เทพกระบี่มรณะ - 266

เทพกระบี่มรณะ - 266

ตอนที่ 266: ความปรารถนาที่จะต่อสู้

หลังจากนั้นไม่นานเจี้ยนเฉินก็มองออกไปนอกหน้าต่างที่มีรถลากซึ่งมีกล่องเหล็กขนาดยักษ์อยู่ข้างใน ทหารทุกคนดูแลรถลากอย่างจริงจังและจ้องมองใครก็ตามที่ผ่านมาอย่างละเอียด ทำให้ทุกคนมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ดวงตาของเจี้ยนเฉินจ้องไปที่กล่องเหล็กด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขารู้สึกว่ามีพลังงานจำนวนมากอยู่ภายในกล่องเหล็กเหล่านั้น มันเป็นแหล่งพลังงานคุ้นเคยที่เจี้ยนเฉินเคยรู้สึกมาหลายครั้งแล้ว ราวกับว่ามีแกนอสูรจำนวนมากซ่อนอยู่ภายใน

" กล่องนั้นเต็มไปด้วยแกนอสูรหรือ ? " เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเอง เหงื่อเย็นไหลท่วมตัวในขณะที่ความคิดแวบเข้ามาในจิตใจของเขา หากสถานการณ์เป็นเหมือนที่เขาคิด เมื่อมีกล่องเหล็กจำนวนมากอยู่หมายความว่ามันก็เต็มไปด้วยแกนอสูร แกนอสูรข้างในนั้นคงมีจำนวนมหาศาล

เมื่อมองดูอย่างช้า ๆ เจี้ยนเฉินพยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไปเพื่อไม่ให้เขาดึงดูดความสงสัยของทหารที่ดูแลกล่องเหล็ก

"ครั้งนี้อาณาจักรเกอซุนจบเห่แน่ ๆ แม้ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าอาณาจักรวายุครามของเรา แต่เมื่อมีสามอาณาจักรพร้อมกันต่อสู้กับพวกเขา ไม่ว่าอาณาจักรเกอซุนจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานพลังอันยิ่งใหญ่ของทั้งสามอาณาจักรได้" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา

"ถูกต้อง ถ้าพวกเขาจะโทษใคร พวกเขาก็ควรโทษตัวเองว่ามีดินแดนที่รุ่งเรืองและอุดมสมบูรณ์จนทุกอาณาจักรต่างก็ให้ความสนใจ ในอดีต เราทุกคนกลัวผู้อาวุโสแห่งตระกูลเจียงหยาง ดังนั้นเราจึงไม่กล้าเคลื่อนไหว ตอนนี้บรรพชนได้หายตัวไปนาน ข้าพนันได้เลยว่าเขาตายแล้ว เมื่อเขาจากไป อาณาจักรเกอซุนไม่มีทางป้องกันตัวเองจากอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ที่เหลือได้ " ทหารอีกคนหัวเราะ

"พี่สาม สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น แม้ว่าบรรพชนของตระกูลเจียงหยางอาจตายไปแล้ว อาณาจักรเกอซุนก็ไม่ได้อ่อนแอ พวกเขายังมีผู้เชี่ยวชาญอีก 10 คน ทุกคนล้วนเป็นเซียนสวรรค์ ด้วยเหตุนั้นพวกเขาจึงแข็งแกร่งกว่าอาณาจักรวายุครามของเราหลายต่อหลายเท่า นอกจากนี้ใครจะรู้ว่าพวกเขาอาจมีเซียนสวรรค์ซ่อนอยู่อย่างลับ ๆ มากกว่าแค่ 10 คน"

"ถูกต้อง เซียนสวรรค์ทั้งสิบไม่มีใครมาจากตระกูลเจียงหยาง อาจารย์ของข้าบอกข้าว่าบรรพชนของตระกูลเจียงหยางมีคนรับใช้ที่เป็นเซียนสวรรค์เช่นกัน แต่นี่เป็นความลับที่ไม่มีใครพูดถึง หากเชื่อคำพูดของท่านอาจารย์แล้ว อาณาจักรเกอซุนก็มีเซียนสวรรค์อย่างน้อย 11 คน นั่นหมายความว่ามากกว่าอาณาจักรวายุครามของเรา 3 คน

"ข้าว่า หากอาณาจักรวายุครามกับอาณาจักรเกอซุนต้องปะทะกัน อาณาจักรวายุครามจะสูญเสียอย่างมาก อย่างไรก็ตามมันเป็นความอัปยศสำหรับพวกเขาที่เมื่อสามอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่รวมกันเซียนสวรรค์จะมีทั้งหมด 30 คน หืม ข้าอยากเห็นว่าอาณาจักรเกอซุนจะเผชิญหน้ากับเรื่องนี้อย่างไร"

ทหารระดับสูงสองสามคนกำลังพูดคุยกันเอง ในขณะที่โรงเตี๊ยมเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แต่มีเพียงโต๊ะเดียวที่พูดคุยกัน ดังนั้นในขณะที่พวกเขากำลังสนทนาอย่างเงียบ ๆ ทุกคนจึงสามารถได้ยินพวกเขาอย่างชัดเจน

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเริ่มตึงเครียดเมื่อเขาเริ่มที่จะคิดกับตัวเองด้วยความกังวล ตระกูลเจียงหยางเป็นตระกูลที่เขาถือกำเนิดขึ้นมาในโลกนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงมีเป็นคนพิเศษในใจของเขา จำนวนคนที่เขาห่วงใยด้วยใจจริงมีไม่มากนัก แต่คนที่เขาห่วงใยอย่างแน่นอนคือพี่ใหญ่ของเขาเจียงหยางหู่และพี่รองเจียงหยางหมิงเย่ว ยิ่งกว่านั้นคนที่เขาห่วงใยมากที่สุดคือคนที่ใส่ใจเขาตั้งแต่แรกเกิด มารดาของเขาไป๋หยุนเทียน

เมื่อได้ยินว่ากองกำลังทั้งสี่กำลังรวมตัวกันต่อสู้กับอาณาจักรเกอซุน เจี้ยนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงตระกูลเจียงหยาง ในความเป็นจริงเขารู้สึกอยากกลับไปยังอาณาจักรเกอซุน แต่ความคิดนั้นก็ถูกสลัดทิ้งทันที เขาไม่ได้เป็นคนหุนหันพลันแล่น เขารู้ถึงพลังของตัวเองดี เขาอาจจะสามารถจัดการกับเซียนปฐพีได้เพราะจิตวิญญาณกระบี่สีม่วง-ฟ้า แต่เมื่อเทียบกับเซียนสวรรค์ เขาจะไม่มีโอกาสได้ตอบโต้แม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะไม่เคยต่อสู้กับเซียนสวรรค์มาก่อน มันก็ไม่ยากที่จะคาดเดาผลลัพธ์ด้วยระดับพลังในปัจจุบันของเขา

เมื่อก้มลงไปตักอาหารในจานอีกครั้ง มันไม่ได้เอร็ดอร่อยเหมือนเมื่อสักครู่ เจี้ยนเฉินไม่ได้มีความรู้สึกอยากอาหารแบบเดิมอีกต่อไปแล้ว เขาทนฝืนกินต่อไป

ในขณะนั้นทหารที่ดูเหมือนจะเป็นผู้บัญชาการทหารพูดขึ้นมา "พวกเจ้าคิดว่าผู้อาวุโสจะมาปรากฏตัวหรือไม่ ? แม้ว่าเขาจะหายไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เป็นไปได้มากว่าเขาตายไปแล้ว แต่ในที่สุดแล้วยังคงเป็นเพียงการคาดเดา"

"บรรพชนผู้นั้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว. หลังจากหายไป 10 ปี,ข้าพนันได้เลยว่าเขากำลังมองหาหนทางที่จะพัฒนา" ทหารอีกคนพูด

" จากนั้นเขาจะทำได้หรือ? หากเขาตัดผ่านได้ เขาจะ…"

"หุบปาก ! นั่นเป็นไปไม่ได้ ! จากนี้ไปอย่าพูดอย่างนั้น " ทันใดนั้นชายอีกคนก็เตือนให้เขาเงียบ

เจี้ยนเฉินนั่งเคี้ยวอาหารขณะเดียวกันก็เอียงศีรษะไปฟังผู้ชายที่พูด จากบทสนทนาของพวกเขา เจี้ยนเฉินก็พบข้อมูลที่สำคัญอยู่บ้าง ความจริงที่สำคัญที่สุดคือสี่อาณาจักรที่สำคัญกำลังร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับอาณาจักรเกอซุน อาจต้องใช้เวลาสองหรือสามปีในกำจัดอาณาจักรเกอซุนให้สิ้นซาก ฉะนั้นเสบียงสงครามและการเตรียมการจึงต้องทำล่วงหน้าอย่างเชี่ยวชาญ นอกจากนี้ เนื่องจากวิธีการที่ข่าวจะต้องถูกส่งจากทหารไปยังทหาร การเตรียมการจะใช้เวลานานขึ้น

หลังจากมื้ออาหาร เจี้ยนเฉินมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของเขาทันทีเพื่อพักผ่อน บังเอิญทหารระดับสูงคนเดียวกันที่เข้ามาในห้องอาหารกับเขาได้เช่าห้องในโรงเตี๊ยมเดียวกัน พวกเขาไม่ได้ไปที่โรงเตี๊ยมอื่น พวกเขาเลือกเช่าห้องธรรมดาในโรงเตี๊ยมแห่งนี้

คืนนั้น เจี้ยนเฉินนั่งทำสมาธิอยู่บนเตียง ใต้หน้าต่างของห้องนอนของเขา เขาเห็นทหารหลายคนเฝ้ากล่องเหล็กบนรถลาก แต่ละคนปกป้องมันอย่างระมัดระวัง

ถึงตอนนี้ เจี้ยนเฉินก็สามารถรับประกันได้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในกล่องเหล็กนั้นเป็นแกนอสูรทั้งหมด สงครามระหว่างอาณาจักรวายุครามและอาณาจักรเกอซุนกำลังจะเริ่มต้น ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องใช้แกนอสูรจำนวนมาก ดังนั้นแกนอสูรที่อยู่ข้างใต้เขาจึงมีแนวโน้มที่จะถูกลำเลียงไปเพื่อส่งพลังงาน

ในตอนเช้า ทหารได้กินอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ไม่นานหลังจากนั้นทหารก็เริ่มนำรถลากหลายคันออกจากเมืองหลันเฟิงอย่างสง่างาม

หลังพวกเขาออกไปไม่ไกล เจี้ยนเฉินก็ออกจากโรงเตี๊ยมและขี่ม้าอสูรระดับ 2 ของเขาออกไป ไม่มีทางที่เขาจะยินยอมให้แกนอสูรเหล่านั้นถูกส่งไปยังช ยแดนของอาณาจักรวายุครามเพื่อใช้กับอาณาจักรเกอซุนของเขา

แม้จะไม่ทราบว่าศัตรูมีผู้เชี่ยวชาญกี่คนหรืองานนี้จะยากเพียงใด เพื่อประโยชน์ของตระกูลเจียงหยาง เขาก็ต้องทำ จากบทสนทนาที่เขาได้ยิน เมื่อสงครามปะทุ,ตระกูลเจียงหยางจะเป็นแนวหน้าอย่างแน่นอนที่สุด