Chapter 5 : อุจิฮะ อิซึมิ

“ฉันรู้นะว่าผู้ชายชอบแสดงว่าตัวเองเข็มแข็ง แต่ฉันไม่อยากเห็นนายเจ็บตัวอีก นายลองคิดให้ดี ๆ นะ ถึงนายจะไม่สามารถเป็นนิจาได้ การใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาปกติก็ดีเหมือนกันนะ”

ถึงแม้เธอจะพูดด้วยเสียงเบาๆ กับเขาก็ตาม แต่ในแววตาเธอนั้นกลับเปล่งประกายไปด้วยความจริงใจ

ไนโตะถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินเธอพูดประโยคนั้นออกมา

(ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา?) เขาไม่เคยคิดเลย

เทียบกับชีวิตของเขาที่ผ่านมาแล้ว ในตอนที่เขายังไม่ได้รับพลังจากผลปีศาจ เขาก็ไม่ยอมแพ้และเขาก็ฝึกซ้อมอย่างหนักทุกวันอย่างไม่ย่อท้อ

ฉันได้ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดามาแล้วครั้งหนึ่งและมันก็จบลงแล้วด้วยการที่สวรรค์มอบโอกาสให้ฉันอีกครั้งและไม่ใช่ทุกที่จะได้โอกาสแบบนี้ ต้องเป็นที่นี่ ในโลกแห่งนี้ โลกของนารูโตะแห่งนี้เท่านั้นและฉันก็จะใช้โอกาสของฉัน

และโอกาสที่สวรรค์มอบให้ฉันก็คือพลังจากผลปีศาจ

“ฉันจะไม่ได้บาดเจ็บ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก” ไนโตะ หายใจเขาลึกๆก่อนที่จะพูดประโยคนั้นออกมาด้วยใบหน้าที่สงบและจริงจัง

เมื่อ คุชินะ ได้ยินเขาพูดแบนนั้นและเห็นสีหน้าที่เขาทำ เธอก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ถ้าเป็นเช่นนี้สิ่งที่เธอได้พูดออกไปมันอาจจะรุนแรงและทำร้ายจิตใจของเขาก็ได้

อย่างไรก็ตามทุกคนต่างรู้ดีว่า ไนโตะ ไม่มีความสามารถใด ๆ เขาไม่เหมาะที่จะเป็นนินจา คุชินะ รู้ว่าบางทีเธออาจจะพูดกับเขาแรงไปบ้างและเธออย่าจะขอโทษเขา แต่ที่เธอพูดไปแบบนั้นก็เพราะเธอไม่ต้องการให้ ไนโตะ ได้รับอันตรายและเธอจะต้องปกป้องเขา

เมื่อบทสนทนาระหว่างทั้งสอบคนจบลงได้ไม่นาน อาจารย์ นาคาโมโต้ ก็เข้ามาในห้องเรียน เขาพูดสองสามคำจากนั้นเขาก็เรียกนักเรียนให้ออกไปที่สนามโรงเรียน

จากนั้น นาคาโมโต้ ก็เริ่มอ่านชื่อจับคู่ต่อสู้

เมื่อเขาเรียกชื่อคู่ไหนให้ออกมา นักเรียนคู่นั้นก็ต้องออกมาทำการทดสอบกันทันที

ในการประลองครั้งนี้พวกเขาสามารถใช้ดาวกระจายและคุไนได้ แต่ห้ามใช้โจมตีใบหน้าของคู่ต่อสู้ วิธีนี้จะทำให้โอกาสที่นักเรียนจะได้รับบาทเจ็บมีน้อยมากแต่เป็นไปไม่ได้ถ้าหากจะไม่ให้มันเกิดข้นเลย

นี้คือความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในโรงเรียนนินจาแต่ในโลกของนินจาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะโหดร้ายกว่านี้มาก

แม้ว่าระบอบการปกครองของหมู่บ้าน โคโนฮะ จะค่อนข้างเป็นธรรมกว่าระบบการปกครองของหมู่บ้าน คิริแต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีการเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อให้ได้มันมา

ในชั้นเรียนของ ไนโตะ มีใบหน้าที่เขาคุ้นเคยอยู่เป็นจำนวนมากซึ่งเขาเคยเห็นใบหน้าเหล่านั้นก่อนที่เขาจะเข้ามาในโลกแห่งนินจาแห่งนี้

แน่นอน คุชินะ เป็นหนึ่งในนั้น นอกจากนี้ก็ยังมี อัจฉริยะแห่งหมู่บ้าน โคโนฮะ อย่าง ประกายแสงสีทอง นามิคาเสะ มินาโตะ แล้วก็ยังมี อุจิฮะ มิโคโตะ ที่เป็นแม่ของ อิทาจิ กับ ซาสึเกะ

แน่นอนว่าตอนนี้พวกเขายังเป็นแค่เด็กอายุเพียง 7 หรือ 8 ปีเท่านั้น

อย่างไรก็ตามพรสวรรค์ของมินาโตะนั้นยอดเยี่ยมไม่เพียงแต่ในชั้นเรียนของ ไนโตะ เท่านั้น แต่ในทุก ๆ วิชาก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้เลย ไม่แม้แต่จะเป็นคู่ต่อสู้ของประกายแสงสีทองแห่งหมู่บ้าน โคโนฮะ เลยด้วยซ้ำไป

มินาโตะเป็นที่ชื่นชอบของเด็กผู้หญิงทุกคน ขณะทำการประลองเด็กผู้หญิงเหล่านั้นต่างก็ส่งเสียงเชียร์เขาอยู่ตลอดเวลา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความนิยมในตัวเขามีมากที่สุดในหมู่บ้าน

ทั้งรูปหล่อและมีพละกำลังมหาศาลอีกทั้งความสามารถที่ยอดเยี่ยม คนแบบนี้มีเฉพาะมินาโตะคนเดียวเท่านั้น

ส่วนรูร่างหน้าตาของ ไนโตะ นั้น ดูคล้ายกับ อุจิฮะ ยกเว้นสีผมของเขาที่เป็นสีเงินอ่อน

เมื่อ ไนโตะ มาโรงเรียนครั้งแรก เขาก็ได้รับความนิยมค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับ มินาโตะ แต่ต่อมาเมื่อเขามีข้อบกพร่องในการใช้คาถานินจา ทำให้เด็กคนอื่นก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเขาและเขาก็สูญเสียเพื่อนในที่สุด

ตอนนี้เด็กผู้หญิงต่างต่างส่งเสียงเชียร์ มินาโตะ ที่สามารถชนะคู่ต่อสู้ได้ถึงสองคนแล้ว

คุชินะรู้สึกไม่สบายใจและอดไม่ได้ที่จะจ้องมอง ไนโตะ ด้วยความสงสาร

ในแง่ของการฝึกฝนและการฝึกซ้อมอย่างหนัก ไนโตะ ชนะ มินาโตะ อย่างขาดลอย แต่ปัญหาก็คือข้อบกพร่องของเขาที่ไม่สามารถควบคุมจักระทำให้เขาไม่สามารถใช้คาถานินจาได้ ซึ่งส่งผลให้เกิดความแตกต่างและข้อเปรียบเทียบระหว่างสองคนนี้

ทันใดนั้นความห่วงใยของ คุชินะ ก็ต้องถูกขัดจังหวะ เมื่ออาจารย์ได้ประกาศชื้อคู่ต่อสู้ของ ไนโตะ

“ไนโตะ กับ อุจิฮะ อิซึมิ ออกมาได้”

คุชินะ ยืนตะลึงอยู่คู่หนึ่ง เธอไม่สามารถอะไรได้นอกจากยืนตะลึงด้วยความตกใจ “อุจิฮะ! ทำไมต้องเป็น อุจิฮะ ทำไมต้องเป็น อิซึมิ เขาแข็งแกร่งเป็นอันดับสองรองจาก มินาโตะ นะ”

การที่ ไนโตะ ได้คู่ต่อสู้เป็น อิซึมิ เป็นเรื่องที่อันตรายมาก เขาเป็นคนที่มีความสามารถและแข็งแกร่งที่สุด ถ้าไม่นับ มินาโตะ

อาจารย์ ต้องจงใจแกล้ง ไนโตะ แน่ ๆ

“ไม่นะ ไนโตะ นายอย่าขึ้นไปสู้เลยนะ มันต้องเกิดเรื่องแย่ ๆขึ้นแน่ ยอมแพ้เขาไปเถอะ ถึงยังไง อุจิฮะ อิซึมิ ก็...”

คุชินะ กล่าวด้วยความโกรธและหวาดกลัว

"ไม่เป็นไร"

ไนโตะ พูดขึ้นก่อนที่ คุชินะ จะพูดจบ เขาเอามือวางที่ไหล่ของเธอและมองเข้าไปในตาของเธอแล้วพูดกับเธอว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่เป็นอะไรแน่นอน”

คำพูดนั้นของ ไนโตะ ที่พูดกับเธอทำให้เธอทำตัวไม่ถูก เธอไม่สามารถหยุดเขาได้อีกแล้วหลังจากที่เขาพูดประโยคนั้นออกมา ไนโตะ หันหลังกลับและมองไปที่ลานประลองอย่างสงบ

แน่นอนเขารู้ถึงจุดประสงค์ของอาจารย์ที่ให้เขาคู่กับ อุจิฮะ อิซึมิ

อาจารย์ นาคาโมโต้ ไม่เคยชอบนักเรียนที่มาจากนอกหมู่บ้านเลย เขาปฏิบัติกับคนนอกหมู่บ้านด้วยความเกลียดชัง

นั่นคือกรณีของ ไนโตะ ในฐานะที่เขาเป็นคนนอกของหมู่บ้าน น่าเศร้าที่อาจารย์ทุกคนไม่เหมือนอาจารย์ อิรูกะ

โดยเฉพาะ ไนโตะ ที่ไม่มีพรสวรรค์ของนินจาอยู่เลย มันไม่มีเหตุผลเลยที่ ไนโตะ จะมาอยู่ในชั้นเรียนของเขา

โรงเรียนนี้มีระเบียบข้อบังคับอยู่มากมายที่จะสามารถบังคับให้เขาออกจากโรงเรียนได้ แต่ถ้าหากจะออกจากโรงเรียนแห่งนี้ เขาก็จะต้องออกด้วยฝีมือของเขาเองเท่านั้นและจะไม่มีใครจะสามารถบังคับให้เขาออกจากโรงเรียนได้แม้แต่อาจารย์ของเขาเองก็ตาม

“ไนโตะ เธออยากจะยอมแพ้หรือเปล่า? ถ้าเธอได้รับบาทเจ็บมันจะไม่ดีกับตัวเธอนะ”

ความตั้งใจที่แท้จริงของ นาคาโมโต้ ก็ปรากฏออกมาในที่สุด เขาคิดว่า การได้เห็น ไนโตะ ยอมแพ้ จะทำให้ ไนโตะ อับอายขายหน้าต่อหน้าทุกคนมากกว่าการที่ได้เห็น ไนโตะ แพ้ในการประลอง

ไนโตะ ไม่ได้พูดหรือตอบโต้อะไร ได้แต่ยืนมองจ้องเขม็งไปที่อาจารย์ของเขาอย่างเงียบๆ

การที่ ไนโตะ จ้องมองแบบนั้น ทำให้อาจารย์ของเขาเกิดความหงุดหงิดขึ้นมา

ความเฉยเมยแบบนี้.. ความเย็นชาแบบนี้..  นี้ไม่เหมือนกับสายตาเมื่อเจ็ดปีก่อน

“ไม่ละ แล้วอาจารย์จะเริ่มเลยไหมละครับ” ไนโตะ หันหลังกลับและมองตรงไปยัง อุจิฮะ อิซึมิ

คุชินะ มองไปยังเด็กคนอื่น ๆ พวกเขาต่างประหลาดใจที่ ไนโตะกล้าที่จะขึ้นไปยังสยามประลอง พวกเขารู้ว่าเขาไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหน

“ปัดโถ้เอ้ย! เจ้าพวกนั้นกำลังดูถูก ไนโตะ อยู่สินะ” คุชินะ กำมือของเธอไว้แน่น เธออยากจะเข้าไปช่วย ไนโตะ ในสนามแต่ก็ทำไม่ได้ เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากยืนดูอยู่เฉย ๆ และมองดูเขาด้วยความเป็นห่วง

เธอหวังว่าทุกอย่างจะจบลงก่อนที่ ไนโตะ จะได้รับบาทเจ็บ

อุจิฮะ อิซึมิ ที่ยืนรออยู่ในสนามก็ยืมมอง ไนโตะ ด้วยความเย้อหยิ่งเมื่อเห็น ไนโตะ ไม่ย้อมแพ้ก่อนการประลอง

คนที่ใช้คาถานินจาไม่ได้ ความล้มเหลวของโรงเรียนนินจาอย่างเขา ต้องชนะเขาให้ได้!!

เมื่อ ไนโตะ กล้าที่จะเผชิญหน้ากับ อิซึมิ เขาก็จะทำให้ ไนโตะ เสียใจที่คิดจะสู้กับเขาและเขาจะทำให้มันเป็นความทรงจำที่ลืมไม่ลงของ ไนโตะ แล้วถ้าหากครั้งหน้ามีการต่อสู้ระหว่างทั้งคู่เกิดขึ้นอีก เขาจะทำให้ ไนโตะ รู้ว่าไม่มีทางอื่นนอกจากการยอมแพ้เท่านั้น

“ดี งั้นก็เริ่มกันได้เลย”

เนื่องจากแผนการของ นาคาโมโต้ ล้มเหลวไม่เป็นท่าเพราะความกล้าหาญของ ไนโตะ ทำให้ นาคาโมโต้ รู้สึกผิดขึ้นมาครู่หนึ่งแต่เขาก็สลัดมันออกไปและประกาศเริ่มการต่อสู้ทันที

ทันใดนั้น อุจิฮะ อิซึมิ ก็หยิบดาวกระจายขึ้นมาถือในมือทั้งสองข้างแล้วปามันตรงไปยัง ไนโตะ ทันที

วู้ฟฟฟฟ!!!

ทันใดนั้น ดาวกระจายของ อิซึมิ ที่พุ่งมายัง ไนโตะ ก็แยกออกเป็น 8 อัน โดยที่ดาวกระจายสี่อันพุ่งตรงไปยังจุดสำคัญที่อันตรายถึงชีวิตของเขา

ส่วนดาวกระจายอีกสี่อันที่เหลือพุ่งตรงไปปิดเส้นทางที่หลังหนีของ ไนโตะ ไม่ให้เขาสามารถหลบหนีได้!