เทพกระบี่มรณะ - 070

เทพกระบี่มรณะ - 070

 

บทที่ 70: ออกจากอาณาจักรเกอซุน

หลังจากออกจากสมาคมทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉินก็เดินไปที่ตลาด มีสินค้าที่หลากหลายวางขายอยู่จึงมีกองกำลังติดอาวุธจำนวนหนึ่งคอยปกป้องขณะที่ผู้คนซื้อขาย เมื่อมีพวกเขาคอยเฝ้าจึงไม่มีใครกลัวว่าสินค้าของพวกเขาถูกขโมย

เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึงก็มีคนซื้อขายกันอย่างคึกคักในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเข้าออกจากพื้นที่ ทหารยามขี่สัตว์อสูรหลายชนิด มีบางคนที่ใช้เพียงม้าธรรมดา

ม้าเป็นสัตว์ที่พบได้ทั่วไปในทวีปเทียนหยวน พวกมันเป็นพาหนะที่ใช้กันโดยทั่วไป มันจึงดูธรรมดาที่สุด

ในขณะนั้นพ่อค้าคนหนึ่งเดินไปที่ด้านข้างของเจี้ยนเฉินพร้อมสินค้ามากมาย เจี้ยนเฉินจับมือพ่อค้าคนหนึ่งและถามว่า "พี่ชาย ข้าขอถามท่านได้ไหมว่าพ่อค้าคนใดบ้างที่กำลังจะออกจากอาณาจักรเกอซุน?"

พ่อค้ามองเจี้ยนเฉินด้วยความสงสัยก่อนจะชี้ไปยังกองคาราวานขนาดใหญ่ " กองคาราวานนี้กำลังเตรียมออกจากอาณาจักรเกอซุน"

เจี้ยนเฉินเดินตามไปและเห็นรถม้า 10 คันรวมกันเป็นกลุ่ม รอบกองคาราวานเป็นกลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่ที่ปกป้องสิ่งของ ในขณะที่ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมที่ดูหรูหรากำลังสั่งให้ผู้คนบรรจุสินค้าลงบนรถม้า

มองเพียงแวบเดียวเจี้ยนเฉินก็รู้ว่าชายวัยกลางคนเป็นคนรับผิดชอบกองคาราวาน เขาก็รีบเดินไปถามชายคนนั้นว่า "ท่าน ข้าขอถามว่าคาราวานของท่านกำลังจะออกจากอาณาจักรเกอซุนใช่หรือไม่ ? "

เมื่อได้ยินเจี้ยนเฉินถาม ชายวัยกลางคนหันมามองเขาและพูดว่า "เจ้าถามทำไม ? "

เจี้ยนเฉินหัวเราะพลางตอบว่า "ท่านลุง ถ้ากองคาราวานของท่านกำลังจะออกจากอาณาจักรเกอซูน ข้าจะขอไปกับท่านด้วยได้หรือไม่ ? แม้ว่าข้าจะไม่แข็งแกร่งมาก ข้าก็ยังเป็นทหารรับจ้าง ข้าไม่ต้องการสิ่งของตอบแทนด้วย ท่านจะว่าอย่างไร ? "

ชายวัยกลางคนดูโล่งใจเมื่อได้ยินเจี้ยนเฉินพูดประโยคสุดท้ายและพูดว่า "ได้สิ ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องอยู่ใกล้ ๆ เราในระหว่างการเดินทาง นอกจากนี้เจ้าต้องชำระค่าผ่านด่านเองและจะไม่ได้รับค่าชดเชยจากเรา ท้ายที่สุดถ้าเราถูกโจมตี เจ้าต้องช่วยปกป้องกลุ่มและต่อสู้ร่วมกับเรา"

ในทวีปเทียนหยวน ทหารรับจ้างที่อ่อนแอส่วนใหญ่มักจะรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่หรือเข้าร่วมกลุ่มคาราวานเพื่อเดินทางจากอาณาจักรหนึ่งไปอีกอาณาจักรหนึ่ง

เนื่องจากถนนที่เชื่อมต่ออาณาจักรนั้นยาวและมีอันตรายอยู่มากมาย จึงมีโอกาสสูงมากที่จะได้พบกับพวกโจร การถูกซุ่มโจมตีจากสัตว์อสูรก็เป็นเหตุการณ์ปกติ และในบางพื้นที่การโจมตีเหล่านั้นเกิดขึ้นบ่อยครั้ง ด้วยเหตุนี้ ทุกกองคาราวานจึงยินดีต้อนรับทหารรับจ้างอย่างเป็นมิตรและโดยทั่วไปจะไม่ปฏิเสธพวกเขา. ท้ายที่สุดแม้กระทั่งผู้ชายหนึ่งคนก็สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งโดยรวมและสามารถช่วยปกป้องชีวิตของใครบางคนได้

เจี้ยนเฉินไม่ลังเลเลยที่จะยอมรับเงื่อนไขของชายคนนั้น

"กองคาราวานของเราจะออกเดินทางในอีกครึ่งชั่วโมง ดังนั้นจงเตรียมตัวให้พร้อม" หลังจากนั้นชายผู้นั้นไม่ได้สนใจเจี้ยนเฉินอีกเลยและกลับมาสั่งการให้ผู้คนทำงาน

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็มุ่งหน้าไปที่คอกม้าของเมืองเมฆขาวและใช้เงิน 50 เหรียญทองเพื่อซื้อม้า 1 ตัว เขานำม้ากลับมา อดทนรอให้กองคาราวานออกเดินทาง

ครึ่งชั่วยามผ่านไปอย่างรวดเร็วขณะที่เจี้ยนเฉินขี่ม้าและตามกองคาราวานจากด้านหลัง ทหารรับจ้างที่ถูกว่าจ้างมาแต่เดิมเพื่อปกป้องกองคาราวานมองเขาอย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ไม่มีใครสนใจที่จะคุยกับเขา เนื่องจากมีกองคาราวาน 3 กลุ่มที่รวมกันเป็น 1 กลุ่ม จึงมีทหารรับจ้าง 3 กลุ่ม นอกเหนือจากสามกลุ่มนี้ ยังมีทหารรับจ้างจำนวนมากที่เดินทางด้วยตัวเอง มันเป็นเพราะอันตรายที่ไม่อาจเกิดโดยไม่คาดคิด กองคาราวานต้องรวมกลุ่มกันทั้งตัวเองและทหารรับจ้างทำให้มีจำนวนผู้เดินทางประมาณ 500 คน เป็นเรื่องปกติที่คน ๆ หนึ่งจะไม่รู้จักอีกคน

ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากประตูเมือง แม้ว่าผู้ดูแลกองคาราวานจะมีผู้คุมกันส่วนตัวและทหารรับจ้างจำนวนหนึ่ง แต่เขาไม่ได้อยู่ที่ประตูเมืองนานนักและสั่งให้กองคาราวานออกเดินทางทันทีเมื่อการเจรจาสิ้นสุดลง

"ช้าก่อน" ในขณะนั้นก่อนที่ทุกคนจะได้เคลื่อนไหว ชายคนหนึ่งสวมชุดเกราะเดินลงมาจากหอคอยเมืองพร้อมกับม้วนกระดาษ

ชายวัยกลางคนข้ามประตูเมืองและส่งม้วนกระดาษไปยังหนึ่งในผู้คุ้มกันส่วนตัว " นำรูปวาดนี้ไป แล้วแปะไว้ที่ประตูเมือง จากนั้นหานักวาดภาพที่เก่งสุดและส่งเขามาหาข้า ข้าต้องการให้เขาวาดภาพนี้ซ้ำและแปะมันทุกที่ในเมือง หากใครสามารถหาคนในภาพนี้ได้ ให้จับกุมเขาและถ้าเขาขัดขืนก็ให้ฆ่าได้ทันที"

"ขอรับท่าน ! " ทหารคนหนึ่งหยิบม้วนกระดาษแล้วตรึงมันไว้กับกำแพงเมืองทันที

"ภาพวาดเหล่านี้เป็นอาชญากรที่ถูกหมายหัวในอาณาจักรเกอซุน ดูให้ดีตอนนี้ ตามหาชายคนนี้ในทุก ๆ เมืองที่พวกเจ้าแวะไป พวกเจ้าต้องไม่ปล่อยให้อาชญากรหลุดรอดไปได้ เข้าใจไหม ? " ชายผู้นั้นพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงที่สามารถได้ยินได้ชัดเจนในระยะไกล

ในขณะที่ผู้คุ้มกันติดรูปลงบนประตูเมือง ทุกคนต่างก็เหลียวมองรูปนั้น บุคคลนั้นดูเหมือนจะอายุน้อยกว่า 16 ปีและไม่เกิน 20 ปี แม้ว่าบุคคลนั้นจะดูเด็กมากแต่รูปร่างหน้าตาของเขานั้นหล่อเหลาและดูสมจริงมากแม้ว่ามันจะเป็นภาพวาด ใครก็ตามที่วาดภาพนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะอย่างแท้จริง.

หลังจากติดภาพวาด ชายคนนั้นโบกแขนให้กับผู้นำกองคาราวาน "ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเจ้าไปได้"

กองคาราวานก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งโดยไม่มีใครขัดขวาง อย่างไรก็ตามผู้คุมที่ประตูเมืองได้เปลี่ยนจากจำนวนสิบไปเป็นร้อยแล้ว ทุกคนจะตรวจสอบแต่ละคนขณะที่พวกเขาเข้าหรือออกจากประตูแล้วเปรียบเทียบพวกเขากับบุคคลในภาพวาด

เมื่อเจี้ยนเฉินกำลังจะออกจากประตู เขาเห็นภาพวาดบนประตูและดวงตาของเขาแข็งเป็นหิน คนที่อยู่ในภาพวาดคือเขาเองก่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลง

เมื่อเห็นอย่างนี้ เจี้ยนเฉินก็รู้สึกกลัวสำนักหัวหยุนขึ้นมาในใจ เมืองนี้อยู่ห่างจากเมืองลอร์นับร้อยไมล์ เขาเพิ่งออกจากเมืองลอร์เมื่อวานและมาถึงเมืองเมฆขาวเมื่อคืนที่ผ่านมา สำนักหัวหยุนสามารถวาดภาพของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ และพวกเขาก็ยังสามารถส่งรูปวาดไปยังเมืองที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ได้อย่างรวดเร็ว ประสิทธิภาพเช่นนี้ทำให้ทุกคนเกิดความหวาดกลัว และเจี้ยนเฉินสงสัยว่าสำนักหัวหยุนคงไม่ได้ส่งรูปวาดมายังเมืองเมฆขาวเท่านั้น ตอนนี้เขากลัวว่าเกือบทุกเมืองในอาณาจักรเกอซุนมีหมายจับตัวเขาอยู่

เจี้ยนเฉินชื่นชมในการตัดสินใจเปลี่ยนรูปร่างหน้าตา ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกกดดันอย่างหนักในการหลบหนีเมืองเมฆขาว

ในขณะที่เจี้ยนเฉินขี่ม้าไปข้างหน้า ทหารสองคนที่ประตูตรวจสอบเขาด้วยสายตาที่จ้องมองอย่างละเอียด อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินได้เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาไปแล้ว เขาแตกต่างจากเดิมโดยสิ้นเชิง หากคนที่คุ้นเคยกับเขาจะไม่สามารถจำเขาได้ ดังนั้นคนแปลกหน้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นใคร

เจี้ยนเฉินปะปนไปกับทหารรับจ้างคนอื่น ๆ โดยไม่มีอุปสรรคและออกเดินทางจากเมืองเมฆขาวไปตามขบวนในแนวยาว

จุดหมายสุดท้ายสำหรับสามกองคาราวานคืออาณาจักรเพื่อนบ้าน อาณาจักรวายุคราม แต่เนื่องจากกองคาราวานมีสินค้ามีค่าอยู่มากมาย พวกเขาจึงไปช้า ๆ แม้ว่าป้อมชายแดนจะอยู่ไม่ไกลเกินไป แต่ก็ใช้เวลา 2-3 วันในการเดินไปถึงชายแดนและการข้ามไปยังอาณาจักรวายุครามจะต้องใช้เวลาอีกครึ่งเดือน

เจี้ยนเฉินมองไปที่กองคาราวานอันยิ่งใหญ่ พวกเขาไม่ได้ใช้ม้าทั่วไปลากเกวียน แต่เป็นสัตว์อสูรระดับหนึ่ง 4 ตัวซึ่งเป็นสายพันธุ์เพื่อจุดประสงค์นี้โดยเฉพาะ รอบสัตว์อสูรที่ลากเกวียนมีทหารรับจ้างสองสามคนที่ขี่บนสัตว์อสูรของตัวเอง พวกเขาดูแข็งแกร่งมาก ชายที่เจี้ยนเฉินเคยคุยด้วยก่อนหน้านี้ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนกำลังปกป้องกองคาราวานร่วมกัน

เจี้ยนเฉินคิดอย่างเงียบ ๆ ว่าคนที่อยู่ตรงกลางกองคาราวานนั้นเป็นผู้นำ ถ้าไม่ใช่ก็เป็นคนสำคัญ นี่เป็นเพราะกองคาราวานนี้ดูยิ่งใหญ่และยังมีคาราวานเล็กอีก 2 กลุ่มอยู่ข้าง ๆ

กลุ่มคาราวานใช้เวลาประมาณ 4 วันกว่าจะถึงป้อมชายแดนซึ่งเป็นกำแพงยาวหลายไมล์ มันสูง 50 เมตรและหนา 20 เมตร จากระยะไกล กำแพงอันยิ่งใหญ่นี้ดูเหมือนมังกรตัวยาวที่ทำให้ผู้คนสั่นคลอนด้วยความกลัว

เจี้ยนเฉินมองผนังด้านหน้าของเขาขณะที่เงาของมันยื่นออกมา ภายใต้การป้องกันของกำแพง พระอาทิตย์จึงถูกบดบังอย่างสมบูรณ์ และพื้นที่ด้านหน้าของกำแพงก็ถูกปกคลุมในความมืด .. ภาพนี้เพียงพอที่จะทำให้คนที่ไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนต้องตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เพราะพวกเขารู้สึกเหมือนกำแพงมีพลังที่น่ากลัวและลึกซึ้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่เจี้ยนเฉินได้เห็นกำแพงของอาณาจักรเกอซุน เจี้ยนเฉินมองเห็นความยิ่งใหญ่ที่น่าเกรงขาม ในโลกก่อนหน้านี้ เขาเคยเห็นกำแพงหลายแห่งแต่ไม่มีที่ไหนเทียบได้กับสิ่งนี้ กำแพงที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยเห็นมีความสูง 20 เมตร แต่กำแพงด้านหน้าของเขานั้นสูง 50 เมตร มันเหมือนกับการเปรียบเทียบผู้ใหญ่กับเด็ก

"ช่างเป็นกำแพงที่ยอดเยี่ยม ข้านึกไม่ออกเลยว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างกำแพงที่ใหญ่ขนาดนี้" เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความชื่นชม

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทหารรับจ้างซึ่งขี่ม้าถัดจากเขาก็กลั้นเสียงหัวเราะ "กำแพงขนาดนี้เป็นเรื่องปกติในทวีปเทียนหยวน แทบทุกอาณาจักรมีกำแพงขนาดนี้" ทหารรับจ้างจ้องเจี้ยนเฉินแล้วพูดว่า "ถ้าเจ้าไม่เคยไปสามจักรวรรดิใดมาก่อน ข้าขอบอกเจ้าว่า กำแพงแต่ละแห่งมีความสูงอย่างน้อย 100 เมตรและหนา 50 เมตร กำแพงเมืองเล็ก ๆ เหล่านี้ไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย ! "

เจี้ยนเฉินหันกลับไปมองทหารรับจ้างที่พูดกับเขา เขาดูเหมือนจะอายุประมาณ 20 ปีและมีใบหน้าที่คล้ำแดด เขาสวมเสื้อผ้าหนังหยาบ ๆ ที่ทำให้เขาดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป

" เมื่อมีโอกาส ข้าจะไปดูกำแพงของทั้งสามจักรวรรดิ" เจี้ยนเฉินหัวเราะ

"ถนนที่เชื่อมต่อทั้งสามจักรวรรดินั้นค่อนข้างยาวและอันตราย ในขณะเดียวกัน สัตว์อสูรก็วิ่งอาละวาดที่นั่น มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเดินทางข้ามไปในระหว่างจักรวรรดิ" ทหารรับจ้างกล่าว