ตอนที่ 10 : เรียนรู้กับพวกฮัวช่าน
ชื่อนี้หมายถึง นักรบของฮัวช่าน ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์ที่มีชื่อเสียงที่จัดขึ้นที่ ภูเขาฮั่้ว ในนวนิยายคลาสสิกศิลปะการต่อสู้ โดยผู้เขียนคือ กิมย้ง "ตำนานมังกรหยก"
หากคุณถามว่าใครเป็นสิบแปดมงกุฎที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน ราชาแห่งแพนธีออน ก็คงเป็น หลี่ยี่ โดยไม่ต้องสงสัยอะไร อย่างไรก็ตาม....เขาเป็นแค่พวกสิบแปดมงกุฎ แต่ไม่ใช่พวกเดนสังคม! ชายผู้เผชิญหน้าต่อหน้าเขา คือ ไอหวัง เป็นเศษสวะของสังคมอย่างแท้จริง
ชื่อในเกมของ หวัง คือ หวัง เอ้อ แต่แม้กระทั่งเพื่อนของเขาก็ไม่เคยเรียกเขาด้วยชื่อนั้น แต่ทุกคนจะเรียกเขาว่า ไอเศษสวะ!
ไอหวัง เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งสมาคม ฮัวช่าน และสมาคมนี้เป็นสมาคมที่มีชื่อเสียงที่สุดใน ราชาแห่งแพนธีออน พ่อมดคนหนึ่งที่ได้เข้าร่วมสมาคม ฮัวช่าน เพียงหนึ่งวันก่อนที่จะมีการเช้าร่วมที่โด่งดัง มีการพูดว่า "ทุกคนในสมาคม ฮัวช่าน นั้นเป็นพวกปัญญาอ่อน"
จากข้อมูลของ แม่มด MM เธอได้เข้าร่วมกิจกรรมกิลด์ทันที ที่เธอเข้ามาในกิลด์ และพวกเขาก็ไปที่ดันเจี้ยนที่ คุกใต้ดินนรก ที่มีระดับที่ยาก! ในท้ายที่สุด.....แม้จะมีการฟื้นคืนชีพที่ไม่สิ้นสุด แต่พวกเขาก็ถูกฆ่าซ้ำแล้วซ้ำอีกตลอดทั้งวัน และยังคงไม่สามารถผ่าน โอลด์วัน (บอสคนแรกของดันเจี้ยนนี้)
ต้องสังเกตว่าในเวลานั้นสมาชิกของกิลด์ ทั้งหมดอยู่ที่ระดับเลเวล 50 และ ดันเจี้ยนคุกใต้ดินนรก มีระดับเลเวลเพียงแค่ 40 แน่นอน.....ว่ามันคือ ดันเจี้ยนที่มีระดับยาก แต่หากการควบคุมของพวกเขาไม่น่ากลัวเกินไป และอาวุธของพวกเขาไม่ได้ไร้ค่ามากเกินไป การเอาชนะบอสเหล่านั้นคงมีสิทธิ์ชนะได้สบายๆ
แม่มดให้เหตุผลของปัญหานี้ทันที ในตี้นี้มีอยู่ 40 คน แต่ไม่มีหมอรักษาเลย! พวกเขาทั้งหมดแค่สร้างความเสียหายเป็นวินาทีขึ้นมา
"ทำไมนายไม่เพิ่มหมอรักษา มาสัก2-3คนล่ะ? มันน่าจะเป็นสิ่งที่ตอบโจทย์?"
เธอรู้ไหม.....เธอจะได้รับเลเวลที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง? ถ้าเธอทำไม่ได้อย่าทำตัวอวดดีเลย เพียงแค่หุบปากแล้วจัดการกับผลกระทบที่จะตามมานั้น!"
“ถูกต้องแล้วเธอเพิ่งเข้าร่วมเมื่อวันก่อน และที่นี่เธอก็ทำตัวเหมือนคนที่รู้ดี! เมื่อหัวหน้าของพวกเรากำลังตี”เลวีอาธาน"(สัตว์ร้ายในทะเล) ....แล้วเธอละไปอยู่ไหน?"
"ถ้าเธอไม่ชอบ...ก็ชั่งเถอะ! เป็นเพราะพวกเรามีคนอย่างนายอยู่ในกิลด์ ที่ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันหรือภักดีนั่น คือสาเหตุที่เรายังไม่ผ่านที่ โอลด์ วัน (บอสในดันเจี้ยน) "
"ทุกคนในกิลด์ ฮัวช่าน นั้นเป็นคนดื้อรั้น"
แม่มดผู้ดูแลออกจากกิลด์ด้วยความโกรธแค้น ของคำพูดที่คนในกิลด์ตอบกลับมา!
อย่างไรก็ตาม.....ดูเหมือนว่าเรื่องราวของแม่มด จะจบลงด้วยโศกนาฏกรรม กิลด์ ฮัวช่าน หมายหัวของเธอ ดังนั้นเธอจะถูกตามล่า และถูกฆ่าทุกๆวันโดยบรรดา คนของกิลด์ ฮัวช่าน เช่นเดียวกับสาปแช่งผ่านการสแปม ในท้ายที่สุดแม่มด mmก็สลดใจมาก และเธอก็ลบบัญชีของเธอออกจากเกม
"ไม่ว่าคุณจะเป็นชายหรือหญิงนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนที่ท้าทาย กิลด์ ฮัวช่าน" คนที่พูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างเปิดเผย ไม่นานหลังจากที่แม่มดลบบัญชีของเธอไป ไอหวังของกิลด์ ฮัวช่าน ก็เป็นที่สองของกิลด์นี้
ไอหวัง ไม่เข้าใจความหมายของตัวละครเกมที่เหมาะสม ขโมยสิ่งต่างของบรรดาหัวหน้า ครอบครองดินแดนของผู้อื่นและรังแกคนอ่อนแอ ไม่มีอะไรที่เขาจะไม่ทำ ไม่มีข้อจำกัดของพวกเศษสวะ!
ยกตัวอย่างสิ่งที่เขาทำในตอนนี้ พวกเขาอยู่ในระดับเลเวลที่ต่ำเช่นนี้และเขามาที่นี่เพื่อเคลียร์สิ่งต่างๆ
PK 1 (การฆ่าตัวละครในเกม) ถูกห้ามฆ่าก่อนเลเวล 10เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโจมตีอีกด้านด้วยเจตนาที่ไม่ดี ระบบจะบังคับให้พวกเขาหยุดยั้งการโจมตีของฝ่ายที่โจมตีเป็นเวลา 30 วินาที
ดูเหมือนว่าพวกคนโง่เหล่านี้ ไม่เคยอ่านกฎของเกมเลย คิดว่าพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการฆ่าตัวละครในเกม จะถูกห้ามก่อนเลเวล 10
การแสดงออกที่อวดดีของ เศษสวะหวัง ทำให้หลี่ยี่ขำ เขาจำได้ว่า ไอหวัง หัวเราะเช่นนี้ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันในชีวิตเกมก่อนหน้านี้ ... แต่ก่อนที่เขาจะหัวเราะได้นานเกินไป เขาก็จบลงด้วยการถูกฆ่า
"นายกำลังมองหาอะไร? นายไม่เคยเห็นผู้ชายหน้าตาดีมาก่อนหรอ? ชุดดำน้ำที่เธอใส่มันชั่งสวยเหลือเกินจริงไหม? "
"สิ่งที่ไม่มีที่ติ" หนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของ หวัง ตอบ
หวัง จ้องมองอย่างละเอียดในตัวของ มูนไลท์ โอเชี่ยน อย่างต่อเนื่อง "ใช่เลย...ทุกอย่างที่ฉันมองชั่งดีมากๆ ก้นนั้นใหญ่พอ....แต่มันแย่มากๆที่นมของหล่อนชั่งเล็กเหลือกเกิน ถ้าฉันจับไปละก็...มันอาจจะไม่รู้สึกดีสิน่ะ "
"สาวน้อย... ถอดผ้าคลุมนั้นออกให้ผู้นำคนนี้ดูซิ"
"มาเถอะ.... ถอดมันออกซ่ะ! หากผู้นำของฉันชอบสิ่งที่เขาดู.... .. เธอจะถูกเลี้ยงดูอย่างดี "
"ใช่เลย...ถ้าเธอเข้าร่วมกิลด์ของพวกเรา เธอจะอยู่ในอันดับต้นๆในไม่นาน
ทั้งหวัง ทั้งลูกน้องของเขา ต่างเป็นคนที่พูดคล้ายๆกัน เลวทรามคล้ายๆกัน
โอลด์ ฟายอิ้ง แดนเจอร์ แสดงท่าทางที่ดูไม่ดีนัก และ มูนไลนท์ โอเชี่ยน ก็โกรธมากจนตัวของเธอสั่นไปทั้งตัว! เมื่อทั้งคู่กำลังจะคิดจะจัดการกับ ไอหวัง .... จู่ๆหลี่ยี่ก็ตะโกนออกมาจากด้านหลังและขอให้พวกเขาหยุด
หลี่ยี่ชี้ไปข้างหน้าเขา พวกนายไปรอฉันข้างหน้าก่อนน่ะ ขอฉัน 5 นาทีแล้วฉันจะจัดการกับพวกมันเอง!!! "
โอลด์ ฟายอิ่้ง แดนเจอร์ มองไปข้างหน้า และเห็นหมูป่าหนุ่มสองกลุ่มเดินไปเดินมา ในขณะที่เขากำลังจะถามว่าเขาควรจะไปที่นั่นไหม มูนไลท์ โอเชี่ยนได้เดินไปข้างหน้าแล้ว
มูนไลท์ โอเชี่ยน เดินผ่านกลุ่มหมูป่าสองกลุ่ม โดยไม่เกิดการโจมตีใดๆ ถึงจุดที่หลี่ยี่ได้อย่างปลอดภัย
ใบหน้าของ โอลด์ ฟายอ้ง แดนเจอร์ แดงเป็นสีเลือด และเขาก็ไม่ได้สงสัยอะไรในหัวใจของเขาอีกต่อไป! ทำตามคำแนะนำของหลี่ยี่ เขาวิ่งไปหาและพบกับ มูนไลท์ โอเชี่ยน
หลี่ยี่ตะโกนไปที่ ไอเศษสวะหวัง "นี้มันพื้นที่ของแกทั้งหมดใช่ไหม....พวกเราจะเปลี่ยนที่ ที่นี้่เอง"
"ฮ่าฮ่า....นายเป็นคนฉลาดนิพี่ชาย!"หวัง ชูนิ้วโป้งให้หลัี่ยี่
หลี่ยี่ไม่สนใจเขาเลยวิ่งออกไป จากระยะที่ไกลในไม่ช้า
"เฮ้อ....มันแย่เกินไปที่เราไม่สามารถเห็นได้ว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร" หวังดูผิดหวังอย่างเต็มที่
พี่ชาย....นายเห็นไหม 3 คนนั้นดูอารมด์เหมือนคนที่ขี้ขลาด ตอนนี้เราจะทำตามที่พวกนั้นบอก ดังนั้นพวกนายรอที่นี่อย่างที่ฉันบอก
หวังเงยหน้าขึ้นแล้วเดินตรงไปที่หมูป่าหนุ่มที่ใกล้ที่สุด
ต้องบอกว่าถึงแม้ หวัง จะค่อนข้างเหมือนคนเลว แต่เขาก็ยังดีในการคิดถึงคนอื่น ๆ จากความจริงที่ว่าเขาเป็น คลาสนักรบ ที่มี เลือด สูงและ พลังป้องกัน เขาจึงสามารถจัดการกับหมูป่าหนุ่มได้อย่างง่ายดาย
ลูกน้องจำนวนหนึ่งของหวัง รีบวิ่งทั้งหมดในครั้งเดียว และแต่ละคนก็ไปจัดการกับหมูป่าหนุ่มจนสำเร็จ ...
"ถูกต้อง!...แบบนั้นและ ทำได้ดีมากพี่น้อง" หวังได้ชื่นชมของเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ดื่มยาฟื้น HP และไปจัดการกับสัตว์ประหลาดอีกตัวหนึ่ง
ลูกน้องของหวังคนหนึ่งเริ่มกังวล "กลุ่มหมูป่าตอนนี้มีอยู่ 5 ตัว มีพวกเรามากมายที่นี้ ดังนั้นแม้ว่าเราจะต้องจัดการกับกลุ่มหมูป่ามากมาย พวกเราก็สามารถจัดการพวกมันได้...ใช่ไหม?"
"นายจะรู้อะไร? นี่คือกลยุทธ์การต่อสู้...เอามันออกมาให้ตรง "
"ผู้ชายคนนี้พึ่งเข้ามาใหม่ ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยชัดเจนในเรื่องต่างๆ อย่าโทษเขามากเกินไป....พวกนาย "
"ถ้านายยังไม่เข้าใจให้เรียนรู้ไปนะและฟังให้ดี อย่าคิดว่านายฉลาดเสมอไปน่ะ ถ้านายฉลาดกว่าหัวหน้า...แล้วทำไมตอนนี้หัวหน้าก็ยังอยู่ล่ะ?"
มีผู้เล่นมากกว่าสิบคนได้เข้ามาล้อมชายคนหนึ่ง พวกนั้นได้ดุเขาจนพูดไม่ออก และกลัวที่จะไม่เห็นด้วยกับบางสิ่ง ...
...
หลี่ยี่ยืนห่าง ๆ ดูนี้ 'พวกฮัวช่านกำลังฟาร์มมอนสเตอร์ของพวกเขาอยู่หลี่ยี่รู้สึกตลกและขำออกมา เมื่อเขาเห็นผู้เล่นพวกนั้นมากมายกำลังฟาร์มมอนสเตอร์ มันต้องใช้ถึง 10 คน ในการฟาร์มมอนสเตอร์จำนวนหนึ่งเลยหรอ?
'พวกเขากำลังฟาร์มอยู่แล้วดังนั้นอย่างดุเดือด ดังนั้นฉันควรเข้าไปร่วมฟาร์มจะดีไหม?
'เป็นอะไรที่ลำบากใจจริงๆ ... '
มูนไลท์ โอเชี่ยน และ โอลด์ ฟายอิ้ง แดนเจอร์ ได้ทำการฟาร์มมอนสเตอร์อยู่ที่หนึ่ง ที่ที่หลี่ยี่ระบุให้พวกเขา
จุดนี้เกิดขึ้นเพียงหมูป่า 2 ตัว ในทุกหนึ่งครั้ง ต่อจากนั้นพวกเขาจะสำเร็จการฆ่าด้วยการโจมตีไม่กี่ครั้ง! อัตราการได้รับ EXP ที่นี่นั้นเร็วกว่าที่เคยใกล้ๆก้อนหินใหญ่
"แค่ทำให้รู้ว่าใจอยากอยู่กับการฟาร์มมอนสเตอร์ที่นี่ หากนายมียาไม่พอก็ต้องไปซื้อของที่หมู่บ้าน เมื่อนายกลับมาที่นี่ให้ทำตามเส้นทางที่ฉันให้ไว้ และไม่ต้องไปสนใจกับพวกกลุ่มของฮัวช่าน พวกเขาไม่ทราบเส้นทาง ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนคนเป็นสองเท่าตอนนี้ พวกเขาก็ยังคงไม่สามารถเข้าถึงสถานที่แห่งนี้ได้ในอีกหนึ่งล้านปี "
ทันทีที่หลี่ยี่พูดจบเขาก็กระโดดต่อหน้ามอนสเตอร์ แล้วกลับไปที่เมืองอย่างดูกล้าหาญ!
"โถ่เอ้ย .... EXP ที่นี่ก็ไม่มากเหมือนกัน พวกเราฟาร์มมอนสเตอร์ที่นี้ มานานแล้วและยังเพิ่มเพียงแค่ 1% เอง"
หวังบ่นขึ้นมา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็เห็น โอลด์ ฟายอิ้ง แดนเจอร์ และ มูนไลท์ โอเชี่ยน ที่กำลังฟาร์มมอนสเตอร์ในระยะไกลๆ
"หัวหน้า!....จุดของพวกมันดูเหมือนจะดีกว่าตรงนี้นะครับ"
"เออสิ" หวังได้โฟกัสไปที่นั้น
"ไปกันเถอะพวกเรา.... ไปที่จุดนั้น!"
ด้วยการเคลื่อนตัวที่เร็วและไอหวังได้สั่งให้เหล่าลูกน้องเดินไปที่จุดนั้น
มีหมูป่า2 ตัววิ่งมาที่พวกเขา และพวกเขามีมีดปาที่มือ2-3เล่ม.... กิลด์ของฮัวช่านจัดการได้ง่ายดาย
มีหมูป่า 4 ตัววิ่งมาที่พวกเขา และพวกเขามีมีดปาที่มือ2-3เล่ม.... กิลด์ของฮัวช่านจัดการได้อย่างยาก
มีหมูป่า 8 ตัววิ่งมาที่พวกเขา และพวกเขามีมีดปาที่มือ2-3เล่ม.... กิลด์ของฮัวช่านเริ่มต้านไม่ค่อยไหวและเริ่มถอยไป
มีหมูป่ามากกว่า 10 ตัววิ่งมาที่พวกเขา และพวกเขามีมีดปาที่มือ2-3เล่ม.... กิลด์ของฮัวช่านไม่สามารจัดการโจมตีได้และได้โดมจัดการจนล้มไปกองลงบนพื้น
ทุกคนถูกสังหารทั้งหมด!!! ...
มากกว่าสิบนาทีต่อมา 'กลุ่มฮัวช่าน' รวมตัวกันอีกครั้งเมื่อกลับจากหมู่บ้านสามเณร และนำโดย ไอหวัง อีกเช่นเคย พวกเขารีบเข้าไปอีกครั้ง!
พวกเขารีบเร่งมากและไม่มีการคิดใดๆ สุ่มสี่สุ่มห้าในการไปอีกรอบ ฉันไม่เชื่อแม้ว่าจะมีพวกเรามากมาย... ...พวกเราก็ไม่สามารถจัดการได้ "
หลายสิบวินาทีต่อมา ...
ทุกคนถูกสังหารทั้งหมด อีกครั้ง! ...
