เทพกระบี่มรณะ - 078

เทพกระบี่มรณะ - 078

 

Chapter 78: ชัยชนะที่โหดร้าย

มู่หยุนยิ้มเย็นและพูดว่า"เจ้ารู้อะไรมากมาย ถูกต้องนี่เป็นทักษะการต่อสู้จริง ๆ ! "

ชายคนนั้นสูดลมหายใจอย่างฉับพลันขณะที่มองดูมู่หยุนพร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกถึงความโลภ ทักษะการต่อสู้ได้รับการยกย่องอย่างสูงในทวีปเทียนหยวนและนอกเหนือจากตระกูลที่ถ่ายทอดกันมาหลายชั่วอายุคนและผู้เชี่ยวชาญแล้ว แม้ว่าผู้บ่มเพาะอาจจะเจอทักษะการต่อสู้ด้วยโชค แต่เหตุการณ์ดังกล่าวมีน้อยมากในทวีปเทียนหยวน หากไม่มีโชคชะตาที่ลึกซึ้งและโชคลาภที่ยิ่งใหญ่ การจะได้รับทักษะต่อสู้นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

แม้ว่าชายคนนี้จะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นกลางที่ถูกยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มโจรไร้ขอบเขต แต่เขาก็ยังไม่อาจมีทักษะการต่อสู้ โดยดูจากการที่เขาน้ำลายไหล น่าเสียดายเพราะว่าความแข็งแกร่งของเขายังไม่พอที่จะได้รับทักษะต่อสู้จากกลุ่มโจร

ชายวัยกลางคนขยับหมัดขวาเบา ๆ และรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกเผา แต่เขาก็ไม่มีความโกรธ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ด้วยความรู้สึกนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะแยกแยะว่าทักษะต่อสู้ที่มู่หยุนมีนั้นมันยอดเยี่ยมแค่ไหน แม้ว่าเขาจะมีพลังธาตุลม แต่สิ่งนี้ก็ไม่ได้หยุดชายคนนั้นจากความต้องการทักษะต่อสู้เลย ท้ายที่สุดแล้วทักษะการต่อสู้ก็เป็นดั่งสมบัติล้ำค่าในทวีปเทียนหยวน และยิ่งทักษะที่แข็งแกร่งเช่นนี้แล้วมันก็มีราคาแพงอย่างมาก

"ฮ่าฮ่า ฟ้าเข้าข้างข้าวันนี้ เด็กน้อย ทักษะของเจ้าจะกลายเป็นของข้า ! " ชายคนนั้นหัวเราะเสียงดังด้วยความตื่นเต้นสุด ๆ สำหรับเขาแล้วทั้งทักษะลับด้านความเร็วของเจี้ยนเฉินและทักษะการต่อสู้ของมู่หยุนจะถูกเขาแย่งชิงได้อย่างง่ายดาย

"โอหังจริง ๆ ! เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป" มู่หยุนเยาะเย้ย เมื่อเขายกกระบี่สีแดงขึ้นมาเปลวเพลิงก็ลุกไหม้อย่างรุนแรงทันที ความร้อนนั้นทำให้ผิวรู้สึกแสบจากความร้อนที่มันแผ่ไปทั่วทุกทิศทาง อย่างไรก็ตามมันมีขนาดเล็กมากจนแม้กระทั่งไม่อาจรู้สึกได้ด้วยกลิ่นอาย

แต่สำหรับใครบางคนอย่างเจี้ยนเฉินที่มี 'วิญญาณ' กลิ่นอายที่เบาบางนี้ก็สามารถที่จะถูกเขาตรวจจับได้ ทันทีที่เขาตระหนักถึงแหล่งที่มาของกลิ่นอายเหล่านั้น เขาก็ตะลึงทันทีด้วยความประหลาดใจ

เมื่อเห็นกระบี่ที่แผ่พลังกดดันออกมา ชายคนนั้นก็เย้ยหยันว่า "เด็กน้อย แม้ว่าเจ้าจะมีทักษะการต่อสู้ที่พิเศษ แต่ความแข็งแกร่งของเจ้าก็อ่อนแอกว่าข้ามากนัก ! " ขณะนั้นกระบี่ใหญ่ก็ประชิดกับเสื้อผ้าของชายคนนั้น หลังจากนั้นภาพที่ได้เห็นคือ กระบี่ของมู่หยุนลอยขึ้นมากลางอากาศ

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หายตัวออกไปจากสายตา ใบหน้าของมู่หยุนก็จริงจังมากขึ้น ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดอากาศจากด้านหลัง มู่หยุนเปลี่ยนท่ากระบี่ของเขาทันที มันกลายเป็นงูยักษ์สามตัวและพุ่งออกไปจากด้านหลังของเขา ในขณะที่อยู่กลางอากาศ งูทั้งสามรวมตัวกันและกลายเป็นงูเพลิงที่ใหญ่โตยิ่งกว่าเดิม

"เช้ง!"

เกิดเสียงของโลหะกระทบกันกลางอากาศขณะที่งูยักษ์ล้อมรอบมู่หยุนทุกทิศทางและพร้อมกับคู่ต่อสู้ของเขา การปะทะกันทำให้ไฟกระจายไปทุกทิศทุกทางไม่กี่เมตร เมื่อพลังงานสีแดงพุ่งผ่าน เจี้ยนเฉินก็รู้สึกได้ถึงความร้อนของมันทำให้เสื้อผ้าของเจี้ยนเฉินกลายเป็นสีดำจากการถูกเผาด้วยความร้อน ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ว่าเสื้อผ้าของเขาเปียกชื้นจากเลือดแล้วล่ะก็ เสื้อผ้าของเขาอาจจะติดไฟก็เป็นได้

ในเปลวเพลิง ทั้งมู่หยุนและชายกลางคนก็เดินโซเซถอยหลังออกมา ทั้งคู่ต่างก็ดูซีดเซียวจากการประกระบี่กัน ผมที่เป็นระเบียบเรียบร้อยของมู่หยุนได้กลายเป็นยุ่งเหยิงพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียว แม้กระทั่งกระบี่ใหญ่ของเขาก็เริ่มที่จะบิ่นออกมาเล็กน้อย

สำหรับชายกลางคน ในขณะที่เขาถูกห่อหุ้มด้วยเพลิง สายลมที่เกิดจากพลังเซียนของเขาเป็นเหตุให้เสื้อผ้าที่สะอาดของเขาเริ่มมีรอยไหม้ แขนทั้งสองข้างของเขาถูกเผาไปหมดแล้ว

เนื่องจากการใช้ทักษะการต่อสู้ในระหว่างการต่อสู้มู่หยุนและชายกลางคนนั้นมีพลังมากกว่าเจี้ยนเฉิน เปลวไฟนั้นดึงดูดทั้งทหารรับจ้างและโจรรอบ ๆ ตัวทำให้ทั้งสองฝ่ายสังเกตเห็นการต่อสู้จากหางตา ทันทีที่พวกเขาเห็นเปลวเพลิงที่สดใส ทหารรับจ้างบางคนก็ร้องออกมาด้วยความกลัว

"นั่นคือเพลิงแท้ ! นอกจากนี้ยังไม่มีใครที่ได้เป็นเซียนปฐพีมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกไฟออกมาจากความว่างเปล่า เป็นไปได้ไหมว่า...นั่นคือทักษะการต่อสู้ !"

"ทักษะการต่อสู้? มันเป็นทักษะการต่อสู้!"

"อย่างนั้นก็หมายความว่ามีบางคนเรียนรู้ทักษะการต่อสู้!"

ไม่ว่าจะเป็นโจรหรือทหารรับจ้างเมื่อพวกเขาเห็นว่ามู่หยุนมีทักษะการต่อสู้ พวกเขาต่างก็ตะโกนด้วยความประหลาดใจ ไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าพวกเขาจะได้เห็น ทักษะต่อสู้นั้นหายากและมีราคาแพงในทวีปเทียนหยวน โดยปกติแล้วแม้ว่าจะทำงานเป็นทหารรับจ้างมาทั้งชีวิต พวกเขาก็ยังไม่อาจมีทักษะต่อสู้ได้

หลังจากการปะทะของพวกเขาหยุดลง สายตาของทหารรับจ้างและโจรต่างก็เต็มไปด้วยความโลภ ทักษะการต่อสู้เป็นสิ่งที่ผู้บ่มเพาะในทวีปเทียนหยวนต้องการมากที่สุด ความต้องการในทักษะเหล่านี้มากกว่าความต้องการความแข็งแกร่งของผู้บ่มเพาะ ทักษะการต่อสู้จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขามากมายหลายเท่า ดังนั้นผู้คนจำนวนมากมักจะยอมตายเพื่อที่จะได้แย่งชิงทักษะเหล่านี้ การมีทักษะการต่อสู้หมายถึงการได้รับการป้องกันเพิ่มขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง

เมื่อเห็นความโลภในดวงตาของพวกเขา เจี้ยนเฉินก็ไม่อาจช่วยอะไรได้ เขาทำได้เพียงหรี่ตาลง เขารู้ดีว่าทุกคนอิจฉาความแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ทักษะการต่อสู้ของมู่หยุนนั้นเหนือกว่าที่เจี้ยนเฉินคิดเอาไว้และตอนนี้มันได้ถูกเผยต่อหน้าทหารรับจ้างทั้งหมด ทักษะการต่อสู้ล้ำค่าอย่างยิ่งและมันจะสร้างความยุ่งยากให้กับทุกคนที่มีมัน แม้กระทั่งยอมถวายชีวิตเพื่อต่อสู้แย่งชิง ทักษะต่อสู้ในครั้งนี้ก็ไม่น่าจะห่างจากจุดนั้นและในเมื่อมู่หยุนยังคงอ่อนแรงอีก

ตอนนี้เจี้ยนเฉินไม่เพียง ต่ได้รับการดูแลจากมู่หยุนเท่านั้น เขายังคงห่วงความเป็นอยู่ของเขาอีกด้วย แม้ว่าทั้งสองจะรู้จักกันไม่นานและเพิ่งจะเจอกันในบางโอกาส เจี้ยนเฉินรู้ว่ามู่หยุนได้ต่อสู้กับชายกลางคนและเผยทักษะต่อสู้เพื่อช่วยเขา

เมื่อมองดูมู่หยุน ชายคนนั้นก็หัวเราะ"ช่างเป็นทักษะต่อสู้ที่น่าทึ่งมาก เจ้ายังสามารถป้องกันการโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของข้าได้ ในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญ!" เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดอีกครั้ง "อย่างไรก็ตามเจ้าสามารถป้องกันการโจมตีของข้าด้วยพลังเซียนผู้เชี่ยวชาญบวกกับทักษะต่อสู้ แต่สุดท้ายมันก็ยังไม่ใช่จุดแข็งของเจ้าเอง ข้าสงสัยว่าเจ้าจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน" หลังจากที่เขาพูดเสร็จเขาก็ยกง้าวของเขาขึ้นไปบนอากาศ เช่นเดียวกับที่เขาเตรียมจะลงมือกับเจี้ยนเฉิน เหนือหัวมู่หยุนก็ได้มีพลังงานที่แข็งแกร่งพุ่งลงมาจากระยะไกล

เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังงาน ชายกลางคนก็เริ่มที่จะมีความสุข เขาสันนิษฐานว่ามันมาจากผู้เชี่ยวชาญ หัวหน้าทหารรับจ้างพยายามจะฆ่าเขา แต่มันล้มเหลวและตอนนี้สหายของเขาก็กำลังมาช่วยเขา

เมื่อมาถึง เงาที่อยู่ห่างไม่ไกลก็วิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว ในไม่กี่นาทีเงาร่างก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของทุกคน ทันทีที่ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจน เหล่าทหารรับจ้างต่างก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความดีใจ

"หัวหน้า! นั่นหัวหน้ากลับมาแล้ว ! "

"หัวหน้าหลิงเทียนกลับมาแล้ว!"

"มีหัวหน้าเซียเฮ่าอีกด้วย พวกเขาได้ฆ่าผู้เชี่ยวชาญของโจรไร้ขอบเขตแล้ว!"

ทุกคนเห็นว่าสมาชิกที่กลับมาทั้งห้าคนต่างก็เต็มไปด้วยบาดแผล เสื้อผ้าของเขาเปียกโชกไปด้วยเลือดและบางคนก็แบกซากศพไว้บนบ่า

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของทหารรับจ้าง ชายวัยกลางคนและโจรคนอื่น ๆ ก็หันมามองหน้ากันและกันอย่างไม่น่าดู ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หันหน้าของเขากับไปจ้องที่เซียเฮ่าและคนของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"ได้ไง...เป็นไปได้อย่างไร...เจ้ารอดชีวิตกลับมาได้อย่างไร ? " ชายคนนั้นถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อขณะที่เขากลืนน้ำลายบางส่วนอย่างประหม่า ขณะที่เขาพยายามที่จะเค้นคำพูดของเขาออกมา ชายวัยกลางคนก็รู้ว่าการกลับมาของพวกเขาเป็นการบ่งชี้ว่ากลุ่มโจรของเขาต้องเผชิญหน้ากับหายนะที่จะมาถึงแล้ว ไม่อย่างนั้นคนที่กลับมาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญของอีกฝ่ายได้อย่างไร

คำพูดของชายคนนั้นทำให้สมาชิกทั้งห้าคนมองมาที่เขา ทันใดนั้นทั้งห้าคนก็วางศพที่พวกเขาถือและจ้องมองด้วยความต้องการฆ่า

เมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าของคนทั้งห้าคน หัวใจของชายกลางคนก็บินหนีออกไป เขาเปิดปากพูดโดยไม่ลังเลว่า "สถานการณ์ดูไม่ดีแล้ว หนี ! " โดยที่ยังไม่ทันพูดได้จบประโยค ชายวัยกลางคนก็เก็บง้าวและใช้ความเร็วที่สุดในการหลบหนีไป แม้ว่าทหารรับจ้างทั้งห้าคนจะได้รับบาดเจ็บอยู่บ้าง แต่อูฐที่หิวโซก็ใหญ่กว่าม้า การที่มีคนทั้งห้าอยู่ ชายกลางคนก็ไม่มีหวังที่จะชนะได้

ทันที่ชายคนนั้นเริ่มเคลื่อนไหว ทหารรับจ้างสองในห้าคนก็ไล่ตามเขาออกไปทันที

เมื่อได้ยินคำพูดก่อนหน้านี้ของชายคนนั้น โจรทั้งหมดก็เริ่มยอมแพ้และกระจายออกไปทั่วทั้งสี่ทิศทาง

"ฆ่า! อย่างให้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียว ! "

เมื่อได้ยินคำสั่ง ทหารรับจ้างทั้งหมดต่างก็เริ่มไล่ล่าโจรที่หลบหนี ทหารรับจ้างเกลียดโจรไร้ขอบเขตจนถึงกระดูกดำของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะไม่ปล่อยให้เหล่าโจรหลบหนีไปได้ง่าย ๆ

เมื่อผู้เชี่ยวชาญของพวกเขาตายและสมาชิกที่มีความสามารถเพียงคนเดียวหลบหนีไป โจรทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่การหลบหนีทันที วิญญาณต่อสู้ของพวกเขาทั้งหมดหายไปทันที ในทางตรงกันข้ามทหารรับจ้างมีความกล้าหาญเข้ามาแทนที่หลังจากที่หัวหน้าของพวกเขากลับมาอย่างมีชีวิตอีกครั้งหลังจากที่เอาชนะผู้เชี่ยวชาญของกลุ่มโจร แม้กระทั่งคนที่อ่อนล้าก็ยังมีเรี่ยวแรงฮึดสู้ขึ้นมาและทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อไล่ล่าโจรที่หลบหนี

เสียงของการสังหารดังตลอดทั้งคืน แต่มันก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เนื่องจากผู้เชี่ยวชาญของทหารรับจ้างสามคนได้นำทหารรับจ้างไปฆ่าโจรซะส่วนใหญ่ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็ว

"ชนะ! เราชนะ!"

"โจรไร้ขอบเขตถูกเราตีจนพ่ายแล้ว!"

"พวกเราชนะพวกโจรไร้ขอบเขตได้แล้ว!"

เมื่อการต่อสู้จนลงทหารรับจ้างที่เหลือก็เริ่มส่งเสียงดีใจ โจรไร้ขอบเขตเป็นฝันร้ายที่ยิ่งใหญ่ของเหล่าทหารรับจ้างที่เป็นดั่งเทพแห่งความตายที่ไม่สามารถเอาชนะได้ การเอาชนะโจรไร้ขอบเขตเป็นความสำเร็จที่พวกเขาภูมิใจอย่างยิ่ง