เทพกระบี่มรณะ - 109

เทพกระบี่มรณะ - 109

บทที่ 109: ปล้น

เจี้ยนเฉินเดินไปตามถนนอย่างต่อเนื่องหลังจากซื้อหินสีขาว ตอนนี้เจี้ยนเฉินไม่ได้ตั้งเป้าที่จะค้นคว้าเกี่ยวกับหินสีขาว เขาเดินเล่นไปตามถนนอย่างเกียจคร้าน เขาอาจโชคดีพอที่จะเจอสมบัติชิ้นอื่น

อย่างไรก็ตามสิ่งที่แปลกสำหรับเจี้ยนเฉินก็คือหลังจากที่เขาซื้อหินสีขาวแล้ว แสงสีฟ้าและสีม่วงในจุดตันเถียนของเขาก็สงบลง แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไปและอยากจะให้ถึงตอนกลางคืนเพื่อที่เขาจะได้ศึกษาหินสีขาว หากเขาโชคดี เขาจะสามารถค้นพบและหาวิธีแก้ปัญหากับจุดตันเถียนของเขา

หากเขาสามารถแก้ไขปัญหาของจุดตันเถียนได้ อัตราการฝึกฝนของเขาก็จะดีขึ้นโดยไม่มีปัญหาอีกต่อไป แม้ว่าแสงสีฟ้าและสีม่วงจะดึงพลังการบ่มเพาะของเขาไปเป็นจำนวนมากอย่างต่อเนื่อง มันได้ช่วยให้เจียนเฉินดูดซับพลังงานจากแกนอสูรโดยไม่ได้รับผลกระทบจากองค์ประกอบที่บ้าคลั่งภายใน อัตราการใช้ของเขายังคงมากเกินไปและเจี้ยนเฉินก็กังวลเกี่ยวกับการบ่มเพาะของเขา

ถ้ามันขึ้นอยู่กับเขา เขาคงเลือกระดับความเร็วในการบ่มเพาะแบบเดิม แม้ว่าเขาจะไม่สามารถจัดการกับองค์ประกอบที่บ้าคลั่งในแกนอสูรได้อีก เขาก็จะหาวิธีจัดการกับมัน เจี้ยนเฉินไม่ต้องการสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ เพราะสำหรับเขา แสงสีฟ้าและสีม่วงเรืองแสงเป็นเหมือนระเบิดเวลา มันสามารถระเบิดได้ตลอดเวลา และแม้ว่าเขาจะมีความเร็วในการบ่มเพาะที่ช้าลง แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการหาแกนอสูรมากขึ้นทุกวัน นอกจากนี้ปริมาณพลังงานที่เขาดูดซับจากแกนอสูรจะมากกว่าปริมาณที่เขาดูดซับในปัจจุบัน แกนอสูรระดับ 3 นั้นเพียงพอแล้วที่จะสนับสนุนการบ่มเพาะของเขาเป็นเวลาหลายวัน มันสามารถอยู่กับเขาได้หลายสิบวันก่อนที่พลังงานทั้งหมดจะถูกใช้ไป ในกรณีดังกล่าวตราบใดที่เจี้ยนเฉินใช้เวลาตลอดทั้งวันในการตามล่าสัตว์อสูรหรือแกนอสูร มันก็เพียงพอสำหรับเขาที่จะบ่มเพาะเป็นเวลาหลายเดือน เมื่อจำนวนเวลาที่ใช้ในการล่าสัตว์อสูรลดลง จำนวนเวลาที่จะได้ใช้ไปในการบ่มเพาะจะเพิ่มขึ้น จากการคำนวณ ถึงแม้ว่าแสงสีฟ้าและสีม่วงของจุดตันเถียนของเขาจะถูกลบออกไป ความเร็วในการบ่มเพาะของเจียนเฉินก็จะไม่ได้รับผลกระทบมากนัก

เจี้ยนเฉินเดินไปตามถนนที่พลุกพล่านอย่างไร้จุดหมายและจ้องไปที่แผงขายของทางด้านข้าง บางครั้งเขาจะเดินเข้าไปในร้านค้าแบบสุ่มและมองดูรอบ ๆ หลังจากค้นพบหินสีขาวแปลกตานี้แล้ว เจี้ยนเฉินก็สงสัยว่าบางทีเขาอาจพบสิ่งแปลกประหลาดอื่น ๆ ในขณะที่เดินทางไปตามถนน บางทีถ้าเขาโชคดี เขาก็จะพบวัตถุอีกอย่างที่จะดึงดูดความสนใจจากจุดตันเถียนของเขา

มันเป็นเรื่องที่โชคร้ายที่ในขณะที่เขาเดินไปตามถนน เขาไม่เห็นอะไรที่มีค่าเลย

"ดูเหมือนว่าวัตถุเหล่านี้จะไม่สามารถพบได้ง่ายนัก" เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เขาก็หมดความสนใจในการพยายามหาอะไรใหม่ ๆ

เจี้ยนเฉินจ้องมองออกไปในขณะที่เขายิ้มอย่างเคร่งขรึม "ตอนนี้มีเวลาไม่พอ หลังจากที่ข้าจัดการกับคนที่แอบตามมาข้างหลังเสร็จ ข้าจะไปพักผ่อนที่โรงเตี๊ยม จากนั้นในวันพรุ่งนี้ข้าจะมุ่งหน้าไปเทือกเขาสัตว์อสูรพร้อมกับทุกคน ในขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปรอบ ๆ ตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าตรงตรอกซอยไม่มีคนเดินผ่าน

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินเดินผ่านตรอกซอยอย่างช้า ๆ ราวกับว่าเขายังคงซื้อของอยู่ ถนนที่เขาเดินทางไปตอนนี้เป็นเส้นทางที่แยกจากกันมากขึ้นซึ่งมีคนเดินน้อยลง

อีกครั้งหนึ่งที่เขาข้ามไปสู่ตรอกซอยอันเงียบสงบ ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็ลงเอยด้วยหยุดอยู่ที่ตรอกทางตันที่สูงถึง 4 เมตร

เจี้ยนเฉินหยุดอยู่ที่เดิมและหันไปเจอถนนที่ว่างเปล่า เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามว่า "สหาย เจ้าลอบติดตามข้ามา ยังไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยตัวเองอีกหรือ ? "

ไม่นานหลังจากที่เจี้ยนเฉินพูด คนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกมาในทางแคบที่เงียบสงบ มีผู้คนอยู่ประมาณสิบกว่าคน อายุของแต่ละคนอยู่ระหว่าง 20-30 ปี คนที่อายุมากที่สุดคนหนึ่งดูเหมือนจะมีอายุประมาณ 40 ปี

ทันทีที่มีผู้คนนับสิบปรากฏตัว พวกเขาเริ่มกระจายกันออกมาห้อมล้อมและปิดกั้นตรอกนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ต้องการให้เจี้ยนเฉินออกจากตรอก แต่พวกเขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อพวกเขาปิดกั้นตรอก แต่ละคนก็เริ่มเดินไปหาเจี้ยนเฉินอย่างช้า ๆ ขณะที่จ้องมองเขาอย่างชั่วร้าย ทำให้พวกเขาดูเหมือนปีศาจ

เจี้ยนเฉินยิ้มให้เมื่อเขามองดูผู้คนเข้ามาใกล้ สำหรับเขาแล้วคนเหล่านี้ไม่ได้ดูโหดเหี้ยมเลย เขาสามารถบอกได้อย่างชัดเจนด้วยจิตวิญญาณของเขาว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ในบรรดากลุ่มสมาชิกที่อ่อนแอที่สุดยังไม่ถึงระดับเซียนในขณะที่สมาชิกคนอื่น ๆ อีกสามคนเป็นเซียนระดับสูง สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากที่สุดคือสมาชิกที่แก่ที่สุดเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญโดยไม่คาดคิด แม้แต่หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนี หัวหน้าเคนดัลก็อ่อนแอกว่าชายคนนี้ ชายคนนี้เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญระดับกลาง

ผู้ชายคนนี้อายุประมาณ 40 ปีและสวมเสื้อคลุมสีเขียว ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความดุร้ายเป็นพิเศษ ผมสั้นของเขาที่ไหวอยู่ในสายลมเล็กน้อย เขามีหนวดเคราขนาดใหญ่ที่เด่นชัดมาก

"สหาย หลังจากลอบติดตามข้ามาไกลเช่นนี้ ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าต้องการทำอะไร" เจี้ยนเฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้มแต่น้ำเสียงของเขายังคงเรียบเฉย

ชายวัยกลางคนที่แก่ที่สุดที่มีพลังของเซียนผู้เชี่ยวชาญระดับกลางจ้องเจี้ยนเฉินอย่างดุดัน และพูดอย่างเย็นชาว่า "เจ้ารู้อยู่ตลอดว่าเราตามมา"

เจี้ยนเฉินกอดอก เขายิ้มและพูดว่า "แน่นอน พวกเจ้าตามข้ามาทุกเส้นทางและยังเดินมาบนถนนสายเดียวกันมาสักพักแล้ว ใครบ้างจะไม่สังเกตเห็น ? "

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายอาวุโสมองเจี้ยนเฉินด้วยความตระหนักรู้อย่างฉับพลัน "เป็นเช่นนี้เอง ดูเหมือนว่าเราจะประมาทไป" จากนั้นใบหน้าของชายผู้นั้นเปลี่ยนไปเมื่อจู่ ๆ เขาก็เกรี้ยวกราด " เด็กโง่ ตอนนี้ถนนสายนี้ถูกเราปิดกั้นไว้แล้ว ถ้าเจ้าไม่อยากตายให้มอบเหรียญและสิ่งของทุกชิ้นในเข็มขัดมิติมาให้เรา มิฉะนั้นเตรียมตัวเตรียมตัวตายที่นี่ได้เลย "

"ถ้าเจ้าต้องการของของข้า มาดูกันว่าเจ้าจะเอามันไปได้หรือไม่" เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างไม่รู้สึกทุกข์ร้อน อย่างไรก็ตามน้ำเสียงของเขาก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ชายวัยกลางคนไม่สนใจที่จะพูดอะไรอีก เขาโบกมือ " ทุกคน เตรียมพร้อม ! โจมตีเขา และทรัพย์สินของเขาจะเป็นของเรา ! "

ทุกคนที่ล้อมรอบเริ่มพุ่งไปหาเจี้ยนเฉิน พวกเขานำอาวุธเซียนของตนออกมา สำหรับคนที่ยังไม่ถึงระดับเซียน พวกเขาก็มีดาบเหล็กและโล่อยู่ในมือขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉินอย่างไม่เกรงกลัว

เมื่อเห็นผู้คนนับสิบเข้ามาใกล้ เจี้ยนเฉินก็แค่นเสียงออกมาด้วยความรังเกียจ ทันทีที่พวกเขาได้เข้ามาภายในระยะ 10 เมตร เขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศราวกับว่าเขากลืนท้องฟ้า ขาทั้งสองของเขาเตะออกจากกำแพงด้วยความแข็งแกร่งอย่างน่าทึ่งขณะที่เขาลอยไปเหนือหัวของผู้คนด้านล่าง ขณะที่เขาลอยไปที่บนชายวัยกลางคนอายุ 40 ปี กระบี่สีเงินที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นในมือขวาของเขาแล้วเปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีเงิน ด้วยความเร็วที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า กระบี่แทงที่คอของชายวัยกลางคน

หลังจากการพัฒนาร่างกายนับครั้งไม่ถ้วน ร่างของเจี้ยนเฉินได้รับการขัดเกลาอย่างไม่ลดละโดยคุณสมบัติพิเศษของพลังเซียน ดังนั้นตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งกว่าชีวิตที่ผ่านมาของเขา เพราะพลังเซียนและความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายต่อหลายเท่า ถึงแม้จะมีกระบี่ธรรมดา ๆ แต่มันก็เร็วมากจนแม้แต่เซียนระดับสูงก็ไม่สามารถหลบได้

ท้ายที่สุดหากใครต้องการเพิ่มความเร็วในการโจมตี พวกเขาจะต้องใช้พลังเซียนยกระดับมัน แต่นี่เป็นความเครียดอย่างหนักต่อร่างกาย ดังนั้นต้องขอบคุณร่างพิเศษของเจี้ยนเฉินและเพลงกระบี่อันรวดเร็ว มันเป็นการพัฒนาที่ดีกว่าในชีวิตก่อนหน้าของเขา แม้จะเปรียบเทียบกับคนที่อยู่ในทวีปเทียนหยวน นอกเหนือจากคนที่แข็งแกร่งกว่าเจี้ยนเฉิน เขาก็สามารถหลีกเลี่ยงการป้องกันของคนที่อยู่ในระดับเดียวกันหรือระดับที่ต่ำกว่า ถ้าเจี้ยนเฉินใช้กำลังทั้งหมดของเขาในการโจมตี จะไม่มีใครในระดับพละกำลังเดียวกันกับเขาจะมีโอกาสตอบโต้และลำคอของพวกเขาอาจถูกแทงก่อนที่พวกเขาจะทันรู้ตัว

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินพุ่งเข้าใส่เขาอย่างดุเดือด ชายวัยกลางคนก็หัวเราะออกมาขณะที่เขานำขวานใหญ่ขึ้นไปในอากาศ เขาใช้มือทั้งสองจับที่ด้ามขวาน พลังเซียนมหาศาลก็ไหลเข้ามาในอาวุธเซียนของเขาอย่างต่อเนื่องในขณะที่เขาร้องออกมาดัง ๆ และฟาดขวานลงมาที่เจี้ยนเฉินอย่างบ้าคลั่ง

"ปัง !"

กระบี่วายุโปรยและขวานปะทะกัน ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ หลังจากเสียงดัง มีการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่เกิดขึ้นกับชายคนหนึ่งที่มีความรุนแรงมากจนทำให้ขาของเขาอ่อนแรงและถอยหลังกลับไปหนึ่งหรือสองก้าว ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาจ้องมองคู่ต่อสู้ด้วยความไม่เชื่อ

นี่เป็นเพราะในตอนแรกชายวัยกลางคนคนนี้ไม่ได้คิดจริงจังกับการกระทำของเจียนเฉิน สำหรับเขา เจี้ยนเฉินเป็นชายอายุไม่เกิน 20 ปีซึ่งอย่างมากที่สุดความแข็งแกร่งคงอยู่ในระดับเซียน แม้ว่าเขาจะเป็นอัจฉริยะ เขาก็จะไม่แข็งแกร่งไปกว่าเซียนระดับสูงขั้นต้น เท่าที่เขากังวล บุคคลเช่นนี้ไม่คู่ควรกับกองทหารของเขา หลังจากการปะทะกันครั้งนี้ ชายผู้นั้นตกตะลึงกับการค้นพบใหม่นี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ให้ความสำคัญกับเจี้ยนเฉินถึงระดับต่ำสุด ความแข็งแกร่งของเขานี้เกินความคาดหมายมาก ด้วยความแข็งแกร่งระดับนี้ ชายวัยกลางคนคาดว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาเลย

เจี้ยนเฉินตีลังกากลางอากาศและลงมาบนพื้นดิน ทุกคนตกตะลึงกับการปะทะครั้งแรก เขาไม่หยุดนิ่งแม้หลังจากลงถึงพื้น เขาพุ่งเข้าหาชายวัยกลางคนอีกครั้ง กระบี่วายุโปรยในมือของเขาเปล่งประกายแสงสลัวที่ปกคลุมใบมีดทั้งหมด เมื่อมองด้วยตาเปล่า ราวกับว่ากระบี่เป็นแสงสีเงินขุ่นมัวขณะที่มันพุ่งเข้าหาคอของมนุษย์ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า