ตอนที่ 4 สังสารวัฏ

ในชีวิตที่แล้ว ฉู่ชิงหยุนได้รับสมญานามว่าจักรพรรดิสวรรค์ทรราช ซึ่งทำให้เขามีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วยุทธภพและมีชีวิตอยู่ยาวนานนับพันปี

 

ในช่วงเวลาที่ยาวนานนั้นมีเพียงสองเรื่องเท่านั้นที่เขารู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต

 

เรื่องแรก การตายของสุ่ยหลิวเซียง

 

เรื่องที่สอง ที่อยู่ของพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของฉู่ชิงหยุน

 

ทุกคนรู้ว่าหลังจากที่ฉู่ชิงหยุนถือกำเนิดขึ้นมา ครอบครัวของเขาก็ถูกลอบสังหาร แม่ของฉู่ชิงหยุนไม่มีใครรู้ว่านางถูกลักพาตัวไปที่ไหน ส่วนพ่อของเขาเดินทางออกจากเมืองซีเฟิงเพื่อไล่ล่ามือสังหารและไม่เคยกลับมาอีกเลยเป็นเวลาสิบหกปีแล้ว

 

แต่ความจริงมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น

 

ก่อนที่ฉู่ชิงหยุนจะถูกขับไล่ออกจากเมืองซีเฟิง เขาบังเอิญพบกับสุ่ยฉงเสียนที่อยู่ในสภาพมึนเมาโดยที่ไม่คาดคิด

 

จากคำพูดที่ออกมาจากปากของสุ่ยฉงเสียน เขารู้สึกแปลกใจที่ได้ยินว่ามือลอบสังหารที่เกิดขึ้นในปีนั้นเป็นการสมรู้ร่วมคิดระหว่างตระกูลสุ่ยและสำนักหยุนเมิ่งเพื่อกดดันพ่อแม่ของฉู่ชิงหยุน

 

สำนักหยุนเมิ่งเป็นหนึ่งในห้าสำนักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจักรวรรดิหลิวหยุน ที่แม้แต่ตระกูลราชวงศ์ก็ไม่กล้าที่จะประมาท

 

เมื่อเทียบกับสำหนักหยุนเมิ่ง ไม่เพียงแค่ตระกูลฉู่เท่านั้น แม้กระทั่งเมืองซีเฟิงทั้งเมืองก็ยังไม่อาจเทียบเคียงด้วยได้

 

มันเป็นเพราะการแทรกแซงของสำนักหยุนเมิ่งที่ต้องการลักพาตัวพ่อแม่ของฉู่ชิงหยุน ทำให้ครอบครัวของเขามีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บเป็นจำนวนมากและยังมีข่าวลือว่าถูกลอบสังหาร แต่ก็ไม่มีใครกล้าไล่ล่าพวกมัน

 

ในเวลานั้น เมื่อฉู่ชิงหยุนได้รู้ความจริง มันทำให้เขาอยากจะลงมือฆ่าสุ่ยฉงเสียนให้ตายคามือ แต่ตัวเขาในตอนนั้นอ่อนแอเกินไปที่จะทำอะไรแบบนั้น เขาทำได้แค่เก็บความลับไว้ในใจของเขาเท่านั้น

 

"ในเมื่อข้ารู้ความจริง ข้ารู้สึกทุกข์ทรมานมากที่ไร้ซึ่งพลังในการแก้แค้น แต่ทว่าในตอนที่ข้าแข็งแกร่งขึ้น มันก็ผ่านมาร้อยปีแล้ว จักรวรรดิหลิวหยุนล่มสลาย ตระกูลสุ่ยกับสำนักหยุนเมิ่งเองก็ถูกทำลายอย่างไร้ร่องรอย" ฉู่ชิงหยุนถอนหายใจ

 

ครั้งนี้ ฉู่ชิงหยุนเดินทางข้ามเวลานับพันปีกลับมาตอนที่เขามีอายุสิบหกปี เรื่องที่เขาเสียใจมาตลอดชีวิตสองเรื่องจะต้องไม่เกิดขึ้นซ้ำอีกเป็นอันขาด ไม่เพียงแค่เขาจะอยู่กับสุ่ยหลิวเซียงตลอดไปเท่านั้น แต่จะไปที่สำนักหยุนเมิ่งด้วยเพื่อตามหาพ่อแม่ของเขาด้วย

 

"สำนักหยุนเมิ่งนั้นทรงพลังมาก ตอนนี้ข้าไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้างั้นเริ่มจากตระกูลสุ่ยก่อนละกัน วันนี้ข้าได้ถามเรื่องบางอย่างกับสุ่ยฉงเสียนสองเรื่อง จากปฏิกิริยาของเขา เขาต้องรู้เรื่องมากมายอย่างแน่นอน" ดวงตาของฉู่ชิงหยุนเปล่งประกายและคิดอยู่ในใจ

 

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า โดยที่เขาไม่รู้ตัวก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว

 

ฉู่ชิงหยุนไม่ครุ่นคิดเรื่องพวกนั้นอีกต่อไป แต่ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยกที่อยู่ในมือของเขา

 

หยกที่อยู่ในมือของเขามันค่อนข้างลึกลับ

 

ในช่วงชีวิตสุดท้ายของฉู่ชิงหยุน เพื่อที่จะทะลวงผ่านระดับจักรพรรดิ เขาได้เข้ามาที่เทือกเขาหลิงเทียนและได้รับหยกนี้มาในเวลานั้น

 

"หลังจากที่ข้าถูกเซียวฉิงเทียนลอบโจมตี มันทำให้ข้ากลับมาตอนที่อายุสิบหกปีอย่างลึกลับ แต่หยกนี่ไม่ได้หายไปและยังคงติดตามข้ามาด้วย เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าหยกนี่?"

 

ฉู่ชิงหยุนทำการศึกษาค้นคว้ามากมาย หลังจากที่เขาได้รับหยกนี้มาในอดีต แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากเท่าไหร่ เขาก็ไม่อาจทำความเข้าใจและใช้งานมันได้

 

โดยที่ไม่คาดคิด มันเป็นหยกลึกลับที่ทำให้ฉู่ชิงหยุนย้อนเวลากลับมานับพันปี มันลึกลับเกินไป ฉู่ชิงหยุนคงทำใจเชื่อไม่ได้ถ้าเขาไม่ได้สัมผัสเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง

 

เพราะชีวิตและความตายมนุษย์ไม่อาจกำหนดได้ แม้แต่จักรพรรดิในตำนานยังไม่อาจหลีกเลี่ยงความตายได้ เขาจะต้องทำตามกฎแห่งสวรรค์และปฐพี

 

เมื่อฉู่ชิงหยุนงงงวย แสงสีหมอกถูกยิงออกมาจากหยก และควบแน่นกลายเป็นวังวนขนาดใหญ่ปกคลุมไปทั่วร่างของฉู่ชิงหยุน

 

เขาสัมผัสได้แค่ลมกรดเท่านั้น และเมื่อเขาลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่แปลกประหลาด

 

ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นมิติปิด มันเป็นพื้นที่ที่ถูกล้อมรอบด้วยกำแพงหกด้านและมีแสงสว่างเพียงเล็กน้อย ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตและบรรยากาศมืดมนเล็กน้อย

 

"แปลกมาก ข้าไม่ค้นพบความลับของหยกหลังจากที่ทำการค้นคว้ามานาน ทำไมเวลานี้มันถึงทำงานและพาข้ามาที่สถานที่แห่งนี้?" ฉู่ชิงหยุนรู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้น เขามองไปข้างหน้าและพบแท่นหินอยู่ตรงกลางห้อง

 

เขารีบเดินเข้าไปและพบหนังสือโบราณสีดำวางอยู่บนแท่นหิน ไม่มีอะไรอื่นนอกจากมัน

 

หนังสือโบราณเล่มนี้บางมาก ดูเหมือนจะมีไม่กี่หน้าเท่านั้น และไม่มีอะไรเขียนไว้บนหน้าปก จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตัดสินแหล่งที่มาของมัน

 

หลังจากที่ฉู่ชิงหยุนก้าวเดินเข้ามา และอยู่ที่ด้านหน้าของหนังสือโบราณ เขาไม่รีบที่จะหยิบมันขึ้นมาอ่าน แต่กลับสำรวจพื้นที่โดยรอบอย่างระมัดระวัง

 

หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อดูเหมือนจะไม่มีอะไรโดยรอบ ฉู่ชิงหยุนหนังสือตำราโบราณสีดำขึ้นมาและเปิดอ่านหน้าแรก

 

ในตอนแรก ฉู่ชิงหยุนคิดว่าหนังสือเล่มนี้เป็นตำราทักษะยุทธ แต่หลังจากที่อ่านมันอย่างละเอียด เนื้อหาที่ถูกเขียนไว้บนหน้าแรกเป็นชีวประวัติ ซึ่งถูกเขียนโดยจักรพรรดิสวรรค์

 

มันเป็นชีวประวัติที่ทำให้ฉู่ชิงหยุนเข้าใจทุกอย่าง

 

"หยกที่ข้าได้รับมาจากเทือกเขาหลิงเทียน ชื่อว่าหยกสังสารวัฏ ที่ทำให้จักรพรรดิสวรรค์กลับมามีชีวิตอีกครั้ง มันสามารถย้อนเวลาได้ ปล่อยให้คนตายกลับสู่อดีตและเริ่มต้นชีวิตใหม่ ก่อนที่ข้าจะตาย โลหิตของข้าสัมผัสกับหยกสังสารวัฏและกระตุ้นพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของหยกสังสารวัฏโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ"

 

"สำหรับการกลับชาติมาเกิดของจักรพรรดิสวรรค์ ตามชีวประวัติที่เขียนไว้ข้างต้น เขาไม่ได้เป็นคนของทวีปหลิงเทียน แต่มาจากสถานที่ที่เรียกว่าตำหนักเซียน และเขาถูกศัตรูไล่ล่า หยกก้อนนี้เลยถูกเก็บรักษาเอาไว้และทิ้งไว้ที่เทือกเขาหลิงเทียน"

 

เมื่อฉู่ชิงรับรู้เรื่องทั้งหมด เขากลับไม่รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด

 

ตัวเขาที่เคยเข้าไปในเขตแดนลี้ลับมากมาย ทำให้เขารู้ว่ามีเรื่องลึกลับมากมายอยู่บนโลก

 

จากที่จักรพรรดิสวรรค์พูดตำหนักเซียนนั่นน่าจะอยู่บนโลก

 

ยิ่งไปกว่านั้น ตำหนักเซียนนั่นจะต้องทรงพลังกว่าทวีปเจินหลิงจริงหลายพันเท่า

 

อย่างน้อยทวีปเจินหลิง ฉู่ชิงหยุนก็ไม่เคยเห็นหยกก้อนนี้มาก่อน หรือได้ยินคนที่กลับชาติมาเกิดรวมถึงย้อนอดีต

 

"หนังสือโบราณยังกล่าวไว้ว่าสถานที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้คือภายในหินสังสารวัฏ กระแสเวลาของภายในค่อนข้างแตกต่างจากโลกภายนอก เวลาของโลกภายนอกหนึ่งวันจะเท่ากับที่นี่ห้าวัน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ถ้าข้าฝึกฝนที่นี่ห้าวัน เวลาของโลกจะผ่านไปแค่วันเดียวเท่านั้น"

 

ดวงตาของฉู่ชิงหยุนเต็มไปด้วยความสุข และเขารู้สึกตื่นเต้นมากจนอดใจรอไม่ไหวที่จะเปิดอ่านหน้าต่อไปของหนังสือโบราณ

 

แต่ทว่า แม้เขาจะใช้พลังทั้งหมดที่มี เขาก็ไม่สามารถเปิดอ่านหน้าที่สองของหนังสือโบราณได้

 

ในตอนนั้นเองหนังสือโบราณเริ่มหนักมาก จนกระทั่งหลุดออกจากมือเขาไป มันกลับไปอยู่บนแท่นหินตามเดิม และอยู่ในสภาพเดิมของมันอีกครั้งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

"เกิดอะไรขึ้น?" ฉู่ชิงหยุนขมวดคิ้ว ต่อมา เขาเห็นข้อความจำนวนหนึ่งปรากฏขึ้นมาจากแท่นหิน

 

"เมื่อเจ้าเข้าสู่ระดับรวมจิตวิญญาณ เจ้าถึงจะสามารถเปิดอ่านหน้าต่อไปของตำราสังสารวัฏเล่มนี้ได้"

 

"ตำราสังสารวัฏ!" ฉู่ชิงหยุนจ้องมองไปที่หนังสือโบราณสีดำอีกครั้ง และจดจำชื่อไว้ในใจของเขา

 

เขามีลางสังหรณ์ว่าเหตุผลที่จักรพรรดิสวรรค์ทิ้งตำราสังสารวัฏเอาไว้และการที่เขาตั้งข้อกำจัดเอาไว้จะต้องมีความลับบางอย่าง

 

บางที มันอาจเกี่ยวข้องกับการเกิดใหม่ของจักรพรรดิสวรรค์