เทพกระบี่มรณะ - 115

เทพกระบี่มรณะ - 115

 

Chapter 115: กำไรมากมาย

เจี้ยนเฉินมองไปที่ทหารรับจ้างที่เดินอยู่เบื้องหน้า เมื่อเขารู้สึกถึงมัน "แน่นอนว่านี่เป็นการข่มขู่! มันเป็นเพราะกลิ่นอายที่พวกเขาปลดปล่อยออกมา" ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายเมื่อเขารู้ตัว หลังจากที่ได้เห็นสัตว์อสูรมากมายล่าถอยโดยไม่คิดที่จะต่อสู้ต่อกลุ่มเหล่านั้น มันเป็นเพราะว่าทุกคนนั้นปล่อยจิตสังหารจำนวนมากออกมาทำให้บรรยากาศน่ากลัวอย่างมาก

แม้ว่าสัตว์อสูรจะไม่ค่อยฉลาดนัก มันเกิดมาพร้อมกับร่างกายชั้นเลิศและสัญชาตญาณที่น่ากลัว ช่วงเวลาที่พวกมันสัมผัสถึงคู่ต่อสู้ที่พวกมันไม่อาจเอาชนะได้ สัญชาตญาณของมันก็จะบอกให้พวกมันหลบหนี

เมื่อมาคิดถึงเรื่องนี้ เจี้ยนเฉินอ้าปากและพูดว่า "หยุดก่อน ทุกคนเก็บจิตสังหาร ไม่อย่างนั้นเราจะเดินทางไปโดยไม่แม้แต่จะเจอสัตว์อสูรสักตัว"

เคนดัลหันมามองเขาอย่างเจ้าเล่ห์พลางถามว่า "เจี้ยนเฉิน นี่มันจะได้ผลหรือ ? "

"ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ เราจะได้รู้หลังจากที่เราลองทำดู" เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะอธิบาย

เมื่อได้ยินเจี้ยนเฉินพูดไว้ คาโบลด์ก็เริ่มคิดกับตัวเองอยู่พักหนึ่งก่อนที่ตาของเขาจะเปล่งประกายขึ้น"ทุกคน ทำตามเจี้ยนเฉิน ในตอนนี้ขณะที่พวกเราเข้ามาในเทือกเขาสัตว์อสูร ข้าก็พบว่าสิ่งพวกนี้มันแปลก ๆ เสมอ แต่จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังไม่ได้รับคำตอบ เพราะงั้นทำไมเราไม่ทำตามที่เจี้ยนเฉินบอก"

"แม้กระทั่งคาโบลด์ก็พูดแบบนี้แล้ว งั้นก็ทำตามที่เจี้ยนเฉินบอก" ฝาแฝดจ้าวผู้พี่ได้พูดออกมา

คาโบลด์นั้นมีความแข็งแกร่งระดับเซียน แต่เขาฉลาดอย่างมาก คำแนะนำในอดีตของเขานั้นมีประโยชน์อย่างมากต่อกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมาก่อน ดังนั้นทุกคนจึงเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งทุกคนเริ่มที่จะระงับจิตสังหารอย่างช้า ๆ จนถึงจุดที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

หลังจากที่พวกเขาระงับจิตสังหารเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินทางต่อไป 3 กิโลเมตรก่อนที่จะเจอสัตว์อสูรระดับ 1 ปรากฏขึ้น สิ่งเหล่านี้ทำให้กลุ่มทหารรับจ้างมีความสุขอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ แม้ว่าแกนอสูรระดับ 1 จะมีค่าน้อยกว่าระดับ 2 แต่การฆ่าสัตว์อสูรระดับ 1 นั้นง่ายกว่า ทางเดินของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยผลกำไรมากมาย

"ฮ่าฮ่า ในที่สุดเราก็ได้เจอสัตว์อสูรระดับ 1 หัวหน้าเคนดัลปล่อยให้ข้า, คาโบลด์และหยุนหยวนจัดการเอง" เสี่ยวเต๋าตะโกนออกมาด้วยความดีใจ มีกริซเล็กๆปรากฏอยู่ในมือของเขา คาโบลด์และหยุนหยวนเดิมตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นกริซเล็กๆในมือของเสี่ยวเต๋า เจี้ยนเฉินก็ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่น่าแปลกใจที่เขาถูกเรียกว่าเสี่ยวเต๋า มันเป็นเพราะอาวุธของเขาเป็นกริชขนาดเล็ก มองไปที่คาโบลด์และหยุนหยวนทั้งคู่ถือกระบี่คู่

เสี่ยวเต๋าและอีกสองคนเริ่มเข้ามาจัดการกับสัตว์อสูรระดับ 1 การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือดเนื่องจากจุดแข็งของพวกเขาไม่ได้แตกต่างจากสัตว์อสูร หลังจากผ่านไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง ทั้งสามที่ต่อสู้กับสัตว์อสูรแบบระยะประชิดก สามารถจัดการมันได้

ไม่มีเซียนระดับสูงคนไหนและเจี้ยนเฉินที่จะอยากเข้าไปสู้ พวกเขาทุกคนเชื่อมั่นว่าเซียนทั้งสามจะสามารถจัดการสัตว์อสูรระดับ 1 นั้นได้

ทั้งกลุ่มก็เดินต่อไปได้ไม่นานก็พบกับสัตว์อสูรระดับ 1 หรือแม้กระทั่งระดับ 2 ด้วยผลลัพท์อย่างนี้ทำให้ทั้งกลุ่มเชื่อในความคิดของเจี้ยนเฉินว่ามันเป็นความจริง

ตกดึก ในกลุ่มก็พบสถานที่ตั้งค่ายและเตรียมกองไฟขนาดใหญ่ ในขณะที่กินเนื้อสัตว์อสูรเป็นมื้อค่ำ พวกเขาก็เริ่มคำนวนผลกำไรที่ได้มาในวันนี้

หัวหน้าเคนดัลนั่งอยู่หน้ากองไฟและจ้องมองเปลวไฟที่สั่นไหวพร้อมกับรอยยิ้ม ถัดจากเขามีแกนอสูรอยู่

"ทุกคน ตอนนี้เรามาพูดถึงสิ่งที่เราเก็บเกี่ยวได้" เคนดัลหัวเราะพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ตัวเอง "วันนี้เราได้แกนอสูรทั้งหมด 20 แกน แกนอสูรระดับสอง 7 อันและแกนอสุรระดับหนึ่ง 13 อัน เราได้รับกำไรมา มายเกินกว่าที่ผ่านมา" หลังจากที่พูดไม่กี่ประโยชน์จนมาช่วงท้าย เขาก็พูดเสียงดังด้วยความตื่นเต้น

"ฮ่าฮ่า เราต้องขอบคุณเจี้ยนเฉินสำหรับเรื่องนี้ หากไม่ทำตามคำแนะนำของเขา เราคงไม่เจอสัตว์อสูรระดับ 1 แม้แต่ตัวเดียว" หูป๋อหัวเราะขณะที่จิบสุราของเขา

ฉางหนิงเฟยหัวเราะเช่นกัน "หูป๋อพูดถูก จากคำแนะนำของเจี้ยนเฉินทำให้เราได้เงินมากมายในวันนี้จนเห็นได้อย่างชัดเจน จากแกนอสูรระดับสอง 7 อัน เจี้ยนเฉินได้ฆ่าพวกมันไป 3 ตัว ! น้องเจี้ยนเฉิน ดื่ม ! เอ้า ดื่ม ! " ฉางหนิงเฟยยื่นน้ำเต้าสุราให้กับเขา

เจี้ยนเฉินรับน้ำเต้าจากฉางหนิงเฟยและดื่มลงไป "อย่าพูดเยี่ยงนั้น เมื่อเราพูดถึงการมีส่วนร่วม ทุกคนในกลุ่มก็มีส่วนร่วมเช่นกัน สิ่งนี้สามารถพูดออกไปได้แน่นอนว่าการเดินทางของเราในครั้งนี้ในเทือกเขาสัตว์อสูรจะทำกำไรให้กับกลุ่มอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"

"ฮ่าฮ่า ถูกต้องแล้ว ด้วยการที่เรามีผู้เชี่ยวชาญอย่างเจี้ยนเฉินอยู่นี่ กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเราจึงได้เก็บเกี่ยวมากกว่าที่เคยทำ" เคนดัลพูดอย่างสนุกสนาน "มองไปที่แกนอสูรพวกนี้สิ มันทำให้ข้าอยู่ห่างจากความฝันของข้าเพียงก้าวเดียว"

"หัวหน้า ความฝันของท่านคืออะไร ? " เสี่ยวเต๋าถามด้วยความอยากรู้

"ฝันของข้าคือการทำให้กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเราเป็นกลุ่มทหารรับจ้างอันดับหนึ่งในทวีปเทียนหยวน ! " เคนดัลตะโกนออกมาอย่างมีความสุข ขณะที่พูดต่ออีกว่า "นี่คือความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า ! "

เมื่อได้ยินอย่างนี้ทุกคนเริ่มหัวเราะกับเขา

"กลุ่มทหารรับจ้างอับดับหนึ่งในทวีปเทียนหยวน เคนดัล ความฝันของท่านมันยากที่จะทำสำเร็จได้" หูป๋อตบไปที่หลังเคนดัลและพูดแหย่ออกมา

"ถูกต้อง สิ่งที่หูป๋อพูดถูกต้อง เคนดัล ความฝันของท่านมันราวกับจินตนาการ จากสิ่งที่ท่านพูดออกมา ข้าต้องการเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีปเทียนหยวน" ดีรี่หัวเราะ

"ฮ่าฮ่า ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป เจ้าช่างฝันสูง...."

……

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ข้างกองไฟและยิ้ม เมื่อเขามองดูทุกคนพูดจาเย้าแหย่กันเอง บ่อยครั้งที่เขาจะหัวเราะกับทุกคนในเวลานี้ในใจของเขา เขาพอใจอย่างมาครั้งแรกเมื่อนานมาแล้ว แม้ว่าทุกคนจะล้อเล่นกัน แต่ด้วยคำพูดแต่ละคำที่พวกเขาพูดกันก็เผยให้เห็นถึงความผูกพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างมิตรภาพของพวกเขาและแม้กระทั่งเจี้ยนเฉินก็ยังคล้อยตามบรรยากาศไปด้วย

หลังจากที่กินอาหารและสุราหมดลง ทุกคนก็เริ่มโรยผงไปรอบ ๆ ตัวเองและเก็บปราณของพวกเขาอย่างแน่หนาพร้อมกับตรวจสอบสัตว์อสูรรอบ ๆ จากนั้นพวกเขาก็ดับไฟที่ค่ายและมุดเข้าไปในกระโจมของตัวเองเพื่อพักผ่อนในคืนนี้

เจี้ยนเฉินค่อย ๆ เอนกายลงนอนในกระโจมและคิดถึงบางสิ่งจากวันนั้น ที่อยู่ในมือของเขาคือแกนอสูรระดับ 4 ที่เขามีเหลืออยู่เพียงอันเดียว แม้ว่าเขาจะต้องการบ่มเพาะ เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้แกนอสูรระดับ 4 ในการบ่มเพาะ เมื่อเขาบรรลุเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ เขาจะใช้แกนอสูรระดับ 4 ในการบ่มเพาะ

"มันดูเหมือนว่าในวันพรุ่งนี้ข้าควรจะสนับสนุนให้หัวหน้าเคนดัลออกไปล่าสัตว์อสูรระดับ 3 หากข้าไม่ได้แกนอสูรระดับ 3 มา ข้าก็ไม่สามารถบ่มเพาะต่อไปได้" เจี้ยนเฉินคิดกับตัวเอง

"ด้วยความแข็งแกร่งของข้า ข้าควรจะสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับ 3 ได้อย่างง่ายดายและยังมีหัวหน้าเคนดัลและคนอื่น ๆ ช่วยเหลือ นั่นหมายความว่าสามารถรับมือสัตว์อสูรระดับ 3 ได้ถึง 2 ตัวในคราวเดียวกันเป็นอย่างน้อย ตราบใดที่เราไม่เจอสัตว์อสูรระดับ 4 ในเวลานั้นมันก็จะไม่มีอันตรายใด ๆ "

"อืม กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีน่าจะอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร 1 เดือน เนื่องจากกลุ่มนี้ค่อนข้างดี ข้าก็ควรจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อให้พวกเขาได้รับแกนอสูรมาก ๆ ในเวลานี้ หนึ่งเดือนหลังจากที่ข้าออกจากกลุ่มแล้วและใช้ความพยายามทั้งหมดของข้าในการให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น ข้าจะถือว่าหนึ่งเดือนนี้เป็นการพักผ่อนสมองและให้ร่างกายสร้างภูมิคุ้มกันของพิษของอสรพิษทองริ้วเงินรวมเข้ากับเลือดของข้าให้สมบูรณ์ ในขณะที่รอสิ่งเหล่านี้ ข้าต้องมุ่งเน้นไปที่การทำให้ตัวเองไม่บาดเจ็บไม่อย่างนั้นพิษก็จะไหลออกไป หากข้าสามารถทำได้ดี ข้าก็จะได้รับหมื่นต้านพิษ ในจุดนี้ข้าก็ยังไม่สามารถถูกคนอื่นวางยาพิษได้อีกถ้าพิษพวกมันไม่ร้ายแรงเท่ากับอสรพิษทองริ้วเงิน"

เจี้ยนเฉินนอนลงบนพื้นในกระโจมพร้อมกับความคิดนับพันที่แวบเข้ามาในหัว หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มสงบลงและฟังสิ่งรอบข้าง หลังจากยืนยันแล้วว่าปลอดภัยเขาก็เริ่มนั่งขัดสมาธิและซึมซับพลังงานโลกในอากาศเพื่อบ่มเพาะ

แม้ว่าจะมีความจริงที่ว่าการดูดซับพลังงานโลกจะทำให้เขาได้รับเพียงแค่หนึ่งส่วนร้อยของสิ่งที่เขาควรจะได้รับตามปกติ เจี้ยนเฉินก็ยังไม่มีความคิดที่จะนอนหลับหรือปล่อยให้โอกาสที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาให้หลุดลอยไป