เทพกระบี่มรณะ - 287

เทพกระบี่มรณะ - 287

 

ตอนที่ 287 - ประตูมิติ

สัตว์อสูรบินได้บินขึ้นไปในอากาศหลายกิโลเมตรอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผู้อาวุโสสูงสุดได้บินตามมาอย่างกระชั้นชิดด้วยตนเอง เขาอยู่ที่นั่นเพื่อปกป้องพวกเขาทั้งหมดในกรณีที่สัตว์อสูรบินได้หลุดออกจากการควบคุม แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก แต่ส่วนใหญ่ของผู้ที่โดยสารมาเหล่านี้เป็นสมาชิกของตระกูลเทียนฉินและเป็นอนาคตของตระกูล ไม่มีทางที่ผู้อาวุโสสูงสุดจะปล่อยให้พวกเขาประสบอุบัติเหตุ

นั่งอยู่บนสัตว์อสูรที่บินได้ สีหน้าของเจี้ยนเฉินค่อนข้างซับซ้อน จิตใจของเขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสำนักหัวหยุนที่บังคับให้เขาหนีออกจากบ้าน ในเวลานั้น เจียงไป่คือผู้ซึ่งเป็นคนขับสัตว์อสูรบินจากเมืองลอร์

จากนั้นเขาก็คิดถึงมารดาผู้น่ารักของเขา ไป๋หยุนเทียน และพี่รองที่เหมือนดอกไม้ที่สง่างามของเขา เจียงหยางหมิงเย่ว จากนั้นก็มีพี่ใหญ่ที่แข็งแกร่งของเขาซึ่งคือเจียงหยางหู่ และบิดาที่มีเกียรติและเป็นผู้นำตระกูล เจียงหยางป้า ภาพแต่ละภาพของพวกเขาเปล่งประกายอย่างสว่างไสวในใจของเจี้ยนเฉิน รวมทั้งความทรงจำอื่น ๆ อีกสองสามช่วงเวลาที่เขาอยู่ในคฤหาสน์เจียงหยาง

"สำนักหัวหยุน ! " เจี้ยนเฉินกำหมัดทั้งสองแน่นด้วยความโกรธ เขาถูกบังคับให้หลบหนีจากอาณาจักรเกอซุนเพราะพวกเขา เป็นเรื่องน่าเสียดายที่สำนักหัวหยุนมีอำนาจมากในอาณาจักรและมีเซียนสวรรค์อย่างน้อย 2 คนในสำนักของพวกเขา สิ่งนี้ทำให้แม้แต่ราชวงศ์ของอาณาจักรเกอซุนก็ไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้และตระกูลเจียงหยาง ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

"สำนักหัวหยุนรอให้ข้ากลับไป ข้าเจี้ยนเฉินจะกลับไปทวงสิทธิของข้าคืน หลายปีที่ผ่านมาทำให้ข้ากลายเป็นคนพเนจรไร้บ้าน หนี้นี้ ข้าจะกลับไปทวงคืนจากพวกเจ้า ! " ดวงตาของเจี้ยนเฉินนั้นเต็มไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว เขารู้ว่าในขณะที่เขาเป็นเซียนปฐพีและมีจิตวิญญาณกระบี่อยู่กับเขา ไม่มีเซียนปฐพีคนไหนที่สามารถคุกคามเขาได้ แต่เซียนสวรรค์ยังคงเป็นปัญหากับเจี้ยนเฉินเมื่อต่อสู้กัน

ระดับแต่ละระดับหลังจากระดับเซียนปฐพีเป็นเหมือนการข้ามมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อบรรลุระดับใหม่ ความแตกต่างเป็นเหมือนสวรรค์กับโลกและไม่สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดาย

ปริมาณของพลังเซียนของเซียนสวรรค์เป็นปริมาณที่น่าสะพรึงกลัวมาก พวกเขาสามารถใช้มันเพื่อสนับสนุนตัวเองเมื่อพวกเขาบินไปในอากาศและไม่มีวันหมด มันจะมีเพียงเมื่อพวกเขาผ่านการต่อสู้ที่ยาวนานและรุนแรง พวกเขาถึงจะเริ่มรู้สึกถึงผลกระทบของพลังเซียน

เจี้ยนเฉินยังคงนั่งอยู่บนสัตว์อสูรที่บินได้ต่อไปขณะที่ลมพัดผ่านหูของเขา ฟังดูเหมือนเสียงฟ้าร้องที่ส่งผลกระทบต่อหูของทุกคน

ระหว่างทาง มีคนหลายกลุ่มที่บินด้วยสัตว์อสูรของตนเองที่สามารถมองเห็นได้ในระยะที่ไม่ไกล คนเหล่านี้แต่ละคนมีพลังอันแข็งแกร่งในอาณาจักรซูย่าและแต่ละกลุ่มหลักก็มีเซียนสวรรค์เพียงคนเดียวที่ตามมาเพื่อคอยปกป้อง เซียนสวรรค์เหล่านี้และผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลเทียนฉินกล่าวทักทายกันอย่างสุภาพราวกับว่าพวกเขาเป็นสหายที่ดีต่อกันก่อนเดินทางต่อไปด้วยกัน

ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการไปยังเมืองทหารรับจ้างจะสามารถมีสัตว์อสูรที่บินได้ บนพื้นดินเบื้องล่าง มีกลุ่มคนจำนวนนับไม่ถ้วนเดินทางด้วยสัตว์อสูรหรือเดินเท้าเป็นจำนวนมาก แต่ละกลุ่มมีคนจำนวนมากกว่าหนึ่งร้อยคนในขณะที่ฝุ่นละอองที่ถูกเตะออกไปด้านหลังทำให้ดูราวกับว่ามีมังกรสีสกปรกขนาดใหญ่ลอยอยู่ด้านล่าง

ครึ่งวันต่อมา ในที่สุดทุกคนก็ออกจากชายแดนของอาณาจักรซูย่า และในเวลาต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงอาณาจักรที่มีประตูมิติเรียกว่าอาณาจักรต้าโจว

"ข้าเคยได้ยินบิดาของข้าเคยพูดว่ามีช่วงเวลาหนึ่งที่อาณาจักรต้าโจวอยู่ในยุคทองซึ่งมีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะเป็นสหายที่ดีกับสามมหาจักรวรรดิ ประตูมิติถูกทิ้งไว้เบื้องหลังโดยผู้พิทักษ์อาณาจักรที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตามเมื่อผู้พิทักษ์อาณาจักรจากไป อาณาจักรต้าโจวเริ่มชะลอตัวลงก่อนที่จะกลายเป็นอาณาจักรที่ไม่โดดเด่นและเล็กลงเหมือนอย่างทุกวันนี้" ฉินเซียวอธิบายให้เจี้ยนเฉินฟัง

เจี้ยนเฉินได้แต่เพียงถอนหายใจถึงพลังที่สัมบูรณ์ซึ่งผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งสามารถมีได้ เขาไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับอาณาจักรที่แข็งแกร่งมาก ๆ ที่ค่อย ๆ ลดความแข็งแกร่งลงหลังจากการสูญเสียผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่ง

ในขณะที่อาณาจักรต้าโจวเสื่อมลง จำนวนของดินแดนที่มันมียังคงเหมือนเดิม มันเป็นส่วนที่ดีของวันสำหรับสัตว์อสูรที่บินได้เมื่อในที่สุดมันก็เข้ามาที่เมืองหลวงของอาณาจักรต้าโจว

เสียงพึมพำจากผู้คนที่ขี่สัตว์อสูรเริ่มดังขึ้นเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในเมือง เจี้ยนเฉินมองเห็นว่ามีเซียนสวรรค์อย่างน้อย 10 คนบินมาด้วยกัน นอกเหนือจากนั้นยังมีเซียนสวรรค์คนอื่นที่ขี่สัตว์อสูรที่บินได้ แต่เขาก็ยากที่จะค้นพบ

คนเหล่านี้มาจากอาณาจักรที่แตกต่างกันและภูมิภาคที่พวกเขาเป็นตัวแทนของกลุ่มพลังที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาแต่ละคนกำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังเมืองทหารรับจ้าง

กลุ่มตระกูลเทียนฉินถูกนำตัวลงไปด้านนอกของพระราชวังโดยผู้อาวุโสสูงสุด จากนั้นก็มีคนที่สวมชุดเกราะคนเดียวเดินออกมาทักทายผู้อาวุโสสูงสุดด้วยคำทักทายอย่างจริงใจก่อนที่จะพาทุกคนเข้าสู่ลานพักผ่อน

" ประตูมิติจะเปิดในอีกสองวันถัดไป ในสองวันนี้พวกเจ้าสามารถพักผ่อนได้ตามสบาย แต่ต้องไม่ออกไปข้างนอก นี่ยังคงเป็นพระราชวังของอาณาจักรต้าโจว ถ้าพวกเจ้าก่อความไม่สงบ ตระกูลจะไม่สามารถปกป้องเจ้าได้" ผู้อาวุโสสูงสุดเตือนทุกคนก่อนจากไป

เทียนโจวจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างเย็นชาก่อนที่จะแค่นเสียงและหมุนตัวเดินออกจากห้องไป แม้ว่าเขาต้องการอย่างมากที่จะสอนบทเรียนให้แก่เจี้ยนเฉินแต่เขาก็ยังอยู่ในพระราชวังเช่นเดียวกับเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าสร้างความยุ่งยากในตอนนี้

ฉินเซียวเดินไปที่ด้านข้างของเจียนเฉินและพูดด้วยความกังวลว่า "เจี้ยนเฉิน เทียนโจวจะเข้าร่วมในงานชุมนุมของกลุ่มทหารรับจ้าง ในกรณีที่เจ้าเจอกับเขา โปรดระวังตัวด้วย"

เจี้ยนเฉินพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ

สองวันถัดไปนั้นค่อนข้างสงบเนื่องจากตระกูลเทียนฉินทั้งหมดควบคุมความประพฤติของตนเองขณะที่อยู่ในลานที่พระราชวังจัดเตรียมไว้ให้ ไม่มีสักคนเดียวที่ออกจากลานไปเพราะกลัวว่าจะก่อปัญหา แม้ว่าอาณาจักรต้าโจวจะซบเซา แต่อาณาจักรก็ยังสามารถทำให้อาณาจักรอื่นรู้สึกหวาดกลัวได้

อีกสองวันต่อมาตระกูลเทียนฉินได้ติดตามผู้อาวุโสสูงสุดออกจากลานระหว่างศาลาขนาดใหญ่ของพระราชวังก่อนที่จะหยุดอยู่หน้าลานขนาดใหญ่ในที่สุด

มีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่ อย่างน้อยที่สุดก็มีคนมากกว่าพันคนรวมตัวกันอย่างหนาแน่นภายในพื้นที่นี้

เจี้ยนเฉินเงยหน้าขึ้น เขาสามารถมองเห็นพื้นที่ที่ถูกห่อหุ้มอย่างแน่นหนาซึ่งทอดยาวประมาณ 100 เมตรโดยรัศมีและมีผู้คนมากมายหยุดอยู่ตรงหน้า

"ข้าได้ยินมาว่าผู้พิทักษ์อาณาจักรได้ทิ้งเกราะป้องกันนี้ไว้เมื่อหลายปีก่อน มันใหญ่มากและแม้หลังจากผ่านไปหลายปีก็ไม่มีใครสามารถทำลายมันได้ ... "

" มีข่าวลือบอกว่าเมื่ออาณาจักรต้าโจวกำลังอยู่ในภาวะสงคราม เซียนผู้คุมกฎได้แอบเข้ามาในอาณาจักรต้าโจวเพื่อลอบโจมตีเกราะป้องกันนี้และคิดจะนำประตูมิติออกไป แต่น่าเสียดายที่แม้จะใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาแล้ว เขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะทำลายกำแพงได้และทำได้เพียงแค่ล่าถอยด้วยความพ่ายแพ้"

"ผู้พิทักษ์อาณาจักรต้าโจวนั้นแข็งแกร่งมาก เขายืนอยู่ที่จุดสูงสุดของทวีปเทียนหยวนมานาน เกราะป้องกันที่เขาสร้างขึ้นนั้นไม่สามารถทำลายได้โดยเซียนผู้คุมกฎผู้ใดก็ตาม"

"ข้าได้ยินมาว่าผู้พิทักษ์อาณาจักรจักรต้าโจวได้มาถึงจุดสูงสุดเมื่อนานมาแล้ว เขาได้หายตัวไป เขาพยายามที่จะทะลวงผ่านคอขวดในท้ายที่สุด เมื่อเวลาผ่านไปหลายร้อยปีแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะพ่ายแพ้ก่อนที่เขาจะทะลวงผ่านด่านได้…"

"ผู้พิทักษ์อาณาจักรที่ไม่มีใครเทียบได้จากโลกนี้ไปนานแล้วมันช่างน่าละอายอะไรเช่นนั้น มันช่างโชคร้ายเหลือเกินที่ผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้ต้องจากโลกนี้ไป"

ผู้คนรอบตัวพวกเขาเริ่มพูดคุยกันเมื่อพูดถึงเกราะป้องกัน หลายคนทำได้เพียงถอนหายใจขณะที่พวกเขามองดูเกราะป้องกันนี้ด้วยความเคารพเลื่อมใส

"แม้แต่เซียนผู้คุมกฏก็ไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันนี้ได้ ผู้พิทักษ์อาณาจักรต้าโจวจะแข็งแกร่งเพียงใด ? " ชายคนหนึ่งกระซิบอย่างไม่เชื่อ

ทันใดนั้น ฝูงชนทั้งหมดก็เงียบลงเหมือนกับว่าทุกคนปิดปาก หลังจากความเงียบ ห้าผู้อาวุโสที่สวมเสื้อคลุมสีขาวก็ร่อนลงมาจากท้องฟ้าอย่างสง่างาม จากตอนนี้เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าคนเหล่านี้เป็นอมตะที่ลงมาสู่ดินแดนของมนุษย์

ผู้อาวุโสทั้งห้าเด นไปที่จุดต่าง ๆ 5 จุดที่แตกต่างบนเกราะป้องกัน ก่อนที่ค่ายกลดวงดาวห้าจุดจะเริ่มสว่างขึ้นบนพื้น

ในขณะนี้ หนึ่งในผู้อาวุโสคนหนึ่งป้องมือคำนับ "มันเป็นเวลา 50 ปีแล้วตั้งแต่ครั้งสุดท้าย วันนี้เราพบกันอีกครั้งและต่อไปเราจะใช้วิธีลับในการปิดเกราะป้องกันการเข้าสู่ประตูมิติชั่วคราว ทุกคนจะสามารถเดินทางไปยังเมืองทหารรับจ้างได้ในเวลาต่อมา วิธีการใช้ประตูมิติควรเป็นที่คุ้นเคยกับทุกคน ดังนั้นเราจะไม่ใช้เวลาอธิบายอีกต่อไป"

หลังจากนั้นผู้อาวุโสทั้งห้าก็เริ่มเปิดเกราะป้องกัน

ทีละคน ผู้คนเริ่มเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ สู่พลังงานขนาดใหญ่ที่เป็นประตูมิติ เช่นนั้นแต่ละคนหายตัวไปจากสายตา

มันได้มาถึงคิวของตระกูลเทียนฉินมาอย่างรวดเร็ว ในขณะนี้ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็สามารถมองเห็นประตูมิติที่ถูกซ่อนอยู่ในตอนแรกโดยเกราะป้องกัน ประตูมิติสูง 3 เมตรและพลังงานที่เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ประตูมิตินั้นแข็งแกร่งพอที่จะบิดเบือนพื้นที่รอบ ๆ ดูเหมือนว่าบริเวณนั้นจะไม่เสถียรมากนักและแสงก็เปล่งประกายออกมาให้ความรู้สึกที่ลึกลับ

ใต้ประตูมิติเป็นพื้นที่ลึกลับที่มีแกนสัตว์อสูรระดับ 5 หลายแกนวางอยู่ในบางจุดของพื้นที่ ด้วยการช่วยเหลือของแกนอสูรเหล่านี้ได้สนับสนุนประตูมิติเมื่อมันเปิดขึ้น

นี่คือประตูประเภทหนึ่งที่อนุญาตให้คนผู้หนึ่งเดินทางผ่านมิติและเชื่อมโยงสถานที่สองแห่งที่ต่างกันและสามารถใช้ข้ามมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด