ตอนที่ 16 อัจฉริยะอันดับหนึ่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่ชิงหยุน สีหน้าของทุกคนที่อยู่ที่นี่ราวกับถูกแช่แข็ง แม้แต่ฉู่ผิงเทียนและผู้อาวุโสอีกสองคนก็ไม่มีข้อยกเว้น

 

พวกเขาทุกคนแทบจะคิดเห็นไปเสียงเดียวกันว่า ฉู่ชิงหยุนบ้าไปแล้ว!

 

หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาที่เงียบงัน เสียงหัวเราะของผู้คนเริ่มระเบิดออกมาและคนที่หัวเราะเป็นคนแรกคือฉู่ผิงเทียน

 

"ฉู่ชิงหยุน นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึ?"  เจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะเปรียบเทียบกับข้า? อย่าได้คิดว่าเจ้าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฉู่ แม้แต่คนที่อยู่ที่นี่ยังลังเลที่จะยอมรับเจ้า!"

 

สิ่งที่ฉู่ชิงหยุนพูดออกมา มันเหมือนกับว่าฉู่ผิงได้ยินเรื่องตลกที่ไร้สาระที่สุดในโลก หลังจากนั้น เขามองไปที่สุ่ยหลิวเชียงที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนด้วยสายตาดุดัน ขยะคู่กับขยะ ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความหมายของประโยคประโยคนี้

 

ในขณะนั้นทุกคนต่างส่งเสียงหัวเราะ แม้ว่าคำพูดของฉู่ผิงเทียนจะเป็นการเหยียมหยาม แต่มันก็คือเรื่องจริง ฉู่ชิงหยุนคิดว่าตัวเองเหมาะสมที่จะเป็นผู้นำตระกูลฉู่ นี่เป็นเรื่องที่ตลกที่สุดในชีวิตของพวกเขาแล้ว

 

ฉู่ชิงหยุนไม่แยแสต่อคำพูดดูถูกเหยียดหยาม สีหน้าของเขายังคงยิ้มกริ้มและสุขุม จากนั้นเขานำกล่องใบใหญ่ออกมาจากแหวนมิติ

 

เมื่อกล่องถูกเปิด แสงสว่างเลือนรางพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่นั่นด้วยสีหน้าตกตะลึง

 

"หินวิญญาณ! กล่องใบนั้นเต็มไปด้วยหินวิญญาณ!"

 

"ไม่ใช่ว่าหินวิญญาณแปดสิบก้อนมีค่าเท่ากับแปดแสนเหรียญเงินหรอกรึ?"

 

ฝูงชนยังคงส่งเสียงกรีดร้องออกมาไม่หยุด หินวิญญาณแปดสิบก้อนถูกจัดเรียงอย่างประณีติแลดูสวยงาม พวกเขาไม่เคยเห็นความมั่งคั่งที่มากมายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสามคนยังจ้องมองด้วยตาโต

 

"ผู้อาวุโสใหญ่หาเงินเข้าตระกูลฉู่ได้แค่หนึ่งแสนเหรียญเงินต่อปี แต่สำหรับข้าเพียงแค่ไม่กี่วันก็ได้รับผลึกวิญญาณแปดสิบก้อนอย่างง่ายดาย ท่านยังคิดว่าข้าไร้ซึ่งคุณสมบัติอีกหรือไม่ แล้วใครกันแน่ที่เหมาะสมกับตำแหน่งผู้นำตระกูลมากกว่ากัน?"

 

ฉู่ชิงหยุนจ้องมองไปที่ฉู่ผิงเทียนด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ซึ่งทำให้สีหน้าของฉู่ผิงเทียนบิดเบี้ยวจนน่าเกลียด เขาถูกฉู่ชิงหยุนเยาะเย้ย ยิ่งไปกว่านั้นต่อหน้าสมาชิกตระกูลจำนวนมาก แล้วเขาจะไม่รู้สึกโกรธได้อย่างไร?

 

แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธการกระทำของฉู่ชิงหยุนได้

 

ถูกต้อง ฉู่ผิงเทียนมั่นใจว่าเขาสามารถหารายได้ให้กับตระกูลฉู่ได้หนึ่งแสนเหรียญเงินต่อปี ด้วยความเร็วเช่นนี้ เขาจะต้องใช้เวลาถึงแปดปีถึงจะเท่ากับจำนวนเงินที่ฉู่ชิงหยุนหามาได้

 

"ผู้อาวุโสใหญ่เหตุใดทันถึงนิ่งเงียบกันเล่า?"

 

เมื่อเห็นฉู่ผิงเทียนนิ่งเงียบ สีหน้าของฉู่ชิงหยุนแสยะยิ้มมากยิ่งขึ้น "อย่างไรก็ตาม ข้าก็เห็นด้วยกับเรื่องที่ผู้อาวุโสใหญ่เพิ่งพูด เพื่อตระกูลฉู่ ความมั่งคั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของท่าน ข้าคงไม่มีความกล้าที่จะเสนอตัวเอง"

 

อึก!

 

ฉู่ผิงเทียนรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังสั่นสะเทือน ราวกับว่ามีฝ่ามือที่มองไม่เห็นตบเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง นอกเหนือจากความเจ็บปวดแล้ว เขารู้สึกโกรธและอับอายมากยิ่งกว่า

 

ในขณะนั้น ฝูงชนต่างมองหน้ากันไปมา และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

 

"ฉู่ชิงหยุน ดูเหมือนว่าเจ้าจะเข้าใจผิดกับคำพูดของพ่อข้า" ในขณะที่ฉู่ผิงเทียนยังคงนิ่งเงียบ เสียงของใครบางคนดังขึ้น

 

ฝูงชนหันไปมองแหล่งที่มาของเสียงทันที

 

ด้านข้างตำหนักบรรพบุรุษ มีชายหนุ่งรูปหล่อคนหนึ่งสวมเสื้อสีเทา ดวงตาของเขาแสดงออกให้เห็นถึงความหนาวเย็นและทำให้พวกเขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันบางอย่าง

 

ชายหนุ่มคนนั้นมีนามว่าฉู่ไห่ บุตรชายของผู้อาวุโสใหญ่และเป็นพี่ชายคนโตของฉู่หยาง

 

เขาเดินยืดอกอย่างภาคภูมิใจ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างจ้องมองไปที่ฉู่ไห่ด้วยความหวั่นเกรงและชื่นชม

 

ไม่ว่าเหตุผลใดก็ตาม ฉู่ไห่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลฉู่ เขามีอายุแค่สิบหกปีเท่านั้นและบรรลุระดับหลอมกายาขั้นหกแล้ว ทั้งยังมีจิตยุทธระดับสาม หมาป่าปีศาจ

 

เกือบทุกคนมองว่าฉู่ไห่เป็นความหวังของตระกูลฉู่ เพราะพรสวรรค์และจิตยุทธที่มีมาแต่กำเนิด ด้วยเหตุผลนี้เองที่ทำให้ผู้คนจำนวนมากสนับสนุนฉู่ผิงเทียนเป็นผู้นำคนใหม่ของตระกูลฉู่

 

เมื่อเห็นฉู่ไห่ปรากฏตัวออกมา ฉู่ชิงหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เขายังคงสุขุมและพูดว่า "เจ้าคิดจะทำอะไร?"

 

ฉู่ไห่มองฉู่ชิงหยุนอย่างเย็นชาและพูดว่า "ความมั่งคั่งที่พ่อของข้าพูดออกมาว่าจะนำพาให้ตระกูลฉู่พ้นวิกฤตและกลับมายิ่งใหญ่ แต่เจ้าคิดหรือว่าการที่เจ้านำผลึกวิญญาณแปดสิบก้อนออกมาจะแก้ไขปัญหาได้ และมันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น!"

 

"ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้เจ้าจะเป็นคนที่มั่งคั่ง แต่เจ้ายังอ่อนแอ หากเจ้าเป็นผู้นำตระกูลฉู่ ตระกูลฉู่ของพวกเราคงจะต้องเผชิญหน้ากับความอับอายและเสียงเยาะเย้ยที่ไม่มีวันจบสิ้น"

 

ทุกคนพูดของฉู่ไห่เต็มไปด้วยความเย่อยิ่ง และบางคำก็ไม่ค่อยน่ารับฟัง

 

อย่างไรก็ตาม มีหลายคนที่พยักหน้าเห็นด้วย ในโลกใบนี้ผู้ที่อ่อนแอจะตกเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแกร่ง ดังนั้นความแข็งแกร่งจึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด และมีแค่มีคนไม่กี่คนเท่านั้นที่ปฏิเสธคำพูดของฉู่ไห่ แต่จ้องมองไปที่ฉู่ชิงหยุนด้วยรอยยิ้มประหลาด

 

"เช่นนั้นตามที่เจ้าพูด ถึงแม้ข้าจะนำผลึกวิญญาณแปดสิบผลึกออกมา ข้าก็ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้นำตระกูลฉู่คนใหม่?" ฉู่ชิงหยุนกล่าวอย่างไร้อารมณ์ ซึ่งยากที่จะมองออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

"ใช่แล้ว" ฉู่ไห่ยักไหล่พรางขบขัน

 

เมืองฉู่ทั้งเมือง ไม่สิ เมืองซีเฟิงทั้งเมือง ทุกคนต่างรู้ว่าฉู่ชิงหยุนเป็นคนไร้ค่า ในขณะนั้นเมื่อพวกเขาได้ยินคำตอบของคำถามนั้น มันทำให้หลายคนรู้สึกมีความสุขที่ไม่อาจอธิบายได้ และอ้าปากส่งเสียงหัวเราะออกมา

 

"หากเป็นดั่งที่เจ้าพูด แล้วข้าจะพิสูจน์ตัวเองได้อย่างไรในความคิดของเจ้า เพื่อแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้าไม่ได้เป็นคนไร้ค่า?" ฉู่ชิงหยุนถามอีกครั้ง ซึ่งทำให้หลายคนกลั้นเสียงหัวเราะไม่อยู่และระเบิดเสียงหัวเราะออกอย่างกะทันหัน

 

เสียงหัวเราะพวกนั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยและดูถูก"

 

ฉู่ชิงหยุนกล้าตั้งคำถามไร้สาระแบบนั้นออกมา นี่เขาไม่เคยชโงกหน้าดูเงาหัวตัวเองในน้ำเลยหรือไง ถึงพูดจาไร้สาระแบบนั้นออกมา?

 

ฉู่ไห่เองก็หัวเราะเยาะ และพูดว่า "ง่ายมาก ตราบใดที่ความเร็วในการฝึกฝนของเจ้าเทียบได้กับครึ่งหนึ่งของข้า เจ้าจะไม่ใช่คนไร้ค่าและมีคุณสมบัติ...."

 

ก่อนที่จะพูดจบ ฉู่ชิงหยุนโบกมือขัดจังหวะการพูดของฉู่ไห่ และพูดออกมาพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย "ขอบคุณสำหรับคำถาม มันทำให้ข้ารู้สึกมั่นใจมากยิ่งขึ้นที่จะเป็นผู้นำตระกูลฉู่"

 

"เจ้าว่าไงนะ!" ฉู่ไห่รู้สึกตกตะลึง ก่อนที่เขาจะระเบิดความโกรธออกมาและตะโกนใส่ฉู่ชิงหยุนว่า "ฉู่ชิงหยุนเจ้าอยากลองดีกับข้าอย่างนั้นรึ"

 

ใบหน้าของฉู่ไห่แดงก่ำด้วยความโกรธหลังจากที่ถูกฉู่ชิงหยุนขัดจังหวะการพูดราวกับไม่เห็นเขาในสายตา

 

เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อที่จะสอนบทเรียนให้กับฉู่ชิงหยุน โดยที่เขาไม่คาดคิด แรงกดดันที่แข็งแกร่งออกมาจากร่างกายของฉู่ชิงหยุนอย่างกะทันหัน

 

แรงกดดันที่แข็งแกร่งนั่นทำให้สีหน้าของฉู่ไห่แข็งทื่อ และแววตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจทำใจเชื่อได้

 

มันเกิดอะไรขึ้น?

 

ฉู่ชิงหยุนบรรลุระดับหลอมกายาขั้นสี่แล้วได้ยังไงกัน?