EH5 แพนโดรา
เมื่อวานข้อมูลจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในหัวของผม วันรุ่งขึ้นเลยรู้สึกปวดหัวเหมือนหัวแทบระเบิด ผมรู้สึกฟุ้งซ่าน ความคิดต่างๆนาๆหลั่งไหลจนทำให้อยากเอาหัวโขกกำแพง อาการของผมทำให้พี่สาวคิดว่าผมคงดื่มหนักเกินไปเมื่อคืน
“ถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ไม่ไปโรงเรียกก็ดีหรอก...” ระหว่างทางไปโรงเรียน ผมรู้สึกเสียใจและแอบอิจฉาพวกนักเรียนที่อาศัยอยู่นอกเขตโรงเรียน อย่างน้อยๆคนพวกนั้นก็แอบโดดเรียนได้ แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้ สถานะการณ์ของผมกับพี่สาวไม่สู้ดีนัก อีกอย่างตอนนี้ผมก็เรียนอยู่ ม.ปลายปี 3 แล้ว ผลการเรียนก็ไม่ค่อยจะดี ถ้าโดดเรียน ทุกอย่างคงจบสิ้น
ตอนนี้ผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนกับมีบางคนจับจ้องผมตลอดเวลา และไม่นาน สติของผมก็เริ่มพร่าเลือนจนแทบจะยกหัวไม่ขึ้น
ผมเงยหน้ามองไปยังทางเข้าทางด้านขวาที่อยู่ไม่ไกล ผมเจอสาวน้อยคนหนึ่ง
เธอดูอายุได้ประมาณ 13 - 14 ปี ใส่ชุดคลุมสีขาว ผมดำขลับยามคลุมไหล่ หน้าตาน่ารักมาก ริมฝีปากอมชมพู มีรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น แววตาเป็นประกายและดูซุกซนเหมือนสาวน้อย หากไม่เพราะเธอกำลังจ้องมองผม จากลักษณะของเธอ ผมคงคิดว่าเธอเป็นคนตาบอด
ผมพยายามยิ้มอย่างอบอุ่นและเดินเข้าไปหา “ว่าไงสาวน้อย มีอะไรกับผมหรือเปล่า?”
ไม่รู้ทำไมผมถึงถามออกไปแบบนั้น คำพูดกับท่าทางทำให้ผมดูเหมือนลุงที่รักเด็ก
เธอเงยหน้ามองผม จนทำให้ผมรู้สึกว่าทุกการกระทำอยู่ในการสังเหตุของเธอทั้งหมด นอกจากนี้ เธอยังให้ความรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
นั่นเป็นสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากเธอ
ถ้าบอกว่าเรื่องที่ได้เจอสาวน้อยเป็นเรื่องแปลกแล้ว เรื่องโลกที่ดูเหมือนจะเป็นโลหะทั้งหมดหล่ะ? ผมว่าผมใกล้จะเป็นบ้าไปแล้ว
สาวน้อยจดจ้องผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ไม่นานเธอก็คำนับให้ผม
ผมไม่รู้ว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรกัน แต่ผมกลับได้ยินเสียงของสาวน้อยดังขึ้นในหัว
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านจักรพรรดิ” เธอพูดโดยไม่อ้าปาก! ผมตกใจ “ข้าชื่อ แพนโดราซีโร่ นายพลแห่งจักรวรรดิชี่หลิง”
“หา?” ผมตกใจจนเสียอาการ เมื่อกี้เธอเรียกผมว่าอะไรนะ? จักรพรรดิ? แล้วเธอเป็นนายพล? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
ถึงผมจะทำสีหน้าสงสัย แต่เด็กสาวข้างหน้าผมกลับไม่อธิบาย เธอยังคงจ้องมองผมอยู่แบบนั้น
ผมพยายามสังเกตุว่าเธอแกล้งผมหรือเปล่า แต่ก็ล้มเหลว เพราะเธอดูจริงจัง
ถ้าเกิดสาวน้อยคนนี้ไม่ได้โกหกผม ในเรื่องที่เธอเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิชี่หลิง… งั้นแสดงว่าเป็นหุนยนต์?
เรื่องที่เกิดขึ้นในความฝันของผมดูจะเหมือนจริงขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งปรากฏคนในอีกโลกตรงหน้า ทำให้ผมคิดว่าตัวเองคงบ้าไปเอง แต่แล้ว...สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะจู่ๆผมกลับยื่นมือไปหยิกแก้เธอเบาๆ
ผมไม่ใช่โลลิคอนนะ ผมไม่ใช่… มือมันแค่เคลื่อนไปเองเท่านั้น!
เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองทำ ผมก็รีบถอนมือกลับทันที แต่ความรู้สึกนุ่มๆที่ได้รับ ทำให้คิดว่าเธอคนนี้ไม่ใช่หุ่นยนต์
“คนของจักรวรรดิชี่หลิงจะมีร่างชีวภาพ” เธอไม่สนว่าผมจะทำอะไร แต่เมื่อรู้ว่าผมสงสัยเธอก็บอก “พวกเราไม่ใช่หุ่นยนต์ แต่เป็นชีวภาพที่แตกต่างจากโลกของท่าน... พวกเราดูเหมือนท่านมาก เพราะพวกเราถือกำเนิดจากเทคโนโลยีพิเศษ ที่ใกล้เคียงกับโลกเวทมนต์ในตำนาน พวกเราอาศัยคาร์บอนเป็นพลังงานเหมือนสิ่งมีชีวิตหลายๆชนิด และสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ตามต้องการ… ท่านจะเรียกพวกเราว่าเผ่าพันธ์มนุษย์แห่งจักรวรรดิชี่หลิงก็ได้”
เธอรายงานผมเหมือนด้วยน้ำเสียงที่เหมือนหุ่นยนต์
สิ่งต่างๆผุดขึ้นในหัวของผมมากมาย จนสุดท้ายผมก็เริ่มเข้าใจ... เรื่องพวกนี้ดูโอเวอร์เกินไป ผมอยากตะโกนออกไปว่า ‘เป็นไปไม่ได้’ หรือไม่ก็ ‘ล้อผมเล่นสินะ’ เพราะยังไงซะ เรื่องนี่มันก็เกินสำหรับคนที่มี IQ ทั่วๆไปอย่างผมจะรับไหว
“หรือถ้าพูดอีกอย่าง… เธอคือเอเลี่ยนที่เกิดจากวิทยาศาสตร์ระดับสูงสินะ?”
“ถูกต้อง” เธอตอบ
แล้วปัญหาก็ผ่านไปอีกเรื่อง แต่เรื่องเวทมนต์หรืออะไรนั่น ก็ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน… ถึงทุกสิ่งภายในโลกจะอิงกับวิทยาศาสตร์ได้แทบทั้งหมด แต่ยังมีบางสิ่งที่เราไม่รู้
ในเมื่อสาวน้อยคนนี้บอกว่าเธอมาจากจักรวรรดิชี่หลิง ผมก็ไม่สงสัยหรือระแวงอะไรแล้ว
“แล้วจักรวรรดิชี่หลิงเข้ามาในความฝันของผมได้ยังไง? ทำไมผมถึงเป็นจักรพรรดิของคุณ? แล้วตำแหน่งจักรพรรดิไม่ได้มอบให้คนทั่วไปง่ายๆใช่หรือเปล่า?”
ผมถามสิ่งที่สงสัย ถึงการที่ถูกเรียกว่าจักรพรรดิจะเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่ผมไม่ต้องการแบบนั้น ผมว่าน่าเกิดเรื่องเข้าใจผิดบางอย่าง… จากข้อมูลที่ได้ จากความฝันที่ปรากฏขึ้นเนิ่นนาน พวกมันไม่ได้เป็นประโยชน์กับผมแม้แต่น้อย มีแต่ปัญหาซะมากกว่า
“เวลาคลาดเคลื่อน… เมื่อนานมาแล้ว จักรวรรดิชี่หลิงเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ทำให้ทั้งจักรวรรดิเข้าสู่สภาวะหลับไหล แต่ส่วนลึกของจักรวรรดิยังคงเก็บรวบรวมข้อมูลจากภายนอก กระทั่งได้รับความคิดที่ผันผวน เมื่อตรวจสอบ ความคิดเหล่านั้นมาจากจิตวิญญาณของจักรพรรดิ ดังนั้น จักรวรรดิจึงตื่นขึ้น… ข้าถูกส่งมาเพื่อช่วยเหลือท่าน แต่ด้วยข้อผิดพลาดบางอย่าง สิ่งที่ข้าระบุได้ก็คือ ท่านคือหนึ่งในจักรพรรดิของจักรวรรดิชี่หลิง”
“เดี๋ยวนะ… เมื่อกี้เธอบอกว่าหนึ่งจักรพรรดิ?” ผมเอะใจว่า สิ่งที่ถูกเรียกว่าจักรพรรดิอาจถูกผลิตขึ้นมาเป็นจำนวนมากในจักรวรรดิ
“ถูกต้อง ในจักรวรรดิชี่หลิงจะมีผู้ครอบครองสิทธิ์ที่เรียกว่า Class-NT คนเหล่านี้จะถูกเรียกว่าเป็นจักรพรรดิ… ตามข้อมูลล่าสุด จักรวรรดิชี่หลิงมีจักรพรรดิด้วยกันทั้งหมด 135 คน แต่ด้วยเหตุผลอะไรนั้นไม่อาจวิเคราะห์ได้”
พระเจ้าช่วย! จะเปิดสภาจักรพรรดิหรือไงถึงได้มีมากขนาดนั้น
“แล้ว… ถ้าผมเลิกเป็นจักรพรรดิจะได้หรือเปล่า?” ผมถามด้วยความสงสัย บ้าไปแล้ว… จักรพรรดิ 135 คน แต่ละคนต้องเจ๋งกว่าผมอยู่แล้ว ถ้าเกิดพวกนั้นเจอตัวผมเข้า ผมจะเอาอะไรไปสู้
“ด้วยกฏของจักรวรดิ หากยกเลิก Class-NT ก็เท่ากับยกเลิกตัวตน ท่านยืนยันว่าจะเลือกสิ่งนี้หรือไม่?”
เท่ากับยกเลิกตัวตน… มันหมายความว่ายังไง?
“ก็ได้.. งั้นผมจะเป็นจักรพรรดิก็ได้ แต่ผมขอพูดไว้ก่อนเลยว่า เธออาสามาเป็นผู้ช่วยผมเอง แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น ก็อย่ามาสร้างปัญหาให้ผม”
แล้วผม เฉินจุน นักเรียน ม.ปลาย ธรรมดาคนหนึ่งก็ได้เป็นจักรพรรดิแบบงงๆ...
