เทพกระบี่มรณะ - 209

เทพกระบี่มรณะ - 209

ตอนที่ 209 - กลับไปที่เมืองเวค

เมื่อเห็นสัตว์อสูรสงครามล้มลง ใบหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินทุกคนก็ดูเหมือนว่างเปล่าทันที ในขณะนี้ทุกการเคลื่อนไหวก็หยุดราวกับว่าทุกคนถูกแช่แข็ง ดวงตาของพวกเขาตรึงอยู่บนสัตว์อสูรสงคราม ซึ่งมีเลือดไหลออกมาอย่างล้นเหลือด้วยท่าทางที่ไม่เชื่ออย่างรุนแรง

สัตว์อสูรสงครามระดับ 4 ที่อยู่ตรงหน้ามีเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งกว่าที่ผู้ใดจะจินตนาการได้ แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็จะถูกกดดันอย่างหนักเพื่อที่จะสร้างความเสียหายให้กับสัตว์อสูรสงครามและเซียนปฐพีที่มีความสามารถในการต่อสู้ก็ยังคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อฆ่า เมื่อเห็นสัตว์อสูรสงครามถูกเด็กหนุ่มที่อายุยังไม่ถึง 20 ปีสังหาร ทุกคนก็ตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่มีใครคาดหวังพลังเช่นนี้จากคนที่พวกเขารับเข้ามาระหว่างทางไปเมืองเวค

ในขณะนั้น กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินทุกคนตระหนักว่าชายผู้มีสถานะต่ำต้อยที่เดินทางมากับพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง !

เจี้ยนเฉินไม่ได้สังเกตเห็นถึงความตกใจของกลุ่มทหารรับจ้างอัศวิน ในขณะนี้ จิตใจของเขากำลังสั่นสะเทือนด้วยความตกใจ เขาประหลาดใจทั้งที่รู้ว่าพลังของจิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก แม้เขาจะรู้ล่วงหน้าแล้วก็ตาม แต่เจี้ยนเฉินก็ยังอดที่จะตกใจไม่ได้เมื่อเห็นถึงขอบเขตของพลัง

จากการประมาณของเจี้ยนเฉิน การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามนั้นยากอย่างไม่น่าเชื่อที่เขาจะสร้างความเสียหายได้อย่างมากมาย ถ้าเขาต้องการจะทำร้ายพวกสัตว์อสูรสงครามจริง ๆ เขาต้องมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยระดับเซียนปฐพีและยังมีพลังของจิตวิญญาณกระบี่ การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามก็จะเหมือนเต้าหู้ พวกมันอนุญาตให้กระบี่วายุโปรยแทงทะลุหัวกะโหลกโดยไม่มีการต่อต้านแม้แต่น้อย

ตอนนี้เป็นเวลาที่เจี้ยนเฉินเข้าใจว่าจิตวิญญาณของสีม่วงและสีฟ้าเป็นอย่างไร แม้ว่าปราณกระบี่นั้นเป็นส่วนเสริมของจิตวิญญาณกระบี่ที่อยู่ในสภาพที่อ่อนแอลง พลังของพวกมันก็ยังคงยิ่งใหญ่

ด้วยสิ่งนี้ เจี้ยนเฉินจึงสรุปว่าเขามีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ระดับเดียวกับเซียนปฐพี

"สัตว์อสูรสงครามตัวนั้นตายแล้ว…"

"โอ้สวรรค์! สัตว์อสูรสงครามถูกฆ่าตายและสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับ 4 ... ."

ทุกคนกลับไปที่กองคาราวานแล้ว และทุกคนมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจขณะที่คนอื่น ๆ แสดงความนับถือชื่นชม

หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัศวิน ฮูดอฟได้ระบายลมหายใจออกในขณะที่เขาตรวจสอบพื้นดินที่สัตว์อสูรสงครามตายนอนอยู่ ด้วยการสั่นศีรษะของเขาเพียงเล็กน้อย เขามองเจี้ยนเฉินอยู่สักพัก หลังจากลังเลสักครู่ เขาก็เดินไปหาเจี้ยนเฉิน

" เจี้ยนเฉิน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีความแข็งแกร่งที่ลึกซึ้งเช่นนี้ ! เฮ้อ มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนด้วยอายุปัจจุบันของเจ้า เจ้าสามารถฆ่าสัตว์อสูรสงครามในระดับนี้ อย่างไรก็ตาม ข้าในฐานะตัวแทนของสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินทุกคนต้องขอบคุณเจ้า เจ้าได้แก้ไขปัญหาที่สำคัญสำหรับเราแล้ว" ฮูดอฟพูดอย่างซื่อสัตย์และด้วยความเคารพ

ความตื่นเต้นของเจี้ยนเฉินเริ่มลดลงกลับสู่ระดับปกติก่อนที่จะยิ้ม "นี่ไม่ใช่ความพยายามเลย ดังนั้นหัวหน้าไม่จำเป็นต้องสุภาพ นอกจากนี้เรากำลังเดินทางร่วมกัน หากเราคนหนึ่งคนใดเจอปัญหานั่นเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าจะให้ความช่วยเหลือ"

เจี้ยนเฉินและฮูดอฟเริ่มพูดคุยกันเองอย่างสุภาพอยู่พักหนึ่งก่อนที่ทหารรับจ้างคนอื่นยุ่งกับเรื่องอื่น กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินได้ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งรับผิดชอบในการซ่อมแซมรถม้าและขนถ่ายสินค้าและอีกกลุ่มหนึ่ง รับผิดชอบการจัดการกับร่างของสัตว์อสูรสงคราม

ร่างของสัตว์อสูรสงครามเป็นสิ่งที่กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินต้องการที่จะขาย แต่เนื่องจากร่างนั้นแข็งแรงและหนักเกินไป พวกเขาจึงไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่เพียงกัดลิ้นของพวกเขาอย่างขมขื่นและทิ้งมันหลังจากที่เจียนเฉินสกัดแกนสัตว์อสูรออกมาจากภายใน

ในเวลาไม่นาน รถม้าได้รับการซ่อมแซมทุกคนกลับสู่การเดินทางสู่เมืองเวคอีกครั้ง ตอนนี้เจี้ยนเฉินนั่งอยู่หน้ารถม้าที่ดีที่สุด พวกเขาเสนอให้นั่งในที่ซึ่งเจ้าของสินค้าฮารินั่งด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

ทันใดนั้น ความคิดก็แวบเข้ามาในหัวของฮูดอฟ เขาหันไปหาเจี้ยนเฉิน เขาถามว่า" อ้า เจี้ยนเฉินเห็นว่าเจ้าเป็นเพียงเด็กหนุ่ม เพียงแค่เริ่มเดินทางภายในทวีปเทียนหยวนถูกต้องหรือไม่"

เจี้ยนเฉินพยักหน้า" อืม ใช่ ข้าเพิ่งเริ่มเดินทางมาได้สองหรือสามปีแล้ว"

" แล้วเจ้าคิดจะเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินของเราหรือไม่ ในขณะที่เราไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก สมาชิกทุกคนที่นี่ก็สนิทกันมาก เราเป็นกลุ่มที่เหนียวแน่น หลังจากเดินทางในทวีปเทียนหยวนมาหลายปีแล้วประสบการณ์ของเราก็ค่อนข้างมีมากมาย นอกจากนี้หากเจ้าเดินทางมากับเรา เจ้าจะคุ้นเคยกับทวีปอย่างรวดเร็วและเรียนรู้ถึงอันตรายมากมาย แม้แต่ทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังพ่ายแพ้ต่อหลายสิ่ง หากพวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์ในทวีปนี้" อูดอฟพูดด้วยท่าทางวิตกกังวลเมื่อเขาพยายามผูกมัดเจี้ยนเฉินเข้าไว้ในกลุ่ม

เจียนเฉินตอบด้วยรอยยิ้มเชิงขอโทษ" ข้าขอบคุณ หัวหน้าฮูดอฟ สำหรับข้อเสนอของท่าน แต่ข้าได้เข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างอื่นแล้ว"

" โอ้ ช่างเป็นความอับอายอย่างยิ่งใหญ่" ฮูดอฟพูดอย่างผิดหวัง จากนั้นเขาก็ดูเจี้ยนเฉิน อีกครั้งแล้วพูดอีกครั้ง" สำหรับกลุ่มทหารรับจ้างที่มีคนอย่างเจ้านั่นหมายความว่ากลุ่มทหารรับจ้างนั้นแข็งแกร่งมาก"

เจี้ยนเฉินส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น" ตอนนี้นอกเหนือจากข้าแล้วมีเพียงคนเดียวในนั้น ข้าเป็นหัวหน้า"

ฮูดอฟมองดูเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจ แต่ไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากของเขา ชายคนนั้นกำลังคิดถึงบางสิ่งอยู่ในหัวของเขา

หลังจากนั้นกลุ่มก็เดินทางต่อไปยังเมืองเวคอย่างช้า ๆ ระหว่างการเดินทางตำแหน่งของเจี้ยนเฉิน ภายในกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ทุกคนเคารพเขามาก เหนือกว่าหัวหน้าของพวกเขาเอง แม้แต่หัวหน้าฮูดอฟเองก็ยังใช้น้ำเสียงที่อบอุ่นและรักใคร่ในการพูดคุยกับเขา

หลังจากนั้น ถนนก็ค่อนข้างสงบ อีกสามวันผ่านไปก่อนที่กองคาราวานจะไปถึงอาณาเขตเมืองเวค ที่นี่เจี้ยนเฉินสามารถมองเห็นเทือกเขาสัตว์อสูรได้อย่างชัดเจนซึ่งห่างออกไป 20 กิโลเมตรจากเมืองเวค

ด้านหน้าของพวกเขา กำแพงเมืองสูงของเมืองเวคปรากฏสู่สายตาของทุกคน แม้หลังจากผ่านไป 1 ปี กำแพงเมืองก็ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือจำนวนทหารที่อยู่บนกำแพงเมืองเพิ่มขึ้นทวีคูณ แม้แต่จำนวนทหารยามที่ประตูก็มีจำนวนที่มากกว่าที่เจี้ยนเฉินจำได้

เห็นกำแพงที่คุ้นเคยอีกครั้งในสถานะที่เขาจำได้ เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเมื่อครั้งตระกูลเทียนซ่งไล่ล่าเขาออกจากเมือง

"ตระกูลเทียนซ่ง ข้า เจี้ยนเฉินกลับมาแล้ว!"