61 น้ำแร่จากบนเขา ข้อได้เปรียบของธรรมชาติ
61 น้ำแร่จากบนเขา ข้อได้เปรียบของธรรมชาติ
“ปู่ดีขึ้นแล้ว หลานสาวของปู่เป็นเด็กดีไม่เคยทำให้ปู่โกรธเลย” ชายชรายิ้ม สายตาของเขาอ่อนโยนขึ้น เขาได้กลายเป็นชายชราใจดี ซึ่งต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ
“หนูป้อนซุปไก่ให้คุณปู่นะคะ” กั๋วซือหรงป้อนซุปชายชรา
“คุณปู่คะ อีกไม่นานลุงเหอจะเอายาสมุนไพรมาให้คุณปู่นะคะ แล้วคุณปู่ก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ” กั๋วซือหรงยิ้มและพูด
“อ้อ ปู่ต้องขอบคุณซือหรงมากๆนะ!” ชายชราลูบหัวของเธออย่างรักใคร่
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ขอแค่คุณปู่มีสุขภาพแข็งแรงก็พอแล้ว” กั๋วซือหรงพูด “เราควรจะขอบคุณคนที่ปรุงยาด้วยนะคะ”
“คนปรุงยา? หนูหมายถึงชายหนุ่มที่เคยบอกปู่ใช่ไหม?” ชายชราถาม
“ใช่ค่ะ ลุงเหอบอกว่าเขามีความสามารถมาก เขาสามารถปลูกสมุนไพรมากมายและยังรู้เกี่ยวกับองค์ประกอบห้าเส้นด้วยค่ะ!”
“อ้อ องค์ประกอบห้าเส้น ปู่ไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว ปู่ชักอยากจะเจอชายหนุ่มที่มีความสามารถคนนี้ซะแล้วสิ!” ความจริงแล้ว ชายชราเคยคิดบางอย่างเอาไว้ ตั้งแต่ที่หลานสาวของเขาได้บอกเขาว่ายาสมุนไพรนั้นเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนปรุงขึ้นมา เขามักจะพูดอยู่เสมอว่าเขาจะตายในอีกไม่นาน แต่ความจริงแล้วเขายังอยากจะมีชีวิตอยู่ไปอีกนาน ผู้คนจะกลัวความตายมากขึ้นเมื่อแก่ตัวลง และเขายังคงกังวลเรื่องลูกๆของเขา ถึงแม้ว่าเขามักจะด่าพวกเขาก็ตาม
“หนูก็อยากจะพาตัวเขามารักษาคุณปู่เหมือนกันค่ะ แต่หนูเคยสัญญากับเขาเอาไว้ว่าจะไม่เข้าไปทำลายชีวิตที่สงบสุขของเขา ในตอนที่ไปขอร้องให้เขารักษาเจิ้งเหอ แล้วเขาคงจะไม่ยอมมารักษาคุณปู่ ถ้าเราไปบังคับให้เขามา” กั๋วซือหรงพูด
...
ในกระท่อมบนเนินเขาหนานชาน
มีหม้อที่กำลังเดือดพร้อมกับกลิ่นหอมของสมุนไพร หวังเย้ากำลังจดจ่ออยู่กับการต้มยาสมุนไพร เขาได้ซื้อชานจิงและกุยหยวนมาจากระบบ และเริ่มต้มซุปเป่ยหยวนเมื่อวัตถุดิบที่ต้องการพร้อมแล้ว มันไม่ยากจนเกินไป เพียงแค่ใช้ไฟอ่อนในการเคี่ยวเท่านั้น
ความจริงแล้วการต้มยาสมุนไพรนั้นเป็นความสนุกและน่าพึงพอใจอย่างหนึ่ง ด้วยสมุนไพรจีนหลากหลายชนิดมาผสมรวมกันกลายเป็นซุปที่ใช้รักษาคนได้
ครั้งนี้ไม่มีข้อผิดพลาดอะไรเกิดขึ้น หวังเย้านั้นได้ต้มยาสมุนไพรอย่างราบรื่น
เขาได้ปลูกสมุนไพรรากเพิ่มไว้สำหรับทำยาสมุนไพร
‘หานชวง : มันเติบโตเฉพาะในหน้าหนาวเท่านั้น สามารถรักษาหรือลดอาการที่เกี่ยวกับความร้อนได้ และยังสามารถลดอาการอักเสบได้’
ภารกิจที่สองของสวนสมุนไพรนั้น คือการที่เขาต้องปลูกสมุนไพรราก 3 สามชนิดด้วยกัน จื่อหยูกับวูเถิงนั้นถูกรวมเข้าไปด้วย ซึ่งช่วยเบาแรงเขาไปเยอะ เขาแค่ต้องปลูกสมุนไพรรากอีกแค่ชนิดเดียวเท่านั้น การที่เขาเลือกปลูกหานชวงนั้น เป็นเพราะว่าตอนนี้เป็นฤดูหนาว และเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับการปลูกหานชวงที่สุด
สองวันต่อมา เขาได้รับการเตือนจากระบบ
‘ภารกิจ (สวนสมุนไพร II) : ปลูกสมุนไพร 30 ชนิดใน 10 วัน ห้ามซ้ำกัน ต้องมีสมุนไพรราก 3 ชนิด สำเร็จ
รางวัล : เมล็ดพันธุ์สมุนไพร 1 ถุง
ภารกิจ (สวนสมุนไพร III) : ปลูกสมุนไพร 100 ชนิด ภายใน 30 วัน สมุนไพรรากต้องปลูกไม่น้อยกว่า 7 ชนิด (รวมสมุนไพรรากจากภารกิจที่ 1และ2เข้าไปด้วย)
รางวัล : หนังสือรายการสมุนไพรเวทมนต์II, สูตรยา 1 สูตร, เมล็ดสมุนไพร 1 ถุง และคะแนนทักษะ 1 คะแนน’
รางวัลสำหรับภารกิจนี้เยอะมาก
“โชคดีที่ฉันได้เตรียมเอาไว้บ้างแล้ว”
หวังเย้าได้ซื้อเมล็ดพันธุ์สมุนไพรทั่วไปมาแล้ว แต่สมุนไพรรากนั้นยังไม่ได้ซื้อเอาไว้ ดังนั้น เขาจำเป็นต้องซื้อพวกมันจากในร้านขายยา
เมื่อปลูกสมุนไพรลงไปแล้ว แปลงสมุนไพรที่เขาได้เตรียมเอาไว้ก็ไม่เหลือที่ว่างอีกต่อไป หวังเย้าไม่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์หลายชนิด แต่เขาปลูกต้นกล้าลงไปแทน สมุนไพรพวกนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับขาย แต่มีไว้ใช้สำหรับปรุงยา เขาใช้เวลาสามวันในการปลูกสมุนไพรทั่วไป ยังเหลือสมุนไพรรากที่ยังไม่ได้ปลูก แต่เขาก็ไม่ได้รีบ เพราะเขาตั้งใจที่จะเลือกให้ดีก่อน
เมื่อใกล้สิ้นเดือนธันวาคม อากาศก็เริ่มเย็นมากลงเรื่อยๆ เหอฉีเชิงมาที่เนินเขาหนานชานพร้อมกับของขวัญ เขานำไวน์เฟยเทียนเหมาไท 2 ขวด และ บุหรี่หวงเฮ้อโหลว 2 ห่อมา
เขาไม่ได้ซื้อมาสำหรับหวังเย้า ในเมื่อชายหนุ่มเคยบอกเอาไว้ว่าเขาไม่ดื่มหรือสูบบุหรี่ แต่เขาได้สอบถามเกี่ยวกับครอบครัวของเขา ว่าพ่อของเขานั้นชื่นชอบการดื่มไวน์และสูบบุหรี่ เขาจึงได้นำของพวกนี้มาให้กับพ่อของหวังเย้า
“ผมรับของพวกนี้เอาไว้ไม่ได้หรอกครับ” หวังเย้าพูด
“ผมเอามันมาถึงที่นี่แล้ว มันคงจะหนักมากถ้าต้องขนพวกมันกลับลงไปด้วย คุณสามารถเอาให้คนอื่นได้ถ้าคุณไม่ต้องการมัน” เหอฉีเชิงพูดด้วยรอยยิ้ม
“ก็ได้ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครับ!” หลังจากนั้นหวังเย้าก็ไม่ได้สนใจพวกมันอีก
“ยาสมุนไพรเสร็จรึยังครับ?” เหอฉีเชิงถาม
“เสร็จแล้วครับ” หวังเย้าโบกมือแล้วขวดกระเบื้องเคลือบสีขาวก็ปรากฎออกมา มันยังคงอุ่นอยู่
“ผมจะโอนเงินให้คุณนะครับ” เหอฉีเชิงถือยาเอาไว้อย่างระมัดระวัง
เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองจิง ยาแค่หนึ่งโดสสามารถช่วยให้นายทหารอาวุโสที่ป่วยหนักใกล้ตายให้อาการดีขึ้น ดังนั้นยานี้จึงเป็นยาที่คุ้มค่ามากที่สุดที่จะจ่ายเงินออกไป!
หวังเย้าได้ยินเสียงมือถือดังจากในกระเป๋าของเขา ให้เขาได้รู้ว่าเงินได้ถูกโอนเข้าบันชีของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ได้มองไปที่มือถือเลย
“คุณปู่ของคุณกั๋วดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ?”
“ครับ เขาดีขึ้นแล้ว ขอบคุณมากจริงๆ” เหอฉีเชิงพูดด้วยความนับถือ เขาให้ความสำคัญกับนายทหารอาวุโสท่านนี้มาก และเขาก็เข้าใจดีถึงความสำคัญของอาการที่ดีขึ้นของเขา ต้นไม้ใหญ่ของตระกูลนั้นจะปลอดภัยไปอีกสักพักและช่วงเวลาของความกดดันก็ค่อยๆหายไป
“นั้นมีเยี่ยมมาก” หวังเย้าพูด “เชิญเข้ามาดื่มชาข้างในกระท่อมก่อนสิครับ”
“ได้ครับ ขอบคุณ” เหอฉีเชิงพูดอย่างสุภาพ
ภายในกระท่อมนั้นแคบมาก มันมีกาน้ำชาและถ้วยชากระเบื้องเคลือบสีขาววางอยู่บนโต๊ะ พวกมันสะอาดและถูกวางเอาไว้บนโต๊ะพับธรรมดาๆตัวหนึ่ง
หวังเย้าชงชาด้วยใบชาดำฉีเหมินที่ได้มาจากเทียนหยวนถูและน้ำแร่โบราณ
“ชาดำฉีเหมินเหรอ?” เมื่อมองไปที่กระปุกชา เหอฉีเชิงก็รู้ทันทีว่ามันจะต้องมีราคาแพงมาก เพราะชาดำฉีเหมินนั้นเป็นชาชั้นยอด
“ใช่ เพื่อนคนหนึ่งของผมให้มาน่ะ” หวังเย้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“ชีวิตของคุณมันเยี่ยมมาก ราวกับฤษีที่อยู่ในหุบเขาที่ห่างไกล ผมล่ะอิจฉาคุณจริงๆ” เหอฉีเชิงถอนหายใจ
“คุณชมเกินไปแล้ว เชิญดื่มชาครับ”
“ขอบคุณ” เหอฉีเชิงหยิบถ้วยชาขึ้นมาและดื่มมัน
กลิ่นหอมที่เข้มข้นและรสชาติที่กลมกล่อม รสชาติยังติดอยู่ในปากเป็นเวลานาน
“มันเป็นชาที่ดีมาก!” เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมออกมา เขาเคยดื่มชาดำฉีเหมินมาก่อน แต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้
ชาและไวน์ที่ดีต่างมีรูปแบบของตัวมันเอง บางคนเชื่อว่าไวน์คือชีวิตของพวกเขา ในขณะที่บางคนเลือกชามากกว่า
หวังเย้าได้แต่ยิ้มเงียบๆ
“ทั้งชาและน้ำที่ใช้นั้นดีทั้งคู่!” เหอฉีเชิงพูด ชาดำฉีเหมินนั้นก็ดี แต่รสชาติแบบนี้จะต้องเป็นเพราะน้ำที่ใช้ชงแน่นอน
“น้ำแร่จากบนเขา ข้อได้เปรียบของธรรมชาติ”