ตอนที่8 เคยได้ยินคำว่าไคโอมั้ย?

ตอนที่8 เคยได้ยินคำว่าไคโอมั้ย?

สายลมได้พัดผ่านจนผมของราดิสปลิวไสว

“โกคู เจ้าจำได้รึเปล่าที่ข้าบอกว่ายังมีชาวไซย่าเหลืออยู่อีก2คน?”

“จำได้สิ รวมเจ้ากับข้าก็เป็น4คน”

“ใช่แล้ว อีกสองคนนั้นแข็งแกร่งกว่าข้ามาก และหนึ่งในนั้นก็คือเจ้าชายเบจิต้า พลังของเขามีมากกว่าข้าถึง10เท่า!”

ราดิสพูดอย่างเข้มขรึม และสิ่งที่ราดิสพูดนี้ก็ทำให้พิคโคโร่และโกคูรู้สึกใจคอไม่ดีมากๆ

“หากข้าคิดถูก พลังของเจ้าคงอยู่ที่ 400 แล้วถ้าหากโจมตีด้วยพลังที่เต็มที่ก็คงอยู่ประมาณ 1000 ส่วนตัวข้าปกติแล้วจะอยู่ที่ 1800 เท่านั้น อย่างไรก็ตามเบจิต้ามีพลังถึง 18000 ถ้าหากเขาใช้พลังกิเพียงเสี้ยวเดียวก็ระเบิดเจ้าหายไปได้ในพริบตาเลย!”

“หมื่น... หมื่นแปด!???” พิคโคโร่รู้สึกตะลึงมาก

ส่วนโกคูก็พูดอะไรไม่ออกเลย

“และนั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด มีอีกอย่างที่ต้องรู้ พวกเราชาวไซย่าเคยทำงานให้กับจักพรรดิแห่งจักรวาลนี้ และชื่อของเขาก็คือ ฟรีซเซ่อ! เขาเป็นปีศาจที่ชั่วร้ายมาก บอกได้เลยว่าเขานี่แหละที่เป็นคนทำลายดาวไซย่า ไม่ใช่เพราะดาวตกหรอก!”

“ทำลายดวงดาว?!!”

“ฟรีซเซ่อ จักพรรดิแห่งจักรวาล !! แต่เดี๋ยวนะ ถ้าหากชาวไซย่าทำงานให้กับเขาทำไมเขาถึงต้องทำลายดาวไซย่าทิ้ง?”

“นั่นก็เพราะว่า พวกเราชาวไซย่าไม่ได้จริงใจที่จะทำงานให้เขาจริงๆ และชาวไซย่าเป็นเผ่าพันธุ์ที่สามารถพัฒนาขึ้นได้เรื่อยๆ ดังนั้นนี่จึงเป็นสิ่งที่ฟรีซเซ่อกังวล เขาเลยตัดสินใจทำลายชาวไซย่าทิ้งส้ะ!”

“แล้วชาวไซย่าสู้เขาไม่ได้งั้นหรอในตอนนั้น? ชาวไซย่าตั้งมากมายทำไมจัดการเขาไม่ได้หล่ะ?”

ราดิสอดยิ้มไม่ได้เลย แล้วก็ส่ายหัวพูดว่า “แม้ว่าชาวไซย่าจะเก่งมาก แต่ถ้าหากอยู่ต่อหน้าฟรีซเซ่อแล้วก็ไม่ต่างกับมด ซึ่งไม่ว่าจะมีมดมากมายเท่าไหร่ก็จัดการเขาไม่ได้หรอก เพราะความแข็งแกร่งของเขาอยู่ที่ 530000!!”

โกคูและพิคโคโร่ถึงกับยืนนิ่งสตั้นทำอะไรไม่ถูกเลยในตอนนี้

ตัวเลขระดับนั้นมันมีอยู่จริงๆงั้นหรอ?

“ในตอนนี้ พวกเรายังสู้กับฟรีซเซ่อไม่ได้หรอก!” โกคูรู้สึกทั้งตื่นเต้นและกลัวไปพร้อมๆกัน เลือดชาวไซย่าในตัวเขากำลังพุ่งพร่าน!

“เห้ย เดี๋ยวนะ แกไม่ได้จะบอกว่าแกอยากสู้กับฟรีซเซ่องั้นใช่มั้ย?” พิคโคโร่ถาม

“ก็คิดแบบนั้นอยู่นะ…”

“ฮ่าๆ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ!”

ทั้งสองคนค่อยๆสงบสติลงและเข้าใจกับเรื่องทุกอย่าง

“แล้วทำไมพวกเราต้องสนใจเขากันด้วย? เขาจะทำอะไรกับเรางั้นหรอ?” พิคโคโร่ถาม

“เจ้าไม่สนใจเรื่องนี้งั้นหรอ? ข้ามาที่โลกก็เพราะเบจิต้าสั่งมา แต่ในไม่ช้าฟรีซเซ่อก็จะมายังโลกเหมือนกัน และถ้าหากพวกเราหยุดเขาไม่ได้ ทั้งจักรวาลจะต้องพังพินาศ! และถึงยังไงก็ตามโกคูก็ยังเป็นชาวไซย่า ถ้าหากพวกข้าตายไป ยังไงฟรีซเซ่อก็ต้องมาตามฆ่าเจ้าโกคูอยู่ดี! ถ้าหากเป็นแบบนี้แล้วมันจะไม่เกี่ยวยังไงกับพวกเจ้ากันห้ะ!!”

พิคโคโร่ถึงกับเงียบไปเลย

“มีหนทางเดียวเท่านั้นที่จะหยุดเรื่องนี้ได้! ชาวไซย่าอีกสองคนก็ต่อต้านฟรีซเซ่ออยู่เหมือนกัน แต่พวกเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะจัดการฟรีซเซ่อ ดังนั้นสิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือร่วมมือกัน และแข็งแกร่งขึ้นให้ได้ ถ้าหากร่วมมือกันพวกเราสามารถจัดการฟรีซเซ่อได้แน่!” เมื่อราดิสพูดเสร็จ ก็มีสายลมพัดผ่านไปทั่วทุ่งหญ้า..

นี่คือสิ่งที่ราดิสกังวลมากในตอนนี้ ฟรีซเซ่อเป็นศัตรูที่อันตรายที่สุดในตอนนี้ และต้องกำจัดเขาลงให้ได้

คำพูดของราดิสบังคับให้โกคูและพิคโคโร่ต้องมาช่วยกันสู้

โกคูค่อยๆยืนคิดอย่างใจเย็นและพูดขึ้น “แล้วทำยังไงพวกเราถึงจะมีพลัง 530000 ในเวลาอันสั้นนี้หล่ะ? แถมชาวไซย่าอีกสองคนที่เจ้าพูดถึงก็ยังเป็นคนไม่ดีอีกด้วย!”

“อันจริงอย่างที่ว่า สองคนนั้นทั้งไม่ดีแถมยังหยิ่งจองหองมาก กลัวว่าการชวนให้มาร่วมมือกันนั้นจะไร้ประโยชน์ ดังนั้นเราต้องโน้มน้าวเขาด้วยการใช้กำลัง! และแน่นอนว่าข้ามีแผน!” ราดิสพูดอย่างมุ่งมั่น

“พวกเราต้องตาย!!’

“ตายงั้นหรอ!!!!?” โกคูและพิคโคโร่มีสีหน้าที่ไม่ดีทันที “เราจะแข็งขึ้นถ้าหากเราตายงั้นหรอ?” พวกเขางงกับความคิดนี้

ราดิสรู้อยู่แล้วว่าทั้งสองคนต้องไม่เข้าใจ จึงค่อยๆอธิบาย

“ไม่ต้องตกใจไป หลังจากตายไป จะได้พบกับเทพที่ชื่อว่าไคโอ เขาเป็นคนที่ดูแลโลกและดาวอื่นอีกมากมาย เขาอาศัยอยู่บนดาวเล็กๆ พวกเราต้องหาเขาให้พบและฝึกฝนกับเขาเพื่อพัฒนาฝีมือ แต่พวกเจ้าจะไปที่นั่นไม่ได้ถ้าหากยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นทางเดียวที่จะไปหาเขาคือต้องตาย!”

“เจ้าอยากให้พวกเราตายงั้นหรอ?”

“ถึงยังไงซ้ะ พวกเจ้าก็ใช้ดราก้อนบอลชุบชีวิตขึ้นมาได้ใหม่นี่!”

“ข้าได้ทำการศึกษามาแล้ว เรื่องการตายนี่ไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือพวกเราจะผ่านยมบาลยังไง! ถึงจะได้ไปพบกับเทพเจ้าไคโอ”

ราดิสอธิบายอย่างละเอียดจนทำให้พิคโคโร่สงสัย “แล้วเจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง?”

“ข้ารู้หน่า ไม่ต้องกังวลไปหรอก ถ้างั้นเดียวข้าจะตายเป็นคนแรกให้ก็ได้ แต่ข้าต้องให้โกคูมากับข้า! หลังจากนั้นจะได้แนะนำตัวให้ยมบาลได้รู้จัก! แล้วก็ฝึกฝนไปด้วยกัน”

“นี่มัน...” เมื่อได้ยินสิ่งที่ราดิสพูด พิคโคโร่ก็ไม่มีอะไรจะพูดเลย

“และแน่นอนส่วนเจ้า พิคโคโร่! เจ้าต้องเป็นคนฝึกฝนโกฮังให้เก่งขึ้นกว่านี้ด้วย!”

โกคูพยักหน้าพร้อมกับยอมรับแผนการของราดิส “พิคโคโร่ จักรวาลนี้อยู่ในมือของเจ้าแล้วนะ ช่วยฝึกฝนโกฮังให้เก่งด้วย!” โกคูยิ้มและโบกมือ

“เห้ย ถ้าหากราดิสโกหก เจ้าจะตายฟรีนะโกคู!” พิคโคโร่มองไปยังโกคู “และถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ก็จะไม่มีใครต่อต้านข้าในการยึดครองโลกนี้ได้นะ!”

ทั้งสองคนมองหน้าแล้วก็ยิ้มให้กัน

ราดิสหยิบสเก้าเตอร์ขึ้นมาและเดินไปด้านหน้าของโกคู แล้วก็หันไปพยักหน้าให้พิคโคโร่

“ลุยกันเลยเถอะ!”

ในตอนนี้ โกฮังก็ร้องไห้และวิ่งออกมาจากที่หลบทันที “พ่อ........”

“โกฮัง... เดี๋ยวพ่อจะกลับมานะ!” โกคูตะโกนพร้อมกับรอยยิ้มที่ยอมรับความตาย

เมื่อทั้งสองคนพร้อมที่จะตาย พิคโคโร่ก็ตั้งท่าใช้วิชาลำแสงปีศาจ

เกิดการช็อตกันที่นิ้วทั้งสองของพิคโคโร่ หลังจากนั้นก็ปล่อยลำแสงพุ่งตรงมายังราดิสและโกคูที่ยืนต่อกันอยู่ ราดิสจ้องมองลำแสงที่กำลังพุ่งมา

“เดี๋ยวนะ! พวกเรากำลังทำผิด!” ราดิสพูดขึ้นมา

การจะหยุดลำแสงปีศาจได้ เขาต้องใช้พลังกิยิงสวนเข้าไป ดังนั้นราดิสจึงรีบปล่อยพลังกิใส่ลำแสงปีศาจทันที

การโจมตีทั้งสองปะทะกันหลังจากนั้นก็เกิดการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่ และคลื่นกระแทกไปทั่วท้องฟ้า แผ่นดินแยกเป็นสองฝั่ง ราวกับว่าโลกแตกเป็นสองซีก

“แกมันโกหกจริงๆด้วย!” พิคโคโร่ตะโกน

“ไม่ ไม่ ข้ามีไอเดียที่ดีกว่า ทำไมเราไม่ขอพรจากเทพเจ้ามังกรหล่ะ? ถ้าหากทำแบบนั้นพวกเราจะได้ไม่ต้องตาย..” ราดิสรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว

“...”

โกคูและพิคโคโร่ก็เงียบไปพักนึง และพูดพร้อมกันว่า “นั่นก็น่าจะดีกว่านะ!”