เทพกระบี่มรณะ - 290

เทพกระบี่มรณะ - 290

 

ตอนที่ 290 - ปราณกระบี่ที่แท้จริง

เจี้ยนเฉินและหมิงตงเดินต่อไป หลังจากที่เดินไปสักพักก็เจอคนอื่นอย่างรวดเร็ว ชายผู้นี้ดูเหมือนจะเป็นชายร่างสูงแต่มีผิวเหมือนชายวัยกลางคนที่ดูสกปรกและน่าสมเพช กิ่งไม้ได้เกี่ยวเสื้อผ้าของเขาขาดออก เผยให้เห็นรอยขีดข่วนเปื้อนเลือดใต้ร่มผ้า เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับความเจ็บปวดจำนวนมากจากสภาพแวดล้อม

เมื่อชายวัยกลางคนสังเกตเห็นว่ามีคนอยู่รอบตัว เขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที ในวินาทีต่อมาเขาหยิบอาวุธของเขาออกมา แต่เมื่อเขาเห็นว่าทั้งสองคนตรงหน้าเขาเป็นแค่เด็กหนุ่ม ความระมัดระวังของเขาก็ลดลงทันที

"ฮ่าฮ่า หลังจากผ่านไปครึ่งวันในที่สุดข้าก็ได้เจอผู้คน ข้าต้องบอกว่าที่นี่มีขนาดใหญ่มาก หลังจากเดินมาครึ่งวันแล้ว ข้าก็ไม่เจอใครเลย ความแข็งแกร่งของบุคคลที่สร้างสถานที่เช่นนี้ได้จะต้องมีมากเพียงใด?" ชายวัยกลางคนกวัดแกว่งดาบของเขาด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเขาผ่อนคลายลง ขณะที่ดวงตาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินและหมิงตงด้วยแววตาแปลก ๆ

เจี้ยนเฉินหัวเราะก่อนที่จะพูดว่า" ถูกต้อง สถานที่แห่งนี้มีขนาดใหญ่อย่างแท้จริง หลังจากเดินมาครึ่งวันในที่สุดเราก็ได้พบกับคนเพียงคนเดียว"

"ดูเหมือนว่าพวกเราโชคดีที่ได้พบกัน น้องชาย พวกเจ้าชื่ออะไร ? " ชายคนนั้นเริ่มยิ้มที่ดูไม่เป็นอันตราย

"ดูเหมือนว่าเราไม่เคยพบกันมาก่อน มันจะไม่สะดวกที่จะบอกชื่อของข้า" เจี้ยนเฉินหัวเราะ

"เยี่ยม ! " ชายคนนั้นตอบอย่างสบายใจ เมื่อมองเจี้ยนเฉินและหมิงตง "งานชุมนุมกลุ่มทหารรับจ้างครั้งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่ดี มันจะมีอันตรายซ่อนเร้นอยู่มากมายที่จะเป็นประสบการณ์ โดยเฉพาะนี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กสองคน เจ้าสองคนจะพบว่าวิธีที่ดีสุดก็คือการออกจากสถานที่นี้ทันที แน่นอนว่าป้ายทั้งสองที่พวกเจ้าทั้งคู่มีจะทำให้เจ้าเดือดร้อน ทำไมเจ้าไม่มอบมันให้กับข้าเพื่อที่ข้าจะได้เป็นผู้รับผิดชอบแทนเจ้า" เมื่อถึงเวลานั้น ชายวัยกลางคนยกกระบี่ขึ้นและเริ่มเดินไปที่เจี้ยนเฉินและหมิงตง

เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างรอบคอบก่อนจะหยิบป้ายออกจากแหวนมิติของเขาและโบกมือให้เขา เจี้ยนเฉินยิ้ม" ถ้าเจ้าต้องการ เจ้าจะต้องมารับมัน"

เมื่อเห็นป้ายปรากฏอยู่ในมือของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของชายวัยกลางคนก็เริ่มเปล่งประกาย เมื่อมองดูมือของเจี้ยนเฉินทันที เขาเห็นแหวนมิติซึ่งประดับอยู่บนนิ้วของเขา

"แหวนมิติ ! " ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความตกใจ ดวงตาของเขาไม่สามารถปกปิดความโลภที่แฝงอยู่ได้

"ไม่ น้องชาย แหวนมิติที่อยู่ในความครอบครองของเจ้าก็จะทำให้เจ้ามีปัญหาเช่นกัน ทำไมเจ้าไม่ส่งทั้งแหวนมิติและป้ายมาให้ข้า ข้าจะเก็บรักษาพวกมันทั้งคู่ไว้ ข้าสามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกมันได้ถ้าเจ้าส่งมันมา ไม่เพียงแค่นั้น แต่มันจะเป็นอันตรายน้อยลงต่อชีวิตของเจ้า" ชายวัยกลางคนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม แม้แต่เสียงของเขาก็เริ่มสั่น เมื่อเห็นโชคสองชั้นตรงหน้าเขา สำหรับเขาแล้ว เจี้ยนเฉินและหมิงตงนั้นเป็นเป้าหมายที่ง่ายเพราะอายุของพวกเขา ไม่ว่าทั้งสองจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขาก็ตายไปแล้ว

เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างไม่ตั้งใจก่อนที่จะมองไปที่ชายคนนั้นอย่างไม่อยู่ในสายตาและหัวเราะเยาะ "เจ้าไม่สามารถแม้แต่จะหลอกเด็กอายุ 3 ขวบได้ด้วยคำพูดของเจ้า"

"เจ้าต้องมีแต่ขี้เลื่อยในสมองเมื่อคิดว่าเราเป็นคนปัญญาอ่อน" หมิงตงด่าทอเขาจากด้านข้างของเจี้ยนเฉิน

ดวงตาของชายคนนั้นเริ่มทอประกายดุร้าย ในขณะที่เขายิ้มออกมาอย่างเย็นชา" น้องชาย ข้าแค่คิดว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเจ้า ของพวกนั้นไม่ปลอดภัยสำหรับเจ้า" ด้วยสิ่งนั้น ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาใกล้ขึ้นเพื่อที่เขาจะได้อยู่ห่างออกไป 10 เมตร ด้วยกระบี่ยักษ์ในมือของเขา มันเริ่มแผ่พลังงานออกมาเมื่อเขาเตรียมพร้อมที่จะโจมตี

เจี้ยนเฉินมองอย่างดูถูกชายคนนั้น เขาเป็นเพียงเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ บางคนไม่มีค่าพอที่จะเป็นห่วง " สิ่งของต่าง ๆ ที่อยู่ในมือของข้า ถ้าเจ้ามีความสามารถก็มาเอาพวกมันไป"

ดวงตาของชายผู้นั้นทอประกายดุร้าย ขณะที่เขาหัวเราะ "ดังนั้นดูเหมือนว่าเจ้าทั้งสองจะดื้อรั้น จากนั้นก็ยินยอมข้าเอาพวกมันไป" อาวุธเซียนในมือของเขาเริ่มผันผวนอย่างรุนแรงในขณะที่มันบินพุ่งไปที่หัวใจของเจี้ยนเฉิน การกระทำของเขาหมายถึงการฆ่าโดยไม่มีความสำนึกผิดหรือความคิดอื่น

จิตสังหารจำนวนเล็กน้อยของเจียนเฉินรั่วไหลออกมาเมื่อกระบี่วายุโปรยพลันปรากฏขึ้นในมือของเจี้ยนเฉินทันที อีกสักครู่กระบี่ก็หายไปในพริบตาและทำลายอาวุธเซียนของชายอีกคนด้วยเสียงโลหะขนาดใหญ่กระทบกัน

เมื่ออาวุธเซียนของเขาแตก ชายคนนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากขณะที่ใบหน้าของเขาซีดขึ้นก่อนที่จะล้มลงสู่พื้น

เจี้ยนเฉินสะบัดอาวุธเซียนของเขาเป็น 2 จุดด้วยการโจมตีครั้งเดียว นี่เป็นสิ่งที่เทียบเท่ากับการทำลายจุดตันเถียนของมนุษย์ ทำให้เขาสูญเสียการบ่มเพาะทั้งหมดรวมทั้งก่อให้เกิดคว มเสียหายต่อร่างกายจำนวนมหาศาล

"ปะ เป็น …. ไปได้…. อย่างไร.. ? " เมื่อเห็นซากของอาวุธเซียนของเขา สีหน้าของชายผู้นั้นก็ตกตะลึง สิ่งนี้แข็งแกร่งเกินไป ทำให้เขาตกตะลึง เพื่อทำให้เรื่องแย่ลง ผู้ที่รับผิดชอบในการทำลายอาวุธเซียนของเขานั้นเป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุเพียง 20 ปีเท่านั้น

แม้แต่หมิงตงที่ยืนอยู่ด้านข้างของเจี้ยนเฉินก็ต้องตกใจด้วยความไม่เชื่อ การได้เห็นว่าเจี้ยนเฉินสามารถทำลายกระบี่ของเซึยนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นสูงสุดแตกออกเป็น 2 เสี่ยงได้นั้น มันน่ากลัวเกินไปสำหรับเขา

"เจ้า…เจ้าจะมีพลังเช่นนี้ได้อย่างไรตั้งแต่อายุยังน้อย ? เจ้า…เป็นหมาป่าที่ปลอมตัวมาหรือ ? " ชายคนนั้นมองเจี้ยนเฉินด้วยความเกลียดชังราวกับว่าเขาไม่ได้รับความยุติธรรม แต่เมื่อเขาพูดเสียงของเขาก็เบาลงเรื่อย ๆ

" อย่าลืมว่าเราไม่ได้หลบซ่อนตัวอยู่ นี่คือผลลัพธ์ที่เจ้านำมาสู่ตัวเจ้าเอง" เจี้ยนเฉินหัวเราะ จากนั้นก็เดินไปหาชายคนนั้นเขาพูดว่า "เอาข้าวของของเจ้าออกมาทันที ด้วยวิธีนี้อย่างน้อยที่สุดเจ้าก็จะมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ มิฉะนั้นข้าจะฆ่าเจ้าทันที"

ปากของชายผู้นั้นเริ่มมีเลือดหยดลงมา ขณะที่เขามองดูชิ้นส่วนต่าง ๆ ของอาวุธเซียน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ เขาค่อย ๆ ดึงเข็มขัดมิติของเขาออกมาและวางไว้ที่ด้านข้าง

เจี้ยนเฉินหยิบเข็มขัดมิติขึ้นด้วยกระบี่ของเขา ก่อนที่จะหยิบป้ายจากข้างใน เขาไม่เห็นของมีค่าอย่างอื่นซึ่งยืนยันว่าชายผู้นั้นยากจนอย่างแท้จริง

เจี้ยนเฉินส่ายหัวด้วยความผิดหวังก่อนนจะโยนเข็มขัดมิติลงบนพื้น ก่อนออกเดินทางไปกับหมิงตง

"เจี้ยนเฉิน ตอนนี้เจ้าแข็งแกร่งเพียงใดที่สามารถทำลายอาวุธเซียนของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว นี่เป็นสิ่งที่เซียนปฐพีเท่านั้นที่ทำได้" บนถนนในตอนนี้ หมิงตงได้ถามคำถามที่เขาค้างคาใจมานานมาก

เจี้ยนเฉินหัวเราะ "ย้อนกลับไปเมื่อข้าออกจากตระกูลเทียนฉินไประยะหนึ่งแล้ว ข้าก็ทะลวงผ่านด่านขึ้นเป็นเซียนปฐพีวัฏจักรแรก"

"อะไร เจ้าได้ทะลวงผ่านด่านแล้ว" หมิงตงถามด้วยความตกใจ เขาแทบไม่อยากเชื่อหูของเขา เซียนปฐพีเป็นผลมาจากเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่เสี่ยงชีวิตทะลวงผ่าน อัตราการทะลวงผ่านมีเพียงหนึ่งในสิบส่วนในการเป็นเซียนปฐพี แต่ผู้เยาว์คนนี้ก็สามารถทำได้ ด้วยอายุของเจี้ยนเฉินที่ยังไม่ถึง 25 ปีและกลายเป็นเซียนปฐพีด้วยแล้ว นี่คือความสำเร็จที่แท้จริงที่ทำลายความสำเร็จทั้งหมดในแผ่นดิน ถ้าข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายไป มันก็จะทำให้เกิดความตกใจอย่างใหญ่หลวงอย่างปฏิเสธไม่ได้

หลังจากที่เขาพูดแล้ว หมิงตงสับสน เขาจึงถามว่า "การเป็นเซียนปฐพีวัฏจักรแรกหมายความว่าอย่างไร" เขาไม่มีความคิดว่าเซียนปฐพีจัดอยู่ในประเภทที่ต่างกัน

เจี้ยนเฉินเริ่มอธิบาย "ตั้งแต่ระดับเซียนถึงเซียนปฐพีนั้นแบ่งออกเป็น 3 ระดับที่แตกต่างกัน ขั้นต้น ขั้นกลางและขั้นสูงสุด ช่วงเวลาที่กลายเป็นเซียนปฐพี การแบ่งระดับขั้นนั้นจะแตกต่างกัน มันมี 6 วัฏจักรที่แตกต่างกัน ชั้นต่ำสุดคือวัฏจักรแรกในขณะที่วัฏจักรที่แข็งแกร่งที่สุดคือวัฏจักรที่ 6

หมิงตงมองด้วยความเข้าใจว่า "ข้าไม่คิดว่าแม้แต่เซียนปฐพีก็อาจจำแนกได้ หากเจ้าไม่ได้บอกข้า ข้าจะไม่เคยรู้มันมาก่อน" ทันใดนั้นหมิงตงก็คิดว่า "อ้า เจี้ยนเฉิน เจ้ามีคุณลักษณะธาตุอะไร?"

เมื่อได้ยินอย่างนี้ กระบี่วายุโปรยก็พลันปรากฏขึ้นในมือของเจี้ยนเฉินในทันที ขณะที่เขาแสดงให้เห็นถึงแสงที่เปล่งประกายออกมา กระบี่วายุโปรยเริ่มเปล่งแสงสีเงินมัว ๆ ที่เรืองแสงอย่างต่อเนื่องบนท้องฟ้า ราวกับว่ามันกำลังกลายเป็นกระบี่คมอย่างบ้าคลั่งด้วยปราณกระบี่ และเมื่อปราณกระบี่แตะร่างของ หมิงตง เขาพลันรู้สึกว่าราวกับมีกระบี่หลายพันเล่มบาดเข้าหาตัวเขาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

"พลังเซียนของข้าไม่มีคุณสมบัติธาตุใด ๆ นี่คือปราณกระบี่ล้วน ๆ " เจี้ยนเฉินกล่าว ปราณกระบี่นั้นหาได้ไม่ยากไม่ว่าใครก็รู้ มันเป็นเพียงกระบี่ที่เทียบเท่ากับพลังเซียนและมีพลังในการสังหารมหาศาลที่สามารถโจมตีระยะไกลได้

นี่คือลักษณะของปราณกระบี่ที่แท้จริง มีคนอื่นอีกหลายคนที่เป็นเพียงกระบี่ที่สร้างขึ้น ดังนั้นจึงไม่แข็งแกร่งพอที่จะเรียกว่าปราณกระบี่มันสามารถเรียกได้ว่าเป็นพลังงานเท่านั้น นี่เป็นเพราะพลังงานไม่แข็งแกร่งเพียงพอหรือมีความแหลมคมเหมือนกันกับปราณกระบี่

ปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินมีความแหลมคมเป็นอย่างมากและมีพลังเหลือล้น ปราณกระบี่ที่แท้จริงสามารถโจมตีในระยะไกลได้มากกว่าพลังงานที่ควบแน่นซึ่งจำลองปราณกระบี่ ยิ่งไปกว่านั้น ปราณกระบี่ที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องใช้กระบี่แทน ผู้คนสามารถใช้นิ้วมือแทนเพื่อตัดต้นไม้หรือก้อนหินได้

เจี้ยนเฉินไม่รู้ว่าเมื่อไรที่พลังเซียนสามารถเปลี่ยนพลังงานให้เป็นปราณกระบี่ที่แท้จริงได้ มันดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่มีมาตั้งแต่กำเนิด ความดีความชอบนี้ควรมอบให้กับจิตวิญญาณกระบี่ภายในตัวเขาเท่านั้น

"ช่างเป็นปราณกระบี่ที่แข็งแกร่งยิ่งนัก มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับที่เหลือทั้งหมด มันให้ความรู้สึกราวกับว่ามันแข็งแกร่งพอ ๆ กับการโจมตีของพลังเซียนธาตุไฟ" หมิงตงอ้าปากค้าง

ทั้งสองเริ่มคุยกันอีก 2 ชั่ว ามขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ ป่าจนกระทั่งพวกเขาได้ไปถึงสมรภูมิเมื่อเร็ว ๆ นี้ พื้นเต็มไปด้วยเลือดและมีศพสองศพอยู่ใกล้ ๆ กับผู้ที่มีอาการบาดเจ็บ จากการบาดเจ็บจะเห็นได้ว่าถูกกระทำโดยมนุษย์ และห่างไม่ไกลก็คือเข็มขัดมิติของพวกเขา

หมิงตงมองไปที่เข็มขัดมิติก่อนที่จะพูดว่า "ป้ายของพวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ มีของเพียงเล็กน้อย มันไม่มีค่าอะไรเลย ปรากฏว่ามีคนอื่นเอาไปแล้ว"

เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ ตัวเขาสังเกตว่ามีรอยเท้าหลายรอยมุ่งไปในทิศทางเดียวกัน

"ไปกัน มันจะดีที่สุดเมื่อพวกเราพบว่าอะไรที่กำลังเรียกเจ้า สัญชาตญาณของข้าบอกว่าสิ่งที่เรียกเจ้ามันเป็นสิ่งที่ดี" เจี้ยนเฉินกล่าว

"ตกลง ข้าก็ต้องการที่จะรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกข้าเช่นกัน เมื่อคิดว่าข้าไม่สามารถควบคุมตัวเองและมาที่นี่ได้ ! " หมิงตงพูดด้วยความคาดหวัง