เทพกระบี่มรณะ - 158

เทพกระบี่มรณะ - 158

 

Chapter 158: 3 กระบวนท่า

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินและหัวหน้าของพวกเขาควงอาวุธใส่กัน ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ก็ถอยห่างออกไปเพื่อดูทั้งสองต่อสู้กัน

ทหารรับจ้างที่มีรอยแผลเป็นกำอาวุธเซียนของเขาแน่นขณะที่เขามองมาที่เจี้ยนเฉินอย่างจริงจัง ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดมาก ไม่ว่าอย่างไรสิ่งที่เขาจะรักษาแกนอสูรได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ครั้งนี้

แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่จะเอาชนะเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุดภายใน 5 กระบวนท่า ตอนที่เจี้ยนเฉินยอมรับการดวลกันในครั้งนี้ มันได้ช่วยให้ทหารรับจ้างมีความฮึกเหิมขึ้นมาก เขาเดินเข้ามาอย่างไม่ลังเลเนื่องจากแรงจูงใจที่คิดว่าจะทำให้มันสำเร็จ สำหรับชายกลางคนนี้ความกดดันของเขามีมากมหาศาล

อนิจจา มันยังมีความกังวลเล็ก ๆ อยู่ในใจของเขา การเห็นด้วยอย่างง่ายดายของเจี้ยนเฉินกับการดวลกันในครั้งนี้ เขาจะลองใช้โอกาสนี้กำจัดเขาไปหรือไม่ ? เมื่อมองเห็นถึงความเป็นไปได้ เขาก็ยังคงไม่กล้าพูดในสิ่งที่คิดของเขา เขาจะต้องลองดู ในขณะที่ความเป็นจริงเขาต้องการไม่ยอมมอบแกนอสูรของเขาออกไป เขายังต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินเมื่อเห็นว่าเขายังอายุน้อยอยู่ เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งจริงดังข่าวลือหรือไม่ เด็กหนุ่มที่อายุ 20 ปีจะสามารถฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้อย่างไร?

ใบหน้าของหัวหน้าแข็งทื่อและดูเคร่งขรึม ขณะที่เจี้ยนเฉินยิ้มและกวักมือพร้อมกับพูดว่า "เข้ามา ! "

ไม่จำเป็นต้องสุภาพอีกต่อไป พลังเซียนที่ล้อมรอบกระบี่ของทหารรับจ้างได้ระเบิดพลังออกมาอย่างแรงขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน

ร่างของเจี้ยนเฉินหายไปและเหลือเพียงเงาจาง ๆ ขณะที่เขาพุ่งเข้าหาชายกลางคนพร้อมกับกระบี่วายุโปรยของเขา เขาแทงมันออกไปพร้อมกับแสงสีเงิน

เมื่อเห็นกระบี่ของเจี้ยนเฉินแทงเข้ามา ทหารรับจ้างก็รั้งอาวุธกลับด้วยความหวาดกลัวปนตกใจทันที เขาใช้กระบี่ใหญ่ของเขาตั้งรับกระบี่วายุโปรยที่ปรากฏขึ้นมา

"เคร้ง ! "

เสียงเหล็กกระทบกัน มันสามารถได้ยินทุกครั้งเมื่ออาวุธเซียนปะทะกัน พลังเซียนระเบิดกระจายไปทั่วพื้นที่

ใบหน้าของทหารรับจ้างเริ่มเปลี่ยนไป ขณะที่ดวงตาเบิกโพลง กระบี่ที่เพรียวบางซึ่งดูเหมือนไม่หนักนักทำให้พลังเซียนของกระบี่ใหญ่ของเขาต้องสั่นไหวและแขนของเขาก็ด้านชา

"แค่ป้องกันกระบี่บาง ๆ เล่มเดียวยังทำให้ข้าต้องชะงัก ดูท่าแล้วข่าวลือก็ไม่ได้หลอกลวงอย่างที่ข้าคิด" ทหารรับจ้างพึมพำภายใต้การสูดลมหายใจของเขา

เวลาเดียวกับทหารรับจ้างที่คิดกับตัวเอง การโจมตีครั้งที่สองก็เร็วกว่าตอนแรกก็เข้ามา

มันยิ่งรุนแรงมากกว่าเดิม ทหารรับจ้างแทบไม่มีเวลาพอที่จะตอบโต้ต่อกระบี่ของเจี้ยนเฉิน เขาพยายามอย่างมากที่จะไล่อาการชาที่แขนของเขาและพยายามใช้มันยกกระบี่ตั้งรับการโจมตีของกระบี่วายุโปรย

ในชณะที่กระบี่วายุโปรยแทงเข้าไปในกระบี่ใหญ่ พลังจำนวนมากถูกกระแทกไปยังทหารรับจ้างและถูกบังคับให้ถอยหลังออกไปไม่กี่ก้าว สำหรับกระบี่ที่อยู่ในมือของเขาเริ่มไม่มั่นคงภายใต้แรงกดดันที่ถาโถมเข้ามา

"เจ้าแพ้แล้ว!"

ในที่สุดทหารรับจ้างก็ประคองตัวได้ มีเสียงดังมาจากด้านหลัง ใบหน้าของชายกลางคนเริ่มซีดและเหงื่อเริ่มไหลออกมาเต็มหน้าผากเมื่อเขาเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเขา

หันไปด้านหลัง เขาเห็นความน่าทึ่งของกระบี่ซึ่งจี้ห่างจากร่างของเขาไม่กี่เซนติเมตร ปลายกระบี่นั้นชี้เข้ามาที่ลำคอของเขา

ใบหน้าของชายคนนั้นเริ่มซีดเซียว ขณะที่เขามองไปที่กระบี่ที่กำลังจ่อมาที่คอของเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ เขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

เมื่อเห็นภาพนี้อย่างฉับพลัน ทหารรับ ้างอีก 10 คนที่อยู่ด้านหลัง นักรบทั้งสองก็มองด้วยความไม่อยากเชื่อ ดวงตาของเขาเหม่อลอยเมื่อพวกเขาเห็นกระบี่จ่อไปที่คอของหัวหน้าอย่างสงบนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย

"นี่เพียง 3 กระบวนท่า เจ้าแพ้แล้ว!"

เจี้ยนเฉินมองกลับไปยังทหารรับจ้างด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง

3 กระบวนท่า ! เจี้ยนเฉินใช้เพียง 3 กระบวนท่าในการจัดการเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุด !

หัวหน้ามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว เขากลืนน้ำลายและพูดติดอ่าง "ชะ..ช่าง ปะ ...เป็น..กะ..กระบี่ที่ระ...รวดเร็วยิ่งนัก"

เจี้ยนเฉินหัวเราะเบาะ ๆ "เจ้าควรรู้ว่าต้องทำอะไรในตอนนี้"

ความหวาดกลัวในแววตาของหัวหน้าก็เริ่มสงบอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขามองไปที่เจี้ยนเฉิน แม้ว่าใบหน้าเจี้ยนเฉินจะมอมแมม แต่หทารรับจ้างก็สามารถเห็นได้ว่าเจี้ยนเฉินยังเด็กอยู่จริง ๆ

ชายคนนั้นเก็บอาวุธเซียนของเขากลับเข้ามาในร่างกายของเขาและป้องมือเข้าหากัน "ข้าขอขอบคุณผู้มีเกียรติสำหรับความเมตตาของท่าน" จากนั้นเขาก็หันไปทางทหารรับจ้างคนอื่น ๆ พร้อมกับพูดเสียงต่ำ "มอบแกนอสูรทุกชิ้นของเจ้าไปซะ"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ทหารรับจ้างก็ลังเลสักครู่ก่อนที่จะทำตาม ทั้ง 10 คน เอาแกนอสูรออกจากเข็มขัดมิติพวกเขาทีละคน ๆ

หลังจากที่มองดูหัวหน้าต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็เข้าใจว่าเขาเพียงต้องการแค่แกนอสูร การที่ไม่ฆ่าพวกเขานั้นมันเป็นสิ่งที่พวกเขาชอบอย่างมากและหากพวกเขาไม่ได้มอบแกนอสูร ด้วยความแ ็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน ทหารรับจ้างทั้งหมดจะถูกสังหาร หากหัวหน้าที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาไม่อาจต้านทานได้ถึง 5 กระบวนท่าของเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ไม่มีโอกาสเลย

ทหารรับจ้างที่ใบหน้ามีแผลเป็นนำถึงออกมาจากเข็มขัดมิติและเริ่มวางแกนอสูรทั้งหมดที่มีในกระเป๋า จากนั้นโดยไม่ต้องให้พูดมาก เจี้ยนเฉินก็เริ่มเก็บแกนอสูรของทหารรับจ้างคนอื่น ๆ และรวบรวมไว้ในถุง สุดท้ายพวกเขาก็ส่งถุงพร้อมกับสีหน้าอ้อนวอนและมองไปที่เจี้ยนเฉินที่ไม่ทุกข์ไม่ร้อนก่อนพูดว่า "ในถุงป๋าใบนั้นคือแกนอสูรทั้งหมดที่เรามี"

ในถุงมีแกนอสูรอยู่ประมาณ 100 อันด้านใน ครึ่งนึงของพวกมันเป็นแกนอสูรระดับ 3 และที่เหลือก็เป็นแกนอสูรระดับ 2 โดยไม่มีแกนอสูรระดับ 1 แม้แต่อันเดียว

เจี้ยนเฉินหยิบถุงและเก็บเข้าไปในเข็มขัดมิติของเขาและพูดว่า "ข้าจะทำตามสัญญา เจ้าออกไปจากที่นี่ได้แล้ว"

ทหารรับจ้างที่มีแผลเป็นได้นำทหารรับจ้างคนอื่น ๆ จากไป

เมื่อเห็นกลุ่มนั้นเดินหายไป เจี้ยนเฉินก็ถอนหายใจออกมาและเอนหลังพิงต้นไม้พร้อมกับพึมพำเล่น ๆ ว่า "สองสามวันมานี้มีแต่ความจำเจ อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเหนื่อยมาก แต่ข้าก็ยังได้รับของค่อนข้างมาก จำนวนแกนอสูรที่ข้าได้รับเพียงพอที่จะทำให้ข้าฝึกฝนได้อีกนาน ข้าไม่รู้ว่าข้าควรจะขอบคุณตระกูลเทียนซ่งหรือเกลียดพวกเขากันดี"

หลังจากนั้นสักพักเจี้ยนเฉินก็ยืนขึ้นและพูดว่า"ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูรแล้ว ด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่ขนาดนี้ข้าก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะไปดูรอบ ๆ ปล่อยไปเถอะ ข้ามีแกนอสูรมากพอแล้ว ข้าจะปล่อยคนที่เหลือไปและฝึกฝนเพิ่มความแข็งแกร่งของข้าในเวลาเดียวกัน ไม่อย่างนั้นข้าจะต้องเจอเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีกหลายคนพร้อมกัน ข้าสงสัยว่าข้าจะสู้กับพวกเขาได้หรือไม่"