เทพกระบี่มรณะ - 083

เทพกระบี่มรณะ - 083

 

ตอนที่ 83 - กลุ่มทหารรับจ้างทะเลทราย

เมื่อได้ยินคำพูดของกันฮ่าว ใบหน้าที่เรียบเฉยของเจี้ยนเฉินก็กลายเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร แม้ว่าเจี้ยนเฉินในปัจจุบันจะค่อนข้างจะอ่อนแอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะถูกข่มขู่ได้ง่าย

เขาค่อย ๆ วางตะเกียบอย่างระมัดระวัง ริมฝีปากของเจี้ยนเฉินขยับช้า ๆ ในขณะที่เขาพูด "ด้วยพลังเล็กน้อย ของเจ้า เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่ให้ข้าย้ายจากโต๊ะนี้"

กันฮ่าวดูตะลึงกับคำตอบนี้สักครู่ก่อนที่จะแค่นเสียงอย่างเย็นชาไปที่เจี้ยนเฉิน แววตาของเขาเปิดเผยเจตนาฆ่า ดูเหมือนว่าเจี้ยนเฉินจะไม่รู้ว่าความเมตตาคืออะไรที่มอบให้เขา กันฮ่าวจะไม่ว่าอะไรที่จะสอนบทเรียนให้กับเขา สำหรับกันฮ่าว รูปร่างหน้าตาที่อ่อนแอของเจี้ยนเฉินพร้อมด้วยอายุที่ยังน้อยทำให้เขาดูเหมือนคนที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ

"เจ้าหนู เจ้าไม่รู้จักความเมตตาจริง ๆ เมื่อมันมอบให้เจ้า ทำไมเจ้าไม่ปล่อยให้พี่ฮ่าวสอนบทเรียนให้แก่เจ้า ! อย่าลืมจดจำไว้ ! " เขาพลันฟาดฝ่ามือออกมาในทันทีไปที่ใบหน้าของเจี้ยนเฉิน ฝ่ามือของเขาพุ่งไปอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะไปถึงปลายทาง ลมฝ่ามืออันรุนแรงก็พัดผ่านผมของเจี้ยนเฉิน นี่แสดงว่าฝ่ามือของกันฮ่าวไม่ได้ไร้ซึ่งความแข็งแกร่งเลย

ดวงตาของเจี้ยนเฉินทอประกายดุร้ายขณะที่มือขวาจับตะเกียบแล้วแทงเข้าไปในฝ่ามือที่เหยียดออกมาของกันฮ่าว

มือขวาของเจี้ยนเฉินขยับอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครเห็นความเคลื่อนไหวของเขา ก่อนที่กันฮ่าวจะตอบสนองได้ มือขวาของเจี้ยนเฉินก็ได้สัมผัสกับฝ่ามือของกันฮ่าวแล้ว สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือตะเกียบของเจี้ยนเฉินแทงลึกผ่านฝ่ามือของกานห่าวได้อย่างง่ายดายราวกับว่ามันเป็นมีดโลหะร้อนตัดผ่านเนย

"อ๊าก ! " ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากฝ่ามือของเขาทำให้กันฮ่าวร้องอย่างเจ็บปวดขณะที่ยังจับมือข้างที่บาดเจ็บ เสียงกรีดร้องของเขาดังก้องไปทั่วโรงเตี๊ยม ทำให้ทุกคนได้ยินเสียงเขาอย่างชัดเจน

ทันทีหลังจากนั้นโรงเตี๊ยมก็เต็มไปด้วยความตกใจ สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาคาดหวังไว้มาก ทำให้ทุกคนมองดูเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจ อย่างไรก็ตามผู้ที่ฉลาดกว่านี้เล็กน้อยเห็นว่าเจี้ยนเฉินใช้ตะเกียบอันเดียวแทงผ่านมือของกันฮ่าว ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นด้านชา การมองไปยังเจี้ยนเฉินนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน พวกเขาจำนวนไม่น้อยตกตะลึงอย่างแท้จริง

หากต้องการใช้ตะเกียบไม้ที่บอบบางเพื่อแทงมือของใครบางคนนั้นต้องใช้ความแข็งแกร่งขนาดไหนกันในการทำเ ่นนั้น? อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีใครในโรงเตี๊ยมที่สามารถทำได้

ทันทีหลังจากแทงกันฮ่าว ขาขวาของเจี้ยนเฉินก็พุ่งออกมาสัมผัสกับหน้าอกของกันฮ่าว การเตะส่งผลให้ร่างกายที่อ่อนแอของกันฮ่าวลอยออกไป 3 เมตรก่อนที่เขาจะชนเข้ากับโต๊ะและตกลงไปที่พื้นอย่างน่าเวทนา

ทหารรับจ้างที่นั่งอยู่ที่โต๊ะนั้นลุกออกจากพื้นที่อย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าไปยุ่งเกี่ยว แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะดูไม่แก่ แต่ความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมาเช่นเดียวกับวิธีการที่ดุร้ายที่เขาจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ทำให้ผู้คนจำนวนมากในโรงเตี๊ยมถูกข่มขวัญ หลังจากการแสดงนี้ทหารรับจ้างเพียงไม่กี่คนที่กำลังรับประทานอาหารที่โต๊ะนั้นโดยธรรมชาติไม่กล้าที่จะทำให้เจี้ยนเฉินโกรธเคืองด้วยเรื่องเล็กน้อย

เมื่อเห็นจุดจบของกันฮ่าว ทหารรับจ้างอีกสี่คนที่มาพร้อมกับกันฮ่าวก็มองดูด้วยความไม่เชื่อทันที แม้ว่าสีหน้าของพวกเขาจะฟื้นคืนกลับมาภายหลัง พวกเขามองดูเจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่เย็นชา

"เมื่อคิดว่าเจ้ากำลังต่อสู้กับทหารรับจ้างทะเลทราย เจ้าต้องเหนื่อยต่อการมีชีวิต" ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนด้วยความโกรธ มีกระบี่ยักษ์ปรากฏขึ้นในมือของเขาและเขาก็พุ่งไปหาเจี้ยนเฉินในทันที

เจี้ยนเฉินแอบยิ้มเยาะอย่างเงียบ ๆ ในทันใดนั้นกระบี่สีขาวเงินที่มีคำว่า "วายุโปรย" สลักอยู่บนมือของเขาเอง

กระบี่วายุโปรยเป็นกระบี่ของเจี้ยนเฉินในชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา ในช่วงเวลาที่เขาเป็นคนพเนจร กระบี่ของเขามีชื่อเสียงอย่างน่ากลัวที่นักสู้ทุกคนรู้จักกันดี และในโลกใบใหม่นี้ เขายังคงใช้กระบี่วายุโปรยเหมือนเดิม เจี้ยนเฉินรู้สึกถึงกระบี่ของเขาอย่างลึกซึ้ง

เมื่อกระบี่วายุโปรยปรากฏขึ้นในมือของเจี้ยนเฉิน มันพลันเปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีเงินทันทีภายใต้การควบคุมของเจี้ยนเฉินและบินไปที่ชายอีกคนด้วยความเร็วที่คาดไม่ถึง ก่อนที่กระบี่ของชายหนุ่มจะพุ่งมาได้ครึ่งทาง กระบี่ของเจี้ยนเฉินก็แทงเข้าที่คอของชายหนุ่มด้วยความเร็วเหมือนปีศาจ ปลายกระบี่หยุดลงในขณะที่สัมผัสกับผิวหนังชั้นนอกสุดที่คอทำให้เลือดบางหยดไหลลงอย่างช้า ๆ เพื่อให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน

รู้สึกเจ็บเล็กน้อยจากลำคอของเขา สีหน้าของชายหนุ่มเริ่มซีดขาวอย่างทันทีทันใดโดยมีเลือดไหลออกมา เหงื่อเริ่มที่ครอบคลุมหน้าผากทั้งหมดของเขาในพริบตา เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการประคองกระบี่ใหญ่ไว้ในมือของเขาที่ถูกตรึงอยู่กลางอากาศ ร่างกายของเขาถูกตรึงอยู่ในท่าที่มั่นคงเพราะเขาไม่กล้าขยับแม้แต่นิ้วเดียว รูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มดูราวกับว่ากำลังถูกแรงลึกลับทำให้เขาถูกตรึงอยู่กับที่

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครรู้ว่ากระบี่สีเงินปรากฏขึ้นที่คอของชายหนุ่มตั้งแต่เมื่อไร เสียงโห่ร้องรอบตัวพวกเขาจึงพลันเงียบลงอย่างประหลาด ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างเมื่อมองไปที่เจี้ยนเฉินที่ใช้กระบี่วายุโปรยของเขา ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

ในเรื่องที่ว่ากระบี่มาถึงคอของชายหนุ่ม มีเพียงสองหรือสามคนในโรงเตี๊ยมที่ได้เห็นกระบี่เดินทางผ่านอากาศ คนส่วนใหญ่ที่นั่นไม่สามารถเห็นประกายแสงสีเงินและเห็นเพียงปลายของใบมีดปรากฏขึ้นที่คอของชายหนุ่ม

ราวกับว่าเวลาหยุดนิ่งเมื่อทุกคนกลั้นหายใจ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงของทุกคนที่สูดลมหายใจอันหนาวเหน็บที่ทำลายความเงียบของโรงเตี๊ยม ในขณะนั้นทุกคนมองดูเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจ

สำหรับชายหนุ่มที่ถูกจ่อด้วยปลายแหลมของกระบี่ เขาไม่กล้าเคลื่อนไหว ความกลัวของเขาคือว่าถ้าเขาจะเคลื่อนไหว กระบี่ก็จะแทงเข้าไปในลำคอของเขา

" พี่ชายโปรดยั้งมือของท่านด้วย เราเป็นส่วนหนึ่งของทหารรับจ้างทะเลทรายและนี่คือความผิดของเรา ข้าหวังว่าเจ้าจะปล่อยเพื่อนของเราไป" ชายวัยกลางคนพูดด้วยความเหมาะสมและแสดงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เจี้ยนเฉินก็หันไปมองทางชายวัยกลางคนที่พูด หลังจากลังเลครู่หนึ่งเขาก็ค่อย ๆ ลดกระบี่วายุโปรยในมือลงและพูดกับชายหนุุ่มว่า "สวะ ! "

ได้ยินเจี้ยนเฉิน ชายหนุ่มที่จับตามองอยู่ที่คมกระบี่ที่่จ่อคอเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจเป็นเวลาสั้น ๆ แต่เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเพิ่งหนีเคราะห์กรรมมาได้ เขาไม่กล้าพูดอะไรสักคำเดียว

กระบี่วายุโปรยหายไปจากมือของเจี้ยนเฉินเมื่อเขาจ้องมองอย่างเย็นชาผ่านพวกเขาไป จากนั้นเขาก็ดึงเหรียญทองออกมาวางไว้ที่โต๊ะ "เสี่ยวเอ้อ นี่สำหรับค่าอาหาร ! " เขาพูดเรียบ ๆ ก่อนออกจากโรงเตี๊ยม

หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว เจี้ยนเฉินไม่ต้องการอยู่ที่นั่นอีกต่อไป เนื่องจากเขากินและดื่มไปแล้ว เขาจึงสบายใจ

หลังจากนั้น ชายหนุ่มที่เจี้ยนเฉินปล่อยตัวไป เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยเจตนาฆ่า มองดูสหายทั้งสามของเขาด้วยท่าทางที่รู้กัน พวกเขาทั้งหมดพยักหน้าในเวลาเดียวกัน ตามนี้พวกเขาทั้งสี่ทำตัวพร้อมเพรียงราวกับว่าพวกเขาเตรียมพร้อมมานานกับเรื่องที่จะเกิดขึ้น พวกเขาเรียกอาวุธเซียนของพวกเขาและพุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉินทันทีจากตำแหน่งที่แตกต่างกันโดยมุ่งไปยังจุดสำคัญหลายจุดบนร่างของเจี้ยนเฉินในเวลาเดียวกัน

เมื่อได้ยินเสียงของการกระทำที่เกิดขึ้นข้างหลัง ดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง เมื่อเขาเริ่มที่จะเผยจิตสังหารออกมาอย่างตั้งใจในดวงตาของเขา ขยับร่างกายของเขาเล็กน้อยพุ่งไปข้างหน้าประมาณ 2 เมตรด้วยความเร็วสูงเช่นเดียวกับอาวุธที่ฟันลงที่หลังของเขาเมื่อไม่นานมานี้ทำให้พวกเขาฟันพลาดไปอย่างหวุดหวิด ด้วยการใช้ทักษะที่แท้จริงเขาสามารถหลบหนีจากวงล้อมได้ ในขณะนั้นกระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินปรากฏขึ้นในมือขวาของเขาอีกครั้งเนื่องจากเจี้ยนเฉินหันกลับมาเผชิญหน้ากับชายทั้งสี่ในทันที เพียงก้าวเดียวเขาก็ลดระยะระหว่างตัวเขากับคนทั้งสี่ แขนขวาของเขาสั่นทันทีและกระบี่วายุโปรยของเขาก็แทงไปยังชายวัยกลางคนที่อยู่ใกล้ที่สุดด้วยความเร็วที่บ้าคลั่ง

เหมือนสายฟ้าสีเงิน กระบี่วายุโปรยได้พุ่งไปที่ชายวัยกลางคนแล้วแทงเข้าที่คอของเขา

ชายวัยกลางคนนั้นไม่ได้อ่อนแอเลยและยังแข็งแกร่งกว่าชายหนุ่มคนแรก ในขณะที่เขาเห็นกระบี่วายุโปรยของเจี้ยนเฉินแทงเข้าหาเขา ใบหน้าของชายวัยกลางคนแข็งทื่อทันทีก่อนที่จะนำกระบี่ของเขากลับคืนมาว่าเขาได้ฟันออกไปด้านนอกเพื่อแทนที่มันอย่างปลอดภัยที่คอ

"ติ๊ง!"

เมื่อชายวัยกลางคนทำกระทำสิ่งนี้เสร็จ ปลายของกระบี่วายุโปรยก็แทงทะลุด้านข้างของกระบี่ทำให้เกิดเสียงโลหะดังขึ้น มีรอยตื้น ๆ ปรากฏขึ้นที่ด้านแบนของใบกระบี่

เมื่อเห็นว่ากระบี่ของเขาถูกสกัด เจี้ยนเฉินเย้ยหยันและดวงตาของเขาก็เปล่งประกายอีกครั้ง ในเวลาต่อมากระบี่วายุโปรยจะมีแสงสลัว ๆ ออกมาจากใบกระบี่ มันดูไม่แข็งแรง แต่จริง ๆ แล้วมันปกปิดความคมกล้าของมัน ไม่มีใครในโรงเตี๊ยมที่สามารถตรวจจับพลังที่ซ่อนอยู่นั้นได้และเมื่อเจี้ยนเฉินกระทืบเท้าพุ่งไปข้างหน้า เขาก็พลันบิดร่างกายของเขาขึ้นกลางอากาศเพื่อสร้างแกนหมุนแนวนอน กระบี่วายุโปรยของเขาเริ่มหมุนด้วยความเร็วสูงเช่นกันก่อนที่จะบินไปข้างหน้าด้วยปราณกระบี่ซึ่งเพิ่มพลังให้กับมัน

"ฟิ้ว!"

เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังก้องไปทั่วโรงเตี๊ยมในขณะที่กระบี่วายุโปรยด้วยความเร็วดุจสายฟ้า พลังทะลุทะลวงที่รุนแรงอย่างรุนแรงเจาะรูกว้างสองนิ้วผ่านกระบี่ของมนุษย์เหมือนมีดร้อน ๆ ตัดผ่านเนยทิ้งไว้ข้างหลังเป็นโพรงลึก เมื่อเข้าไปในโพรงและภายใต้สายตาที่ไม่เชื่อของชายวัยกลางคน กระบี่ของเจี้ยนเฉินเจาะทะลุลำคอของเขา

เจี้ยนเฉินลงน้ำหนักบนนิ้วเท้าอย่างสง่างามขณะดึงกระบี่ออกจากลำคอของชายวัยกลางคน โดยไม่มีการหยุดเขาพุ่งไปหาอีกสามคนก่อนที่พวกเขาจะสามารถตอบสนองได้และด้วยกระบี่เงินอีกอันหนึ่งของเขา เขาแทงที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งทำร้ายเขาในตอนแรก

"อ๊าก!"

จากการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของกระบี่ของเจี้ยนเฉิน ชายหนุ่มคนแรกอ่อนแอเกินกว่าที่จะทำทุกอย่างเพื่อต่อต้าน ก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนอง กระบี่วายุโปรยได้เจาะทะลุคอของเขาแล้วทำให้เลือดไหลทั่วทุกหนทุกแห่ง

ก่อนที่ทุกคนจะได้หายใจ เจี้ยนเฉินก็ฆ่าคนสองคนได้อย่างรวดเร็ว ความเร็วประเภทนี้ไม่สามารถจินตนาการได้อย่างแน่นอนสำหรับทุกคนที่รับชม

แม้หลังจากที่ฆ่าคนสองคนแล้ว เจี้ยนเฉินก็ยังไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่เขาจ้องไปที่คนสองคนที่เหลือและกระบี่ของเขาก็พลันสั่นขึ้นอีกครั้ง แต่เมื่อเขาตั้งใจจะฆ่าคนทั้งสองอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเขาเก็บอาวุธของพวกเขาในทันที พวกเขาเริ่มคุกเข่าลงกับพื้นขณะร้องเสียงดัง" ไว้ชีวิตพวกเราด้วย โอ้ ท่านนักกระบี่ผู้ยิ่งใหญ่ ไว้ชีวิตพวกเราด้วย ! พวกเราขอร้องให้ท่านเมตตาไว้ชีวิตพวกเรา พวกเราจะไม่หันอาวุธของเราไปหาท่านอีกเลย ! "