เทพกระบี่มรณะ - 261

เทพกระบี่มรณะ - 261

 

ตอนที่ 261: การสังหารเซียนปฐพี

"เคร้ง !"

กระบี่วายุโปรยและขวานได้ปะทะกันในอากาศด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง ขณะที่พลังงานระเบิดออกมาจากแรงกระแทกและกระจายรอบตัวพวกเขาออกไปในทุกทิศทาง

ในขณะที่อาวุธเซียนสองชิ้นแยกจากกัน ร่างของเจี้ยนเฉินก็ถูกส่งตัวบินกลับไปอย่างควบคุมไม่ได้ แขนที่ถือกระบี่อยู่ก็สั่นเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วเมื่อเทียบกับหัวหน้าตระกูลเซียเขายังอ่อนแอกว่ามาก ปราณกระบี่สีม่วง-ฟ้าสามารถสร้างความแข็งแกร่งให้กับการโจมตีของเขา แต่มันก็ไม่สามารถที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับพลังเซียนได้ เมื่อปะทะกับหัวหน้าครั้งหนึ่ง อวัยวะภายในของเจี้ยนเฉินก็ปั่นป่วนจนเขาแทบจะกระอักเลือดออกมา

มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างเซียนปฐพีและเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ มันราวฟ้ากับดิน แม้แต่ทักษะการต่อสู้ก็ไม่ได้ช่วยลดช่องว่างใด ๆ ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ได้เสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง เขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัส

หัวหน้าตระกูลเซียหน้าซีดและตัวสั่นครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็มืดลง เขาส่งเสียงคำรามขณะที่มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาเล็กน้อย

หัวหน้าตระกูลตกใจมากขณะที่เขานำอาวุธขึ้นมาตรวจสอบ แม้ว่าข้างนอกจะมีมืดมาก แต่ด้วยการเชื่อมโยงระหว่างเขากับอาวุธเซียน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีรอยบิ่นบนขวานของเขา

"ทำไม…เป็นไปได้อย่างไร ? " หัวหน้าตระกูลพูดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ในขณะนี้จิตใจของเขาฟุ้งซ่านและใบหน้าของเขาไม่ได้ดูสงบอีกต่อไป เขาตกใจสุดขีด

เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเซียนปฐพีด้วยอาวุธเซียนที่แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ อาจกล่าวได้ว่าทุกคนที่อยู่ต่ำกว่าระดับเซียนสวรรค์ หากไม่ได้ใช้ทักษะการต่อสู้จะไม่สามารถทำร้ายอาวุธเซียนของเขาได้ ในขณะนี้ อาวุธเซียนของเขาได้รับความเสียหายอย่างไม่คาดคิด มันบิ่นไปประมาณ 1 นิ้ว ข้อเท็จจริงนี้เพียงอย่างเดียวทำให้เขาตกใจมาก

"เป็นไปได้หรือไม่ที่คู่ต่อสู้เป็นผู้เชี่ยวชาญในระดับเซียนสวรรค์ ? " หัวหน้าตระกูลเซียครุ่นคิด แต่ทันทีที่ความคิดปรากฏในหัวของเขา เขาก็ปฏิเสธทันทีว่ามันไม่จริง เจี้ยนเฉินคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอ่อนแอ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะเป็นเซียนสวรรค์ได้

" ถ้าอย่างนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? " หัวหน้าตระกูลเซียเริ่มซีดเซียวเนื่องจากเลือดยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าอาวุธเซียนของเขาบิ่นได้อย่างไร สามัญสำนึกบอกว่าใครก็ตามที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับอาวุธเซียนของเขาคือสุดยอดผู้เชี่ยวชาญในทวีปเทียนหยวน ผู้เชี่ยวชาญเช่นนั้นสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายเหมือนกับการฆ่ามดโดยที่เขาไม่สามารถตอบโต้ได้

เนื่องจากอาวุธเซียนของเขาบิ่นไป เขาจึงเจ็บปวดอย่างรุนแรงเช่นกัน

ในขณะที่หัวหน้าตระกูลอยู่ในช่วงเวลาแห่งความสับสน กระบี่ของเจี้ยนเฉินก็พุ่งมาที่เขาอีกครั้งแล้ว แสงสลัวที่เปล่งออกมาจากกระบี่วายุโปรยนั้นชัดเจนเหมือนกลางวันในเวลากลางคืน มันรวดเร็วดุจสายฟ้า กระบี่บินผ่านสายฝนด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้ มันเล็งไปที่คอของหัวหน้าตระกูล

เจี้ยนเฉินเป็นคนที่รวดเร็ว แต่หัวหน้าตระกูลเซียก็เป็นเซียนปฐพี สำหรับเขา ความเร็วของเจี้ยนเฉินนี้หมายความว่าเขาไม่ควรมองว่าเขาเป็นมหาภัยระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีกต่อไป

หัวหน้าตระกูลกดแผลของตัวเองและยกอาวุธเซียนของเขาขึ้นมาปล่อยพลังเซียนสีฟ้า ทันใดนั้นน้ำที่อยู่รอบ ๆ ก็เริ่มบินไปหาอาวุธราวกับว่ามีสิ่งดึงดูดลึกลับ มันบินไปที่ขวานในมือของเขาและเริ่มควบแน่นที่ปลายอาวุธ น้ำเริ่มหมุนรอบก่อนที่จะก่อตัวเป็นมังกรวารีและพุ่งไปยังเจี้ยนเฉิน

อย่างไรก็ตามปราณกระบี่สีม่วง-ฟ้าบนกระบี่ของเจี้ยนเฉินก็เจาะทะลุผ่านมังกรวารีและยังคงบินไปที่ลำคอของหัวหน้าตระกูล

นัยน์ตาของหัวหน้าตระกูลกระพริบอย่างเป็นอันตรายและเขาเหวี่ยงอาวุธใส่เจี้ยนเฉิน ขวานในมือของเขามีพลังเซียนจำนวนมากซึ่งเสียงของมันเมื่อกระแทกลงทำให้เกิดเสียงฟ้าร้องราวกับสามารถแบ่งแยกท้องฟ้าได้ ส่วนโค้งของขวานนี้มีความลึกลับที่ลึกซึ้งบางอย่างที่กดลงมาบนร่างกายของเจี้ยนเฉิน

คราวนี้หัวหน้าตระกูลใช้ทักษะการต่อสู้

ถ้าใช้ทักษะการต่อสู้อย่างถูกต้องจะทำให้เกิดแรงกดดันที่ทรงพลัง ระดับทักษะการต่อสู้ที่สูงกว่านั้นก็คือแรงกดดันที่มากขึ้น ทุกครั้งที่มีการใช้ทักษะการต่อสู้ มันจะทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องตกใจและอาจเปลี่ยนผลลัพธ์ของการต่อสู้ในเสี้ยววินาที ทักษะการต่อสู้บางอย่างอาจมีความกลมกลืนเพื่อใช้กับการโจมตีทั่วไปเพื่อปกปิดการใช้มัน รูปแบบการโจมตีประเภทนี้จะทำให้ยากต่อการคาดการณ์และการเข้าใจ ราวกับว่ามันเป็นปริศนาของโลกที่พลังที่น่าเกรงขาม

พลังที่อยู่เบื้องหลังขวานของหัวหน้าตระกูลผู้นี้นั้นไม่ธรรมดาเลย มันเป็นพลังแข็งแกร่งมาก เมื่ออาวุธเซียนทั้งสองชิ้นปะทะกัน พลังที่ครอบงำของขวานทำให้เจี้ยนเฉินลอยออกไปและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

อย่างไรก็ตามหัวหน้าตระกูลก็ไม่สามารถหลบหนีได้โดยปราศจากรอยขีดข่วน เขามองเจี้ยนเฉินด้วยความกลัวและสายตาที่คาดไม่ถึงขณะที่เขากำลังกระอักเลือดออกมา บนขวานของเขายังมีรอยหยักขรุขระอีกขนาดเท่ากันรอยบิ่นเดิม ในขณะที่การปะทะกันครั้งล่าสุดทำให้เจี้ยนเฉินถูกส่งตัวลอยออกไป อาวุธเซียนของเขาก็ได้รับความเสียหายอีกครั้ง

"อาวุธเซียนของเขานั้นแปลกมาก แม้ว่าตัวเขาเองจะไม่ได้เป็นเซียนสวรรค์แต่การโจมตีของเขานั้นหาผู้ใดเปรียบได้ ข้าไม่สามารถปะทะกับเขาแบบนี้ได้อีก" หัวหน้าตระกูลสรุปในใจ เขาสับสนมากแต่ยังโลภอยากรู้ว่าเจี้ยนเฉินทำเช่นไรเพื่อให้การโจมตีของเขาแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า มันเป็นเพราะทักษะการต่อสู้หรือไม่ ? หรืออาจเป็นสมบัติล้ำค่าบางอย่าง ? ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรมันต้องเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย และถ้าเขาคว้ามันมาได้ ...

ในขณะที่เขาเริ่มค้นหาร่องรอย หัวหน้าตระกูลเซียรู้สึกว่าหัวใจของเขาเริ่มเต้นอย่างดุเดือดก่อนที่จะจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความโล�

เจี้ยนเฉินกระโดดขึ้นมาจากพื้นพร้อมกับหน้าผากที่เต็มไปด้วยเหงื่อ เขาไม่มีเวลาดูบาดแผลของตัวเอง เขาทำได้เพียงปะทะกับผู้อาวุโสอีกครั้ง

แม้ว่าอาการบาดเจ็บจะค่อนข้างร้ายแรง แต่อาวุธของหัวหน้าตระกูลก็ได้รับความเสียหายถึง 2 ครั้งในขณะนี้ทำให้บาดแผลของเขารุนแรงกว่าของเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเมื่อเปรียบเทียบกับหัวหน้าตระกูล บาดแผลของเจี้ยนเฉินอาจกล่าวได้ว่าค่อนข้างเบา

กระบี่ของเจี้ยนเฉินตัดผ่านสายฝนที่ตกลงมาอย่างรวดเร็วขณะที่มันบินไปยังหัวหน้าตระกูล

ในตอนนี้หัวหน้าตระกูลได้ตระหนักว่าพลังส่วนตัวของเจี้ยนเฉินนั้นไม่แข็งแรงนัก แต่การโจมตีของเขานั้นเกินความสามารถของเขาเอง ดังนั้นเขาจึงกลัวการปะทะกันอีกครั้ง หัวหน้าตระกูลจึงย้ายออกจากทางก่อนที่จะพยายามลงมือโจมตี

เพลงกระบี่ของเจี้ยนเฉินเน้นความเร็ว ถึงแม้หัวหน้าตระกูลจะพยายามอย่างหนักเพื่อหลบหลีกเขาแต่ก็ยังไม่เร็วพอที่จะเคลื่อนตัวออกไปให้พ้นทาง เจี้ยนเฉินรู้ว่าเซียนปฐพีได้เปรียบเขาอย่างชัดเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่เขาจะต้องพยายามโจมตีอาวุธเซียนของหัวหน้าตระกูล ด้วยสิ่งนี้ ความแข็งแกร่งของหัวหน้าตระกูลจึงถูกจำกัด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถโจมตีหรือปกป้องได้อย่างอิสระ

ในอีกด้านหนึ่งฉิงหยุน ฉิงมู่และฉิงฉันต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษทั้งเจ็ดของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี พวกเขาต่อสู้กับสมาชิกหลายสิบคนที่เหลือของตระกูลเซีย เมื่อเจี้ยนเฉินฆ่าตระกูลเซียส่วนใหญ่ตอนที่นอนหลับ คนส่วนน้อยที่เหลืออยู่เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะเสียเปรียบเรื่องจำนวนคน พวกเขาก็ยังพอรับมือไหว

ฉิงหยุนเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นสูงและเขาก็ยังมีอาวุธธาตุดิน ทำให้ทักษะการต่อสู้ของเขายิ่งอันตรายยิ่งขึ้นเมื่อใช้โจมตีตระกูลเซีย

เจี้ยนเฉินและหัวหน้าตระกูลเซียยังคงผลักกันโจมตีหลายครั้ง แม้หัวหน้าตระกูลจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลบกระบี่ของเจี้ยนเฉิน เขาก็พลาดและถูกแทง 3 ครั้ง ขวานของเขาต้องบิ่นไปอีก 5 จุด ด้วยจำนวนความเสียหายที่เพิ่มขึ้นกับอาวุธของเขาทำให้บาดแผลของหัวหน้าตระกูลนั้นรุนแรงยิ่งขึ้น ถ้าอาวุธของเขาถูกเจี้ยนเฉินทำลาย เขาจะต้องสูญเสียพลังทั้งหมดรวมถึงชีวิตของเขาด้วย

" เจ้าเป็นใครและเหตุใดเจ้าจึงโจมตีตระกูลเซียของข้า ? ตระกูลเซียไปทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจ ? ! " หัวหน้าตระกูลถามด้วยความสับสน

เจี้ยนเฉินไม่หยุดการโจมตี เขาตอบอย่างเย็นชาว่า "ข้าจะบอกให เจ้ารู้ก่อนตาย ข้าเป็นผู้ชายที่ตระกูลเซียของเจ้ากำลังจะจัดการ"

นัยน์ตาของหัวหน้าตระกูลหรี่แคบลงเมื่อเขาจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างตั้งใจ "เจ้าคือเจี้ยนเฉินหรือ ? "

"ใช่แล้ว ! " เจี้ยนเฉินไม่คิดที่จะปฏิเสธมัน การโจมตีด้วยกระบี่ของเขาทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นราวกับว่าเขากำลังจะประหารชีวิตหัวหน้าตระกูลในวันนี้ เขาไม่ต้องการให้กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเขาตกเป็นเป้าหมายของเซียนปฐพี

"เจี้ยนเฉิน ทำไมเราไม่ลองมาเจรจากันก่อน ? " ตอนนี้หัวหน้าตระกูลเริ่มแสดงความอ่อนแอ เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเปรียบและดังนั้นหากสิ่งนี้ดำเนินต่อไปในทางนี้ท้ายที่สุดเขาก็ต้องตาย

"เป็นไปไม่ได้" เจี้ยนเฉินปฏิเสธความพยายามของหัวหน้าตระกูลเซีย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าตระกูลจึงโกรธมากก่อนที่จะจ้องมองเจี้ยนเฉินผ่านความมืด "เจี้ยนเฉิน เรื่องในวันนี้ ข้าเซี่ยฟานจะจดจำไว้แน่นอน ! " หลังจากนั้นหัวหน้าตระกูลจึงหันกลับและเริ่มหนี

เจี้ยนเฉินรู้ว่าในสายฝนและความมืดมิดนี้ถ้าหัวหน้าตระกูลอยู่ไกลเกินไปเขาจะไม่สามารถตามได้ทัน เขาจึงรีบไล่ตามไปทันที

ในขณะที่บาดแผลของหัวหน้าตระกูลค่อนข้างรุนแรง แต่เขายังคงเป็นเซียนปฐพี พลังเซียนภายในของเขานั้นเพียงพอที่จะทำให้ตัวเองวิ่งได้เร็วพอที่เจี้ยนเฉินจะไม่สามารถตามทัน

เมื่อเห็นว่าหัวหน้าตระกูลอยู่ห่างออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของเจี้ยนเฉินก็เปล่งประกายอย่างโหดเหี้ยม ราวกับหิ่งห้อยสองตัวในตอนกลางคืน กระบี่วายุโปรยในมือแยกออกจากมือของเขาทันทีราวกับว่ามันถูกทำให้มีชีวิตขึ้นมา

" พัพ !"

หัวหน้าตระกูลไม่คิดว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถบรรลุความสำเร็จที่แปลกประหลาดเช่นนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงถูกโจมตีโดยไม่รู้ตัว ปล่อยให้กระบี่วายุโปรยเจาะทะลุคอ