เทพกระบี่มรณะ - 088

เทพกระบี่มรณะ - 088

ตอนที่ 88 - เซียนระดับสูง

"โฮก ! " ทันใดนั้นเสียงคำรามของสัตว์อสูรที่เหมือนเสือดำก็ดังขึ้น มันกระโจนขึ้นไปในอากาศอย่างแรงจนรอยเท้าถูกกดลงอย่างเห็นได้ชัดบนพื้นดินที่เป็นสีดำ ร่างทั้งหมดของมันกลายเป็นเงาสีดำที่พุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มที่อยู่ห่างออกไป 10 เมตร ในขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ เสือดำเริ่มอ้าปากขนาดใหญ่เผยให้เห็นฟันที่แหลมคมที่สามารถเติมเต็มความกลัวของคน

เด็กหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่กระบี่สีขาวเงินอยู่ในมือของเขาเริ่มเปล่งประกายสีขาวจาง ๆ ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียวปลายกระบี่บินไปทางปากที่เปิดออกของเสือดำ

กระบี่เคลื่อนที่เร็วมากเหมือนสายฟ้า อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของเสือดำนั้นเร็วมาก ดังนั้นเมื่อกระบี่ถึงปากของมัน เสือดำตัวนั้นก็หันหัวไปทางด้านข้าง เพื่อหลบการโจมตีที่เข้ามา อย่างไรก็ตามกระบี่ยังคงพุ่งเร็วเกินไปที่จะหลบหลีกได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นมันจึงเฉี่ยวหัวของมัน มันทิ้งบาดแผลที่เห็นได้ชัดเจนบนหัวที่เต็มไปด้วยขนของเสือดำ.. อย่างไรก็ตามความเร็วของเสือดำไม่ได้ช้าลงเลย ด้วยความเร็วเท่าเดิมมันพุ่งไปยังเด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าของมัน

มุมปากของเด็กนั้นโค้งขึ้นด้านบนราวกับเผยให้เห็นถึงการล้อเลียน ดวงตาของเขาเผยให้เห็นเจตนาฆ่า กระบี่ในมือขวาของเขาแทงเข้าหาเสือดำอีกครั้งทันที

ความเร็วนี้เร็วขึ้นกว่าเดิมจนเกือบจะนึกไม่ถึง เสือดำไม่สามารถที่จะหลบกระบี่ในครั้งนี้และกระบี่ได้แทงผ่านลำคอของมันก่อนที่มันจะได้โต้ตอบ เนื่องจากแรงปะทะของเสือดำ กระบี่ในลำคอจึงแทรกลึกยิ่งขึ้น กระบี่หยุดหลังจากที่มันถูกฝังอยู่ในลำคอของเสือดำจนสุดด้าม อีกด้านหนึ่งของกระบี่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดขณะที่มันทะลุผ่านคอของเสือดำ เลือดเริ่มหยดลงจากกระบี่ที่เอียงไปทางด้านหลังของเสือดำ

เด็กหนุ่มดึงกระบี่ของเขาออกมาจากจากเสือดำอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเลือดบนกระบี่ก็เริ่มรวมตัวกันที่ปลายกระบี่แล้วหยดลงบนพื้น ในชั่วพริบตา กระบี่ที่เต็มไปด้วยเลือดก็ฟื้นคืนความสดใสดังเดิม

บนด้ามจับของกระบี่มีคำสองคำ - วายุโปรย

เด็กหนุ่มคนนี้คือเจี้ยนเฉินผู้ซึ่งกำลังผจญภัยอยู่รอบเทือกเขาสัตว์อสูรเพียงลำพัง โดยไม่รู้ตัวเขาพักอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูรนาน 1 เดือนแล้ว ตลอดทั้งเดือนนี้เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ในเขตรอบนอกของภูเขาไม่ได้เข้าไปลึกหรือไกลออกไป

ในช่วงเดือนนี้ เจี้ยนเฉินจะสำรวจรอบนอกของภูเขา นตอนกลางวันและฝึกฝนในตอนกลางคืน ในช่วงเวลานี้เขาได้มุ่งเน้นไปที่การปรับปรุงความแข็งแกร่งของเขาเป็นหลัก ซึ่งแตกต่างจากตอนที่คฤหาสน์เจียงหยางซึ่งเขาจะต้องชะลอความเร็วการบ่มเพาะของเขาเพื่อให้สถานะของเขาจะได้ไม่โดดเด่นจนเกินไป ด้วยเหตุนี้ ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินจึงพุ่งสูงขึ้นในช่วงเดือนนี้ เขาได้ทะลวงผ่านจากเซียนขั้นสูงไปยังเซียนระดับสูง

ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นี้ เจี้ยนเฉินเปลี่ยนจากเซียนขั้นสูงไปเป็นเซียนระดับสูง ถ้าความเร็วนี้ถูกค้นพบโดยสาธารณชนแล้วมันจะส่งคลื่นกระทบขนาดใหญ่ไปทั่วทั้งทวีป นี่เป็นเพราะสำหรับบุคคลทั่วไปใด ๆ มันจะใช้เวลาสองหรือสามปีในการเปลี่ยนจากเซียนขั้นสูงสู่เซียนระดับสูง แม้แต่อัจฉริยะยังอาจต้องใช้เวลาประมาณ 1 ปี ดังนั้นความเร็วที่น่ากลัวของเจี้ยนเฉินนี้ยังไม่เคยมีมาก่อน ขณะที่เขาไม่เป็นที่รู้จักสำหรับคนอื่น เขาได้สร้างสถิติใหม่ในประวัติศาสตร์ของทวีปเทียนหยวนแล้ว แต่นี่จะเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ที่จะถูกฝังลึกโดยที่ทุกคนไม่เคยรับทราบ

เนื่องจากเขาฝ่าฟันจนถึงเซียนระดับสูงความแข็งแกร่งของการต่อสู้ของเจี้ยนเฉินก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน ในปัจจุบันเขาสามารถตามล่าสัตว์อสูรระดับ 2 ได้อย่างง่ายดาย

กระบี่วายุโปรยผ่าเสือดำก่อนที่แกนอสูรสีขาวที่มีเลือดติดอยู่จะถูกเจี้ยนเฉินนำออกมา

เจี้ยนเฉินใช้หญ้าหนึ่งกำมือเพื่อเช็ดแกนอสูรที่เปื้อนเลือดให้สะอาด แม้ว่าตัวเขาเองจะไม่สนใจปริมาณเลือดที่เล็กน้อยก็ตาม

เจี้ยนเฉินมองไปที่แกนอสูรอันเดียวในมือของเขาแล้วยิ้มและบ่นกับตัวเองว่า "โชคของข้าในวันนี้ไม่เลวเลยข้าได้รวบรวมแกนอสูรระดับ 2 ได้ 2 ชิ้นแล้ว"

หลังจากหยิบแกนอสูรแล้ว เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไปกับศพของเสือดำและออกจากพื้นที่ไป

เจี้ยนเฉินเดินป่าอย่างระมัดระวังภายในเทือกเขา ตอนนี้เขาเป็นเซียนระดับสูงจึงอาจกล่าวได้ว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก อย่างไรก็ตามเขาอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะประมาท เขารู้ชัดอย่างชัดเจนว่าในขณะที่ตำแหน่งของเขาอยู่ในเขตเชิงเขา เขาจะยังสามารถพบสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่าซึ่งมาจากส่วนลึกของภูเขา สัตว์อสูรที่เจี้ยนเฉินไม่สามารถรับมือได้

อาจกล่าวได้ว่าปัจจุบันเจี้ยนเฉินตื่นตัวมาก มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง เขาจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษโดยเฉพาะกับหนองน้ำที่ซ่อนอยู่เนื่องจากยากต่อการตรวจจับ จากที่ไกล ๆ ที่ราบและหนองน้ำไม่สามารถแยกความแตกต่างได้จริง ๆ แต่ช่วงเวลาที่คนเดินข้ามหนองน้ำพวกเขาจะถูกกลืนกินไปและจะไม่สามารถหลบหนีได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลอื่น

ณ เวลานี้หูของเจี้ยนเฉินก็กระดิก เขาเริ่มตะโกนด้วยรอยยิ้มน้อยรอยยิ้มใหญ่ "น้ำ ข้าได้ยินเสียงน้ำ! แถวนี้มีน้ำ" เจี้ยนเฉินมุ่งหน้าไปยังทิศทางของน้ำทันทีด้วยความเร็วที่ยอดเยี่ยม

หลังจากนั้นไม่นานเจี้ยนเฉินเดินผ่านวัชพืชสูงและในที่สุดก็มาถึงลำธารเล็ก ๆ ลำธารนี้กว้างเพียง 3 เมตรและไม่ลึกเกินไป นอกจากนั้นน้ำก็ยังใสจนเห็นหินที่อยู่ด้านล่างของลำธารได้อย่างชัดเจน

เมื่อเห็นสำธารสายนี้เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างมีความสุข นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอแหล่งน้ำตั้งแต่เข้าสู่เทือกเขาสัตว์อสูร และตลอดเวลาที่เขาใช้เวลาอยู่ที่นี่ น้ำสะอาดที่เขามีในเข็มชัดมิติของเขาเกือบจะหมดไปแล้ว หากเขาไม่พบแหล่งน้ำในไม่ช้าเขาก็คิดจะออกจากป่า

เมื่อมองไปรอบ ๆ สถานที่ เขาตรวจสอบมันเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัย ก่อนที่จะดึงกระบอกน้ำออกมาสองสามกระบอกจากภายในเข็มขัดมิติของเขาก่อนที่จะคุกเข่าลงเพื่อเติมน้ำให้เต็ม

หลังจากเติมน้ำไปสองสามกระบอก เจี้ยนเฉินก็ถอดเสื้อผ้าของเขาออกแล้วกระโดดลงไปในลำธารเพื่อล้างเหงื่อที่เขาสร้างขึ้นมาบนร่างกายของเขา

ไม่กี่วินาทีหลังจากที่เจี้ยนเฉินเริ่มอาบน้ำ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นจากการผ่อนคลายไปเป็นการการเตรียมพร้อมในการต่อสู้ในทันที กระโดดขึ้นจากน้ำไปในอากาศทันที กระบี่วายุโปรยของเขาปรากฏในมือขวาของเขาและแทงลงไปในน้ำ