เทพกระบี่มรณะ - 123

เทพกระบี่มรณะ - 123

 

ตอนที่ 123 -การล่มสลายของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี

"เจี้ยนเฉินรีบหนีเร็วเข้า ข้าจะถ่วงเวลามันให้เจ้าเอง ! " เสี่ยวเต๋าร้องออกมาทันทีที่เขาดึงกริชเล็ก ๆ ออกมาแล้วยกมันขึ้นเพื่อแทงร่างของราชาพยัคฆ์ขนทอง

อย่างไรก็ตามราชาพยัคฆ์ขนทองระดับ 5 นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่เสี่ยวเต๋าจะทำร้ายให้ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของระดับเซียน แม้ว่ากริชจะถูกแทงเข้าไปในร่างกายของราชาพยัคฆ์ขนทองก็ยังไม่เห็นร่องรอยใด ๆ เลยแม้แต่น้อย

หางของราชาพยัคฆ์ขนทองหายไปอีกครั้งเมื่อมันบินไปที่เสี่ยวเต๋า

"ป้าบ!"

เสียงดังขึ้นเมื่อหางของราชาพยัคฆ์ขนทองฟาดเข้าที่หน้าอกของเสี่ยวเต๋า เสื้อผ้ารอบหน้าอกของเขาฉีกขาดเป็นชิ้นขณะที่อกของเขามีรูขนาดใหญ่ หางที่แข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อทุบกระดูกอกของเขาอย่างสมบูรณ์และทำให้อวัยวะภายในแตกกระจาย

เลือดที่ปะปนอยู่กับอวัยวะภายในของเขาถูกพ่นออกมาจากปากของเสี่ยวเต๋าขณะที่เขาลอยไปในอากาศ 10 เมตรก่อนที่จะกระแทกกับต้นไม้

" เสี่ยวเต๋า ! " เมื่อเห็นเสี่ยวเต๋าในสภาพที่น่าสังเวช ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็ซีดขณะที่เขาร้องออกมาด้วยความตกใจ อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจะไปและตรวจสอบบาดแผลของเสี่ยวเต๋า ราชาพยัคฆ์ขนทองก็ปรากฏขึ้นทันทีถัดจากเขาและกัดเขาอย่างโหดเหี้ยม ปากของราชาพยัคฆ์มีกลิ่นคาวเลือดรุนแรงมากทำให้เจี้ยนเฉินหายใจได้ลำบากมาก

ในเสี้ยววินาที เจี้ยนเฉินก็ฝืนตัวเองพยายามที่จะหลบ เพราะไม่สามารถทนกับความเจ็บปวดในอก กลิ้งลงไปที่พื้นเขาขยับออกห่างจากราชาพยัคฆ์ขนทอง กับสัตว์อสูรระดับ 5 เช่นราชาพยัคฆ์ขนทอง เจี้ยนเฉินไม่สามารถตอบโต้ได้เลย ด้วยจิตวิญญาณกระบี่ที่เขาภูมิใจไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อราชาพยัคฆ์ขนทอง มันก็แสดงให้เห็นว่ามีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างสองฝ่าย

" พวกเจ้ารีบหนีไป ข้าจะถ่วงเวลาให้พวกเจ้าเอง" เจี้ยนเฉินตะโกนใส่หน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีข้างหลังเขา

ได้ยินเจี้ยนเฉินทุกคนมองหน้ากันอย่างงุนงง แต่พวกเขาไม่ขยับ ยังมีระยะทางอีกค่อนข้างไกลจนกว่าพวกเขาจะสามารถหนีจากเทือกเขาสัตว์อสูร แต่ด้วยความเร็วของพวกเขา พวกเขาจะสามารถเอาชนะสัตว์อสูรระดับ 5 ได้อย่างไร?

" นั่นคงเป็นไปไม่ได้ เจี้ยนเฉิน พวกเราทุกคนที่นี่ มีแต่เจ้าเท่านั้นที่มีโอกาสหนีรอด ข้าจะถ่วงเวลาราชาพยัคฆ์ขนทองและเจ้าก็รีบหนี แค่จำไว้ว่าแก้แค้นแทนพวกเราด้วย" หูป๋อเอ่ยออกมาพร้อมกับยกอาวุธของเขาในมือเพื่อแสดงให้เห็นถึงธรรมชาติที่ท้าทายของเขาต่อความตายที่กำลังจะเกิดขึ้น " ไม่มีพวกเราคนใดที่สามารถสลัดสัตว์อสูรระดับ 5 ได้ ดังนั้นจึงไม่มีความหวังสำหรับเรา ทุกคนมาขัดขวางราชาพยัคฆ์ขนทอง ถ่วงเวลาให้เจี้ยนเฉินจากไป ! "

เมื่อได้เห็นหูป๋อ รีบพุ่งเข้าหาราชาพยัคฆ์ ทุกคนต่างก มีหน้าตาสิ้นหวัง

"หูป๋อพูดถูกต้อง ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราจะตายในวันนี้ ในกรณีนั้นทำไมไม่เสียสละชีวิตของเราในตอนจบที่น่าตื่นเต้นและปกป้องเจี้ยนเฉิน ทุกคนไปข้างหน้า ! สกัดราชาพยัคฆ์!" ฉางหนิงเฟยคำรามขณะที่เขายกกระบี่ยักษ์ขึ้นและไล่ตามหูป๋อ

"เจี้ยนเฉิน อย่าลืมแก้แค้นให้พวกเรา ! " การกระทำที่กล้าหาญของหูป๋อและฉางหนิงเฟยดูเหมือนว่าจะระบาดใส่ทหารรับจ้างที่เหลือ หลังจากนั้นพวกเขามีความมุ่งมั่นที่น่ากลัวบนใบหน้าของพวกเขาที่ดูเหมือนจะท้าทายความตายของตัวเองและจากนั้นก็ไล่ตามราชาพยัคฆ์ขนทอง

เมื่อเห็นว่าสมาชิกทุกคนพุ่งเข้าใส่ราชาพยัคฆ์ขนทองอย่างไม่เกรงกลัว เจี้ยนเฉินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ พลันเขาก็ได้สติหลังจากนั้น เขาก็พูดว่า "อย่าได้สร้างปัญหา ทุกคนวิ่งหนีไป ! ข้ายังสามารถหยุดมันไว้ได้ชั่วคราว ! " เจี้ยนเฉินเชื่อมโยงกับกระบี่วายุโปรยทันที ทำให้ปราณกระบี่จำนวนมากลอยขึ้นมาที่กระบี่อีกครั้ง อย่างไรก็ตามเพียงแค่มองไปที่กระบี่ ทุกคนสามารถบอกได้ว่าปริมาณของปราณกระบี่นั้นอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน

แม้ว่าทุกคนจะได้เห็นสิ่งแปลกประหลาดที่เป็นกระบี่ของเจี้ยนเฉิน มันก็สายเกินไปที่จะใส่ใจในตอนนั้น

"เจี้ยนเฉินเร็วเข้า รีบหนีไป อย่าปล่อยให้พวกเราเสียสละตัวเองอย่างไร้ประโยชน์ ! " ฉางหนิงเฟยเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

ดวงตาสีแดงเข้มของราชาพยัคฆ์ขนทองมองไปที่มนุษย์ที่พุ่งเข้าใส่ด้วยความรังเกียจ อย่างไรก็ตามมันไม่ได้ขยับกรงเล็บทำอะไรเลย

หูป๋อเป็นคนแรกที่ไปถึงร่างกายของราชาพยัคฆ์ขนทอง ด้วยเสียงตะโกนดังถึกก้อง พลังเซียนในร่างกายของเขาไหลเข้าสู่ขวานศึกของเขาและพลันทุบเข้ากับร่างกายของราชาพยัคฆ์ขนทอง

อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของหูป๋อนั้น มันแค่ตัดขนบนร่างกายของราชาพยัคฆ์ขนทองไปเพียงไม่กี่เส้น ในขณะที่เขาเป็นเซียนระดับสูงเท่านั้น มีโอกาสน้อยมากที่จะทำความเสียหายให้กับสัตว์อสูรระดับ 5 ได้มาก

ไม่นานหลังจากนั้นทหารรับจ้างที่เหลือของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีก็โจมตีร่างของราชาพยัคฆ์ขนทองด้วยอาวุธของตนเอง แต่ก็ไม่มีประโยชน์ นอกเหนือจากหูป๋อที่ประสบความสำเร็จในการตัดขนขนสัตว์ออกไปสองสามเส้นก็ไม่มีใครสามารถทำความเสียหายได้ แต่ราชาพยัคฆ์ขนทองก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเลย

ใบหน้าของทุกคนซีดเป็นสีขี้เถ้าอยู่นาน พวกเขารู้มานานแล้วว่าความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรระดับ 5 นั้นยิ่งใหญ่มาก แต่มันก็เป็นเพียงช่วงเวลานี้ที่พวกเขาเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของมันอย่างแท้จริง การป้องกันของราชาพยัคฆ์ขนทองนั้นไม่ได้มีความแข็งแกร่งขนาดนั้นเลย มันเป็นเพียงความจริงที่ว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีนั้นไร้พลังเกินกว่าที่จะทำสิ่งที่สำคัญได้

"โฮก ! " ราชาพยัคฆ์ขนทองคำรามดังเหมือนฟ้าร้องขณะที่มันกวาดกรงเล็บไปข้างหน้า ตะปบสมาชิกที่อ่อนแอที่สุดที่นั่นคือหยุนหยวนเข้าที่หน้าอก หัวใจของเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ทันทีก่อนที่ราชาพยัคฆ์จะหายไปอีกครั้งก่อนที่จะไปถึงจุดที่จ้าวต้าไคยืนอยู่

"ป้าบ!"

เสียงที่คมชัดดังขึ้นทั่วพื้นที่ขณะที่ร่างของจ้าวต้าไคถูกส่งลอยขึ้นไปในอากาศโดยหางของเสือเช่นเดียวกับเสี่ยวเต๋า หน้าอกของเขายุบตัวลงอย างสมบูรณ์เนื่องจากอวัยวะภายในของเขาถูกทุบจนแตกเช่นกัน

"พี่ใหญ่ ! " จ้าวเสี่ยวไคร้องด้วยความเศร้าก่อนที่จะหันกลับวิ่งเข้าราชาพยัคฆ์ขนทองด้วยความโกรธ พร้อมกับคำราม เขายกกระบี่ยักษ์ขึ้นพยายามที่จะฟันสัตว์ร้าย อย่างไรก็ตามสำหรับราชาพยัคฆ์ขนทองแล้ว การโจมตีของจ้าวเสี่ยวไคก็เหมือนรอยขีดข่วนเพื่อบรรเทาอาการคันและจะไม่ทำอันตรายอันใดเลย

ต่อสู้กับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ราชาพยัคฆ์ขนทองใช้เพียงการโจมตีพื้นฐานและการกัด อย่างไรก็ตามกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีนั้นไม่มีความสามารถในการต่อสู้และในช่วงเวลาสั้น ๆ สามคนก็ยอมจำนนต่อราชาพยัคฆ์แล้วเหลือเพียง 5 คนที่เหลือในต่อสู้

"เจี้ยนเฉินรีบไปเร็วเข้า! อย่าให้ความเสียสละอันมีค่าของเราสูญเปล่า" ฉางหนิงเฟยคำรามเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินยังคงยืนอยู่ตรงนั้น

"เจี้ยนเฉิน เจ้ากำลังยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น รีบไปเร็ว ๆ ! โปรดจำไว้ว่าเมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้นในอนาคตกลับมาที่ป่าและฆ่าราชาพยัคฆ์ขนทองตัวนี้และใช้แกนอสูรของมัน!" หูป๋อตะโกนก่อนที่บนส่วนบนของร่างกายของเขาจะถูกกลืนลงกระเพาะของราชาพยัคฆ์ขนทองไป ด้วยตัวยึดที่แน่นหนา ร่างกายที่แข็งแรงของหูป๋อก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วนเมื่อราชาพยัคฆ์ขนทองกลืนส่วนบน

เมื่อเห็นความตายของหูป๋อ ร่างของเจี้ยนเฉินก็สั่นสะท้านด้วยความโศกเศร้า ขณะมองดูสมาชิกทหารรับจ้างอัคนีที่เหลืออยู่ กัดริมฝีปากของเขาด้วยความหงุดหงิด เขาควบคุมกระบี่วายุโปรยไว้ในมือของเขาและหายเข้าไปในป่าทันที

ในใจของเขารู้ว่าแม้ว่าเขาจะอยู่ข้างหลังมันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เขาจะตายไปพร้อม ๆ กับคนอื่น ๆ เนื่องจากสัตว์อสูรระดับ 5 ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับมือได้

อย่างไรก็ตามเหล่าทหารรับจ้างอัคนีแต่ละคนต่างก็ละทิ้งชีวิตของพวกเขาเพื่อขัดขวางราชาพยัคฆ์ขนทองเพื่อที่เจี้ยนเฉินจะได้มีเวลาหลบหนี นี่เป็นสิ่งที่ทำร้ายเจี้ยนเฉินมากกว่าสิ่งที่ราชาพยัคฆ์ได้ทำกับเขา

เข้าสู่ป่า เจี้ยนเฉินบังคับให้ตัวเองไม่สนใจเสียงกรีดร้องที่อยู่ข้างหลังเขา ขณะที่เขามุ่งหน้าไปต่อด้วยความเร็วทั้งหมดที่เขามี หญ้าในป่านั้นมีมากมายและหญ้าที่สั้นที่สุดก็สูงถึงครึ่งหนึ่งของความสูงของเขา ในขณะที่ความเจ็บปวดที่หน้าอกของเจี้ยนเฉินนั้นไม่สามารถทนได้ เขาก็ใช้ต้นไม้เพื่อยกระดับตัวเองไปข้างหน้าเมื่อเขาบินด้วยความเร็วสูงสุด สิ่งนี้ไม่เพียงเร็วกว่าการเดินบนพื้นดินเท่านั้น แต่ยังสามารถหลีกเลี่ยงหนองน้ำด้านล่างได้อีกด้วย

"โฮก!"

ไม่เกินสิบลมหายใจหลังจากเจี้ยนเฉินหลบหนีเข้าไปในป่าก็ได้ยินเสียงคำรามของราชาพยัคฆ์ขนทองดังขึ้น ดูเหมือนว่าราชาพยัคฆ์ขนทองจะเข้าใกล้เจี้ยนเฉินมากขึ้น

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อรู้ว่าราชาพยัคฆ์ขนทองต้องกำจัดเหล่าทหารรับจ้างอัคนีไปแล้วและกำลังกลับมาไล่ตามเจี้ยนเฉิน

ราชาพยัคฆ์ขนทองนั้นเร็วมากแม้กระทั่งก่อนที่เจี้ยนเฉินจะสามารถใช้ความคิดของเขาสำเร็จ เขาก็ได้ยินเสียงแผ่วเบาของราชาพยัคฆ์ขนทองที่วิ่งผ่านป่าทำให้เกิดพายุที่รุนแรงซึ่งทำให้หญ้าราบลู่

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเริ่มเคร่งขรึม อย่างที่เขาคิดการต่อสู้กับสัตว์อสูรระดับ 5 นอกเหนือจากวิ่งหนีไม่มีทางอื่นที่จะเอาชนะ และตอนนี้ด้วยความเร็วที่น่ากลัวของราชาพยัคฆ์ขนทองแม้ว่าเขาจะอยากหนี แต่เขาก็ไม่มีพลัง อย่าลืมว่าความเร็วทั้งหมดเป็นความพิเศษของสัตว์อสูรประเภทเสือและยิ่งกว่านั้นมันเป็นสัตว์อสูรระดับ 5

พลังเซียนของเขาหมุนวนอยู่รอบกายเขาได้เร็วขึ้น เพิ่มความเร็วของเจี้ยนเฉินขึ้นสามเท่า ตอนนี้เขากำลังออกไปข้างนอก เขากำลังก้าวไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถทำได้ ในเวลาเดียวกันเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะคิดถึงวิธีการตอบโต้ แต่ถึงแม้จะเป็นเวลานานเจี้ยนเฉินก็ไม่สามารถคิดวิธีใด ๆ ได้

เว้นแต่เขาจะเจอคนที่อยู่ในระดับอย่างน้อยเซียนปฐพีหรือสัตว์ร้ายอื่นที่สามารถต่อสู้กับราชาพยัคฆ์ขนทองได้ มิฉะนั้นเขาจะไม่มีโอกาสหลบหนี ด้วยความเร็วของราชาพยัคฆ์ขนทอง มันไม่นานก่อนที่มันจะไล่ตามเขาทัน

อย่างไรก็ตามโอกาสในการพบกับเซียนปฐพีหรือสัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ในระดับเดียวกันกับราชาพยัคฆ์ขนทองนอกเขตเทือกเขาสัตว์อสูรนั้นแทบไม่มีเหลือเลย

"โฮก ! "

เสียงคำรามของราชาพยัคฆ์ขนทองนั้นมาจากด้านหลัง คราวนี้เมื่อเจี้ยนเฉินเหลียวหลัง เขาจะเห็นร่างใหญ่ของราชาพยัคฆ์อยู่ในระยะ 20 เมตรห่างจากเขา

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินยิ่งอัปลักษณ์ยิ่งขึ้น เขาไม่กลัวความตาย เขาเคยเสียชีวิตไปแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นการตายอีกครั้งจึงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร แต่ว่าในโลกนี้เขายังมีคนที่เขาเป็นห่วงอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการที่จะตายแบบนี้เลย

ทันใดนั้นราชาพยัคฆ์ก็กลายเป็นภาพพร่ามัวเมื่อพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน