ตอนที่ 188 ศัตรูอยู่ทุกที่

หน้าต่างสถานะแสดงให้เห็นว่าฮันเนสเองก็มีระดับ60เช่นกัน หานเซี่ยวรู้ว่าเรื่องราวซับซ้อนมากกว่าที่เขาคิดไว้ มีผู้อยู่ในระดับสูงสุดของเวอร์ชั่น1.0ถึงสองคนปรากฏพร้อมกัน-มันอาจเป็นเนื้อเรื่องลับ นอกจากนี้ ชื่อของทั้งสองยังฟังคุ้นหูมาก แต่หานเซี่ยวก็ไม่อาจนึกได้

หานเซี่ยวแค่อยากจดจ่อกับภารกิจจากเบนเน็ตและทำให้มั่นใจว่ามันจะสำเร็จโดยไม่ผิดพลาด แต่เขากลับถูกลากมายุ่งด้วยและการถูกโจมตีโดยไม่สู้กลับก็ไม่ใช่วิถีเขา

หานเซี่ยวลากการต่อสู้เป็นการสู้ระยะประชิด แม้เวอนิน่าจะเป็นผู้ใช้ปืนใหญ่ ระดับของสายอาชีพรอง[สายลับ]เธอก็สูงมาก ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ได้อ่อนแอในการต่อสู้ระยะประชิดเลย ผลักการโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า หานเซี่ยวได้เปรียบด้านกำลัง เขาไม่เคยออมมือเพราะตัวตน เพศหรืออายุ ดังนั้นเวอนิน่าจึงเสียเปรียบมาก

ความสามารถทางกายภาพของทั้งคู่เกินคนปกติ การต่อยของทั้งคู่รุนแรงพอจะทำให้อิฐแตกและบดขยี้แผ่นเหล็ก สภาพแวดล้อมรอบตัวถูกทำลาย และพื้นก็เต็มไปด้วยหลุม แม้กระทั่งรถที่หานเซี่ยวเตะยังลอยใส่ต้นไม้-มันเละเทะ โดราซีหลบอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าหลบหนีเพราะมือซุ่มยิง

โดราซีเหมือนคนโง่ เขาไม่รู้ว่ายอดมนุษย์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะอยู่ในหมู่ผู้คุ้มกันเขา นี่เป็นการจัดการลับของฝ่ายบริการ?แต่ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ย่อมไม่มีทางถูกนำมาปกป้องเจ้าหน้าที่ระดับสูงอย่างเขา ตั้งแต่ตอนไหนกันที่เขาได้รับการปฏิบัติดีขนาดนี้?!

สำหรับตอนนี้ โดราซีเป็นความหวังเดียวที่จะจัดการผู้โจมตีได้ ดังนั้นเขาจึงประหม่ามาก

หานเซี่ยวเหมือนแผลเรื้อรัง เวอนิน่าไม่อาจสลักเขาออกห่างได้เลยและเธอก็ยิ่งเป็นกังวลเมื่อเวลาผ่านไป

“เจ้าหน้าที่คนนี้แข็งแกร่งมาก กำลังหนุนพวกเขาจะมาถึงในไม่ช้า ฉันถูกลากถ่วง ฮันเนส รีบช่วยฉันเร็ว!”

“เขาอยู่ใกล้เธอเกินไป และเธอก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาก มีโอกาส50%ที่จะยิงโดนเธอแทน”ฮันเนสกล่าว

เวอนิน่ารู้สึกลำบาก เดิมมันเป็นภารกิจง่ายๆ แต่ด้วยการปรากฏของหานเซี่ยว แผนทั้งหมดจึงล่มไม่เป็นท่า ข้อมูลชี้ให้เห็นว่าผู้คุ้มกันของโดราซีเป็นคนทั่วไป แล้วไอหมอนี่มาจากไหน?

ฮันเนสรีบตัดสินใจ“ถอย!”

มันเป็นช่วงเวลาที่เสียงไซเรนดังขึ้น รถตำรวจและหน่วยปฏิบัติการพิเศษเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วสูง และเสียงของใบพัดก็ดังในท้องฟ้า-เฮลิคอปเตอร์สองลำกำลังบินวนอยู่ด้านบน สถานที่แห่งนี้ถูกโอบล้อมจากทุกทิศทาง และพวกเขาก็ขังคนทั้งสองที่สู้กัน

กำลังหนุนมาถึงแล้ว มันใช้เวลาเพียง3-4นาทีตั้งแต่โดราซีถูกโจมตี

เวอนิน่ากัดฟันและใช้หลังเธอเพื่อรับหมัดจากหานเซี่ยว ใช้แรงจากหมัด และพุ่งใส่การโอบล้อมขณะทนทานความเจ็บปวดจากการเจาะอวัยวะ พวกเมเปิ้ลเปิดฉากยิงอย่างต่อเนื่อง

เธอเร็วมาก ดังนั้นเธอจึงหลบการโจมตีได้ด้วยการโยกไปมาและพบเส้นทางปลอดภัย ถึงแม้จะถูกยิง มันก็เป็นความเสียหายหลักเดียวเท่านั้น ความเสียหายจากคนปกติด้วยการใช้ปืนธรรมดาไม่อาจคุกคามเธอได้

เมื่อหานเซี่ยวเห็นเวอนิน่ากำลังหลบหนี เขาก็คว้าปืนไรเฟิลจากทหารคนหนึ่ง เปิดใช้[เจตจำนงค์แห่งเพลิง]และยิงใส่ใหล่ของเวอนิน่า

เลือดกระฉูด

ฝีเท้าเธอสะดุด จากนั้นเธอก็เร่งความเร็วอีกครั้งและหายไปในความมืด ทิ้งรอยเลือดไว้บนพื้น

ทีมส่วนใหญ่ไล่ตามด้วยรถ

หานเซี่ยวโยนปืนทิ้ง รู้สึกดีขึ้นมาก ไม่มีผลประโยชน์อะไร การบาดเจ็บก็เพียงพอแล้ว ยังไงเขาก็ไม่อาจฆ่าเธอได้

ตอนนี้ฉันอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเขาในสายตาเมเปิ้ล แต่หากฉันหลบหนี พวกเขาอาจไล่ตามฉันด้วย ดวงตาของหานเซี่ยวหรี่แคบ เขาตัดสินใจยืนนิ่งและหาโอกาสหลบหนีเมื่อตำรวจไม่สนใจ

กองทหารมาถึงมากขึ้นและพวกเขาก็เริ่มกวาดล้างสถานที่ โดราซีถูกพาตัวไปดูแลโดยแพทย์

จากการสนทนาระหว่างตำรวจ หานเซี่ยวรู้ว่าทั้งเวอนิน่าและฮันเนสได้หลบหนีไปแล้ว

ขณะที่เอนพิงรถ พักผ่อน เจ้าหน้าที่ระดับสูงก็เดินมาหาเขาและกล่าวด้วยเสียงต่ำ“ผมพันเอกแดนนี่ คุณทำงานได้ดีมาก”

หานเซี่ยวยังคงเล่นตามน้ำ“ผมก็แค่ทำตามหน้าที่”

แดนนี่มองถนนที่เต็มไปด้วยหลุม และตกใจเล็กน้อย“แองกุสตัน เข้าร่วมกองทัพ11ปีก่อน ได้รับการฝึกฝนให้เป็นทหารหน่วยพิเศษสามปี มีส่วนร่วมในภารกิจทหารสองครั้ง ถูกเตะออกจากหน่วยพิเศาเนื่องจากปัญหาด้านวินัย และเข้าร่วมฝ่ายลับเพื่อปกป้องเจ้าหน้าที่รัฐบาล  ประวัติคุณธรรมดามาก-ไม่เคยแสดงให้เห็นถึงพลังของยอดมนุษย์”เขากล่าว

หานเซี่ยวดิ้นรนและกล่าว“ผู้คนมักเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด”

พันเอกขมวดคิ้ว นี่คือปัญหาร้ายแรง แองกุสตันผู้นี้ซ่อนพลังแท้จริงเอาไว้ แรงจูงใจเขาน่าสงสัยมากและต้องการตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม

จากนั้น โดราซีก็เดินมา“ทำได้ดีมาก คุณช่วยชีวิตผมไว้ ผมจะบอกให้หัวหน้าคุณรู้เรื่องนี้และตอบแทนคุณ”

โดราซีรู้ว่าเขาต้องรักษาทัศนคติถ่อมตนหลังเห็นพลังของหานเซี่ยว ยอดมนุษย์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ไม่ได้จะถูกควบคุมง่ายๆ

หานเซี่ยวลอบสังเกตโดราซี คิดว่าข้าราชการแก่คนนี้มีอะไรให้ยอดฝีมือทั้งสองสนใจ?

หลังโดราซีแสดงความขอบคุณ เขาก็มองพันเอกด้วยใบหน้าตรงและกล่าว“ผู้โจมตีเป็นใคร?”

“เรายังคงตรวจสอบอยู่ครับ....โอ้ พวกเขาพบแล้ว”พันเอกรับแล็บท็อปจากผู้ช่วยเขา แต่ก็ยังตกตะลึง

“เวอนิน่า อดีตสายลับเรย์เร็น ปัจจุบันถูกปลดประจำการ เธอเคยทำงานในสนามรบ เป็นหนึ่งในตำนานที่เปล่งประกายในยุคก่อน เธอปฏิบัติภารกิจอันตรายสูงกว่าหนึ่งร้อยภารกิจ รวมถึงลอบสังหาร ปกป้องข้อมูล แทรกซึม โค่นล้มรัฐบาล และอื่นๆ วันนี้เธอปรากฏตัวครั้งแรกในรอบสิบปี และระดับการคุกคามก็นับว่าสูงสุด”

หากมันเกี่ยวข้องกับตัวละครในตำนาน งั้นมันก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเบนเน็ตไม่มากก็น้อย

โอ้ ฉันจำได้แล้ว หานเซี่ยวนึกขึ้นได้ ตอนนี้เขาจำได้ว่าเวอนิน่าและฮันเนสปรากฏตัวที่ไหน

มันเป็นช่วงกลางของเวอร์ชั่น1.0 เมื่อผู้เล่นติดต่อกับสองชื่อนี้ พวกเขาปรากฏตัวในรูปแบบของสิ่งที่เหมือนไข่อีสเตอร์

ในค่ายผู้ลี้ภัยที่เบนเน็ตสร้างในชีวิตก่อนเขา มันมีเนินเขาเล็กๆคล้ายหลุมฝังศพสามแห่ง สองอันเป็นของสองคนนี้ เมื่อผู้เล่นเข้ามาติดต่อ พวกเขาก็ตายไปแล้ว

บางครั้งเบนเน็ตจะหยุดตรงหน้าหลุมศพทั้งสามและหากมีคนถามเขา เขาจะถอนหายใจและพูดว่า เขาได้ฝังเพื่อนและสหายเขา-ผู้ควรค่าแก่การเคารพทุกคน

ผู้เล่นรู้แค่ว่าสามคนนี้เป็นเพื่อนเก่าของเบนเน็ตจากสิ่งที่เขากล่าวและไม่มีอะไรอื่น ผู้เล่นบางคนพยายามกระตุ้นภารกิจ แต่ก็ไม่ได้อะไร เห็นได้ชัดว่ามันเป็นแค่ไข่อีสเตอร์

แต่ตอนนี้คนทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ หานเซี่ยวมั่นใจว่าต้องมีเนื้อเรื่องลับ

ผู้แข็งแกร่งระดับ60จากยุคเดียวกันกับเบนเน็ต...ทำไมพวกเขาต้องสู้กับเจ้าหน้าที่เมเปิ้ล?

ในเนื้อเรื่องเดิม พวกเขาตายเพื่ออะไร และใครเป็นคนฆ่าพวกเขา?

พันเอกเงยหน้ามองหานเซี่ยวอย่างสงสัย

คนๆนี้เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าจะเก่งขนาดไล่ล่าตำนานได้ เขาแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด!

ชายที่น่ากลัวขนาดนี้กลับซ่อนอยู่ในหน่วยลับและทหารก็ไม่สังเกตเห็นเขา!

เราจะตรวจสอบอย่างละเอียด พันเอกคิด

ด้วยความคิดเช่นนั้น พันเอกจึงสั่งให้คนของเขาทำความสะอาด และภายในเวลาอันสั้น หานเซี่ยวก็หายไปภายใต้จมูกเขา

หานเซี่ยวใช้ความสามารถของ[นักย่องเบา] เนื่องจากความสนใจของผู้คนรอบตัวถูกเบี่ยงเบนไป เขาจึงเดินไปยังมุมและเปลี่ยนใบหน้าเขาทันทีและหลบหนีไป ระดับเขาสูงกว่าทุกคน ทันทีที่เขาใช้ความสามารถ เขาจึงหายไปจากสายตา

ทันทีที่พันเอกตระหนัก เขาก็รีบถามหาคนรอบตัว แต่ไม่มีใครเห็น เขายังตกใจ แค่ละความสนใจเล็กน้อย คนๆนั้นกลับหายไป!

เขาสั่งให้คนของเขาทำการค้นหา แต่ก็ไม่มีผลใดๆ

ไม่นานหลังพันเอกสับสน บางคนก็พบแองกุสตันตัวจริงกำลังนอนในสวนคฤหาสน์ของโดราซี จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าแองกุสตันสักครู่คือตัวปลอม และมันก็เหมือนกับสิ่งที่คนลึกลับไปแทรกซึมไปยังคฤหาสน์หลังอื่น!

ตัวตนของผู้โจมตีได้รับการยืนยัน แต่ใครคือผู้แทรกซึม?พันเอกคิดอย่างหนักหน่วง ผู้แทรกซึมแข็งแกร่งพอๆกับเวอนิน่า เขามาจากองค์กรไหน?และทำไมยอดฝีมือเหล่านั้นถึงปรากฏในเมืองหลวง?

โดราซีหวาดกลัวและเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นหลังรู้ความจริง

ท้ายที่สุดมันกลับกลายเป็นว่าคนที่ปกป้องเขาคือศัตรูที่สะกดรอยตามเขาตลอด

ศัตรูทั้งสองปะทะกัน มันเหมือนกับว่าเขาได้เดินผ่านนรก!

“ฉันยังมีชีวิตได้ยังไง?”โดราซีตื่นตระหนก