุดนิ่ง เขาฟังอย่างตั้งใจดูเหมือนว่าเขากำลังได้ยินเสียงนุ่มนวล แต่แปลกที่มาของเสียงมาจากความมืดที่อยู่ต่อหน้าเขา ฟังดูเหมือนสัตว์ร้ายกำลังหลับไหล
แต่แล้ว .. ฝูงสัตว์ประหลาดก็จู่โจมพุ่งเข้าหาพวกเขา!
“Tainted!” (ผู้แปล : Tainted เป็นชื่อมอนเตอร์รูปร่างคล้ายคิงคองแต่มีเขาเหมือนควาย)
“ถอยก่อน! มันอาจจะมีมากกว่านี้!” สัตว์ประหลาดพวกนี้มักปรากฏเป็นกลุ่ม ในทีมของพวกเขามีนักเวทย์นั่นจึงไม่จำเป็นที่พวกเขาต้องต่อสู้ระยะประชิดเพื่อเอาชีวิตไปแลก
สายไปรากฏขึ้นในความมืด วาป!
นาหลันฮงวูและผู้เฒ่าฟูเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งสองหลบการโจมตีของพวกมันเพื่อให้ Druid ผู้เชี่ยวชาญได้จัดการกับพวกมัน บูเช่ใช้สกิล Moltem Boulder
“Ice Blast!”
“บูเช่! ใช้ Volcano!”
“มาอีกสองตัว!”
“ฉันบ้าง! ฟูใช้ Holy Fire! ฆ่าพวกมันนนนนน” นาหลันฮงวูตะโกนออกมา เขาใช้ค้อนวิเศษเล็งไปที่ Tainted ที่อยู่ตรงหน้าเขา!
…
ฟางฉีจิบสไปร์ทในขวดของเขาพลางอ่าน Diablo ของเฉินชิงชิงไปพร้อมกัน เขาอ่านไปยิ้มไป
เขารู้วึกว่าการเขียนของ เฉินชิงชิงไม่ได้กล่าวเกินจริงเพราะเธอเคารพพล็อตดั้งเดิมของเกม อ่านแล้วรู้สึกถึงโครงสร้างของพล็อตนั้นมีการจัดการที่ดี เธอไม่ได้เพิ่มเนื้อหาที่ไม่เกี่ยวข้องลงไปในนวนิยาย ซึ่งให้ความรู้สึกต่างจากภาพยนต์หรือรายการทีวี
คำอธิบายของฉากและตัวละครของเธอนั้นพิถีพิถันมากกว่าที่ฟางฉีเคยคิดไว้ เขาสามารถดื่มด่ำกับบรรยากาศของนวนิยายได้อย่างลึกซึ้งและสมบูรณ์แบบ
ค่ายชาวบ้านและเหล่า Rogue ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรื่องและงดงาม เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงปัจจุบันที่นี่ก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าที่พักแรม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่งผลให้เกิด การผจญภัยของผู้คนต่างๆ
สไตล์การเขียนโดยรวมของนวนิยายเรื่องนี้ดูดาร์กดี ในฐานะผู้อ่านอย่างฟางฉี เขามั่นใจว่านี่คือ Diablo แน่นอน
“ผู้หญิงมีความพยามอดทนและขยันมากกว่าผู้ชายสินะ” ฟางฉียิ้มและนั่งอ่านนิยายต่อ
ซูฉีซินและเฉินชิงชิงเธอทั้งสองนั่งรออยู่อย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร เพราะรอให้ฟางฉีอ่านจนจบ
…
“เราอยู่ในเลเวลสี่ของ Catacombs!” (ผู้แปล : Catacomb เป็นดันเจี้ยนที่อยู่ใต้ Tristram)
นาหลันฮงวู อังเชงและคนอื่นๆ มาถึงจุดนี้ พวกเขารู้สึกได้ถึงพลังความอึดอัดอันชั่วร้าย
“ระวัง!” นาหลันฮงวูเอ่ย สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่า Andariel ปีศาจตัวร้ายนี้อาศัยอยู่ในระดับลึก!
ด้วยความคิดนี้เขาแทบจะเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่
“ตามแผน ที่นี่น่าจะเป็นสนามรบสุดท้ายของ Act I” อันเชงเหวี่ยงสตาฟในมือของเขาแล้วหัวเราะ “ไปกู้โลกกัน!”
“ในอนาคตข้างหน้า เราจะสามารถเอาไปอวดคนอื่นไดเว่าครั้งหนึ่งเราเคยช่วยโลกไว้!” บูเช่หัวเราะ “นั้นฟังดูเจ๋งป่ะ?”
“ฮ่าๆ มากสุดก็แค่ช่วยเมืองนี่ละ” โอหยางเฉิงหัวเราะ “จนตอนนี้จะสิ้นสุด Act I แล้ว ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่ามอนเตอร์พวกนี้มาจากไหนกัน?”
“ฉันคิดว่าบางคนควรเขียนนิยายเกี่ยวกับการผจญภัยอันรุ่งโรจน์ของพวกเรา!” อันเชงหัวเราะ “ฉันได้ยินว่าเราต้องไปต่อ Act II”
“เปิดแล้ว! เข้าไปข้างในกันเถอะ” นาหลันฮงวูค่อยๆเปิดประตูที่หนักอึ้ง
ความรู้สึกถึงลางไม่ดีพุ่งขึ้นสันของพวกเขา ความตื่นเต้นพลุ่งพล่านไปพร้อมกับความสยองขวัญ ผู้เล่นทุกคนต่างแสดงอารมณ์ของตัวเองต่างกันไป
โอหยางเฉินและทุกคนเดินไปใกล้จุดจบเข้าทุกที จู่ๆเขาก็เอ่ยถาม “เราจะได้ไอเทมไหน เมื่อบอสตัวสุดท้ายใน Act I ตาย?”
“มันใช่เวลาพูดเรื่องไอเทมมั้ยเนี่ย!?” อันเชงเตะก้นโอหยางเฉิง เขาดุเพื่อนด้วยร้อยยิ้มบนใบหน้า
“ฉันจะแลกความซื่อสัตย์และความน่ารักของฉันกับชื่อไอเทมสีเหลือง”
(ผู้แปล : ชื่อไอเทมสีเหลือง ในเกมจัดเป็นแรร์ไอเทม)
“เรื่องของแก!”
คนอื่นหัวเราะเมื่อได้ยินการแลกเปลี่ยนที่กวนโอ้ยของโอหยางเฉิง
เสียงคำรามแหบห้ามดังกึกก้องขึ้นจากในที่มืด ด้านล่างนั่น คือที่สิ่งสถิตของปีศาจร้ายอย่าง Andariel เธอตื่นขึ้นแล้ว!
“จัดการรรรรรรรรรรร!” ผู้เฒ่าฟูคว้าดาบในมือตะโกนขึ้น
“ไป!”
“ฆ่ามันซะ!”
“พุ่งไปโลดดดดดดด!”
“ระวังพวกมันด้วย”
“เก็บสัตว์ประหลาดตัวเล็กก่อน!”
…
“อืมมม.. ไม่เลว” ฟางฉียืนขึ้นจากที่นั่ง มองไปที่อันเชงและคนอื่นๆ ที่พยายามที่จะฆ่า Andariel พวกเขาตะโกนขึ้นราวกับว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ได้ยินแบบนั้นทำให้เขานึกถึงเมื่อก่อน
นั่นเป็นสิ่งที่เขาและเพื่อนมักจะชอบทำเมื่อได้ร่วมเล่นเกมด้วยกัน มันนานมากแล้ว แต่ให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วชี้ไปที่อันเชงและคนอื่นๆ “มันจะดีกว่านี้ ถ้าเธอใส่อารมณ์แบบนั้นลงไปในนวนิยาย”
ฟางฉีปิดหนังสือนวนิยายลง ส่งคืนให้เฉินชิงชิง ในฐานะผู้อ่านที่อ่านนิยายบนเว็บนับไม่ถ้วนอย่างเขา เขาไม่ได้ให้คำแนะนำที่แปลกประหลาดอะไรกับเธอ เพราะเขาเคารพความเป็นดั่งเดิมของเกม
