เทพกระบี่มรณะ - 117

เทพกระบี่มรณะ - 117

 

Chapter 117: การต่อสู้ที่ดุเดือดจนทำให้คนอื่นสั่นกลัว

กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเริ่มโอบล้อม ขณะที่พวกเขามองดูเจี้ยนเฉินสู้กับหมูป่าเขาคนเดียว สายตาของพวกเขาต่างจับจ้องไปที่เจี้ยนเฉิน ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจหรือไม่ ทุกคนก็ต้องการเห็นให้แน่ชัดว่าเจี้ยนเฉินจะสังหารหมูป่าเขาได้อย่างไร

หัวหน้าเคนดัลมีสีหน้าจริงจัง ขณะที่เขาโคจรพลังออกจากมือขวา ขวานขนาดใหญ่ก็ปรากฏอยู่ในมือของเขาและเขาก็จับมันแน่นพร้อมกับการจ้องมองอย่างดุดันไปยังร่างที่อ่อนแอของเจี้ยนเฉิน ทันทีที่เจี้ยนเฉินไม่อาจต่อสู้กับสัตว์อสูรระดับ 3 ได้ พวกเขาจะพุ่งเข้าไปช่วยเหลือเจี้ยนเฉินอย่างไม่ลังเล ในกลุ่มนี้เขาเป็นคนเดียวภายในกลุ่มที่สามารถรับมือกับหมูป่าเขาได้ แม้ว่ามันจะลำบากสักหน่อย

เจี้ยนเฉินก็เหมือนกับสัตว์ประหลาด เขาพุ่งเข้าไปหาหมูป่าเขาอย่างรวดเร็ว กระบี่วายุโปรยของเขาก็กลายเป็นสีเงินแวบออกไปราวกับสายฟ้าก่อนที่จะพุ่งเข้าไปยังลำคอของหมูป่าเขา

เมื่อเห็นแสงสีเงินแวบออกมา ดวงตาของหมูป่าเขาก็วาววับราวกับถูกเผา มันส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ และร่างที่มีน้ำหนักมากของมันก็ถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันมันก็พยายามหันตัวทั้งหมดของไปด้านข้างเพื่อพยายามหลบเลี่ยงคมกระบี่ของเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าหมูป่าเขาจะพยายามอย่างมากที่จะหลบเลี่ยง แต่ร่างกายที่ใหญ่โตของมันนั้นยุ่งยากเกินไป นอกจากนี้ความเร็วยังเป็นจุดอ่อนของมัน มันไม่มีทางที่จะหลบกระบี่ที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าของเจี้ยนเฉินได้

"ปึด!"

กระบี่วายุโปรยเจาะเข้าไปในลำคอของหมูป่าเขาและได้คร่าชีวิตมันทันที หลังจากนั้นร่างกายของมันก็หนักอึ้งอย่างกะทันหัน ดวงตาคู่โตของมันค่อย ๆ สูญเสียประกายชีวิตก่อนที่จะร้องออกมาอย่างน่าสมเพชพร้อมกับปล่อยให้ร่างกายของมันล้มลงกับพื้น

เจี้ยนเฉินดึงกระบี่วายุโปรยออกมาจากคอของหมูป่าเขา ขณะที่ดึงกระบี่ออกมา เลือดก็พุ่งออกมาจากคอของหมูป่า ส่วนเลือดที่อาบกระบี่ก็ไปรวมตัวกันที่ปลายกระบี่หยดลงพื้น

เก็บกระบี่วายุโปรยเข้าไปในร่าง เจี้ยนเฉินเผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา หลังจากที่เขาทะลวงขึ้นมาเป็นเซียนระดับสูงขั้นกลาง ความแข็งแกร่งของเขานั้นเกินกว่าตอนที่เขาเป็นเซียนระดับสูงขั้นต้นเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นความเร็วของกระบี่วายุโปรยของเขาหรือความแข็งแกร่งของปราณกระบี่ ทั้งสองอย่างนี้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้การสังหารสัตว์อสูรระดับ 3 นั้นไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

เมื่อมองไปที่หมูป่าเขาระดับ 3 ที่นอนอยู่บนพื้น เจี้ยนเฉินก็พูดอย่างเฉยเมยว่า "หัวหน้าเคนดัล ข้าจะทิ้งซากสัตว์อสูรระดับ 3 ตัวนี้ให้ท่านจัดการ"

ตอนนี้ไม่มีใครสักคนขานรับต่อคำพูดของเจี้ยนเฉิน เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เจี้ยนเฉินจึงหันกลับมามองไปยังเพื่อนกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีที่กำลังมองไปยังหมูป่าที่อยู่บนพื้นอย่างจริงจัง พวกเขายังคงไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้นของทหารจับจ้างทุกคน เจี้ยนเฉินก็ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม สำหรับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี สัตว์อสูรระดับ 3 เป็นอะไรที่เกินความสามารถของพวกเขา พวกเขาไม่อาจฆ่ามันได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียวและถ้าพวกเขาถูกโจมตีแม้สักครั้งกลับมา นั่นจะเป็นจุดจบของพวกเขา สำหรับทหารรับจ้างที่มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าสัตว์อสูรระดับ 3 การเผยความแข็งแกร่งของเขาทำให้ทุกคนตะลึง

ผู้คนต่างตกอยู่ในอาการมึนงงอยู่พักหนึ่ง หัวหน้าเคนดัลเป็นคนแรกที่ฟื้นตัวจากอารมณ์ของเขา เขาสูดลมหายใจเข้าเพื่อระงับอาการของเขาอย่างช้า ๆ และมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยท่าทางที่ซับซ้อนขณะที่พูดว่า "เจี้ยนเฉิน ความแข็งแกร่งของเจ้ามันผิดปกติ แม้กระทั่งสัตว์อสูรระดับ 3 ก็ไม่อาจต่อสู้กับเจ้าได้อย่างเต็มที่ เจ้าสามารถฆ่ามันได้ง่าย ๆ เหมือนขนม นี่คือสัตว์อสูรระดับ 3 เจ้าก็รู้"

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็รู้สึกตัว พวกเขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยอาการที่ยากจะเชื่อและตกใจ

ฉางหนิงเฟยถอนหายใจออกมายาว ๆ และพูด"ไฮ้ ความแข็งแกร่งของเจ้านี่มันไม่น่าเชื่อเลย นี่คือสัตว์อสูรระดับ 3 แต่สมองข้าผิดเพี้ยนไปแล้วที่คิดว่านี่มันไม่ต่างอะไรกับสัตว์อสูรระดับ 1 หลังจากที่เห็นเจ้าจัดการกับมัน"

เมื่อได้ยินอย่างนี้ทุกคนก็พยักหน้าพร้อมกันขณะที่ดีรี่พูดว่า"เจี้ยนเฉิน ความแข็งแกร่งของเจ้าอยู่ที่เซียนระดับสูงขั้นกลางจริง ๆ หรือ ? การที่ได้เห็นเจ้าฆ่าสัตว์อสูรระดับ 3 ได้ง่าย ๆ อย่างนี้ ข้าก็ยากที่จะเชื่อว่าเจ้าไม่ได้อยู่ในขอบเขตเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ" ดีรี่มองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างซับซ้อนผสมกับความอิจฉา ท้ายที่สุดแล้วเจี้ยนเฉินนั้นอายุน้อยกว่าเขา ใครกันล่ะที่จะไม่อิจฉาความแข็งแกร่งของเขา?

คาโบลด์ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดปากพูดว่า "เจี้ยนเฉิน เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เจ้าใช้ตอนนี้คือทักษะระดับสูง ? ข้ามองไม่ทันเลยจริง ๆ ว่ากระบี่ของเจ้าทะลวงคอของหมูป่าไปเรียบร้อยแล้ว"

"ถูกต้อง ข้าก็เห็นไม่ชัดเช่นกัน ที่จริงแล้วไม่เห็นแม้แต่เงา"หูป๋อพูดเสริมด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย

เมื่อได้ยินอย่างนี้ เจี้ยนเฉินก็ยิ้มและพูดว่า "มันพูดไม่ได้ว่านี่เป็นทักษะต่อสู้ การฟันกระบี่ของข้านั้นเร็วมาก"

"มันเร็วมากจนเราก็ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจน ความเร็วนี้ช่างน่ากลัวจริง ๆ " ดีรี่พูดด้วยเสียงเบา ๆ

เคนดัลเดินไปยังร่างของหมูป่าเขาและพูดว่า "เอาล่ะ อย่าพูดอะไรกันตอนนี้เลย ทุกคนมาช่วยข้าจัดการร่างของมัน"

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็เดินไปที่ร่างของหมูป่าเขาขณะที่เสี่ยวเต๋านำอาวุธออกมาซึ่งเป็นกริชเล็ก ๆ ออกแรงผ่าไปที่ท้องของหมูป่าเขา เขาพยายามที่จะเซาะแกนอสูรทันทีตั้งแต่ที่เขาแทงไปที่ท้องของหมูป่า ใบมีดของมันทำให้เกิดรูเล็กที่กว้างเพียง 1 นิ้วเท่านั้น

แม้ว่าการป้องกันของหมูป่าเขานั้นจะไม่ได้โดดเด่นมากนัก แต่มันก็ยังเป็นสัตว์อสูรระดับ 3 หนังของมันยังเป็นที่รู้จักกันดีถึงความทนทาน ด้วยความแข็งแกร่งของเสี่ยวเต๋า ถ้าเขาต้องการทะลวงไปที่ท้องของหมูป่าเขา เขาจะต้องพยายามอย่างมากเพื่อที่จะผ่าให้แผลกว้างขึ้นผ่านผิวหนัง

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวเต๋าทำให้เกิดแผลกว้างได้แค่นิ้วเดียวบนท้องของหมูป่าเขา ดีรี่ก็ส่ายหัวและเดินไปข้าง ๆ เสี่ยวเต๋าพร้อมกับพูดว่า "เสี่ยวเต๋า ให้ข้าลองดู" โคจรพลังเซียนไปที่มือขวาก่อนที่จะปรากฏกระบี่สองมือขึ้นบนฝ่ามือของเขา

"หนังของหมูป่าระดับ 3 เหนียวมาก ข้าได้เรียนรู้อะไรมากมายเลยในวันนี้" เสี่ยวเต๋าสถบออกมาพร้อมกับยืนอยู่ด้านข้างของดีรี่

ไม่นานหลังจากที่ดีรี่ใช้กระบี่สองมือของเขาผ่าท้องหมูป่าเขา จากนั้นเขาก็รีดเลือดและนำแกนอสูรระดับ 3 ออกมาพร้อมกับเช็ดมันให้สะอาด จากนั้นเขาก็เดินไปหาเจี้ยนเฉินและเคนดัลก่อนที่จะยื่นมันให้เจี้ยนเฉิน "น้องเจี้ยนเฉิน หมูป่าเขาระดับ 3 นี้ถูกฆ่าโดยเจ้า ดังนั้นแกนอสูรจึงเป็นของเจ้า..."

เจี้ยนเฉินบอกปัดโดยไม่รอให้ดีรี่พูดจบพร้อมกับพูดว่า "ลุงดีรี่ ตามกฎของกลุ่ม แกนอสูรนี้ควรมอบให้กับหัวหน้าเคนดัล เพื่อให้เขาทำการตัดสินใจและให้ทั้งกลุ่มเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขา"

"นี่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรจะทำ" ดีรี่มองอย่างลังเล

"เรื่องนี้มันไม่มีอะไรผิดปกติหรอก ลุงดีรี่มอบแกนอสูรไปให้หัวหน้าเคนดัลเพื่อตัดสินใจ" เจี้ยนเฉินพูดอย่างหนักแน่นโดยไม่ปล่อยให้ดีรี่โต้แย้งใด ๆ

"เช่นนั้นก็ได้" ดีรี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่งแกนอสูรไปให้หัวหน้าเคนดัล

เคนดัลมองไปที่เจี้ยนเฉินอึ้ง ๆ แต่ก็ไม่ได้บอกปัดไป เขายื่นมือออกไปรับแกนอสูรระดับ 3 และพูดว่า "ในกรณีนี้ ข้าจะดูแลแกนอสูรนี่ในตอนนี้ เมื่อเราออกจากเทือกเขาสัตว์อสูร ข้าจะแบ่งผลกำไรทั้งหมดตามผลงาน"

หลังจากนั้นก็ให้คนในกลุ่มก็เก็บซากหมูป่าเขาในเข็มขัดมิติ จากนั้นพวกเขาก็เดินทางต่อไป ร่างกายของหมูป่าเขายังคงขายได้เงินไม่น้อย ดังนั้นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีจึงไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว กลุ่มยังคงอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูรเป็นเวลากว่า 10 วันแล้ว 10 วันนี้เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานที่สุดสำหรับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี นั่นก็เพราะในเวลานี้นอกจากวันแรก เจี้ยนเฉินได้นำกลุ่มเข้าไปต่อสู้กับสัตว์อสูรระดับ 3 ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อความแข็งแกร่งของเขาในการต่อสู้จริงก็แข็งแกร่งเกินไปกว่าระดับของเขามาก หลังจากทะลวงมาถึงเซียนระดับสูงขั้นกลางแล้วเจี้ยนเฉินก็ไม่เคยได้รับบาดเจ็บจากสัตว์อสูรระดับ 3 ในการต่อสู้ระยะประชิดเลย

ในเวลานี้ทหารรับจ้างอัคนีนั้นไม่ได้ทำอะไรมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ไม่สงสัยถึงพลังต่อสู้ของเจี้ยนเฉินที่ได้แสดงออกมา ในขณะที่เจี้ยนเฉินเผยความแข็งแกร่งของเขา ตำแหน่งของเขาในกลุ่มหทารรับจ้างก็ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ทุกคนรวมทั้งหัวหน้าเคนดัลก็เคารพเขาอย่างมากหรือสุภาพอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน นี่เป็นเพราะในช่วงเวลา 10 วันนี้เจี้ยนเฉินได้สร้างกำไรให้อย่างมากต่อกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ในเวลาไม่กี่วันเจี้ยนเฉินได้ฆ่าสัตว์อสูรระดับ 3 ไปแล้วไม่ต่ำกว่า 100 ตัวและสัตว์อสูรระดับ 2 ไม่ต่ำกว่า 300 ตัว ในขณะที่คนในกลุ่มทหารรับจ้างไม่ต้องยุ่งอะไรเลย พวกเขาเพียงแค่ยืนอยู่ด้านหลังเจี้ยนเฉินและเก็บซากสัตว์อสูร อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่มีใครในกลุ่มบ่นใด ๆ เกี่ยวกับความยุติธรรมออกมาเลย กลับกันพวกเขาต่างก็มีความสุขอย่างมาก สำหรับพวกเขาแล้วนี่มันเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่รอเพียงรับเงิน

กลางดึก พระจันทร์เต็มดวงขึ้นเหนือท้องฟ้าและส่องสว่างลงมาบนพื้น ภายในพื้นที่แห่งหนึ่งของเทือกเขาสัตว์อสูร กองไฟกำลังลุกโชนขึ้นและส่งเศษและประกายไฟลอยขึ้นไปบนฟ้า

คน 10 คนสวมเสื้อหนังสัตว์นั่งรอบกองไฟอย่างผ่อนคลาย พวกเขาคือกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี

"ในไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเรารวมรวมแกนอสูรระดับสาม 3 ได้ถึง 125 แกนและของระดับสอง 364 แกน และมีระดับ 1 ไม่ถึง 30 แกน นอกจากนี้เรายังมีซากสัตว์อสูรระดับ 3 อีกหลายตัว" เคนดัลประกาศขณะที่เขาตรวจสอบสิ่งของที่กลุ่มได้รวบรวมมา

เมื่อได้ยินที่เคนดัลกล่าว ทุกคนก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขมาก เนื่องจากเก็บเกี่ยวมาได้ขนาดนี้ ทำให้ทุกคนพอใจเป็นอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามทุกคนรู้ว่าหากพวกเขาไม่ได้รับการช่วยเหลือจากเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ไม่อาจมีแม้กระทั่งแกนอสูรระดับ 3 แม้แต่อันเดียว ท้ายที่สุดแล้วการฆ่าสัตว์อสูรระดับ 3 นั้นยากเกินไปสำหรับพวกเขา ละการสังหารสัตว์อสูรระดับ 2 สักครึ่งหนึ่งของจำนวนยังยาก