ตอนที่6 เผชิญหน้ากัน

ตอนที่6 เผชิญหน้ากัน

*** เหมือนว่าในตอนสองผมจะแปลผิดไปนะครับ ที่บอกว่าใช้บอลเกงกินั้นจริงๆแล้วมันไม่ใช่ลูกบอลพลังงานใหญ่ๆนะครับ มันเป็นแค่ลูกบอลพลังธรรมดาเล็กๆที่ปล่อยทางมือนะครับ ***

ราดิสคิดและวางแผนได้รวดเร็ว ในตอนนี้เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโกคู ซึ่งจะเป็นสิ่งที่ดีมากถ้าได้ฝึกไปพร้อมๆกับโกคู แต่เขาจะรีบร้อนไม่ได้เขาต้องค่อยเป็นค่อยไป

ยิ่งไปกว่านั้นเทคนิคระดับตำนานอย่าง หมัดไคโอและพลังบอลเกงกิ ในตอนนี้ยังไม่มีใครใช้ได้เลย

ในตอนนี้พูดได้เลยว่าราดิสอยู่เหนือคนอื่นหนึ่งก้าวเสมอ เพราะเขารู้เรื่องราวของแต่ละคนเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างไรก็ตาม การที่จะเก่งขึ้นได้มากๆ ต้องพบเจอกับ ท่านไคโอสะก่อน

ราดิสจึงจัดสินใจทันทีว่าตอนนี้จะต้องทำอะไรต่อ

ราดิสจงใจเปิดสเก้าเตอร์ให้ใช้งานทันที เพื่อให้อีกด้านหนึ่งของจักรวาลได้รับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น

“คาคารอต! โตขึ้นเยอะเลยนิ ว่าแต่ทำไมเจ้าไม่ฆ่าพวกมนุษย์ให้หมดกันน่ะ?” ราดิสพูดเดียวน้ำเสียงเคร่งขึม

“พูดเรื่องอะไรของเจ้าหน่ะ?”

“ไม่เข้าใจงั้นหรอ?” ราดิสพูดพร้อมกับบังคับหางตัวเองออกมาเพื่อให้โกคูเห็น

“จำนี่ไม่ได้งั้นหรอ?”

พอทุกคนมองไปยังหางก็ตกใจมาก

“หาง... หางงงง?”

โกคูมองไปยังโกฮัง แล้วก็หันกลับไปหาราดิส “เจ้าคือ...”

นอกเหนือจากตัวโกคูและลูกของเขาเองนั้น ก็ไม่มีใครที่มีหางแบบนี้เลย นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนอื่นมีหาง และยิ่งไปกว่านั้นคือทั้งพลังกิและชุดเกราะที่สวมใส่ทำให้โกคูกังวลมาก

ราดิสพูดอย่างเย็นชา “ไอเจ้าบ้าเอ้ย! เหมือนแกจะลืมทุกอย่างเลยสินะ! ข้าจะบอกความจริงให้ แกจะต้องรู้ถึงที่มาของตัวตนเจ้าสะก่อน!”

คนอื่นๆที่ยืนฟังก็ตกใจกับเรื่องนี้มาก จึงไม่มีใครขัดอะไร

“อย่างแรกเลย นี่ไม่ใช่ดาวของเจ้า เจ้าและข้าคือชาวไซย่า ซึ่งเป็นดาวของเบจิต้า พวกเราเป็นเผ่าพันธุ์นักสู้ที่แข็งแกร่ง ทุกคนบนดาวของเรานั้นแข็งแกร่งทุกคน และชื่อของเจ้าก็คือคาคารอตที่เป็นน้องชายของข้า ราดิส!”

“ห้ะ..! พี่ชายโกคูงั้นหรอ?”

“ไม่.. ไม่มีทาง..”

มันยากมากที่ทุกคนจะเชื่อเรื่องนี้กับชายที่พึ่งพบกัน

ยิ่งไปกว่านั้นคือเรื่องที่โกคูไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นชาวไซย่า นี่มันเป็นเรื่องน่าตกใจมาก

“อย่าตกใจไป ฟังดีๆนะ หน้าที่ของพวกเราชาวไซน่าคือหาดวงดาวใหม่ที่มีสภาพแวดล้อมสมบูรณ์ จัดการเจ้าของดาวทิ้งส้ะ นี่แหละคือหน้าที่ของเรา และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เจ้าถูกส่งมายังโลก ถ้าหากเราพบเจอดวงดาวที่แข็งแกร่งเราจะส่งชาวไซย่าที่โตแล้วไปจัดการ แต่ที่โลกนี้มีพลังอ่อนแอมาก เราจึงส่งเด็กทารกอย่างเจ้ามาจัดการ ถึงแม้ว่าเด็กทารกจะไม่มีพิษสงอะไรแต่เมื่อพระจันทร์เต็มดวง ชาวไซย่าจะแข็งแกร่งขึ้นและจะจัดการทุกอย่างทิ้งหมดสิ้นไป”

“อะไรกัน..”

“ไม่แปลกใจเลยจริงๆ”

ผู้เฒ่าเต่าและคนอื่นๆตกใจมาก เมื่อนึกถึงตอนที่โกคูโกรธและแปลงร่างเป็นลิงยักษ์ ทุกคนก็รู้สึกได้ทันทีว่านี่เป็นเรื่องจริง

“ไม่ ข้าจำไม่ได้เลย ข้าโตขึ้นที่โลกนี้ และไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับชาวไซย่า! ข้าจะไม่ทำลายโลกนี้!” โกคูตะโกนดังลั่นพร้อมกับกำหมัดแน่น

“เมื่อตอนเจ้ายังเป็นเด็ก หัวของเจ้าคงไปชนอะไรสักอย่างจนจำอะไรไม่ได้สินะ! ถ้าอย่างงั้น.. ถ้าข้าบอกว่าดาวเบจิต้าของเราถูกอุกกาบาตชนจนพินาศไปแล้วหล่ะ? ดาวของเราเหลือเพียงฝุ่นควันเท่านั้น และที่แย่ที่สุดคือเหลือชาวไซย่าเพียง 4คน! ถึงแม้พวกเรารู้ว่าเจ้าน่ะอ่อนแอ แต่การที่เป็นชาวไซย่านั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะจะเก่งขึ้นได้เสมอ พวกเราจึงอยากจะให้เจ้ามาร่วมกันต่อสู้!”

ในขณะที่พูด ราดิสก็ปิดสเก้าเตอร์และถอนหายใจด้วยความโล่งอก

นี่คงเป็นข้อมูลที่เพียงพอสำหรับเบจิต้าและนัปป้าแล้วสินะ

“ข้าจะไม่ไปกับเจ้า ! กลับไปส้ะ!” โกคูตะโกน

ท่าทางของโกคูในตอนนี้เป็นในแบบที่ราดิสหวังไว้

ราดิสถอนหายใจ “งั้นตอนนี้ข้าก็คงทำอะไรไม่ได้สินะ ถ้างั้นขอยืมลูกเจ้าหน่อยแล้วกัน? หางนั่นจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาเป็นชาวไซย่าเหมือนกัน!”

“ถ้าเข้ามาใกล้กว่านี้ ข้าจะลุยเจ้าแล้วนะ!” ซุนโกคู ตะโกนดังลั่นพร้อมกำหมัดต่อสู้ แต่ตอนนี้ในใจของโกคูรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก ในอดีตตอนที่โกคูสู้กับพิคโคโร่ยังไม่เคยกลัวแบบนี้มาก่อนเลย

ทันใดนั้นราดิสก็หายตัว แล้วก็มาอยู่ข้างหลังซุนโกคูทันที ความเร็วระดับนี้เป็นความเร็วที่ไวมาก ซึ่ง ทุกคนในที่นี้ยังไม่เคยเห็นอะไรเร็วมากแบบนี้มาก่อน

ดวงตาของโกคูยังคงนิ่งและงงมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น!

เมื่อราดิสเข้ามาใกล้ตัวของซุนโกฮัง โกฮังก็ร้องไห้และพยายามจะเอามือมาปัดป้องตัวเองทันที

ตอนนี้ราดิสจำเป็นต้องเล่นบทคนร้าย เขาจับโกฮังขึ้นมาและหันไปเตะโกคูอย่างจัง ด้วยลูกเตะที่เร็ว และรุณแรงขนาดนี้จึงทำให้โกคูปลิวกระเด็นข้ามทะเลไปไกล

โกคูปลิวไปด้วยอาการที่เจ็บมาก โกคูรู้สึกหวาดกลัวมากในตอนนี้ เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความแตกต่างของพลัง

ทุกคนในที่นี้ก็ตกใจมาก ไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้เลย

“โกคู เจ้าน่ะไม่ใช่ศัตรูของข้า ถ้าอยากได้ตัวลูกของเจ้าคืน ก็มาหาข้าพร้อมกับฝีมือที่มากกว่านี้แล้วกัน!” เมื่อพูดเสร็จราดิสก็บินขึ้นไปบนฟ้า

คำพูดของราดิสนั้นชัดเจนดี

หลังจากนั้นราดิสก็บินไปพร้อมกับตัวซุนโกฮัง เพื่อไปยังยานอวกาศของเขาเอง

เขาได้นำตัวซุนโกฮังเข้าไปไว้ในยาน แล้วก็นั่งรอโกคูมาที่นี่พร้อมกับพิคโคโร่

จริงๆแล้วราดิสไม่ได้ต้องการทำอะไรแบบนี้กับซุนโกฮังหรอก แต่เขารู้ดีว่าเด็กนี่มีพลังที่มากมายซุกซ่อนอยู่ และแน่นอนการที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อปลดปล่อยพลังของเด็กออกมา

“แง!!!!!!!! แง๊!!!!!!! พ่อ ช่วยด้วยย!!!!!!!”

“ไอเด็กนี่..” ราดิสรู้สึกปวดหัวมาก “ไม่ต้องร้องไห้หรอกหน่า ข้าก็เป็นลุงของเจ้า!”

“คุณลุงคนไม่ดี! แง แง พ่อผมอยู่ที่ไหนน! แงงง” โกฮังร้องไห้หนักกว่าเดิม

ราดิสไม่รู้ว่าจะต้องรับมือกับเด็กยังไง แต่เขาก็นึกอะไรบางอย่างออก เขาจับโกฮังกดลงบนพื้นและพูด “หยุดร้องไห้! อยากให้ข้าฆ่าเจ้าแล้วทิ้งศพไว้ให้พ่อเจ้างั้นหรอ? มานี่มา... เจ้าไม่ได้อยากเป็นนักวิชาการอะไรอย่างงั้นหรอ? อะดูนี่ นี่คือคณิตศาสตร์พื้นฐานไก่และกระต่าย ถ้าหากเจ้าแก้ปัญหาข้อนี้ได้ข้าจะปล่อยเจ้าไป ‘มี 28หัว และ 82ขา ดังนั้นมีไก่และกระต่ายทั้งหมดกี่ตัวในสนามหญ้า?’”

การที่ราดิสทำแบบนี้ โกฮังก็เริ่มหยุดร้องไห้ “ลุงคนไม่ดีจะไม่โกหกผมใช่มั้ยยอะ?”

“ข้าจะโกหกเจ้าทำไม? ข้าฆ่าเจ้าได้ตลอดเวลานั่นแหละ ถ้าไม่อยากตายก็ทำแบบฝึกหัดนั่นไปส้ะ!”

โกฮังมองที่ราดิสอย่างสงสัย และสุดท้ายก็ค่อยๆเชื่อสิ่งที่ราดิสพูด

ส่วนตัวราดิสเองก็ปวดหัวหนักเลย เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าการจัดการกับนักรบที่ยิ่งใหญ่นั้นทำได้ด้วยการมอบโจทย์เลขให้ ....