GE160 อธิบายกับข้า [ฟรี]

ณ หมู่บ้านหยวนจื่อ สถานที่ห่างไกล

ผู้นำหมู่บ้านซ่งสื่อนั่งอยู่ในตำหนักหลัก ใบหน้าซีดขาว เหงื่อไหลพรั่งพรู

มันเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นต้น วันนี้หมู่บ้านแห่งนี้ประสบอันตรายร้าย จึงไม่อาจสงบใจ

ภายในตำหนักมีผู้เชี่ยวชาญอยู่ 7 คน และผู้คนอีกนับร้อย

“ซ่งสื่อ! ส่งอัฐิสวรรค์มาซะดีๆ! นิกายโม่เชิ่งของข้าสืบรู้มา เมื่อหลานวันก่อนเจ้าส่งฮั่วเหลียนออกไปขุดสุสาน และได้อัฐิมา! อัฐินั่นเป็นสมบัติของแคว้นเหว่ย ไม่ใช่สิ่งที่หมู่บ้านหยวนจื่อของเจ้าจะครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว”

ชายชราชุดคลุมม่วง หนวดขาว ผมขาว แผ่กลิ่นอายของผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูงสุดออกมา

แรงกดดันทำให้สีหน้าซ่งสื่อแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง มันไม่อาจต้านทานแรงกดดันระดับนี้ได้

พลังของผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นต้นและขั้นสูงสุดต่างกันราวฟ้ากับเหว ชายชราผู้ที่แผ่กลิ่นอาย คือหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในแคว้นเหว่ย นาม ‘โม่เชิ่ง’ เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่ธรรมดาขนาดที่สังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นกลางตายได้ในฝ่ามือเดียว

เมื่อได้ยินโม่เชิ่งกล่าว ผู้เชี่ยวชาญอีก 6 คนแอบด่าทอในใจ

“ซ่งสื่อ! ส่งอัฐิสวรรค์มาให้ข้า อย่าได้ทำให้นิกายของเจ้าต้องเดือดร้อนเลย” ผู้เยาว์อาภรณ์ขาว ผมขาว กล่าวด้วยน้ำเสียงมืดมน มันเป็นผู้เชี่ยวชาญฝ่ายอธรรม

“อัฐิสวรรค์ สมบัติล้ำค่าเช่นนั้นไม่คู่กับนิกายระดับสองของเจ้า!” ชายชราอีกคนกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ส่งมาซะ ไม่งั้นหมู่บ้านหยวนจื่อของเจ้าต้องถูกทำลาย!”

ผู้เชี่ยวชาญแต่ละคนกล่าวข่มขู่ ซ่งเชิ่งทำได้เพียงถอนหายใจ

หากซ่งสื่อมีอัฐิสวรรค์อยู่จริง มันคงส่งให้ไปแล้ว เพราะผู้เชี่ยวชาญที่มาล้วนเป็นผู้ที่มันไม่อาจต่อกรได้

ในหมู่บ้านหยวนจื่อแห่งนี้ นอกจากมันที่เป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำแล้ว ยังมีฮั่วเหลียนอีกคน แต่พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหล่าประมุขนิกายของนิกายระดับหนึ่ง แรงกดดันที่พวกมันแผ่ออกมา แทบจะทำให้หมู่บ้านพังทะลาย

หากมันมีอัฐิอยู่มันย่อมมอบให้ แต่ยามนี้มันไม่มีจริงๆ!

ข่าวเรื่องที่มันส่งฮั่วเหลียนและเหล่าศิษย์นิกายออกไปหาอัฐิได้รั่วไหล จนทำให้แคว้นเหว่ยปั่นป่วน เหล่าอสูรรุกรานอย่างต่อเนื่อง หากดูจากเวลาแล้ว ยามนี้ฮั่วเหลียนสมควรกลับถึงนิกายได้แล้ว

ซ่งสื่อไม่ได้โง่

เหล่านิกายระดับหนึ่งของแคว้นเหว่ย คงแอบสะรอยตามฮั่วเหลียนกับเหล่าศิษย์ไป จึงทำให้รู้ว่าฮั่วเหลียนได้อัฐิสวรรค์มา

แต่ฮั่วเหลียนที่ได้รับอัฐิกลับยังไม่กลับนิกาย ไม่รู้ว่ามันแอบเก็บสมบัติไว้เอง ถูกอสูรสังหารตาย หรือเปล่านิกายใหญ่ที่ติดตามไปได้ลอบสังหารและชิงอัฐิไปอย่างลับๆ แต่ต้องการโยนความผิดให้มัน จึงได้ตามมาทำลายหมู่บ้านหยวนจื่อเพื่อปิดข่าว

แต่นั่นเป็นได้เพียงการคาดเดา ยากจะกล่าว เพราะในโลกของผู้ฝึกตนนั้น จิตใจมนุษย์ไม่อาจหยั่ง จึงไม่ทราบว่าใครกันแน่ที่ครอบครองอัฐิสวรรค์

เหล่านิกายใหญ่ได้ใช้ผู้เชี่ยวชาญทำนายหาตำแหน่งของอัฐิสวรรค์อยู่หลายครั้ง แต่ก็ล้ม เพราะไม่อาจสะกดรอยอัฐิได้

หากยามนี้ฮั่วเหลียนหอบอัฐิหนีไป มันคงกลายเป็นกบฏต่อนิกาย ทั้งยังสร้างปัญหาร้ายแรงให้กับนิกายเช่นกัน

หากฮั่วเหลียนถูกอสูรสังหาร ไม่ว่ายังไงมันผู้เชี่ยวชาญอื่นๆคงไม่เชื่อ หากวันนี้มันหาคำอธิบายไม่ได้ว่าเหตุใดถึงไม่มีอัฐิ หมู่บ้านของมันจะถูกทำลาย

หากเหล่านิกายใหญ่ส่งคนออกไปลอบชิงอัฐิจากฮั่วเหลียน แล้วคิดจะโยชนความผิดให้หมู่บ้านหยวนจื่อ หมู่บ้านคงไม่อาจรอดพ้นจากการทำลาย

“เห้อ… ข้าซ่งสื่อยอมรับผิดทุกอย่าง ไม่ว่าพวกท่านจะทำอะไรก็เชิญเถอะ...”

ซ่งสื่อหลับตา สีหน้าตระหนกคืนสูงความสงบ

อับจนหนทาง ไม่ว่าอัฐิจะอยู่ที่ใด แต่มันก็ยังไม่อาจรอดพ้นชะตากรรมได้อยู่ดี

“ซ่งสื่อ เจ้ามีอัฐสวรรค์ในครอบครอง แต่จงใจไม่ส่งมาใช่หรือเปล่า!” โม่เชิ่งกล่าว

“ด้วยความสัตย์จริง… ข้าไม่มีอัฐิสวรรค์” ซ่งสื่อกล่าวอย่างขมขื่น

“ฮึ่ม! มารยา! สหายเต๋าทั้งหลายอย่างไปเชื่อมัน ต่อให้ต้องทำลายหมู่บ้านให้ราบ เราต้องหาอัฐิให้พบ!”

ทันทีที่โม่เชิ่งกล่าวจบ เจตนาสังหารก็แผ่ออกมาจากผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ

ไม่ว่าจะเป็นนิกายฝ่ายธรรมะหรืออธรรมล้วนเห็นอัฐิสวรรค์เป็นสำคัญ ทุกฝ่ายล้วนแก่ตัว

เหล่าศิษย์นิกายกว่า 100 คนที่สัมผัสกับเจตนาสังหารล้วนหวาดกลัวจนตัวสั่น

ศิษย์บางคนที่ทนไม่ไหวถึงกับทรุดเข่า หันมองซ่งสื่อเพื่อให้ช่วยผ่านวิกฤตินี้ไปให้ได้

เจตสังหารของผู้เชี่ยวชาญทั้ง 7 เคลื่อนเข้ากดดันศิษย์สตรี จนทำให้พวกนางกระอักโลหิต

ในยามนั้นเอง ซ่งสื่อลืมตา แววตาปรากฏความเกลียดชัง

“โม่เชิ่ง หากเจ้าอยากได้อัฐิก็เอาไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับศิษย์นิกายข้า แต่เจ้ากลับกล้าลงมือ!”

“ฮ่าฮ่า… เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำต้อยต่ำ กลับกล้าขึ้นเสียงกับข้า! วันนี้เจ้าต้องตาย ศิษย์ของเจ้าก็ด้วย!”

โม่เชิงเย้ยหยัน เจตนาสังหารเพิ่มพูน ทั่วร่างเปล่งแสงสีทองราวกับพุทธะ มันซัดฝ่ามือสีทองเข้าใส่ซ่งสื่อโดยไม่ได้ใช้ปราณ

ฝ่ามือที่มันซัดออกไปกระจายไปทั่วตำหนัก หมุนวน แล้วก่อตัวเป็นฝ่ามือทองคำขนาดยักษ์ ประทับเข้าใส่ซ่งสื่อ

วิชาขัดเกลาร่างกายระดับดวงจิตแรกเริ่ม… ฝ่ามือกงล้อทองคำ

จากการหมุนวนเป็นวงเมื่อครู่ ทำให้อานุภาพของฝ่ามือเพิ่มขึ้น 1 ใน 10 ส่วน

โม่เชิ่งคือผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูงสุด ที่ขัดเกลาร่างกายจนบรรลุถึงขอบเขตแสงเงินที่ 9… อีกเพียงก้าวเดียวมันจะบรรลุขอบเขตกระดูกเงิน!

หากต้องเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มขั้นต้น มันอาจรับมือได้ 2 - 3 กระบวนท่า

อานุภาพฝ่ามือของโม่เชิ่งทำให้ผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆสงบคำ แม้อีก 6 คนที่เหลือจะเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูงสุดเหมือนกัน แต่ไม่มีผู้ใดรับฝ่ามือของมันได้โดยไม่บาดเจ็บ

ฝ่ามือนั้นพุ่งเป้าที่ซ่งสื่อ หากมันถูกฝ่ามือเข้า มันไม่มีทางรอด

รับฝ่ามือไม่ได้… รับไม่ได้… คงต้องตายสถานเดียว

แต่มันไม่ยอมรอรับความตาย เพราะถึงแม้พลังของมันจะด้อยกว่าและถูกสังหาร แต่ยังไงมันก็ไม่ยอม

“โม่เชิ่ง! ข้าจะจดจำความแค้นในวันนี้เอาไว้!”

“น่าเสียดาย ที่ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของเจ้าคงไม่อาจรอดไปได้ แต่หากรอดไปได้จริง เจ้าจะแก้แค้นข้าได้เหรอ? แค่ขอบเขตแก่นทองคำขั้นต้น ต่อให้เจ้าฝึกฝนอย่างหนักอีก 500 ปี เจ้าก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!”

โม่เชิ่งหัวเราะ แรงกดดันจากฝ่ามือกดทับร่างซ่งสื่อ

ทั่วร่างซ่งสื่ออาบโชกไปด้วยโลหิต ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไม่อาจหยัดยืน

ตาย… ตายแน่

แต่ในชั่วลมหายใจนั้น แรงกดดันที่ทรงพลังกว่าโม่เชิ่งกลับปกคลุมไปทั่วทั้งหมู่บ้านหยวนจื่อ!

แรงกดดันในขอบเขตแก่นทองคำที่ปกคลุมตำหนักราวกับถูกแช่แข็ง

เสียงน้ำแข็งแตกดังสนั่น ฝ่ามือสีทองถูกแช่แข็ง

หนิงฝานใช้เพลงหมัดทะลายน้ำแข็ง เข้าจู่โจมเหล่าประมุขนิกายทั้งหมด แต่อานุภาพของหมัดส่งผลให้ศิษย์ของซ่งสื่อที่มีขอบเขตต่ำกว่าประสานวิญญาณ ร่างระเบิด โลหิตสาดกระจาย

อานุภาพของหมัดพุ่งเป้าไปที่เหล่าประมุขนิกาย แม้พวกมันจะทรงพลังและมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่พวกมันล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส

เหล่าประมุขนิกายทั้งหมดหวาดกลัว โม่เชิ่งที่ถูกทำลายวิชากระอักโลหิตคำโต แววตาไร้ซึ่งความเย่อหยิ่ง แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว

มันแหงนหน้ามองด้านบนของตำหนัก สูงขึ้นไปบนท้องนภา มีผู้เยาว์อาภรณ์ขาวดำยืนอยู่ มือข้างหนึ่งจับฮั่วเหลียนไว้ อีกข้างเพิ่งใช้หมัดทะลายน้ำแข็ง

เมื่อได้สบตาผู้เยาว์คนนั้น โม่เชิ่งรู้สึกราวกับถูกกระบี่กรัดเฉือนทะเลสติจนแทบสะบั้น

“ขะ...คนผู้นี้เป็นใครกัน!”

“ข้าคือประมุขของหมู่บ้านหยวนจื่อ… ข้าต้องการคำอธิบายในสิ่งที่พวกเจ้าทำ!” หนิงฝานกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ประมุขนิกายที่ทรงพลังทั้งหมดต่างก้มหน้า ไม่กล้าเงยหน้าสบตา

คนผู้นี้คือประมุขของหมู่บ้านหยวนจื่อ? หรือหมู่บ้านหยวนจื่อจะมีผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังคุ้มครองอยู่

คนผู้นี้แข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่!...